၁ ထိုအခါေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားဖာရိရွဲတို႔ႏွင့္ က်မ္းျပဳဆရာတို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္၊
၂ ေရွးလူေဟာင္း တို႔မွ ဆက္ခံေသာနည္းဥပေဒသကို ကိုယ္ေတာ္၏တပည့္တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္လြန္က်ဴးၾကပါသနည္း။ သူတို႔သည္ လက္မေဆးဘဲအစာစားၾကပါသည္တကားဟု ေလွ်ာက္ၾကလွ်င္၊
၃ ကုိယ္ေတာ္က၊ သင္တို႔သည္အဆက္ဆက္ခံ ေသာနည္းဥပေဒသကို အမွီျပဳ၍ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ လြန္က်ဴးၾကသနည္း။
၄ ဘုရားသခင္၏ ပညတ္ေတာ္ကား၊ မိဘကိုရိုေသစြာျပဳေလာ့။ အၾကင္သူသည္မိဘကို ႏႈတ္ျဖင့္ျပစ္မွား၏၊ ထိုသူသည္ အေသသတ္ျခင္း ကိုခံေစဟုလာသတည္း။
၅ သင္တို႔မူကား၊ အၾကင္သူသည္ ကိုယ္မိဘကို၊ သင္တို႔အသံုးရႏိုင္သမွ်ေသာ ငါ၏ဥစၥာသည္ အလႉဝတၳဳျဖစ္ေစဟုဆို၏၊
၆ ထိုသူသည္ကိုယ္ မိဘကိုယ္ပင္ရိုေသစြာမျပဳရဟုဆိုၾက၏။ ထိုသို႔သင္တို႔သည္အဆက္ဆက္ ခံေသာဥပေဒသအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကိုပယ္ၾက၏။
၇ လွ်ိဳ႔ဝွက္ေသာသူတို႔၊ ေဟရွာယသည္သင္တို႔ ကိုရည္မွတ္လ်က္ ဤလူမ်ိဳးသည္ႏႈတ္ႏွင့္ငါ့ထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ငါ့ကိုရိုေသၾက၏။ စိတ္ႏွလံုးမူကားငါႏွင့္ေဝးလွ၏။
၈-၉ လူတို႔စီရင္ေသာပညတ္တို႔ကိုသြန္သင္၍ နည္းဥပေဒသေပးလ်က္ပင္ ငါ့ကိုအခ်ည္းႏွီးကိုးကြယ္ၾက၏ဟု ေနာက္ျဖစ္ လတံ့ေသာအရာကို ေလ်ာက္ပတ္စြာေဟာခဲ့ၿပီဟုျပန္၍မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၀ ထိုအခါလူအစုအေဝးကိုအထံေတာ္သို႔ေခၚ၍၊ သင္တို႔နားေထာင္နားလည္ၾကေလာ့။
၁၁ ခံတြင္းသို႔ဝင္ ေသာအရာသည္ လူကိုညစ္ၫူးေစသည္မဟုတ္။ ခံတြင္းမွထြက္ေသာအရာသည္ ညစ္ၫူးေစေသာအရာ ျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၂ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္၍၊ ယခုမိန္႔ေတာ္မူေသာစကားကို ဖာရိရွဲတိ႔ုသညၾ္ကားေသာအခါ ေစတနာစိတ္ပ်က္ၾကသည္ကိုသိေတာ္မူသေလာဟုေလွ်ာက္ၾက၏။
၁၃ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိ ေတာ္မူေသာငါ၏ခမည္းေတာ္စိုက္ေတာ္မမူေသာအပင္ရွိသမွ်တို႔ကို ႏႈတ္ရလိမ့္မည္။
၁၄ ထိုသူတို႔ကိုရွိပါေလေစ။ သူတို႔သည္ လူကန္းတို႔အားလမ္းျပေသာလူကန္းျဖစ္ၾက၏။ လူကန္းခ်င္းတဦးကိုတဦးလမ္းျပလွ်င္၊ ႏွစ္ဦးတို႔သည္ တြင္းထဲသို႔က်ၾကလိမ့္မည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၅ ေပတရုကလည္း၊ ထိုဥပမာကိုအကြၽႏ္ုပ္တို႔အားဖြင့္ျပေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္လွ်င္၊
၁၆ ေယရႈက၊ သင္တို႔သည္ယခုတိုင္ေအာင္ပညာမဲ့လ်က္ေနေသးသေလာ။
၁၇ ခံတြင္းသို႔ဝင္သမွ်သည္ ဝမ္းထဲသို႔ဆင္း၍ ေရအိမ္တြင္စြန္႔ပစ္သည္ကို နားမလည္ၾကေသးသေလာ။
၁၈ ခံတြင္းမွထြက္ေသာအရာမူကား၊ ႏွလံုး ထဲကထြက္လာ၍ လူကိုညစ္ၫူးေစေသာအရာျဖစ္၏။
၁၉ မေကာင္းေသာႀကံစည္ျခင္း၊ လူအသက္ကိုသတ္ျခင္း၊ သူ႔မယားကိုျပစ္မွားျခင္း၊ မိန္းမလြတ္ႏွင့္မွားယြင္းျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာကိုခိုးျခင္း၊ မမွန္ေသာသက္ေသကိုခံျခင္း၊ သူ႔အသေရ ကိုဖ်က္ျခင္း အရာတို႔သည္ ႏွလံုးထဲကထြက္လာ၍၊
၂၀ လူကိုညစ္ၫူးေစေသာအရာျဖစ္ၾက၏။ လက္မေဆးဘဲလ်က္ အစာကိုစားျခင္းမူကား၊ လူကိုညစ္ၫူးေစသည္မဟုတ္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၁ ေယရႈသည္ ထိုအရပ္မွထြက္၍ တုရုၿမိဳ႔ႏွင့္ဇိဒုန္ၿမိဳ႔၏ ေက်းလက္သို႔ၾကြေတာ္မူလွ်င္၊
၂၂ ခါနာန္အမ်ိဳးျဖစ္ေသာ မိန္းမတေယာက္သည္ ထိုနယ္စပ္မွထြက္လာ၍၊ ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္ရွင္၊ ကြၽန္မကိုသနားေတာ္မူပါ။ ကြၽန္မ၏သမီးသည္ နတ္ဆိုးႏွိပ္စက္ျခင္းကိုျပင္းစြာခံရပါသည္ဟု ဟစ္ေၾကာ္ေသာ္ လည္း စကားတခြန္းမွ်ျပန္ေတာ္မမူ။
၂၃ တပည့္ေတာ္တို႔ သည္ခ်ဥ္းကပ္၍၊ ထိုမိန္းမျပန္သြားရေသာအခြင့္ကို ေပးေတာ္မူပါ။ ငါတို႔ေနာက္သို႔လိုက္၍ ဟစ္ေၾကာ္လ်က္ေနပါသည္ ဟု ေတာင္းေလွ်ာက္ၾက၏။
၂၄ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ဣသေရလအမ်ိဳးအဝင္ေပ်ာက္လြင့္ေသာသိုးမ်ားမွတပါး အျခားေသာအမ်ိဳးရွိရာသို႔ ငါ့ကိုမေစမလႊတ္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၅ ထိုမိန္းမသည္ ခ်ဥ္းကပ္၍ျပပ္ဝပ္လ်က္ ကြၽန္မကို ကယ္မေတာ္မူပါ သခင္ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္၊
၂၆ ကိုယ္ေတာ္က၊ သား၏အစာကိုယူ၍ေခြးအားမေပးမခ်အပ္ဟုျပန္ေျပာ ေတာ္မူ၏။
၂၇ မိန္းမကလည္း မွန္ပါ၏သခင္၊ ေခြးမည္သည္ကားမိမိသခင္၏စားပြဲမွက်ေသာစားႏုပ္စားေပါက္ကို စားၿမဲထံုးစံရွိပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္၊
၂၈ အိုမိန္းမ၊ သင္သည္ယံုၾကည္အားႀကီးလွၿပီ။ သင့္အလိုရွိသည္အတိုင္း သင္၌ျဖစ္ေစဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ထိုမိန္းမ၏သမီးသည္ က်န္းမာပကတိျဖစ္ေလ၏။
၂၉ ေယရႈသည္ ထိုအရပ္မွၾကြ၍ ဂါလိလဲအိုင္နားသို႔ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ ေတာင္ေပၚသို႔တက္၍ ထိုင္ေတာ္မူ၏။
၃၀ မ်ားစြာေသာလူအေပါင္းတို႔သည္ ေျခမစြမ္း၊ မ်က္စိကန္း၊ စကားအ၊ အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ့ေသာသူမွစ၍ အျခားေသာအနာ ေရာဂါစြဲေသာသူမ်ားကို ေဆာင္ခဲ့လ်က္ အထံေတာ္သို႔ေရာက္လာ၍ ေျခေတာ္ရင္း၌ ခ်ထားၾက၏။
၃၁ အနာေရာဂါ မ်ားကို ၿငိမ္းေစေတာ္မူသျဖင့္၊ အေသာသူသည္ စကားေျပာသည္ကို၎၊ ခ်ိဳ႔တဲ့ေသာသူသည္ပကတိျဖစ္သည္ကို၎၊ ေျခမစြမ္းေသာသူသည္ လွမ္းသြားသည္ကို၎၊ မ်က္စိကန္းေသာ သူသည္ ျမင္ရသည္ကို၎၊ လူအစုအေဝးတို႔သည္ ျမင္လွ်င္ အံ့ၾသျခင္းသို႔ေရာက္၍ ဣသေရလအမ်ိဳး၏ ဘုရားသခင္ဂုဏ္ေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းၾက၏။
၃၂ ထိုအခါေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍၊ ဤလူမ်ားကိုငါသနား၏။ သံုးရက္ပတ္လံုးငါႏွင့္အတူ ရွိၾကၿပီ။ စားစရာအလွ်င္းမရွိ။ လမ္းခရီး၌ေမာမည္ကိုစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ အစာမစားမီွသူတို႔ကို လႊတ္ျခင္းငွါ ငါအလိုမရွိဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊
၃၃ တပည့္ေတာ္တို႔ကဤမွ်ေလာက္မ်ားေသာလူစုတို႔သည္ ဝစြာစား ေလာက္ေသာအစာကို ဤေတာအရပ္၌ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အဘယ္သို႔ရႏိုင္ပါမည္နည္းဟု ေလွ်ာက္ၾက ေသာ္၊
၃၄ ေယရႈက၊ သင္တို႔တြင္မုန္႔ ဘယ္ႏွစ္လံုးရွိသနည္း ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ မုန္႔ခုႏွစ္လံုးႏွင့္ အနည္းငယ္မွ်ေသာငါးေကာင္ကေလးရွိပါသည္ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။
၃၅ ထိုအခါလူအစုအေဝးတို႔ကို ေျမေပၚမွာေလ်ာင္းၾကေစဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိ၏။
၃၆ မုန္႔ခုႏွစ္လံုးႏွင့္ ငါးတို႔ကိုလည္းယူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီးမွ၊ မုန္႔ႏွင့္ငါးကိုဖဲ့၍ တပည့္ေတာ္တို႔အားေပးေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္ တို႔လည္းလူအ
၃၇ ေပါင္း တို႔အားေပးၾက၏။ လူအေပါင္းတို႔သည္စား၍ဝၾကၿပီးမွ ၾကြင္းရစ္ေသာအက်ိဳးအပ့ဲကို ေကာက္ သိမ္း၍ခုႏွစ္ေတာင္းအျပည့္ရၾက၏။
၃၈ စားေသာသူအေရအတြက္ကား၊ မိန္းမႏွင့္သူငယ္ကိုမဆိုဘဲ ေယာက္်ားေလးေထာင္ရွိသတည္း။
၃၉ ထိုလူအမ်ားတို႔ကိုလြတ္ေတာ္မူၿပီးမွ၊ ေလွစီး၍ မာဂဒါလေက်းလက္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏။
