ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၆
၁ တပည့္ေတာ္တို႔အားတဖန္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ ေငြရတတ္ေသာသူတေယာက္၌ ဘ႑ာစိုးရွိ၏။ ထုိဘ႑ာစိုးသည္ သခင္၏ဥစၥာမ်ားကိုဖ်က္ဆီးသည္ အေၾကာင္းကိုသူတပါးတို႔သည္ သခင္ေရွ႔၌ အျပစ္တင္ၾကေသာ္၊
၂ သခင္သည္ဘ႑ာစိုးကိုေခၚ၍၊ သင္၏အမႈအရာ၌ ငါၾကားရေသာစကားကား အဘယ္သို႔နည္း။ ဘ႑ာစုိးအရာ၌ မွတ္သားေသာစာရင္းကို ေပးေလာ့။ ယခုမွစ၍ ဘ႑ာစုိးမလုပ္ရဟုဆုိ၏။
၃ ထုိအခါဘ႑ာစုိးက၊ ငါသည္အဘယ္ သို႔ျပဳရမည္နည္း။ ငါ၏သခင္သည္ ဘ႑ာစိုးအရာကိုႏႈတ္ေလၿပီ။ လယ္လုပ္ျခင္းငွါမစြမ္းႏိုင္။ သူေတာင္းစားလုပ္ျခင္း ငွါရွက္ေၾကာက္၏။
၄ ဘ႑ာစိုးအရာမွ က်သည္ ေနာက္သူတပါးတို႔သည္ မိမိတို႔အိမ္၌ ငါ့ကိုလက္ခံေစျခင္းငွါ အဘယ္သို႔ငါျပဳရမည္ကုိငါသိ၏ ဟူ၍စိတ္ထဲ၌ ႀကံစည္ၿပီးမွ၊
၅ သခင္၏ ေငြရွိေသာသူအေပါင္းတို႔ကို ေခၚ၍၊ ငါ၏သခင္ ကိုဆပ္ေပးရန္သင္၌ အဘယ္မွ် ေလာက္ရွိသနည္းဟု တေယာက္ကိုေမးလွ်င္၊
၆ ထုိသူက၊ ဆီအခြက္တေထာင္ေပးရန္ရွိ ပါသည္ ဟုဆို၏။ ဘ႑ာစိုးကလည္း၊ သင္၏စာရင္းကိုယူ၍ အေသာ့ထုိင္ၿပီးလွ်င္၊ အခြက္ငါးရာကိုေရးမွတ္ ေလာ့ဟု ဆုိ၏။
၇ ထုိေနာက္အျခားေသာသူကိုေခၚ၍၊ ငါ၏သခင္ကိုဆပ္ေပးရန္သင္၌ အဘယ္မွ်ေလာက္ရွိသနည္းဟု ေမးလွ်င္၊ ထုိသူက၊ ဂ်ဳံစပါးအတင္းတေထာင္ေပးရန္ရွိပါသည္ဟု ဆို၏။ ဘ႑ာစုိးကလည္း၊ သင္၏ စာရင္းကိုယူ၍ အတင္းရွစ္ရာ ကိုေရးမွတ္ေလာ့ဟုဆို၏။
၈ မတရားေသာ ထုိဘ႑ာစုိးသည္ လိမၼာစြာျပဳသည္ကို သခင္သည္ခ်ီးမြမ္းေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ေလာကီသားတို႔သည္ မိမိတို႔အမႈကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္၊ အလင္းသို႔ေရာက္ေသာသူတို႔ထက္ သာ၍လိမၼာၾက၏။
၉ တဖန္ငါဆုိသည္ကား၊ သင္တို႔သည္စုေတ့ေသာအခါ၊ အစဥ္အၿမဲတည္ေသာ ဗိမာန္၌သင္တုိ႔ကို လက္ခံလတံ့ေသာ အေဆြရွိေစျခင္းငွါ မၿမဲေသာေလာကီစည္းစိမ္ကို သံုးေဆာင္ၾကေလာ့။
၁၀ အနည္းငယ္ေသာအမႈ၌ သစၥာရွိေသာသူသည္ ႀကီးေသာအမႈ၌လည္းသစၥာရွိလိမ့္မည္။ အနည္း ငယ္ေသာအမႈ၌ သစၥာမရွိေသာသူသည္ ႀကီးေသာအမႈ၌လည္း သစၥာမရွိ။
၁၁ သို႔ျဖစ္၍ မၿမဲေသာ ေလာကီစည္း စိမ္ကိုသံုးရာတြင္ သင္တို႔သည္ သစၥာမရွိလွ်င္၊ မွန္ေသာစည္းစိမ္ကိုသင္တို႔၌ အဘယ္သူအပ္ မည္နည္း။
၁၂ သူတပါးအမႈ၌ သင္တုိ႔သည္ သစၥာမရွိလွ်င္၊ အဘယ္သူသည္အပိုင္ ေပးမည္နည္း။
၁၃ အဘယ္အေစခံမွ် သခင္ႏွစ္ဦး အေစကိုမခံႏုိင္။ သခင္တဦးကိုမုန္း၍ တဦးကိုခ်စ္မည္။ သခင္တဦးကိုမွီခို၍ တဦးကိုမခန္႔မညားျပဳမည္။ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အေစကို၎၊ ေလာကီစည္းစိမ္၏ အေစကို၎ မခံႏုိင္ၾကဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၄ ေငြကို တပ္မက္ေသာဖာရိရွဲတို႔သည္ ထုိစကားမ်ားကိုၾကားလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္ကိုျပက္ယယ္ျပဳၾက၏။
၁၅ ေယရႈကလည္း၊ သင္တို႔သည္လူမ်ားေရွ႔မွာေျဖာင့္မတ္ဟန္ေဆာင္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သင္တို႔၏စိတ္ႏွလံုးကိုသိျမင္ေတာ္မူ၏။ လူသေဘာအားျဖင့္ အျမတ္ထားေသာအရာသည္ ဘုရားသခင့္ေရွ႔ ေတာ္၌ စက္ဆုပ္ရြံရွာဘြယ္ျဖစ္၏။
၁၆ ေယာဟန္မေရာက္မွီတုိင္ေအာင္ ပညတၱိက်မ္းႏွင့္ အနာဂတၱိက်မ္းရွိ၏။ ေယာဟန္လက္ထက္မွစ၍ ဘုရားသခင္၏ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာဧဝံေဂလိတရားကုိ ေဟာလ်က္ရွိ၏။ လူမ်ားတို႔သည္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကိုအႏုိင္အထက္ဝင္ၾက၏။
၁၇ ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ ဗိႏၾၶြဳတလံုးပ်က္စီး လြယ္သည္ထက္၊ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးပ်က္စီးလြယ္၏။
၁၈ အၾကင္သူသည္ မိမိမယား ႏွင့္ကြာ၍အျခားေသာ မိန္းမႏွင့္ စံုဘက္ျခင္းကိုျပဳ၏၊  ထုိသူသည္ မိမိမယားကိုျပစ္မွား၏။ လင္ကြာေသာ မိန္းမႏွင့္ စံုဘက္ျခင္းကိုျပဳေသာသူသည္ လည္းသူ႔မယားကုိျပစ္မွားသည္ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၉ ယဖန္တံု၊ သူေဌးတေယာက္သည္ နီေမာင္းေသာကမၸလာႏွင့္ ပိတ္ေခ်ာကိုဝတ္ဆင္၍၊ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ ၌ ေန႔တိုင္းေပ်ာ္ေမြ႔လ်က္ေန၏။
၂၀ လာဇရုအမည္ရွိေသာ သူဆင္းရဲတေယာက္သည္ တကိုယ္လံုး၌ အနာစိမ္းေပါက္၍၊
၂၁ သူေဌး၏စားပြဲမွက်ေသာ စားႏုပ္စားေပါက္ကို စားပါရေစဟု ေတာင့္တေသာစိတ္ႏွင့္ သူေဌးအိမ္တံခါးနားမွာ တံုးလံုးေန၏။ ေခြးတို႔သည္လာ၍ အနာစိမ္းမ်ားကို လ်က္ၾက၏။
၂၂ တေန႔သ၌ ထိုဆင္းရဲသားသည္ ေသလြန္၍၊ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ အာျဗဟံ၏ ရင္ခြင္သို႔ပို႔ေဆာင္ၾက၏။ သူေဌးသည္လည္း ေသလြန္၍ သၿဂႋဳဟ္ျခင္းကို ခံရေလ၏။
၂၃ မရဏာႏိုင္ငံ၌ ျပင္းျပစြာေသာ ေဝဒနာကို ခံရလ်က္ ေမွ်ာ္ၾကည့္၍၊ အာျဗဟံကိုင္း၊ အာျဗဟံ၏ ရင္ခြင္၌ လာဇရုကိုင္း အေဝးကျမင္လွ်င္၊
၂၄ အိုအဘ အာျဗဟံ၊ အကြၽႏ္ုပ္ကို ကယ္မသနားေတာ္မူပါ။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤမီးလွ်ံ၌ ျပင္းစြာခံရေသာေၾကာင့္၊ လာဇရုသည္ မိမိလက္ဖ်ားကို ေရ၌ႏွစ္၍ အကြၽႏ္ုပ္လွ်ာကို ေအးေစျခင္းငွါ သူ႔ကိုအကြၽႏ္ုပ္ရွိရာသို႔ ေစလႊတ္ေတာ္မူပါဟု ဟစ္ေၾကာ္ေလ၏။
၂၅ အာျဗဟံကလည္း၊ ငါ့သား၊ သင္သည္ အသက္ ရွင္စဥ္အခါ ခ်မ္းသာရသည္ကို၎၊ လာဇရုသည္ ဆင္းရဲစြာေနရသည္ကို၎ ေအာက္ေမ့ေလာ့။ ယခုမူကား၊ သူသည္ သက္သာျခင္းရွိ၏။ သင္သည္ ဒုကၡေဝဒနာကိုခံရ၏။
၂၆ ထိုမွတပါး၊ ငါတို႔ႏွင့္ သင္တို႔စပ္ၾကား၌ အလြန္နက္လွေသာ ေခ်ာက္ႀကီးတည္လ်က္ရွိ၏။ ထိုေၾကာင့္ ဤအရပ္မွသင္တို႔ရွိရာသို႔ ကူးခ်င္ေသာသူမကူးႏိုင္။ ထိုအရပ္မွ ငါတို႔ရွိရာ သို႔ ကူးခ်င္ေသာသူလည္း မကူးႏိုင္ဟုဆို၏။
၂၇ သူေဌးကလည္၊ အိုအဘ၊ ထိုသို႔မွန္လွ်င္၊
၂၈ အကြၽႏ္ုပ္၌ ညီငါးေယာက္ ရွိပါသည္ျဖစ္၍ သူတို႔သည္ ဤျပင္းျပစြာခံရာအရပ္သို႔ မေရာက္မည္အေၾကာင္း၊ သူတို႔အား သက္ေသခံေစျခင္းငွါ၊ လာဇရုကို အကြၽႏ္ုပ္အဘ၏အိမ္သို႔ ေစလႊတ္ေတာ္မူပါ။ အကြၽႏ္ုပ္ေတာင္းပန္ပါ၏ဟု ေျပာဆိုလွ်င္၊
၂၉ အာျဗဟံက၊ သင္၏ညီတို႔၌ ေမာေရွမွစ၍ ပေရာဖက္မ်ားရွိၾက၏။ ပေရာဖက္တို႔၏စကားကုိ နားေထာင္ၾကေစဟု ဆို၏။
၃၀ သူေဌးကလည္း၊ မဟုတ္ပါအဘအာျဗဟံ၊ ေသေသာလူစုထဲက တေယာက္ေသာသူသည္ ထေျမာက္၍ သူတို႔ ရွိရာသို႔သြား လွ်င္၊ သူတို႔သည္ ေနာင္တရၾကပါလိမ့္မည္ဟု ဆိုေသာ္၊
၃၁ အာျဗဟံက၊ သူတို႔သည္ ေမာေရွ၏ စကား၊ ပေရာဖက္တို႔၏စကားကို နားမေထာင္လွ်င္၊ တေယာက္ေသာသူသည္ ေသျခင္းမွထေျမာက္ေသာ္လည္း မယံုၾကည္ႏိုင္ၾကဟု အာျဗဟံဆိုသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။