ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၀
၁ ထိုေနာက္မွ သခင္ဘုရားသည္ အျခားေသာတပည့္ေတာ္ ခုနစ္က်ိပ္တို႔ကိုခန္႔ထားေတာ္မူ၍၊ ကိုယ္တိုင္ ၾကြေလအံ့ေသာၿမိဳ႔ရြာအရပ္ရပ္တို႔သို႔ ေရွ႔ေတာ္၌ႏွစ္ေယာက္စီႏွစ္ေယာက္စီေစလႊတ္ေတာ္မူ၏။
၂ သူတို႔အား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ စပါးရိတ္စရာမ်ားစြာရွိ၏။ ရိတ္ေသာသူတို႔သည္ နည္းၾက၏။ ထိုေၾကာင့္ လုပ္ေဆာင္ေသာ သူတို႔ကို စပါးရိတ္ေစျခင္းငွါ စပါးရွင္ေစလႊတ္ေတာ္မူမည္အေၾကာင္း ဆုေတာင္းၾကေလာ့။
၃ သင္တို႔သြားေလ သည္အရာမွာ၊ ေတာေခြးစုထဲသို႔ သိုးသငယ္တို႔ကို ေစလႊတ္သကဲ့သို႔ သင္တို႔ကိုငါ ေစလႊတ္၏။
၄ ေငြအိတ္၊ လြယ္အိတ္၊ ေျခနင္းတို႔ကို မေဆာင္ၾကႏွင့္။ လမ္း၌သြားစဥ္တြင္ အဘယ္သူကိုမွ် ႏႈတ္မဆက္ၾကႏွင့္။
၅ မည္သည့္အိမ္သို႔ဝင္ေသာအခါ၊ ဤအိမ္၌မဂၤလာျဖစ္ပါေစေသာဟု ေရွ႔ဦးစြာေျပာၾက ေလာ့။
၆ ထိုအိမ္၌ မဂၤလာသားရွိလွ်င္၊ သင္တို႔ျမြက္ေသာ မဂၤလာသည္တည္လိမ့္မည္။
၇ သို႔မဟုတ္ သင္တို႔ထံသို႔ျပန္လာလိမ့္မည္။ ထိုအိမ္၌ေန၍ အစားအေသာက္စီရင္ရာကို စားေသာက္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ လုပ္ေဆာင္ေသာသူသည္ အခကိုခံထိုက္ေပသည္။ တအိမ္မွတအိမ္သို႔ လွည့္လည္၍ မသြားၾကႏွင့္။
၈ အၾကင္ၿမိဳ႔သို႔သင္တို႔ဝင္၍ ၿမိဳ႔သားတို႔သည္လက္ခံ၏၊ ထိုၿမိဳ႔၌ သင္တုိ႔ေရွ႔မွာထည့္ သမွ်ကိုစားၾကေလာ့။
၉ လူနာမ်ားကိုခ်မ္းသာေပးၾကေလာ့။ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ သင္တုိ႔၌တည္ ေထာင္ ေသာအခ်ိန္နီးၿပီဟု သူတို႔အားေဟာေျပာၾကေလာ့။
၁၀ အၾကင္ၿမိဳ႔သို႔ဝင္၍ ၿမိဳ႔သားတို႔သည္ လက္မခံအံ့၊ ထိုၿမိဳ႔၏ လမ္းသို႔ထြက္ၿပီးလွ်င္၊ ငါတို႔၌ကပ္ေသာသင္တို႔ၿမိဳ႔၏ေျမမႈန္႔ကို ငါတို႔ခါလိုက္၏။
၁၁ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ သင္တို႔၏အနီးသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းကိုသိမွတ္ၾကဟု သူတို႔အားေျပာၾကေလာ့။
၁၂ ငါဆိုသည္ကား၊ ေနာက္ဆံုးေသာေန႔၌ ထိုၿမိဳ႔သည္ ေသာဒံုၿမိဳ႔ထက္သာ၍ခံရ လတံ့။
၁၃ အို ေခါရာဇိန္ၿမိဳ႔၊ သင္သည္အမဂၤလာရွိ၏။ အိုဗက္ဇဲဒၿမိဳ႔၊ သင္သည္အမဂၤလာရွိ၏။ အေၾကာင္း မူကား၊ သင္တို႔တြင္ျပေသာတန္ခိုးကို တုရုၿမိဳ႔ႏွင့္ဇိဒုန္ၿမိဳ႔တို႔တြင္ ျပဘူးလွ်င္၊ ထိုၿမိဳ႔တို႔သည္ေရွးကာလ၌ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္၍၊ ျပာထဲမွာထိုင္လ်က္ ေနာင္တရၾကလိမ့္မည္။
၁၄ တရားဆံုးျဖတ္ေတာ္မူေသာအခါ သင္တို႔သည္တုရုၿမိဳ႔ႏွင့္ ဇိဒုန္ၿမိဳ႔ထက္သာ၍ ခံရၾကလတံ့။
၁၅ အို ကေပရေနာင္ၿမိဳ႔၊ သင္သည္မိုဃ္းေကာင္း ကင္တိုင္ေအာင္ ေျမွာက္စားျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း၊ မရဏာႏိုင္ငံတိုင္ေအာင္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းကိုခံရလတံ့။
၁၆ သင္တို႔၏စကားကိုနားေထာင္ေသာသူသည္ ငါ့စကားကိုနားေထာင္၏။ သင္တို႔ကိုပယ္ေသာသူသည္ ငါ့ကိုပယ္၏။ ငါ့ကိုပယ္ေသာသူသည္ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္ မူေသာသူကိုပယ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၇ ထိုခုနစ္က်ိပ္ေသာတပည့္ေတာ္တို႔သည္ ဝမ္းေျမာက္ေသာစိတ္ႏွင့္ျပန္လာ၍၊ သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ ၏နာမ အားျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ နတ္ဆိုးကိုပင္ႏိုင္ပါသည္ဟုေလွ်ာက္ၾက၏၊
၁၈ ေယရႈကလည္း၊ စာတန္သည္ လွ်ပ္စစ္ကဲ့သို႔ ေကာင္းကင္မွက်သည္ကိုငါျမင္ၿပီ။
၁၉ သင္တို႔သည္ေျမြ၊ ကင္းၿမီးေကာက္တို႔ကို ႏိုင္ရေသာအခြင့္ႏွင့္ ရန္သူမ်ားကို ႏိုင္ရေသာအခြင့္တန္ခိုးကိုငါေပးမည္။ သင္တို႔ကို အဘယ္ေဘးမွ်မညွင္းဆဲရ။
၂၀ သို႔ေသာ္လည္း နတ္ဆိုးကိုႏိုင္ရေသာ ေၾကာင့္သာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းမရွိၾကႏွင့္။ သင္တို႔၏နာမည္မ်ားသည္ ေကာင္းကင္စာရင္း၌ဝင္သည္ကို ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ရွိၾကေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၁ ထိုအခါေယရႈသည္ ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူျခင္းစိတ္ရွိသျဖင့္၊ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို အစိုးရေတာ္ မူေသာ အဘ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ပညာအလိမၼာႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူတို႔အား ဤအရာမ်ားကို ထိမ္ဝွက္ကြယ္ ထားလ်က္ သူငယ္တို႔အားေဘာ္ျပေတာ္မူသည္ျဖစ္၍၊ ေက်းဇူးေတာ္ကိုအကြၽႏ္ုပ္ခ်ီးမြမ္းပါ၏။ ထိုသို႔အလို ေတာ္ရွိေသာေၾကာင့္ မွန္ပါ၏၊ အဘ။
၂၂ ငါ့ခမည္းေတာ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ကို ငါ၌အပ္ေတာ္မူၿပီ။ သားေတာ္ကား အဘယ္သူ ျဖစ္သည္ကို ခမည္းေတာ္ထံမွတပါး အဘယ္သူမွ်မသိ။ ခမည္းေတာ္ကား အဘယ္သူျဖစ္ေတာ္မူသည္ကို သားေတာ္ႏွင့္သားေတာ္သည္ လင္းေစလိုေသာသူမွတပါး အဘယ္သူမွ် မသိဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၃ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုလွည့္ၾကည့္၍၊ ယခုျမင္သမွ်ေသာအရာတို႔ကို သင္တို႔ျမင္ေသာေၾကာင့္ သင္တို႔မ်က္စိသည္ မဂၤလာရွိ၏။
၂၄ ငါဆိုသည္ကား၊ သင္တို႔ျမင္ရေသာအရာတို႔ကို ပေရာဖက္မ်ားႏွင့္ ရွင္ဘုရင္မ်ားတို႔သည္ ျမင္ျခင္းငွါ အလိုေတာ္ရွိေသာ္လည္း မျမင္ရၾက။ သင္တို႔ၾကားရေသာအရာတို႔ကို ၾကားျခင္းငွါအလိုရွိေသာ္လည္း မၾကားရၾကဟု တပည့္ေတာ္တို႔အားသာ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၅ တရံေရာအခါ က်မ္းတတ္တေယာက္သည္ ထ၍၊ အရွင္ဘုရား၊ ထာဝရအသက္ကို အေမြခံအံ့ ေသာငွါ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အဘယ္အမႈကိုျပဳရပါမည္နည္းဟု ကိုယ္ေတာ္ကိုစံုစမ္းေႏွာင့္ရွက္ျခင္းငွါ ေမးေလွ်ာက္ေသာ္၊
၂၆ ကိုယ္ေတာ္က၊ ပညတၱိက်မ္း၌ အဘယ္သို႔လာသနည္း။ သင္သည္အဘယ္သို႔ ဘတ္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊
၂၇ ထိုသူက၊ သင္၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားကို စိတ္ႏွလံုးအၾကြင္းမဲ့၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်၊ ဥာဏ္ရွိသမွ်ႏွင့္ခ်စ္ေလာ့။ ကိုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာသူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေလာ့ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။
၂၈ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ သင္၏စကားသည္ မွန္ေပ၏။ ထိုသို႔ျပဳလွ်င္ အသက္ကိုရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၉ ထိုသူကလည္း၊ အဘယ္သူသည္ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ ေသာသူျဖစ္ပါသနည္းဟု မိမိအျပစ္မရွိဟန္ ျပဳလိုေသာစိတ္ႏွင့္ ေယရႈကိုေလွ်ာက္ျပန္ေသာ္၊
၃၀ ေယရႈက၊ လူတေယာက္သည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔မွ ေယရိေခါၿမိဳ႔သို႔သြားရာတြင္ ထားျပႏွင့္ေတြ႔ႀကံဳေလ၏။ ထားျပတို႔သည္ ထိုသူ၏အဝတ္ ကိုခြၽတ္၍ နာက်င္စြာရိုက္ႏွက္ၿပီးမွ ေသလုမတတ္ျဖစ္ေသာအခါ ပစ္ထား၍သြားၾက၏။
၃၁ ထိုလမ္းသို႔ ယဇ္ပုေရာဟိတ္တေယာက္သည္ အမွတ္တမဲ့သြား၍ ထိုလူနာကိုျမင္လွ်င္ လႊဲေရွာင္၍သြားေလ၏။
၃၂ ထိုနည္းတူ ေလဝိလူတေယာက္သည္ ထိုအရပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ လာ၍ၾကည့္ျမင္လွ်င္ လႊဲေရွာင္၍သြား ေလ၏။
၃၃ ရွမာရိ လူတေယာက္သည္ ခရီးသြားရာတြင္ ထိုလူနာရွိရာသို႔ေရာက္၍ ျမင္ေသာအခါ ဂရုဏာစိတ္ရွိသည္ႏွင့္၊
၃၄ ခ်ဥ္းကပ္၍ သူ၏အနာမ်ားကို ဆီႏွင့္စပ်စ္ရည္ထည့္လ်က္ အဝတ္ႏွင့္စည္းၿပီးလွ်င္၊ မိမိတိရစာၦန္ေပၚမွာတင္၍ စရပ္တခုသို႔ ေဆာင္သြားျပဳစုေလ၏။
၃၅ နက္ျဖန္ေန႔၌ ထြက္သြားေသာအခါ၊ ေဒနာရိႏွစ္ျပားကိုထုတ္၍ စရပ္ရွင္အားေပးလ်က္၊ ဤသူကို ၾကည့္ရႈျပဳစုပါ။ ကုန္သမွ်ကို ငါျပန္လာေသာအခါ ဆပ္ေပးမည္ဟု ဆို၏။ သင္သည္ အဘယ္သို႔ထင္သနည္း။
၃၆ ထိုသူသံုးေယာက္တို႔တြင္ အဘယ္သူသည္ ထားျပလက္သို႔ေရာက္ေသာသူႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာသူ ျဖစ္သနည္းဟု ျပန္၍ေမးေတာ္မူလွ်င္၊
၃၇ က်မ္းတတ္က လည္း၊ လူနာကိုသနားေသာသူသည္ စပ္ဆိုင္ေသာသူျဖစ္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ေသာ္ ေယရႈက၊ သင္သည္သြား၍ ထိုနည္းတူျပဳေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၈ ေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ခရီးသြားၾကစဥ္ ရြာတရြာသို႔ဝင္ေတာ္မူ၍၊ မာသအမည္ရွိေသာ မိန္းမတဦးသည္ မိမိအိမ္၌ ကိုယ္ေတာ္ကိုဧည့္ခံေလ၏။
၃၉ ထိုမိန္းမ၌ မာရိအမည္ရွိေသာညီမတေယာက္ရွိ၏။ ထိုမာရိသည္ ေယရႈ၏ေျခေတာ္ရင္း၌ ထိုင္၍စကားေတာ္ကိုနားေထာင္လ်က္ေန၏။
၄၀ မာသမူကား လုပ္ေၾကြးျခင္း အမႈမ်ား၌စိတ္ပူပန္ျခင္းရွိသျဖင့္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍၊ သခင္၊ ကြၽန္မ၏ညီမသည္ ကြၽန္မတေယာက္တည္း လုပ္ေကြၽးေစျခင္းငွါ ကြၽန္မကိုပစ္ထားသည္အရာကို လ်စ္လ်ဴေသာစိတ္ရွိေတာ္မူ သေလာ။ သူသည္ကြၽန္မကို ကူညီမည္အေၾကာင္း အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ေသာ္၊
၄၁ ေယရႈက၊ မာသ၊ မာသ၊ သင္သည္မ်ားစြာေသာအမႈတို႔၌ စိုးရိမ္၍ေႏွာင့္ရွက္ျခင္းကိုခံရ၏။ လိုေသာအရာတခုတည္းရွိ၏။
၄၂ မာရိမူကား၊ ေကာင္းေသာအဘို႔ကိုေရြးယူၿပီ။ ထိုအဘို႔ကို အဘယ္သူမွ် ႏႈတ္မယူရာဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
