သုတၱံက်မ္း အခန္းၾကီး ၃၀

၁ ယာေကသား အာဂုရသည္ ဣေသေရလႏွင့္ ဥကလကို ဆံုးမေသာ တရားစကားဟူမူကား၊

၂ အကယ္စင္ စစ္ ငါသည္ လူမဟုတ္၊ တိရိစျၧြာန္ျဖစ္၏။ လူဥာဏ္ႏွင့္မျပည့္စံု

၃ ပညာတရားကိုမသင္ သန္႔ရွင္းေသာအရာတို႔ကို မေလ့က်က္။

၄ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ အဘယ္သူတတ္သနည္း။ အဘယ္သူဆင္းလာ သနည္း။ အဘယ္သူသည္ ေလကို  မိမိလက္ႏွင့္ ဆုပ္ယူသနည္း။ အဘယ္သူသည္ ေရကို အဝတ္ႏွင့္ထုပ္ထားသနည္း။ ေျမႀကီးစြန္းရွိသမွ်တို႔ကို အဘယ္သူ တည္ေစသနည္း။ ထုိသုိ႔ျပဳေသာ သူ၏ အမည္ႏွင့္ သူ၏ သားအမည္ကား အဘယ္သုိ႔နည္း။ သင္ေျပာႏုိင္သေလာ။

၅ ဘုရားသခင္၏ စကားေတာ္ရွိသမွ်သည္ စင္ၾကယ္၏။ ခိုလႈံေသာသူအေပါင္းတုိ႔၌ ဘုရားသခင္သည္ အကြယ္အကာ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။

၆ စကားေတာ္တို႔၌ထပ္၍ မသြင္းႏွင့္။ သို႔ျပဳလွ်င္ အျပစ္တင္ေတာ္မူ၍၊ သင္သည္ မုသာသံုးေသာ သူျဖစ္လိမ့္မည္။

၇ ကိုယ္ေတာ္ထံမွာ ဆုႏွစ္ပါးကို အကြၽႏ္ုပ္ေတာင္းပါ၏။

၈ အကြၽႏ္ုပ္မေသမွီတိုင္ေအာင္ ျငင္းေတာ္ မမူပါႏွင့္။ အကြၽႏ္ုပ္မွ အနတၱႏွင့္ မုသာကို ပယ္ေတာ္မူပါ။ ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ေငြရတတ္ျခင္းကို ေပးေတာ္မမူပါႏွင့္။ အသက္ေမြး ေလာက္ေသာ အစာကိုသာေပးေတာ္မူပါ။

၉ သုိ႔မဟုတ္၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ၾကြယ္ဝ၍၊ ထာဝရဘုရားကား၊ အဘယ္သူ နည္းဟု ဆိုလွ်က္၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္မည္ဟု  စိုးရိမ္စရာရွိပါ၏။ သုိ႔မဟုတ္၊ ဆင္းရဲ၍ သူ႔ဥစၥာကိုခိုးသျဖင့္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ ဘုရားသခင္နာမေတာ္ကို မုသာႏွင့္ ဆိုင္၍ ျမြတ္ဆိုမည္ဟု စိုးရိမ္စရာရွိပါ၏။

၁၀ ကြၽႏ္ုပ္၏ အက်ိဳးကို ဖ်က္ျခင္းငွာ သူ၏ သခင္ကိုမေျပာႏွင့္။ ေျပာလွ်င္ကြၽန္သည္ သင့္ကို က်ိန္ဆဲ၍၊ သင္၌ အျပစ္ေရာက္မည္ဟု စိုးရိမ္စရာရွိ၏။

၁၁ အဘကိုက်ိန္ဆဲ၍ အမိကုိလည္းေကာင္းႀကီး မေပးတတ္ေသာလူတမ်ိဳး၊

၁၂ ငါသည္ စင္ၾကယ္၏ဟု မိမိကိုထင္ေသာ္လည္း၊ မိမိအညစ္အေၾကးမွ မေဆးေၾကာေသးေသာ လူတမ်ိဳး၊

၁၃ အလြန္စိတ္ျမင့္၍ ေမာ္ၾကည့္တတ္ေသာလူတမ်ိဳး၊ 

၁၄ ဆင္းရဲေသာသူတို႔ကို ေျမႀကီးေပၚကင္း၊ ငတ္မြတ္ေသာ သူတုိ႔ကို လူစုထဲကင္း၊ ကိုက္စားဖယ္ရွားစရာဘို႔ သန္လွ်က္ႏွင့္ တူေသာသြား၊ ထားႏွင့္တူေသာအံႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ လူတမ်ိဳး ရွိ၏။

၁၅ ေမွ်ာ့ေကာင္၌ ေပးပါႏွင့္ေပးပါဟူေသာ သမီးႏွစ္ေကာင္ရွိ၏။ အလိုဆႏၵမေျပႏိုင္ေသာ အရာသံုးပါးမက၊ တန္ေတာ့ဟု မဆိုတတ္ေသာ အရာေလးပါးဟူမူကား၊

၁၆ သခ်ႋဳင္းတပါး၊ ျမဳံေသာမိန္းမဝမ္းတပါး၊ ေရမဝႏိုင္ေသာ ေျမတပါး၊ တန္ေတာ့ဟု မဆိုတတ္ေသာမီးတပါးတည္း။

၁၇ အဘကို က်ီစားေသာသူ၊ အမိစကားကို နားမေထာင္၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳေသာသူ၏ မ်က္စိကို ခ်ိဳင့္၌က်င္လည္ေသာက်ီးအတုိ႔သည္ ႏႈိက္ၾကလိမ့္မည္။ ေရႊလင္းတ သူငယ္တုိ႔သည္လည္း စားၾကလိ့မ္မည္။

၁၈ ငါ့ဥာဏ္မမွီႏိုင္ေသာ အရာသံုးပါးမက၊ ငါမသိ၊ နားမလည္ႏိုင္ေသာ အရာေလးပါးဟူမူကား၊

၁၉ ေလ၌ ေရႊလင္းတ သြားရာလမ္းတပါး၊ ေက်ာက္ေပၚမွာ ေျမြသြားရာလမ္းတပါး၊ ပင္လယ္အလယ္၌ သေဘၤာသြားရာလမ္းတပါး၊ အပ်ိဳမႏွင့္ ေယာက်္ားသြားရာလမ္းတပါးတည္း။

၂၀ ေမ်ာက္မထား ေသာ မိန္းမလမ္းလည္း ထိုအတူျဖစ္၏။ အစာစားၿပီးမွ မိမိပစပ္ကို သုတ္၍၊ ဒုစရိုက္ကိုငါမျပဳမိဟု ဆိုတတ္၏။

၂၁ ေျမႀကီးကိုေမႊေႏွာက္ေသာ အရာသံုးပါးမက၊ ေျမႀကီးမခံႏိုင္ေသာ အရာေလးပါး ဟူမူကား၊

၂၂ မင္းျပဳေသာ ကြၽန္တပါး၊ ဝစြာစားရေသာလူမိုက္တပါး၊

၂၃ လက္ထပ္ေသာမိန္းမဆိုးတပါး၊ သခင္မ ဥစၥာကို အေမြခံရေသာ ကြၽန္မ တပါးတည္း။

၂၄ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေသးႏုပ္ေသာ္လည္း၊ အထူးသျဖင့္ ပညာရွိေသာ အရာေလးပါးဟူမူကား၊

၂၅ ခြန္အားမရွိ ေသာ အမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေႏြကာလ၌ မိမိစားစရာကို ျပင္ဆင္တတ္ေသာပရြက္ဆိတ္တပါး၊

၂၆ မသန္စြမ္းေသာ အမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေက်ာက္တြင္း၌ ေနရာခ်တတ္ေသာ ရွာဖန္ယုန္တပါး၊

၂၇ မင္းမရွိ ေသာ္လည္း၊ တပ္ဖြဲ႔၍ အစဥ္ အတိုင္း သြားတတ္ေသာ က်ိဳင္းတပါး၊

၂၈ လက္ျဖင့္ ကိုင္ဆြဲ၍၊ နန္းေတာ္၌ပင္ေနတတ္ေသာ အိမ္ေျမ‡ာင္တပါးတည္း။

၂၉ ေကာင္းစြာသြား တတ္ေသာ အရာသံုးပါးမက၊ အသြားလွေသာ အရာေလးပါးဟူမူကား၊

၃၀ တိရစာၦန္တကာတုိ႔ ထက္ ခြန္အားႀကီး၍၊ အဘယ္သူကိုမွ်မေရွာင္တတ္ေသာ ျခေသၤ့တပါး၊

၃၁ စစ္ျမင္းတပါး၊ ဆိတ္ထီးတပါး၊ အဘယ္သူမွ် မဆီးတားႏိုင္ေသာ ရွင္ဘုရင္တပါးတည္။

၃၂ သင္သည္ ကိုယ္ကိုေျမွာက္၍ မုိက္ေသာ အမႈကို ျပဳမိေသာ္င္း၊ မေကာင္း ေသာအႀကံကိုႀကံမိေသာ္င္း၊ သင္၏ ႏႈတ္ကိုလက္ႏွင့္ ပိတ္ထားေလာ့။

၃၃ အကယ္စင္စစ္ ႏို႔ကိုေမႊလွ်င္ ေထာပတ္ထြက္တတ္၏။ ႏွာေခါင္းကိုဆြဲလိမ္လ်င္ အေသြးထြက္တတ္၏။ ထုိနည္းတူ၊ ေဒါသကို ႏႈိးေဆာ္လွ်င္ ခိုက္ရန္ထြက္တတ္၏။