၁ ယုဒျပည္ဗက္လင္ၿမိဳ႔၌ ေဟရုဒ္မင္းႀကီးလက္ထက္၊ ေယရႈသည္ဘြားျမင္ျခင္းကိုခံေတာ္မူၿပီးမွ၊ မာဂုပညာရွိ တို႔သည္ အေရွ႔ျပည္ကေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ ေရာက္လာၾကလွ်င္၊
၂ ယခုဘြားျမင္ေသာ ယုဒရွင္ဘုရင္သည္၊ အဘယ္မွာ ရွိေတာ္မူသနည္း။ အေရွ႔ျပည္၌သူ၏ၾကယ္ကို ငါတို႔ျမင္ရသည္ျဖစ္၍ ဖူးေတြ႔ပူေဇာ္ျခင္းငွါ ေရာက္လာၿပီဟုေမးျမန္း ေျပာဆိုၾက၏။
၃ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္၊ ေဟရုဒ္မင္းႀကီးသည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားအေပါင္းတုိ႔ႏွင့္တကြ စိတ္ပူပန္ျခင္းသို႔ေရာက္သျဖင့္၊
၄ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီး တို႔ႏွင့္လူတို႔တြင္ က်မ္းျပဳဆရာရွိသမွ်တုိ႔ကို စုေဝးေစ၍၊ ခရစ္ေတာ္ကိုအဘယ္အရပ္မွာဘြားျမင္ လိမ့္မည္နည္းဟုေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
၅ ထိုဆရာတို႔ကလည္း၊ ပေရာဖက္တဦးေရးထား ေသာအခ်က္ဟူမူကား၊
၆ အိုယုဒျပည္ဗက္လင္ၿမိဳ႔၊ အစိုးရေသာယုဒၿမိဳ႔တို႔တြင္ သင္သည္ၿမိဳ႔ငယ္ၿမိဳ႔ယုတ္မဟုတ္။ အေၾကာင္းမူကား၊ ငါ၏လူစုဣသေရလအမ်ိဳးကိုအုပ္စိုးရေသာသခင္သည္ သင္၏အထဲမွာေပၚထြန္းလတံ့ဟု က်မ္းလာရွိပါ၏။ ထိုေၾကာင့္ယုဒျပည္ဗက္လင္ၿမိဳ႔၌ ခရစ္ေတာ္ကိုဘြားျမင္ရပါမည္ဟု မင္းႀကီးအားျပန္ၾကားေလွ်ာက္ ထားၾက၏။
၇ ထိုအခါ ေဟရုဒ္မင္းႀကီးသည္၊ မာဂုပညာရွိတို႔ကို မထင္မရွားေခၚ၍၊ ၾကယ္ေပၚထြန္းေသာ အခ်ိန္ကာလကို ေစ့ေစ့ေမးျမန္းၿပီးမွ၊
၈ သင္တို႔သြား၍ထိုသူငယ္ကိုႀကိဳးစားရွာၾကပါ။ ေတြ႔လွ်င္ငါ့ထံသို႔ ျပန္လာ၍ ငါလည္းထိုသူငယ္ ကိုဖူးေတြ႔ပူေဇာ္ရေအာင္ ၾကားေျပာၾကပါဟုမွာထားေတာ္မူလ်က္၊ ဗက္လင္ၿမိဳ႔သို႔ေစလႊတ္ေလ၏။
၉ ထိုသူတို႔သည္ မင္းႀကီးစကားကိုနာခံၿပီးလွ်င္ထြက္သြားၾက၍၊ အေရွ႔ျပည္၌ ျမင္ရေသာၾကယ္သည္ သူတို႔ေရွ႔ကသြားသျဖင့္၊ သူငယ္ ေတာ္ရွိရာအရပ္ေပၚသို႔ေရာက္၍တည္လ်က္ေန၏။
၁၀ ထိုၾကယ္ကိုျမင္ျပန္ေသာအခါ အလြန္ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျခင္းရွိ၍၊
၁၁ အိမ္သို႔ဝင္ေလေသာ္၊ မယ္ေတာ္မာရိႏွင့္ တကြ သူငယ္ေတာ္ကိုေတြ႔ျမင္လွ်င္ျပပ္ဝပ္ကိုးကြယ္၍၊ မိမိတို႔ဘ႑ာ ဥစၥာတို႔ကို ဖြင့္ၿပီးမွ ေလာဗန္ႏွင့္ မုရန္တည္းဟူေသာနံ႔သာမ်ိဳးကို၎၊ ေရႊကို၎ ဆက္ကပ္ပူေဇာ္ၾက၏။
၁၂ ေနာက္မွ ေဟရုဒ္မင္းႀကီးထံသို႔ မျပန္ရမည္အေၾကာင္းအိပ္မက္တြင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကိုရ၍ မိမိတို႔ျပည္သို႔အျခားေသာလမ္းျဖင့္ ျပန္သြားၾက၏။
၁၃ ထိုသူတို႔သြားၾကသည္ေနာက္၊ ေယာသပ္သည္အိပ္မက္ကိုျမင္သည္မွာ၊ ထာဝရဘုရား၏ ေကာင္းကင္ တမန္သည္ထင္ရွား၍၊ သင္ထေလာ့။ မယ္ေတာ္ႏွင့္သူငယ္ေတာ္ကိုေဆာင္ယူၿပီးလွ်င္၊ အဲဂုတၱဳျပည္သို႔ေျပး၍၊ တဖန္ ငါေျပာဆိုသည္တိုင္ေအာင္ ထိုျပည္၌ေနေလာ့။ ေဟရုဒ္မင္းႀကီးသည္ သူငယ္ေတာ္ကိုသတ္အံ့ေသာငွါရွာလိမ့္မည္ ဟုဆိုေလ၏။
၁၄ ထိုအခါေယာသပ္သည္ထ၍ မယ္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ေတာ္ကို ညဥ့္အခ်ိန္၌ေဆာင္ယူၿပီးလွ်င္ အဲဂုတၱဳ ျပည္သို႔ထြက္သြား၍၊
၁၅ ေဟရုဒ္မင္းႀကီး အနိစၥေရာက္သည္တိုင္ေအာင္ထိုျပည္၌ေနေလ၏။ ဤအေၾကာင္းအရာကား ငါ့သားကို အဲဂုတၱဳျပည္မွ ငါေခၚခဲ့ၿပီဟု ထာဝရဘုရားသည္ပေရာဖက္ျဖင့္ ထားေတာ္မူေသာဗ်ာဒိတ္ေတာ္ျပည့္စံု မည္အေၾကာင္းတည္း။
၁၆ ထိုအခါေဟရုဒ္မင္းႀကီးသည္ မာဂုပညာရွိတို႔လွည့္ျဖားသည္ကိုသိလွ်င္၊ ျပင္းစြာအမ်က္ထြက္၍ လူကိုေစလႊတ္သျဖင့္၊ မာဂုပညာရွိတို႔၌ ေစ့ေစ့ေမးျမန္းၿပီးေသာၾကယ္၏ အခ်ိန္ကာလကိုေထာက္၍၊ ဗက္လင္ၿမိဳ႔မွစေသာ ေက်းလက္ရွိသမွ်တို႔၌ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္မွစ၍၊ ထိုအရြယ္ေအာက္ယုတ္ေသာ သူငယ္ေယာက္်ားအေပါင္းတို႔ကိုသတ္ေစ၏။
၁၇ ပေရာဖက္ေယရမိေဟာဘူးသည္ကား၊
၁၈ ရာမအရပ္၌ သည္းစြာေသာ ညည္းတြားငိုေၾကြးျမည္တမ္းျခင္းအသံကို ၾကားရ၍၊ ရာေခလသည္ မိမိသားတို႔မရွိ ေသာေၾကာင့္ ငို၍စိတ္မေျပႏိုင္ဟူေသာစကားသည္ ထိုအခါ၌အမွန္က် သတည္း။
၁၉ ေဟရုဒ္မင္းႀကီးအနိစၥေရာက္သည္ေနာက္၊ ေယာသပ္သည္အဲဂုတၱဳျပည္၌ အိပ္မက္ကိုျမင္ျပန္ သည္မွာ၊ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ထင္ရွား၍၊
၂၀ သင္ထေလာ့။ မယ္ေတာ္ႏွင့္သူငယ္ ေတာ္ကိုေဆာင္ယူၿပီးလွ်င္၊ ဣသေရလတိုင္းသို႔သြားေလာ့။ သူငယ္ေတာ္ကိုသတ္အံ့ေသာငွါရွာေသာ သူတို႔သည္ေသၾကၿပီဟုဆိုေလ၏။
၂၁ ထိုအခါေယာသပ္သည္ထ၍ မယ္ေတာ္ႏွင့္သူငယ္ေတာ္ကို ေဆာင္ယူၿပီး လွ်င္၊ ဣသေရလတိုင္းသို႔သြား၍ေရာက္ သည္ရွိေသာ္၊
၂၂ ေဟရုဒ္မင္းႀကီး၏အရာ၌သားေတာ္အာေခလသည္ ယုဒျပည္တြင္မင္းျပဳေၾကာင္းကိုၾကားရလွ်င္၊ ထိုျပည္သို႔မသြားဝံ့၍ အိပ္မက္၌ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကိုရျပန္ၿပီးမွ ဂါလိလဲျပည္သို႔သြား၍၊
၂၃ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟု ေခၚေဝၚၾကလတံ့ ဟူေသာပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ၊ နာဇရက္အမည္ရွိေသာၿမိဳ႔သို႔ေရာက္၍အၿမဲေနေလ၏။
