၁ လူတို႔သည္ အားမေလ်ာ့ဘဲ ႀကိဳးစား၍ ဆုေတာင္းရမည္အေၾကာင္းကို ဥပမာစကားအားျဖင့္ မိန္႔ေတာ္ မူသည္ကား၊
၂ ၿမိဳ႔တၿမိဳ႔၌ ဘုရားသခင္ကို မေၾကာက္ရြံ႔၊ လူကိုအားမနာတတ္ေသာ တရားသူႀကီးတေယာက္ရွိ၏။
၃ ထိုၿမိဳ႔၌ေနေသာ မုတ္ဆိုးမတေယာက္သည္ တရားသူႀကီးထံသို႔သြား၍၊ ကြၽန္မရန္ဘက္ကို လက္စားေခ်ေလာက္ ေအာင္ အျပစ္အေလ်ာက္ ဒဏ္စီရင္ပါဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း၊
၄ တရားမစီရင္ဘဲ ၾကာျမင့္စြာေန၏။ ထိုေနာက္ တရားသူႀကီးက၊ ငါသည္ ဘုရားသခင္ကိုမေၾကာက္ရြံ႔၊ လူကိုအားမနာတတ္ေသာသူျဖစ္ေသာ္လည္း၊
၅ ဤမုတ္ဆိုးမ သည္ ငါ့ကိုေႏွာင့္ရွက္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ဘက္၌ တရားစီရင္မည္။ သို႔မဟုတ္ အစဥ္လာ၍ ငါ့ကိုပင္ပန္းေစလိမ့္မည္ ဟု စိတ္ထဲ၌အႀကံရွိ၏။
၆ မတရားေသာ ထိုတရားသူႀကီး၏အႀကံကို မွတ္ၾကေလာ့။
၇ ဘုရားသခင္ေရြးေကာက္ ေတာ္မူေသာသူတို႔သည္ ညဥ့္ေန႔မျပတ္ ေအာ္ဟစ္၍ေတာင္းေလွ်ာက္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ဘက္၌ တရားမစီရင္ဘဲ ေနေတာ္မူမည္ေလာ။ ၾကာျမင့္စြာသည္းခံေတာ္မူမည္ေလာ။
၈ ငါဆိုသည္ကား၊ သူတို႔ဘက္၌ အလ်င္အျမန္ တရားစီရင္ေတာ္မူမည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူသားသည္ ၾကြလာေသာအခါ ယံုၾကည္ျခင္းကို ေျမႀကီး ေပၚမွာေတြ႔မည္ေလာဟု သခင္ဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၉ ကိုယ္ကုသိုလ္ကို အမွီျပဳ၍ သူတပါးကိုမထီမဲ့ျမင္ျပဳတတ္ေသာသူ အခ်ိဳ႔တို႔အား မိန္႔ေတာ္မူေသာ ဥပမာကား၊
၁၀ လူႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ဆုေတာင္းပဌနာျပဳျခင္းငွါ ဗိမာန္ေတာ္ေပၚသို႔ တက္ၾက၏။ တေယာက္ကား ဖာရိရွဲ ျဖစ္၏။ တေယာက္ကား အခြန္ခံျဖစ္၏။
၁၁ ဖာရိရွဲသည္ တေယာက္တည္းရပ္လ်က္၊ အိုဘုရားသခင္၊ သူတပါးတို႔သည္ အႏိုင္အထက္လုယူျခင္း၊ မတရားသျဖင့္က်င့္ျခင္း၊ သူ႔မယားကိုျပစ္မွားျခင္း အျပစ္ရွိသကဲ့သို႔ အကြၽႏ္ုပ္၌မရွိသည္ သာမက၊ ဤအခြန္ခံကဲ့သို႔ပင္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူး ေတာ္ႀကီးလွေပ၏။
၁၂ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ခုႏွစ္ရက္တြင္ ႏွစ္ရက္ အစာေရွာင္ပါ၏၊ ဥစၥာရွိသမွ်တို႔ကို ဆယ္ဘို႔တဘို႔ လွဴပါ၏ဟု ဆုေတာင္းပဌနာျပဳ၏။
၁၃ အခြန္ခံမူကား၊ အေဝးကရပ္၍ ေကာင္းကင္သို႔ မေမွ်ာ္မၾကည့္ဝံ့ဘဲ ရင္ပတ္ကို ခက္လ်က္၊ အိုဘုရားသခင္၊ အျပစ္မ်ားေသာ အကြၽႏ္ုပ္ကို သနားျခင္းကရုဏာစိတ္ရွိေတာ္မူပါဟု ဆုေတာင္းေလ၏။
၁၄ ငါဆိုသည္ကား၊ ထိုသူသည္အျပစ္ေျပလ်က္ မိမိအိမ္ သို႔ျပန္သြား၏။ ဖာရိရွဲမူကား အျပစ္မေျပ။ အေၾကာင္းမူကား၊ ကိုယ္ကိုကိုယ္ေျမွာက္ေသာ သူမည္သည္ကား၊ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းသို႔ေရာက္လတံ့။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ႏွိမ့္ခ်ေသာသူမည္သည္ကား၊ ေျမွာက္ျခင္းသို႔ ေရာက္လတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၅ ထိုအခါ သူငယ္တို႔ကို လက္ေတာ္ႏွင့္တို႔ေစျခင္းငွါ အထံေတာ္သို႔ ေဆာင္ခဲ့သည္ကို တပည့္ေတာ္တို႔ သည္ျမင္လွ်င္ အျပစ္တင္ၾက၏။
၁၆ ေယရႈသည္ ထိုသူငယ္တို႔ကို ေခၚေတာ္မူ၍ ငါ့ထံသို႔လာပါေလေစ။ မဆီးတားၾကႏွင့္။ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ထိုသို႔ေသာသူတို႔၏ ႏိုင္ငံျဖစ္၏။
၁၇ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ အၾကင္သူသည္ ဘုရား သခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ကို သူငယ္ကဲ့သို႔မခံမယူ။ ထိုသူသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔မဝင္ရဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၈ အရာရွိတေယာက္က၊ ေကာင္းျမတ္ေသာဆရာ၊ ထာဝရအသက္ကို အေမြခံရအံ့ေသာငွါ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အဘယ္အမႈကို ျပဳရပါမည္နည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္၊
၁၉ ေယရႈက၊ ငါ့ကိုေကာင္းျမတ္သည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ေခၚသနည္း။ ဘုရားသခင္တပါးတည္းသာ ေကာင္းျမတ္ေတာ္မူ၏။
၂၀ သင္သည္ ပညတ္ေတာ္တို႔ကို သိသည္မဟုတ္ေလာ။ သူ႔မယားကိုမျပစ္မွားႏွင့္။ လူအသက္ကိုမသတ္ႏွင့္။ သူ႔ဥစၥာကို မခိုးႏွင့္။ မမွန္ေသာသက္ေသကိုမခံႏွင့္။ မိဘကိုရိုေသစြာျပဳေလာ့ ဟုမိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊
၂၁ အရွင္ဘုရား၊ ထိုပညတ္ရွိသမွ်တို႔ကို ငယ္ေသာအရြယ္မွ စ၍ အကြၽႏ္ုပ္ေစာင့္ေရွာက္ပါၿပီဟု ေလွ်ာက္ျပန္သည္ကို ေယရႈသည္ၾကားလွ်င္ သင္သည္ တခုလိုေသး၏။
၂၂ ကိုယ္ဥစၥာရွိသမွ်ကိုေရာင္း၍ ဆင္းရဲေသာသူတို႔အား ေပးေဝေလာ့။ ထုိသို႔ျပဳလွ်င္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ဘ႑ာကို ရလိမ့္မည္။ သို႔ၿပီးမွလာ၍ ငါ့ေနာက္သို႔လိုက္ေလာ့ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၃ ထိုသူသည္ မ်ားစြာေသာဥစၥာကို ရတတ္ ေသာသူျဖစ္၍၊ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ အလြန္စိတ္မသာသည္ႏွင့္ သြားေလ၏။
၂၄ ထိုသို႔စိတ္မသာသည္ကို ေယရႈသည္ျမင္ေတာ္မူလွ်င္၊ ဥစၥာရတတ္ေသာသူသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံ ေတာ္သို႔ အလြန္ဝင္ခဲလွ၏။
၂၅ ကုလားအုပ္သည္ အပ္နဖားကိုလွ်ိဳလြယ္၏။ ေငြရတတ္ေသာသူသည္ ဘုရားသခင္ ၏ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဝင္ခဲသည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၆ ၾကားေသာသူတို႔ကလည္း၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ အဘယ္သူသည္ကယ္တင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ႏိုင္မည္နည္းဟု ေျပာဆိုၾက၏။
၂၇ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ လူမတတ္ႏိုင္ ေသာအမႈကို ဘုရားသခင္တတ္ႏိုင္ ေတာ္မူသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၈ ထိုအခါ ေပတရုက၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ရွိသမွ်ကိုစြန္႔ပစ္၍ ကိုယ္ေတာ္ေနာက္သို႔ လို္က္ၾကပါၿပီ ဟု ေလွ်ာက္ေလေသာ္၊
၂၉ ကိုယ္ေတာ္က၊ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ အၾကင္သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္ေၾကာင့္၊ အိမ္ရာ၊ မိဘ၊ ညီအစ္ကို၊ သားမယားတည္းဟူေသာ တပါးပါးကိုစြန္႔၍၊
၃၀ ထိုသူသည္ ယခုကာလ၌ အဆမ်ား စြာေသာအက်ိဳးကို၎၊ ေနာင္ဘဝ၌ ထာဝရအသက္ကို၎ ခံရလတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၁ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ တက်ိပ္ႏွစ္ပါးေသာ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍၊ ငါတို႔သည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ ယခုသြားၾက၏။ ပေရာဖက္မ်ားေရးမွတ္သမွ်သည္ လူသား၌ျပည့္စံုရလိမ့္မည္။
၃၂ တပါးအမ်ိဳးသားတို႔လက္သို႔ အပ္ႏွံျခင္း၊ ျပက္ယယ္ျပဳျခင္း၊ ညွင္းဆဲျခင္း၊ တံေထြးႏွင့္ေထြးျခင္းကို ခံရလိမ့္မည္။
၃၃ သူတို႔သည္ လူသားကိုရိုက္ပုတ္၍ သတ္ၾကလိမ့္မည္။ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထေျမာက္လိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၄ ထိုစကားေတာ္တခြန္းကိုမွ် တပည့္ေတာ္တို႔သည္ နားမလည္ၾက။ ထိုအေၾကာင္းအရာသည္ ဝွက္ထားလ်က္ရွိသည္ျဖစ္၍ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ အနက္ကို မရိပ္မိၾက။
၃၅ ေယရိေခါၿမိဳ႔အနီး၌ ရွိေတာ္မူစဥ္တြင္၊ လူကန္းတေယာက္သည္ လမ္းနားမွာထိုင္၍ ေတာင္းစားေလ၏။
၃၆ ထိုလူကန္းသည္ လမ္း၌ လူမ်ားသြားသံကိုၾကားလွ်င္ အဘယ္သို႔ျဖစ္သနည္းဟု ေမး၏။
၃၇ နာဇရက္ၿမိဳ႔သား ေယရႈၾကြသြားေၾကာင္းကို သူတပါးေျပာလွ်င္၊
၃၈ ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္ေယရႈ၊ အကြၽႏ္ုပ္ကို ကယ္မသနားေတာ္မူပါဟု ဟစ္ေၾကာ္ေလ၏။
၃၉ ထိုသူကို တိတ္ဆိတ္စြာေနေစျခင္းငွါ ေရွ႔ေတာ္၌သြား ေသာသူတို႔သည္ ေငါက္၍ ဆိုၾကေသာ္လည္း၊ ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္၊ အကြၽႏ္ုပ္ကို ကယ္မသနားေတာ္မူပါဟု သာ၍ဟစ္ေၾကာ္ေလ၏။
၄၀ ေယရႈ သည္လည္း ရပ္ေတာ္မူလ်က္၊ ထိုသူကိုေခၚခဲ့ဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိ၏။ လူကန္းသည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးမွ၊ သင္၌ အဘယ္သို႔ ျပဳေစလိုသနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊
၄၁ သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္မ်က္စိျမင္ေစျခင္းငွါ ျပဳေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ေလေသာ္၊
၄၂ ေယရႈက၊ မ်က္စိျမင္ေစ။ သင္၏ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ သင့္ကိုကယ္မၿပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၃ ထိုခဏျခင္းတြင္ ထိုသူသည္ မ်က္စိျမင္၍ ဘုရားသခင္၏ ဂုတ္ေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းလ်က္ ေနာက္ေတာ္သို႔ လိုက္ေလ၏။ လူအေပါင္းတို႔သည္ ျမင္လွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းၾက၏။
