ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၃
၁ ထုိအခါ လူအခ်ဳိ႔တို႔သည္လာ၍၊ ပိလတ္မင္းသည္ ဂါလိလဲလူအခ်ဳိ႔တို႔၏ အေသြးကို မိမိတို႔ပူေဇာ္ေသာယဇ္ ေကာင္တို႔ႏွင့္ ေရာေႏွာေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ၾကလွ်င္၊
၂ ေယရႈက၊ ထုိဂါလိလဲလူတို႔သည္ ထုိသို႔ခံရေသာေၾကာင့္၊ အျခားေသာ ဂါလိလဲလူအေပါင္းတို႔ထက္သာ၍ အျပစ္ရွိသည္ဟု ထင္ၾကသေလာ။
၃ သာ၍အျပစ္ရွိသည္မဟုတ္။ သင္တို႔ရွိသမွ်သည္လည္း ေနာင္တမရလွ်င္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ၾကလိမ့္မည္ ဟု ငါဆို၏။
၄ ထိုမွတပါး၊ ရွိေလာင္ျပ အိုးလဲ၍ ပိေသာသူတက်ိပ္ရွစ္ေယာက္တုိ႔သည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သား အေပါင္းတို႔ထက္သာ၍ အျပစ္ရွိသည္ဟု ထင္ၾကသေလာ။
၅ သာ၍အျပစ္ရွိသည္မဟုတ္။ သင္တို႔ရွိသမွ် သည္လည္း ေနာင္တမရလွ်င္ ပ်က္ဆီးျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကလိမ့္မည္၊ ငါဆိုသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၆ တဖန္ ဥပမာကို မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ လူတေယာက္သည္ ဥယ်ာဥ္၌စိုက္ေသာ သေဘၤာသဖန္းပင္ တပင္ရွိ၏။ ထိုအပင္သို႔လာ၍ အသီးကိုရွာေသာ္လည္း မေတြ႔။
၇ ထိုအခါ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္အားလည္း၊ သံုးႏွစ္ပတ္လံုး ဤသေဘၤာသဖန္းပင္သို႔ ငါလာ၍ အသီးကိုရွာေသာ္လည္း မေတြ႔မရ။ ခုတ္ပစ္ေလာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ေျမကို ေႏွာက္ယွက္ရသနည္းဟု အမိန္႔ရွိေသာ္၊ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္က၊ သခင္၊ ယခုႏွစ္ ရွိပါေစဦး။
၈ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အပင္နား ပတ္လည္ကို တူးဆြ၍ ေနာက္ေခ်းကိုဖို႔ပါမည္။
၉ အသီးသီးေကာင္းသီးပါ လိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ ေနာက္မွ ခုတ္ပစ္ေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ေလသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၀ တေန႔ေသာဥပုသ္ေန႔၌ ေယရႈသည္ တရားစရပ္တြင္ ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူေသာအခါ၊
၁၁ တဆယ္ရွစ္ ႏွစ္ပတ္လံုး နတ္စြဲ၍ ေရာဂါႏွိပ္စက္ျခင္းကို ခံရေသာမိန္းမတေယာက္ရွိ၏။ ထိုမိန္းမသည္ ေက်ာကုန္း၍ ကိုယ္ကို အလွ်င္းမဆန္႔ႏိုင္။
၁၂ ေယရႈသည္ ထိုမိန္းမကိုျမင္ေတာ္မူလွ်င္ အထံေတာ္သို႔ေခၚ၍၊ အခ်င္းမိန္းမ၊ သင္သည္အနာ ေရာဂါႏွင့္ လြတ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူလ်က္၊
၁၃ သူ႔အေပၚမွာလက္ေတာ္ကို တင္ေတာ္မူသျဖင့္၊ သူသည္ခ်က္ျခင္း တည့္မတ္ျခင္းသို႔ေရာက္၍ ဘုရားသခင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းေလ၏။
၁၄ ထိုသို႔ဥပုသ္ေန႔၌ ေယရႈသည္ အနာေရာဂါကို ၿငိမ္းေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္ တရားစရပ္မႉးသည္ အမ်က္ထြက္၍၊ အလုပ္လုပ္ရေသာေန႔ရက္ ေျခာက္ရက္ရွိ၏ ထိုေန႔ရက္တြင္လာ၍ အနာေရာဂါၿငိမ္းေစျခင္း ေက်းဇူးကို ခံၾကေလာ့။ ဥပုသ္ေန႔၌ မလာမခံၾကႏွင့္ဟု ပရိသတ္တို႔အား ဆို၏။
၁၅ သခင္ဘုရားကလည္း၊ လွ်ိဳ႔ဝွက္ေသာသူ၊ သင္တို႔ရွိသမွ်သည္ ဥပုသ္ေန႔၌ျမင္း၊ ႏြားကို တင္းကုပ္မွ လႊတ္၍ ေရတိုက္ျခင္းငွါ ေဆာင္သြားတတ္သည္မဟုတ္ေလာ။
၁၆ တဆယ္ရွစ္ႏွစ္ပတ္လံုး စာတန္ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ အာျဗဟံ၏ သမီးျဖစ္ေသာ ဤမိန္းမကို ဤခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းမွ ဥပုသ္ေန႔၌ မလႊတ္ရသေလာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၇ ထိုသို႔မိန္႔ေတာ္မူၿပီးမွ ရန္ဘက္ေနေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ ရွက္ေၾကာက္ျခင္းရွိ၍၊ ျပဳေတာ္မူေသာ အံ့ၾသဘြယ္ အမႈမ်ားတို႔ကို လူအေပါင္းတို႔သည္ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ၾက၏။
၁၈ တဖန္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ အဘယ္အရာႏွင့္တူသနည္း။ အဘယ္သို႔ ပံုျပရအံ့နည္း။
၁၉ လူသည္ယူ၍ ဥယ်ာဥ္၌စိုက္ေသာ မုန္ညင္းေစ့ႏွင့္တူ၏။ ထိုအေစ့သည္ ႀကီးပြား၍ အပင္ႀကီးျဖစ္၏။ မိုဃ္းေကာင္းကင္ငွက္တို႔သည္လည္း အကိုင္းအခက္တို႔၌ နားေနမွီခိုၾကသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၀ တဖန္ မိန္႔ေတာ္ မူသည္ကား၊ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ကို အဘယ္သို႔ပံုျပရအံ့နည္း။
၂၁ မိန္းမသည္ တေဆးကိုယူ၍ မုန္႔ညက္ သံုးတင္း၌ ထည့္သျဖင့္၊ မုန္႔ညက္ရွိသမွ်ကို ေဖာင္းၾကြေစတတ္ေသာ တေဆးႏွင့္တူသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၂ ထိုအခါ ေယရႈသည္ ၿမိဳ႔ရြာတို႔ကို ေဒသစာရီလွည့္လည္လ်က္၊ ဆံုးမၾသဝါဒေပးလ်က္၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ ခရီးသြားေတာ္မူ၏၊
၂၃ လူတဦးကလည္း၊ သခင္၊ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာသူတို႔သည္ မ်ားသေလာ၊ နည္းသေလာဟု ေမးေလွ်ာက္လွ်င္၊
၂၄ က်ဥ္းေျမာင္းေသာတံခါးဝကို ဝင္ျခင္းငွါ ႀကိဳးစားအား ထုတ္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ အမ်ားေသာသူတို႔သည္ ဝင္ျခင္းငွါအလိုရွိေသာ္လည္း မစြမ္းႏိုင္ၾက ဟုငါဆို၏။
၂၅ အိမ္ရွင္သည္ တခါထ၍ တံခါးကိုပိတ္ၿပီးမွ၊ သင္တို႔သည္ ျပင္၌ရပ္၍ တံခါးကိုေခါက္လ်က္၊ သခင္၊ သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အား ဖြင့္ပါဟုေတာင္းေလွ်ာက္ေသာ္လည္း၊ သခင္က၊ သင္တို႔သည္ အဘယ္ကလာ သည္ကို ငါမသိဟု ျပန္ေျပာလိမ့္မည္။
၂၆ ထိုအခါ သင္တို႔ကလည္း၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အထံေတာ္၌ စားေသာက္ပါၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေနေသာၿမိဳ႔ရြာ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူၿပီဟု ေလွ်ာက္ျပန္ ေသာ္လည္း၊
၂၇ သခင္က၊ သင္တို႔သည္ အဘယ္ကလာ သည္ကို ငါမသိဟုငါဆိုၿပီ။ မတရားေသာအမႈကို ျပဳေသာသူအေပါင္းတို႔၊ ငါ့ထံမွဖယ္သြားၾကဟု ေျပာလိမ့္မည္။
၂၈ ထိုအခါ အာျဗဟံ၊ ဣဇာက္၊ ယာကုပ္မွ စေသာ ပေရာဖက္အေပါင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ဝင္၍၊ သင္တို႔သည္ ျပင္သို႔ႏွင္ထုတ္ျခင္းကိုခံရေသာအခါ ငိုေၾကြးျခင္း၊ အံသြားခဲႀကိတ္ျခင္းရွိလတံ့။
၂၉ ထိုအခါ အေရွ႔ေနာက္ေတာင္ ေျမာက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကလာ၍ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံထဲတြင္ ေလ်ာင္းရၾကလတံ့။
၃၀ ေနာက္က်ေသာ သူအခ်ိဳ႔တို႔သည္ အရင္က်ၾကလိမ့္မည္။ အရင္က်ေသာသူအခ်ိဳ႔တို႔သည္ ေနာက္က်ၾကလိမ့္ မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၁ ထိုအခါ ဖာရိရွဲအခ်ိဳ႔တို႔သည္ အထံေတာ္သို႔လာ၍၊ ဤအရပ္မွထြက္သြားပါ။ ေဟရုဒ္မင္းသည္ ကိုယ္ေတာ္ကို သတ္မည္အႀကံရွိပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾကလွ်င္၊ ကိုယ္ေတာ္က သင္တို႔သြားၾကေလာ့။
၃၂ ယခုေန႔ႏွင့္ နက္ျဖန္ေန႔၌ နတ္ဆိုးတို႔ကိုႏွင္ထုတ္၍ အနာေရာဂါကို ၿငိမ္းေစ၏။ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ စံုလင္ျခင္းသို႔ ေရာက္မည္အရာကို ထိုေျမေခြးအား ေျပာၾကေလာ့။
၃၃ သို႔ေသာ္လည္း ယခုေန႔၊ နက္ျဖန္ေန႔၊ သန္ဘက္ေန႔၌ ငါသြားရေသး၏။ အေၾကာင္းမူကား ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔မွတပါး အျခားေသာအရပ္၌ အဘယ္ပေရာဖက္မွ်မဆံုးရာ။
၃၄ အိုေယရုရွလင္ၿမိဳ႔၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔၊ သင္သည္ ပေရာဖက္တို႔ကို သတ္ၿမဲရွိ၏။ သင္ရွိရာသို႔ ေစလႊတ္ေသာသူူ တို႔ကိုလည္း ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္ၿမဲရွိ၏။ ၾကက္မသည္ မိမိသားငယ္တို႔ကို အေတာင္ေအာက္၌ စုရံုးသကဲ့သို႔ သင္၏ သားတို႔ကို စုရံုးေစျခင္းငွါ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာငါအလိုရွိ၏။ သင္မူကား အလိုမရွိ။
၃၅ သင္တို႔ေနေသာအိမ္သည္ သင္တို႔၌ လူဆိတ္ညံလ်က္ က်န္ရစ္ရ၏။ ငါဆိုသည္ကား၊ ထာဝရဘုရား၏ အခြင့္ႏွင့္ၾကြလာေသာသူသည္ မဂၤလာရွိေစေသာ ဟု သင္တို႔မေျပာမွီတိုင္ေအာင္ ယခုမွစ၍ သင္တို႔သည္ ငါ့မ်က္ႏွာကို မျမင္ရၾကဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။