၁ ဒုတိယဧကဒက္ဥပုသ္ေန႔၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဂ်ံဳစပါးလယ္ကြက္တို႔ကို ေရွာက္ၾကြေတာ္မူလွ်င္၊ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ စပါးအသီးအႏွံကိုဆြတ္၍ လက္ႏွင့္ပြတ္နယ္လ်က္ စားၾက၏။
၂ ဖာရိရွဲအခ်ိဳ႔တို႔က ဥပုသ္ေန႔၌ မျပဳအပ္ေသာအမႈကို သင္တို႔သည္အဘယ္ေၾကာင့္ျပဳၾကသနည္းဟု ဆိုၾကေသာ္၊
၃ ေယရႈက၊ ဒါဝိဒ္သည္ မိမိအေဘာ္ တို႔ႏွင့္တကြ မြတ္သိပ္ေသာအခါ၊
၄ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္သို႔ဝင္၍ ယဇ္ပုေရာ ဟိတ္တို႔မွတပါး အဘယ္သူမွ်မစား အပ္ေသာ ေရွ႔ေတာ္မုန္႔ကိုယူစား၍၊ မိမိအေဘာ္တို႔အား ေပးသည္ အေၾကာင္းကိုမွ် သင္တို႔သည္ မဘတ္ဘူးသေလာ။
၅ ထိုမွတပါး လူသားသည္ ဥပုသ္ေန႔ကိုပင္ အစိုးရသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၆ အျခားေသာဥပုသ္ေန႔၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ တရားစရပ္သို႔ဝင္၍ ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူသည္တြင္၊ ထိုစရပ္၌ လက္်ာလက္ေသေသာသူတေယာက္ရွိ၏။
၇ ဥပုသ္ေန႔၌ သူ၏ေရာဂါကို ၿငိမ္းေစမည္ မၿငိမ္းေစမည္ကို က်မ္းျပဳဆရာႏွင့္ ဖာရိရွဲတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၌ ျပစ္တင္ခြင့္ကိုရွာ၍ ေခ်ာင္းၾကည့္ၾက၏။
၈ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔အႀကံအစည္ကို သိလွ်င္၊ လက္ေသေသာသူအား၊ ထေလာ့။ အလယ္၌မတ္တတ္ေနေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္အတိုင္း ထုိသူသည္ ထ၍ မတ္တတ္ေနၾက၏။
၉ ေယရႈကလည္း၊ သင္တို႔ကို ငါေမးမည္။ ဥပုသ္ေန႔၌ အဘယ္သို႔ျပဳရသနည္း။ ေက်းဇူး ျပဳအပ္သေလာ။ သူ႔အက်ိဳးကိုဖ်က္ဆီးအပ္သေလာ။ အသက္ကိုကယ္အပ္သေလာ၊ သတ္အပ္သေလာဟု ပရိသတ္ တို႔အား ေမးေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊
၁၀ ထိုသူအေပါင္း တို႔ကို ပတ္လည္ၾကည့္ရႈလ်က္၊ သင္တို႔၏လက္ကို ဆန္႔ေလာ့ဟု ထိုသူအားမိန္႔ေတာ္မူ၍ သူသည္မိမိလက္ ကိုဆန္႔လွ်င္၊ ထိုလက္သည္ လက္တဘက္ကဲ့သို႔ ပကတိျဖစ္ေလ၏။
၁၁ ထိုသူမ်ားတို႔သည္ ေဒါသစိတ္ႏွင့္ ယစ္မူး၍ ေယရႈအား အဘယ္သို႔ျပဳရအံ့နည္းဟု အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးၾက၏။
၁၂ ထိုေန႔ရက္ကာလ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဆုေတာင္းပဌနာျပဳျခင္းငွါ ေတာင္ေပၚသို႔ၾကြ၍ ဘုရားသခင္ အား ဆုေတာင္းပဌနာျပဳလ်က္ တညဥ့္လံုးေနေတာ္မူ၏။
၁၃ မိုဃ္းလင္းေသာအခါ တပည့္ေတာ္တို႔ကို ေခၚေတာ္မူ၍၊
၁၄ ေပတရုအမည္သစ္ကိုရေသာ ရွိမုန္ႏွင့္ သူ႔ညီအေျႏၵ၊ ယာကုပ္ႏွင့္ေယာဟန္၊ ဖိလိပၸဳႏွင့္ ဗာေသာလမဲ၊
၁၅ မႆဲႏွင့္ ေသာမ၊ အာလဖဲ၏သား ယာကုပ္ႏွင့္ ေဇလုပ္ဟုေခၚေသာ ရွိမုန္၊
၁၆ ယာကုပ္၏ညီ ယုဒႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ကိုအပ္ႏွံေသာ ယုဒရွကာရုတ္တည္းဟူေသာ တက်ိပ္ႏွစ္ပါးတို႔ကို ေရြးေကာက္၍ တမန္ေတာ္အမည္ျဖင့္ သမုတ္ေတာ္မူ၏။
၁၇ ထိုသူတို႔ႏွင့္တကြ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေတာင္ေပၚကဆင္းၾကြ၍ ေျမညီရာအရပ္၍ ရပ္ေတာ္မူ၏။ တရားနာ ျခင္းငွါ၎၊ အနာေရာဂါတို႔ကို ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ၎၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔မွစ၍ ယုဒျပည္၊ ပင္လယ္ကမ္းနား၊ တုရုၿမိဳ႔၊ ဇိဒုန္ၿမိဳ႔ အရပ္ရပ္တို႔ကလာၾကေသာ လူအစုအေဝးအေပါင္းတို႔ႏွင့္ တပည့္ေတာ္အေပါင္းတို႔သည္ ရွိၾက၏။
၁၈ ညစ္ညဴးေသာနတ္ ညွဥ္းဆဲေသာသူတို႔သည္လည္းလာ၍ ခ်မ္းသာရၾက၏။
၁၉ ကိုယ္ေတာ္အထဲက တန္ခိုးထြက္၍ လူအေပါင္းတို႔ကို သက္သာေစေတာ္မူသည္ျဖစ္၍၊ ပရိတ္သတ္အေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ ကို တို႔ျခင္းငွါ ရွာႀကံၾက၏။
၂၀ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေျမာ္၍ တပည့္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူလွ်င္၊ ဆင္းရဲေသာ သင္တို႔သည္ မဂၤလာရွိ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ သင္တို႔၏ႏိုင္ငံျဖစ္၏။
၂၁ ယခုတြင္ ငတ္မြတ္ေသာ သင္တို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔သည္ ဝေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကလတံ့။ ယခုတြင္ ငိုေၾကြးေသာ သင္တို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကာ သင္တို႔သည္ ရယ္ၾကလတံ့။ သူတပါးတို႔သည္ လူသားေၾကာင့္ သင္တို႔ကိုမုန္းေသာအခါ၊
၂၂ ပယ္ရွားႏွင္ထုတ္၍ကဲ့ရဲ႔ျခင္း၊ အသေရရႈတ္ခ်ျခင္းကိုျပဳေသာအခါ သင္တို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။
၂၃ ထိုကာလ၌ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရွိၾကေလာ့။ ရႊင္ျမဴးေသာစိတ္ႏွင္ ခုန္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ သင္တို႔၏အက်ိဳးသည္ ႀကီးလွေပ၏။ သူတို႔၏ဘိုးေဘးမ်ားသည္ ပေရာဖက္တို႔ကို ထိုသို႔ပင္ ျပဳၾကၿပီ။
၂၄ တနည္းကား၊ ေငြရတတ္ေသာသင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ သင္တို႔သည္ မိမိ သက္သာျခင္းကို ယခုခံရၾက၏။
၂၅ ၀စြာစားရေသာသင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ သင္တို႔သည္ ငတ္မြတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရၾကလတံ့၊ ယခုရယ္တတ္ေသာသင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ သင္တို႔ သည္ ညည္းတြားငိုေၾကြးရၾကလတံ့။
၂၆ လူတို႔သည္ သင္တို႔ကိုခ်ီးမြမ္းေသာအခါ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ သူတို႔၏ဘိုးေဘးမ်ားသည္ မိစာၦပေရာဖက္တို႔ကို ထိုသို႔ပင္ျပဳၾကၿပီ။
၂၇ ငါ့စကားကိုၾကားရေသာ သင္တို႔အား ငါဆိုသည္ကား၊ သင္တို႔၏ရန္သူတို႔ကိုခ်စ္ၾကေလာ့။ သင္တို႔ကို မုန္းေသာသူတို႔အား ေက်းဇူးျပဳၾကေလာ့။
၂၈ သင္တို႔ကို က်ိန္ဆဲေသာသူတို႔အား ေမတၱာပို႔ၾက ေလာ့။ သင္တို႔ကို ေႏွာင့္ရွက္ေသာသူတို႔အဘို႔ ဘုရားသခင္ကိုဆုေတာင္းၾကေလာ့။
၂၉ သင္တို႔၏ ပါးတဘက္ ကိုပုတ္ေသာသူအား ပါးတဘက္ကိုေပးဦးေလာ့။ သင့္ဝတ္လံုကို သိမ္းယူေသာသူအား သင့္အက်ႌကိုလည္း ယူေစျခင္းငွါ အခြင့္ေပးဦးေလာ့။
၃၀ အၾကင္သူသည္ သင့္ကိုေတာင္း၏၊ ထိုသူအားေပးေလာ့။ သင့္ဥစၥာ ကိုသိမ္းယူေသာသူအား ျပန္၍မေတာင္းႏွင့္။
၃၁ သင္တို႔သည္ ကိုယ္၌ သူတပါးျပဳေစလိုသည္အတိုင္း သူတပါး၌ျပဳၾကေလာ့။
၃၂ သင္တို႔ကိုခ်စ္ေသာသူတို႔အား ခ်စ္တံု႔ျပဳလွ်င္ အဘယ္ေက်းဇူးတင္သနည္း။ ဆိုးေသာသူတို႔သည္ ကိုယ္ကိုခ်စ္ေသာသူတို႔အား ခ်စ္တံု႔ျပဳၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။
၃၃ သင္တို႔ကို ေက်းဇူးျပဳေသာသူတို႔အားသာ ေက်းဇူးျပဳလွ်င္ အဘယ္ေက်းဇူးတင္သနည္း။ ဆိုးေသာသူတို႔သည္ ဤမွ်ေလာက္ျပဳၾကသည္မဟုတ္ေလာ့။
၃၄ သူတပါးအား ဥစၥာေခ်းငွါးေသာအခါ ဆပ္ေပးလိမ့္ မည္ဟု ေျမာ္လင့္လ်က္ေခ်းျခင္းငွါ အဘယ္ေက်းဇူးတင္သနည္း။ ဆိုးေသာသူတို႔သည္ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းကိုခံလို၍ ဆိုးေသာသူခ်င္းတို႔အား ေခ်းငွါးတတ္သည္မဟုတ္ေလာ။
၃၅ သင္တို႔မူကား ရန္သူတို႔ကိုခ်စ္ၾကေလာ့။ ေက်းဇူးျပဳ ၾကေလာ့။ ထိုသို႔ျပဳလွ်င္ သင္တို႔အက်ိဳးႀကီးလိမ့္မည္။ အျမင့္ဆံုးေသာဘုရား၏ သားျဖစ္ၾက လိမ့္မည္။
၃၆ ထိုဘုရားသည္ ေက်းဇူးမသိေသာသူ၊ ဆိုးညစ္ေသာသေဘာရွိသူတို႔အား ေက်းဇူးျပဳေတာ္မူ၏။ ထိုေၾကာင့္ သင္တို႔အဘသည္ သနားျခင္းစိတ္ရွိေတာ္မူသည္နည္းတူ သင္တို႔သည္လည္း သနားျခင္းစိတ္ ရွိေလာ့။
၃၇ သူတပါး၏အမႈ၌ စစ္ေၾကာဆံုးျဖတ္ျခင္းကို မျပဳၾကႏွင့္။ မျပဳလွ်င္ သင္တို႔သည္ စစ္ေၾကာ ဆံုးျဖတ္ျခင္းႏွင့္ ကင္းလြတ္ၾကလိမ့္မည္။ သူတပါးကို အျပစ္မစီရင္ၾကႏွင့္။ မစီရင္လွ်င္ သင္တို႔သည္ အျပစ္စီရင္ျခင္းႏွင့္ကင္းလြတ္ ၾကလိမ့္မည္။ သူ႔အျပစ္ကိုလႊတ္ၾကေလာ့ လႊတ္လွ်င္ကိုယ့္အျပစ္လြတ္လိမ့္မည္။
၃၈ သူတပါးအားေပးၾကေလာ့။ ေပးလွ်င္သူတပါးသည္ သင္တို႔အားေပးၾကလိမ့္မည္။ အမွန္ျခင္ရံုမွ်မက၊ သိပ္ႏွက္လ်က္၊ လႈပ္လ်က္၊ လွ်ံလ်က္ ရွိျခင္းႏွင့္ သင္တို႔ရင္ခြင္၌ ေပးၾကလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား၊ အၾကင္ခ်ိန္၊ တင္းပမာဏႏွင့္ သင္တို႔သည္ သူတပါးအားေပး၏၊ ထိုပမာဏအတိုင္း ကိုယ္ခံရၾကမည္။
၃၉ ဥပမာကား၊ လူကန္းသည္ လူကန္းအားလမ္းကိုျပႏိုင္သေလာ။ လူႏွစ္ဦးတို႔သည္တြင္းထဲသို႔ က်လိမ့္ မည္မဟုတ္ေလာ။
၄၀ တပည့္သည္ ဆရာထက္မသာ။ အၿပီးသင္ၿပီးေသာတပည့္တိုင္း၊ မိမိဆရာကဲ့ သို႔ျဖစ္လိမ့္မည္။
၄၁ ကိုယ္မ်က္စိ၌ရွိေသာ တံက်င္ကိုမေအာက္ေမ့ဘဲ၊ ညီအစ္ကိုမ်က္စိ၌ရွိေသာ ေျငာင့္ငယ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ၾကည့္ရႈသနည္း။
၄၂ ကိုယ္မ်က္စိ၌ရွိေသာ တံက်င္ကိုမျမင္မမွတ္ဘဲလ်က္၊ ညီအစ္ကို၊ သင္၏မ်က္စိ၌ရွိေသာ ေျငာင့္ငယ္ကိုထုတ္ပါရေစဟု အဘယ္သို႔ညီအစ္ကိုအား ဆိုရသနည္း။ လွ်ိဳ႔ဝွက္ ေသာသူ၊ ကိုယ္မ်က္စိ၌ရွိေသာ တံက်င္ကိုေရွ႔ဦးစြာထုတ္ေလာ့။ ေနာက္မွညီအစ္ကို မ်က္စိ၌ရွိေသာ ေျငာင့္ငယ္ကို ထုတ္ျခင္းငွါ ရွင္းလင္းစြာျမင္ လိမ့္မည္။
၄၃ မေကာင္းေသာအသီးကိုသီးေသာအပင္ကား၊ ေကာင္းေသာအပင္မဟုတ္။ ေကာင္းေသာအသီးကို သီးေသာအပင္ကား၊ မေကာင္းေသာအပင္မဟုတ္။
၄၄ အသီးကိုေထာက္၍ အပင္သေဘာကိုသိရ၏။ ဆူးပင္၌ သေဘၤာသဖန္းသီးကို မဆြတ္တတ္။ ေတာခ်ံဳ၌ စပ်စ္သီးကို မဆြတ္တတ္။
၄၅ ေကာင္းေသာသူသည္ ေကာင္းေသာ မိမိစိတ္ႏွလံုး ဘ႑ာတိုက္ထဲက မေကာင္းေသာအရာကို ထုတ္ေဘာ္တတ္၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ စိတ္ႏွလံုးအျပည့္ ရွိသည္အတိုင္း ႏႈတ္ျမြက္တတ္၏။
၄၆ ငါ့စကားကို နားမေထာင္ဘဲလ်က္၊ ငါ့ကိုသခင္၊ သခင္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ေခၚ ၾကသနည္း။
၄၇ ငါ့ထံသို႔ လာ၍ ငါ့စကားကိုၾကားသည္အတိုင္း နားေထာင္ေသာသူသည္ အဘယ္သူႏွင့္တူသနည္း ဟူမူကား၊
၄၈ တိုက္ကို တည္ေသာအခါ နက္စြာတူး၍ ေက်ာက္ေပၚမွာတိုက္ျမစ္ခ်ေသာသူႏွင့္တူ၏။ ျမစ္ေရထသျဖင့္ ေရစီး၍ ထိုတိုက္ကို ရိုက္ခတ္ေသာအခါ ေက်ာက္ေပၚမွာတည္လ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ မလႈပ္ႏိုင္ရာ။
၄၉ ငါ့စကားကိုၾကား၍ နားမေထာင္ ေသာသူမူကား၊ အခုအခံမရွိဘဲေျမေပၚမွာ တိုက္ကိုတည္ ေသာသူႏွင့္တူ၏။ ေရစီး၌ ထိုတိုက္ကိုရိုက္ခတ္ေသာအခါ၊ ခ်က္ျခင္းလဲ၍ အကုန္အစင္ၿပိဳပ်က္ေလသည္ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။
