ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း အခန္းၾကီး ၁၂

၁ အိုထာဝရဘုရား၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ တရားစကားကုိ ေဆြးေႏႊးေသာအခါ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ တရားေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္လည္း၊ စစ္ေၾကာစီရင္ေတာ္မူျခင္းအေၾကာင္းကုိ ေမးေလွ်ာက္ပါမည္။ မတရားေသာသူ တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အၾကံေျမာက္ရၾကပါသနည္း။ အလြန္သစၥာပ်က္ေသာသူ အေပါင္းတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာရၾကပါသနည္း။

၂ ကုိယ္ေတာ္သည္ သူတုိ႔ကို စုိက္ေတာ္မူသျဖင့္၊ သူတို႔သည္ အျမစ္က်၍ ႀကီးပြါးလ်က္ အသီးကုိသီးၾကပါ၏။ ကုိယ္ေတာ္သည္ သူတုိ႔ႏႈတ္ႏွင့္ နီး၍ ႏွလံုးႏွင့္ ေဝးေတာ္မူ၏။

၃ အုိထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို သိျမင္ေတာ္မူ၏။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ကုိယ္ေတာ္ႏွင့္ သေဘာတူေၾကာင္းကုိ စစ္ေၾကာေတာ္မူၿပီ။ သိုးတို႔ကုိ ထုတ္သကဲ့သုိ႔၊ ထုိမတရားေသာသူတို႔ကုိ အေသသတ္ျခင္းငွါ ဆဲြထုတ္ေတာ္မူပါ။ သတ္ရေသာေန႔အဘို႔ ျပင္ဆင္ေတာ္မူပါ။

၄ ျပည္သားမ်ားျပဳေသာ ဒုစရုိက္အျပစ္ေၾကာင့္၊ ျပည္သည္အဘယ္မွ် ကာလပတ္လံုး ျမည္းတမ္းရပါအံ့နည္း။ အရပ္ရပ္တုိ႔၌ ရွိေသာျမက္ပင္သည္ အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး ညိွဳးႏြမ္းရပါ အံ့နည္း။ ငါတို႔ခံရေသာ အက်ဳိးအျပစ္ကို ဘုရားသခင္မသိမျမင္ဟု ျပည္သားမ်ားဆိုေသာေၾကာင့္၊ သားမ်ားႏွင့္ ငွက္မ်ားတို႔သည္ ေပ်ာက္ပ်က္ၾကပါၿပီ။

၅ သင္သည္ ေျခသည္တို႔ႏွင့္ ၿပိဳင္ေျပး၍ ေမာလွ်င္ ျမင္းတို႔ႏွင့္ အဘယ္သို႔ၿပိဳင္ႏုိင္မည္နည္း။ စိုးရိမ္ျခင္းမရွိ၊ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနရေသာျပည္၌ ေမာလွ်င္၊ ေယာ္ဒန္ျမစ္၏ ဂုဏ္အသေရထဲမွာ အဘယ္သုိ႔ျပဳ လိမ့္မည္နည္း။

၆ သင္၏ညီ အစ္ကုိ၊ အဘ၏ အိမ္သူအိမ္သားတုိ႔ပင္ သင့္ကုိသစၥာဖ်က္၍၊ သင့္ေနာက္သို႔ ေအာ္ဟစ္လ်က္ လုိက္ၾက၏။ သူတို႔သည္ေကာင္းေသာစကားကုိ ေျပာေသာ္လည္း မယံုႏွင့္။

၇ ငါသည္ ကိုယ္အိမ္ကိုစြန္႔၍၊ ကိုယ္အေမြကို ျပစ္ထားၿပီ။ ငါအလြန္ခ်စ္ေသာ အစ္မကုိ သူ၏ရန္သူလက္သို႔ အပ္ႏွံၿပီ။

၈ ငါ့အေမြသည္ ေတာ၌ ေတြ႔ေသာျခေသ့ၤကဲ့သို႔ ငါ့အားျဖစ္၍၊ ငါ့ကုိေဟာက္ ေသာေၾကာင့္ ငါမုန္းေလ၏။

၉ ငါ့အေမြသည္ ဇေဘာသားရဲကဲ့သုိ႔ ငါ့အားျဖစ္၏။ ပတ္လည္၌ရွိေသာ သားရဲတို႔သည္ တုိက္ၾက၏။ လာၾက။ ေတာသားရဲအေပါင္းတို႔၊ စည္းေဝးၾက။ ကိုက္စားျခင္းငွါ လာၾကေစ။

၁၀ မ်ားစြာေသာသိုးထိန္းတို႔သည္ ငါ့စပ်စ္ ဥယ်ာဥ္ကုိ ဖ်က္ဆီးၾကၿပီ။ ငါရထုိက္ေသာအဘုိ႔ကုိ ေက်ာ္နင္းၾကၿပီ။ ငါရထုိက္ေသာ ႏွစ္သက္ရာအဘို႔ကုိ လူဆိတ္ည့ံရာ ေတာျဖစ္ေစၾကၿပီ။

၁၁ သုတ္သင္ပယ္ရွင္းေသာေၾကာင္၊ လူဆိတ္ညံ့လ်က္ရွိ၍၊ ငါ့အားညည္းတြားေလ၏။ တျပည္လံုးပ်က္စီးေသာ္လည္း၊ အဘယ္သူမွ် ပမာဏာမျပဳတတ္။

၁၂ ေတာ၌ျမင့္ေသာအရပ္အလံုးစံုတို႔အေပၚမွာ လုယက္ေသာသူတို႔သည္ တတ္ၾကၿပီ။ အကယ္စင္စစ္ျပည္စြန္းတဘက္မွ တဘက္တုိင္ေအာင္ ထာဝရဘုရား၏ ထားေတာ္သည္ ဖ်က္ဆီးသျဖင့္၊ အဘယ္သူမွ် ခ်မ္းသာမရ။

၁၃ သူတို႔သည္ ဂ်ဳံစပါးမ်ဳိးေစ့ကုိ ၾကဲ၍ ဆူးပင္ကုိသာ ရိတ္ရၾက၏။ ပင္ပန္းစြာႀကိဳးစားေသာ္လည္း ေက်းဇူးမရွိၾက။ ထာဝရဘုရား၏ အမ်က္ေတာ္အရွိန္ေၾကာင့္၊ မိမိတို႔ခံရေသာ အက်ဳိးကိုေထာက္၍ ရွက္ၾကလိမ့္မည္။

၁၄ ထာဝရဘုရားမိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ ငါေပးသနား၍၊ ငါ၏လူဣသေရလအမ်ဳိး ပုိင္ထုိက္ေသာ အေမြကို ထိခိုက္ေသာ၊ ငါ၏အိမ္နီးခ်င္းဆိုးအေပါင္းတို႔ကုိ၊ သူတို႔ျပည္ထဲက ငါႏႈတ္မည္။ သူတို႔ထဲကလည္း ယုဒအမ်ဳိးကို ငါႏႈတ္မည္။

၁၅ ႏႈတ္ၿပီးမွ တဖန္ငါသနား၍၊ အသီးအသီးတို႔ကုိ မိမိတုိ႔ပိုင္ထုိက္ေသာေျမ၊ မိမိတို႔ေနရင္းျပည္သို႔ ငါျပန္ပို႔မည္။

၁၆ ဗာလဘုရားကို တုိင္တည္၍ က်ိန္ဆုိေစျခင္းငွါ၊ သူတို႔သည္ ငါ၏လူမ်ဳိးကုိ သြန္သင္ဘူးသည္ နည္းတူ၊ ထာဝရဘုရားအသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ဟု ငါ၏နာမကုိ တုိင္တည္၍ က်ိန္ဆိုျခင္းငွါ၊ ငါ့လူမ်ဳိး၏ ဘာသာဓေလ့ကုိ ႀကိဳးစား၍သင္လွ်င္၊ ငါ၏လူမ်ဳိးထဲ၌ သူတို႔ကုိ ငါတည္ေစမည္။

၁၇ သို႔မဟုတ္၊ နားမေထာင္ဘဲေနလွ်င္၊ နားမေထာင္ေသာလူမ်ဳိးကုိ ငါသည္ရွင္းရွင္းႏႈတ္ပယ္ဖ်က္ဆီးမည္ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။