တမန္ေတာ္ဝတၳဳ အခန္းၾကီး ၁၄
၁ ဣေကာနိၿမိဳ႔သို႔ေရာက္လွ်င္ ထိုသူႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ယုဒတရားစရပ္သို႔ဝင္၍ ေဟာေျပာသျဖင့္၊ ယုဒလူ၊ ေဟလသလူမ်ားအေပါင္းတို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းသို႔ေရာက္ၾက၏။
၂ မယံုၾကည္ေသာ ယုဒလူတို႔သည္ တပါးအမ်ိဳးသားတို႔ကို ႏႈိးေဆာ္၍ ညီအစ္ကိုတို႔အား မနာလိုေသာစိတ္ရွိေစျခင္းငွါ ေခ်ာစားၾက၏။
၃ ထိုေၾကာင့္ ၾကာျမင့္စြာေန၍ သခင္ဘုရား၏တရားေတာ္ကို မဆုတ္မဆိုင္းေဟာေျပာေလ၏။ သခင္ဘုရားသည္လည္း ေက်းဇူးတရားေတာ္ဘက္၌ သက္ေသခံေတာ္မူလ်က္၊ တမန္ေတာ္တို႔သည္ နိမိတ္လကၡဏာ၊ အံ့ဘြယ္ေသာ အမႈတို႔ကို ျပဳႏိုင္မည္အေၾကာင္း အခြင့္ေပးေတာ္မူ၏။
၄ ထိုၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားအေပါင္းတို႔သည္ ကြဲျပားျခင္းရွိ၍၊ အခ်ိဳ႔တို႔သည္ ယုဒလူတို႔ဘက္၌၎၊ အခ်ိဳ႔တို႔သည္ တမန္ေတာ္တို႔ဘက္၌၎ ေနၾက၏။
၅ မင္းအရာရွိတို႔ႏွင့္ ယုဒအမ်ိဳးသား၊ တပါးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ တမန္ေတာ္တို႔ကို ညွဥ္းဆဲ၍ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္မည္ဟု တဟုန္တည္း ေျပးလာၾကသည္အေၾကာင္းကုိ၊
၆ တမန္ေတာ္တို႔သည္ သိလွ်င္၊ လုေကာနိျပည္၌ လုတၱရၿမိဳ႔၊ ေဒရေဗၿမိဳ႔မွစ၍ ေက်းလက္မ်ားသို႔ထြက္ေျပး၍၊
၇ ထိုအရပ္တို႔၌ ဧဝံေဂလိတရားကို ေဟာေျပာၾက၏။
၈ အမိဝမ္းတြင္းကပင္ ေျခမစြမ္းသျဖင့္၊ တခါမွ်မသြားဘူးေသာလူတေယာက္သည္ လုတၱရၿမိဳ႔၌ ထိုင္လွ်က္၊
၉ ေကာလုေဟာေျပာသည္ကို ၾကားေလ၏ ေပါလုသည္လည္း ထိုသူကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈ၍ ေရာဂါကင္းမည္ အေၾကာင္း သူ၌ယံုၾကည္ျခင္းရွိသည္ကို သိျမင္လွ်င္၊
၁၀ ထ၍ မတ္တပ္ရပ္ေလာ့ဟု ႀကီးေသာအသံႏွင့္ဆိုသျဖင့္၊ ထိုသူသည္ ရုတ္တရာက္ထ၍ လွမ္းသြားေလ၏။
၁၁ ေပါလုျပဳေသာအမႈကို ျမင္ေသာလူအစုအေဝးတို႔က၊ နတ္ဘုရားတို႔သည္ လူအေယာင္ကိုေဆာင္၍ ငါတို႔ရွိရာသို႔ ဆင္းသက္ပါသည္တကားဟု လုေကာနိဘာသာ စကားအားျဖင့္ အသံကိုလႊင့္၍ဆိုၾက၏။
၁၂ ေပါလုသည္သာ၍ ေဟာေျပာေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေဟရေမဟူ၍၎၊ ဗာနဗကို ဇုသဟူ၍၎ ေခၚေဝၚၾက၏။
၁၃ ထိုၿမိဳ႔ေရွ႔၌ရွိေသာ ဇုသ၏ယဇ္ပုေရာဟိတ္သည္ ႏြားႏွင့္ပန္းကုန္းကို ၿမိဳ႔တံခါးနားသို႔ ယူခဲ့၍ လူအစုအေဝးတို႔ႏွင့္တကြ ယဇ္ပူေဇာ္မည္ျပဳသည္ကို၊
၁၄ တမန္ေတာ္ဗာနဗႏွင့္ေပါလုတို႔သည္ သိတင္းၾကားလွ်င္၊ မိမိတို႔အဝတ္ကိုဆုတ္၍ လူစုထဲသို႔ေျပးဝင္လ်က္၊
၁၅ အခ်င္းလူတို႔၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ျပဳၾကသနည္း။ ငါတို႔သည္ သင္တို႔ကဲ့သို႔ေလာကဓံတရား၌ က်င္လည္ေသာသူျဖစ္ပါ၏။ သင္တို႔သည္ ဤအခ်ည္းႏွီးေသာအရာတို႔ကို ပယ္ၾက၍၊ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီး၊ သမုဒၵရာမွစ၍ အရပ္ရပ္တို႔၌ ရွိေလသမွ် တို႔ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူ၍၊ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင့္ထံေတာ္သို႔ ေျပာင္းလဲရၾကမည္အေၾကာင္း၊ ငါတို႔သည္ ဧဝံေဂလိတရားကို ေဟာေျပာၾက၏။
၁၆ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာကာလတို႔၌၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔သည္ မိမိတို႔အလိုအေလ်ာက္ က်င့္ၾကမည္အေၾကာင္း ဘုရားသခင္သည္ အလြတ္ထားေတာ္မူ၏။
၁၇ သို႔ေသာ္လည္း၊ သင္တို႔အား ေက်းဇူးျပဳလ်က္၊ အစာအာဟာရႏွင့္ဝ ေျပာ၍ ဝမ္းေျမာက္ေစျခင္းငွါ၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္မွ မိုဃ္းရြာ ေစေတာ္မူ၍၊ အသီးအႏွံတို႔ကို သီးေစတတ္ေသာဥတုကို ေပးေတာ္မူေသာအားျဖင့္၊ ကိုယ္ေတာ္ရွိေတာ္မူသည္ ကို သက္ေသမခံဘဲ ေနေတာ္မမူဟု ေပါလုႏွင့္ဗာနဗသည္ ေၾကြးေၾကာ္ေလ၏။
၁၈ ထိုသို႔ေၾကြးေၾကာ္သျဖင့္ လူအစုအေဝးတို႔သည္ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းကိုမျပဳရမည္အေၾကာင္း ျမစ္တားခဲေသာအမႈကို ျမစ္တားေလ၏။
၁၉ ထိုအခါ ယုဒလူတို႔သည္ အႏၱိအုတ္ၿမိဳ႔၊ ဣေကာနိၿမိဳ႔မွလာၾက၍ လူအစုအေဝးတို႔ကို ညွိညႊတ္ တိုင္ပင္ၿပီးလွ်င္၊ ေပါလုကို ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္၍ ေသၿပီဟုစိတ္ထင္ႏွင့္ ၿမိဳ႔ျပင္သို႔ဆြဲငင္ၾက၏။
၂၀ တပည့္ေတာ္တို႔ သည္ ဝန္းရံ၍ေနၾကစဥ္၊ ေပါလုသည္ထ၍ ၿမိဳ႔ထဲသို႔ဝင္ျပန္၏။ နက္ျဖန္ေန႔၌ ဗာနဗႏွင္တကြ ေဒရေဗၿမိဳ႔သို႔ ထြက္သြားေလ၏။
၂၁ ထိုၿမိဳ႔၌ ဧဝံေဂလိတရားကို ေဟာေျပာ၍ လူမ်ားတို႔ကို တပည့္ေတာ္ျဖစ္ေစၿပီးမွ၊ လုတၱရၿမိဳ႔၊ ကုေကာနိၿမိဳ႔၊ အႏၱိအုတ္ၿမိဳ႔တို႔ကို အစဥ္အတိုင္းလွည့္လည္၍ ျပန္ၾက၏။
၂၂ ထိုသို႔ျပန္ၾကစဥ္၊ တပည့္ေတာ္မ်ား၏ စိတ္ႏွလံုးကို ၿမဲျမန္ခိုင္ခံ့ေစသျဖင့္၊ ယံုၾကည္ျခင္း၌ တည္ၾကည္မည္အေၾကာင္း ႏႈိးေစာ္ခ်ီပင့္၍၊ ငါတို႔သည္ မ်ားျပားေသာ ဆင္းရဲဒုကၡကိုခံ၍ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဝင္ရၾကမည္ဟု ေဟာေျပာျပညႊန္ၾက၏။
၂၃ အသင္းေတာ္မ်ားတို႔၌ သင္းအုပ္တို႔ကိုခန္႔ထား၍၊ အစာေရွာင္လ်က္ ဆုေတာင္းပဌနာျပဳၿပီးလွ်င္၊ သင္းဝင္သူတို႔ ယံုၾကည္ေသာသခင္ဘုရား၏ လက္ေတာ္သို႔ ထိုအသင္းေတာ္တို႔ကို အပ္ႏွံၾက၏။
၂၄ ပိသိဒိျပည္ တျပည္လံုးကို ေရွာက္သြား၍ ပံဖုလိျပည္သို႔ေရာက္လွ်င္၊
၂၅ ေပရေဂၿမိဳ႔၌ ႏႈတ္ကပတ္တရားေတာ္ကို ေဟာေျပာ၍ အတၱလိ ၿမိဳ႔သို႔ သြားၾကျပန္၏။
၂၆ ထိုၿမိဳ႔မွ သေဘၤာစီး၍လႊင့္သျဖင့္၊ မိမိတို႔ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးေသာ အမႈအလိုငွါ ဘုရားသခင္ ၏ေက်းဇူးေတာ္သို႔ အပ္ႏွံ၍ေစလႊတ္ေသာ အႏၱိအုတ္ၿမိဳ႔သို႔ေရာက္လာၾက၏။
၂၇ ထိုၿမိဳ႔သို႔ေရာက္ၿပီးလွ်င္ သင္းဝင္သူတို႔ကို စုေဝးေစ၍၊ မိမိတို႔အားျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ ျပဳေတာ္မူသမွ်တို႔ကို၎၊ ယံုၾကည္ျခင္းတံခါးကို တပါးအမ်ိဳးသားတို႔အား ဖြင့္ေတာ္မူေၾကာင္းကို၎ ျပန္ၾကားၾက၏။
