ေယဇေက်လအနာဂတၱိက်မ္း အခန္းၾကီး ၁၉
၁ ထိုမွတပါး ဣသေရလမင္းသားတို႔အတြက္ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းလ်က္၊ ေျပာရမည္မွာ၊
၂ သင္၏ အမိကား အဘယ္သူ နည္း၊ ျခေသၤ့မျဖစ္၏။ ျခေသၤ့တို႔တြင္ အိပ္လ်က္ေန၍ ျခေသၤ့ပ်ိဳတို႔တြင္ မိမိသားတို႔ကို ေကြၽးေမြး၏။
၃ ေကြၽးေမြးေသာ သားတေကာင္သည္ ျခေသၤ့ပ်ိဳျဖစ္၍၊ ေတာတိရစာၦန္တို႔ကို ဘမ္းဆီးျခင္းငွါ၊ သင္၏ လူတို႔ကိုလည္း ကိုက္စားတတ္၏။
၄ လူမ်ိဳးတို႔သည္ ၾကား၍ ေျမတြင္း၌ ထိုျခေသၤ့ပ်ိဳကို ဘမ္းၿပီးလွ်င္၊ သံႀကိဳးႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္၍ အဲဂုတၱဳျပည္သို႔ယူသြားၾက၏။
၅ သားဆံုးရႈံးေၾကာင္းကို အမိသညျမင္၍ စိတ္ပ်က္ေသာအခါ၊ သားတေကာင္ကို ယူ၍ ျပန္၍ ျခေသၤ့ပ်ိဳ ျဖစ္ေစျခင္း ငွါျပဳေစသျဖင့္၊
၆ သူသည္လည္း ျခေသၤ့တို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဘာ္၍ ျခေသၤ့ပ်ိဳျဖစ္လ်က္၊ ေတာတိရစာၦန္တို႔ကို ဘမ္းဆီးျခင္းငွါ၊ သင္၏ လူတို႔ကိုလည္း ကိုက္စား၏။
၇ သူတို႔မုဆိုးမ်ားကို သိ၍၊ သူတို႔ၿမိဳ႔မ်ားကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းေလ၏။ ေဟာက္ ေသာအသံေၾကာင့္ ျပည္ႏွင့္ျပည္၌ရွိသမွ်တို႔သည္ ဆိတ္ညံလ်က္ ရွိၾက၏။
၈ ထိုအခါလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေက်းလက္အရပ္ ရပ္တို႔က တိုက္လာ၍ ပိုုက္ကြန္ႏွင့္ ဝိုင္းၿပီးလွ်င္၊ ေျမတြင္း၌ ဘမ္းၾက၏၊
၉ သံႀကိဳးႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္လ်က္ ဗာဗုလုန္ရွင္ဘုရင္ ထံသို႔ ေဆာင္သြား၍ သူ၏ အသံသည္ ဣသေရလ ေတာင္ေပၚမွာ ေနာက္တဖန္မျမည္ေစျခင္းငွါ ေႏွာင္အိမ္၌ ေလွာင္ ထားၾက၏။
၁၀ သင္၏အမိသည္ သင္ႏွင့္တူလ်က္၊ ေရနားမွာစိုက္ေသာ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကဲ့သို႔ျဖစ္၏၊ ေရမ်ားေသာေၾကာင့္ အခက္အလက္ႏွင့္ျပည့္စံု၍၊ မ်ားစြာေသာအသီးကို သီးတတ္၏။
၁၁ မင္းတို႔အသံုးအေဆာင္ ရာဇလွံတံဘို႔ ခိုင္ခံံံ့ေသာ တံဖ်ာတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ထူထပ္၍ မ်ားျပားေသာ အခက္အလက္တို႔ႏွင့္ အရပ္ျမင့္၍ ထင္ရွားေလ၏။
၁၂ သို႔ရာ တြင္ ေဒါသအရွိန္အားျဖင့္ ႏႈတ္၍ ေျမေပၚမွာ လွဲခ်ေလၿပီ၊၊ အေရွ႕ေလသည္ တိုက္၍ အသီးကို ပိန္ေျခာက္ေစ၏။ ခိုင္ခံ့ေသာ တံဖ်ာတို႔သည္ ကိ်ဳး၍ ေသြ႔ေျခာက္သျဖင့္၊ မီးေလာင္ျခင္းကို ခံရၾကၿပီ။
၁၃ ယခုမူကား ေရမရွိ၊၊ ေသြ႔ေျခာက္ေသာ လြင္ျပင္အရပ္၌ စိုက္လ်က္ရွိ၏၊
၁၄ အခက္အလက္တံဖ်ာတခုထဲက မီးထြက္၍ အသီးကို ကြၽမ္းေလာင္ၿပီ။ အစိုးရေသာ ရာဇလွံတံအဘုိ႔၊ ခိုင္ခံေသာ တံဖ်ာတစံု တခုမွ် မက်န္ၾကြင္း။ ဤေရြ႕ကား ငိုေၾကြးျမည္တမ္း ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္၏။ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းစရာ အေၾကာင္းလည္း ျဖစ္လိမ့္မည္။
