ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၇
၁ ထိုေဒသနာေတာ္ကို ေယရႈသည္ ပရိသတ္တို႔အား အကုန္အစင္ေဟာေတာ္မူၿပီးမွ ကေပရေနာင္ ၿမိဳ႔သို႔ၾကြဝင္ေတာ္မူ၏။
၂ ထိုၿမိဳ႔၌ တပ္မႉး၏ကြၽန္တေယာက္သည္ နာ၍ ေသခါနီးရွိ၏။ သူ၏သခင္သည္ သူ႔ကိုခ်စ္၍၊
၃ ေယရႈ၏ သိတင္းေတာ္ကိုၾကားလွ်င္၊ ယုဒအမ်ိဳးအႀကီးအကဲတို႔ကို အထံေတာ္သို႔ေစ လႊတ္သျဖင့္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ၾကြ၍ ထိုကြၽန္ကို ခ်မ္းသာေပးေတာ္မူမည္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ေလ၏။
၄ ထိုသူတို႔သည္ ေယရႈထံေတာ္သို႔ ေရာက္လွ်င္၊ ေက်းဇူးေတာ္ကိုခံမည့္သူသည္ ခံထိုက္ေသာသူျဖစ္ပါ၏။
၅ သူသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အမ်ိဳးကိုႏွစ္သက္၍ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အဘို႔ တရားစရပ္ကိုေဆာက္ပါၿပီဟူ၍ က်ပ္က်ပ္ေတာင္းပန္ၾက၏။
၆ ေယရႈသည္ သူတို႔ႏွင့္အတူ ၾကြေတာ္မူ၏။ တပ္မႉးအိမ္ႏွင့္အနီးမေဝး ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ၊ တပ္မႉးသည္ မိမိအေဆြတို႔ကိုေစလႊတ္၍၊ သခင္၊ ကိုယ္ကိုပင္ပန္းေစေတာ္မမူပါႏွင့္။ အကြၽႏ္ုပ္၏အိမ္မိုးေအာက္သို႔ ၾကြဝင္ေတာ္မူျခင္းေက်းဇူးေတာ္ကို အကြၽႏ္ုပ္မခံ ထုိက္ပါ။
၇ ထိုအတူ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ထံသို႔ေရာက္ထိုက္ေသာသူ မဟုတ္သည္ကို အကြၽႏ္ုပ္ထင္ပါၿပီ။ အမိန္႔ေတာ္ တခြန္းရွိလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္၏ငယ္သားသည္ ခ်မ္းသာရပါလိမ့္မည္။
၈ ဥပမာကား၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ မင္းေအာက္၌ ကြၽန္ခံေသာသူျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္သူရဲမ်ားကိုအုပ္စိုး၍ တဦးကိုသြားေခ်ဟုဆိုလွ်င္သြားပါ၏။ တဦးကိုလာခဲ့ ဟုေခၚလွ်င္ လာပါ၏။ ကြၽန္ကိုလည္း ဤအမႈကိုလုပ္ေတာ့ဟုဆိုလွ်င္ လုပ္ပါ၏ဟု တပ္မႉးေလွ်ာက္ေစ၏။
၉ ထိုစကားကို ေယရႈသည္ ၾကားေတာ္မူလွ်င္ အံ့ၾသျခင္းရွိ၍ ေနာက္ေတာ္၌ လိုက္ေသာလူမ်ားကို လွည့္ၾကည့္လ်က္၊ ငါဆိုသည္ကား၊ ဤမွ်ေလာက္ေသာယံုၾကည္ျခင္းကို ဣသေရလအမ်ိဳး၌ပင္ ငါမေတြ႔ဘူး ေသးဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၀ တပ္မႉးေစလႊတ္ ေသာသူတို႔သည္ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လွ်င္၊ အနာေရာဂါစြဲေသာ ကြၽန္သည္ က်န္းမာလ်က္ရွိသည္ကိုေတြ႔ၾက၏။
၁၁ နက္ျဖန္ေန႔၌ နာဣနၿမိဳ႔သို႔ ၾကြေတာ္မူ၍၊ တပည့္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လူအစုအေဝးအေပါင္းတို႔သည္ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ၾက၏။
၁၂ ၿမိဳ႔တံခါးအနီးသို႔ေရာက္ေသာအခါ၊ မုဆိုးမ၌တေယာက္တည္းေသာသား အေသေကာင္ကို သၿဂႋဳလ္ျခင္းငွါ ထုတ္သြား၍၊ ၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားမ်ားတို႔သည္ လိုက္ၾက၏။
၁၃ သခင္ဘုရားသည္ ထိုမိန္းမကိုျမင္လွ်င္ သနားျခင္းစိတ္ေတာ္ရွိ၍၊ မငိုႏွင့္ဟု မိန္႔ေတာ္မူလ်က္ အနီးသို႔ၾကြ၍ တလားကို လက္ႏွင့္တို႔ ေတာ္မူသျဖင့္၊ ထမ္းေသာသူတို႔သည္ ရပ္၍ေနၾက၏။
၁၄ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ အခ်င္းလုလင္၊ ထေလာ့၊ သင့္အား ငါအမိန္႔ရွိသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊
၁၅ ေသေသာသူသည္ ထိုင္၍စကားေျပာ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း ထိုသူကို မိခင္အား အပ္ေပးေတာ္မူ၏။
၁၆ လူအေပါင္းတို႔သည္ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း သို႔ေရာက္၍၊ ႀကီးစြာေသာပေရာဖက္သည္ ငါတို႔တြင္ေပၚထြန္းၿပီ။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိလူမ်ိဳးကို အၾကည့္အရႈၾကြလာေတာ္မူၿပီဟူ၍ ဘုရားသခင္၏ဂုဏ္ေတာ္ ကို ခ်ီးမြမ္းၾက၏။
၁၇ ထိုသိတင္းေတာ္သည္ ယုဒျပည္မွစ၍ ပတ္ဝန္းက်င္အရပ္တုိ႔၌ အႏွံ႔အျပားေက်ာ္ေစာေလ၏။
၁၈ ေယာဟန္၏တပည့္တို႔သည္ ထိုအေၾကာင္းအရာအလံုးစံုတို႔ကို မိမိဆရာအား ၾကားေျပာၾက၏။
၁၉ ထိုအခါ ေယာဟန္သည္ မိမိတပည့္ႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚ ၿပီးလွ်င္ ေယရႈထံေတာ္သို႔ ေစလႊတ္၍၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ၾကြလာေသာ သူမွန္သေလာ။ သို႔မဟုတ္ အျခားေသာသူကို ေျမာ္လင့္ရပါမည္ေလာဟု ေမးေလွ်ာက္ေစ၏။
၂၀ ထိုသူတို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ေရာက္လွ်င္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ၾကြလာေသာ သူမွန္သ ေလာ။ သို႔မဟုတ္ အျခားေသာသူကို ေျမာ္လင့္ ရပါမည္ေလာဟု ေမးေလွ်ာက္ေစျခင္းငွါ၊ ဗတၱိဇံ ဆရာေယာဟန္သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ကိုယ္ေတာ္ထံသို႔ေစလႊတ္ ပါၿပီဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
၂၁ ထိုအခ်ိန္နာရီ၌ ေယရႈသည္ လူမ်ားတို႔ကို အနာေရာဂါေဝဒနာေဘး၊ နတ္ဆိုးေဘးႏွင့္ ကင္းလြတ္ေစေတာ္မူ၏။ မ်က္စိကန္းေသာသူအမ်ားတို႔လည္း မ်က္စိျမင္ေစျခင္းငွါ ေက်းဇူးျပဳေတာ္မူ၏။
၂၂ ထိုအခါ ေယရႈက၊ သင္တို႔သည္ၾကားရသမွ်၊ ျမင္ရသမွ်တို႔ကို သြား၍ေယာဟန္အား ၾကားေလွ်ာက္ၾကေလာ့။ မ်က္စိကန္း ေသာသူတို႔သည္ မ်က္စိျမင္ရၾက၏။ ေျခမစြမ္းေသာသူတို႔သည္ လွမ္းသြားရၾက၏။ ႏူနာစြဲေသာသူတို႔သည္ သန္႔ရွင္းျခင္းသို႔ ေရာက္ရၾက၏။ နားပင္းေသာသူတို႔သည္ နားၾကားရၾက၏။ ေသေသာသူတို႔သည္ ထေျမာက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရၾက၏။
၂၃ ဆင္းရဲသားတို႔သည္လည္း ဝမ္းေျမာက္စရာသိတင္းကို ၾကားရၾက၏။ ငါ့ေၾကာင့္စိတ္မပ်က္ေသာ သူသည္ မဂၤလာရွိ၏ဟု ျပန္ေျပာေတာ္မူ၏။
၂၄ ေယာဟန္ေစလႊတ္ေသာသူတို႔သည္ သြားၾကသည္ေနာက္၊ ေယရႈသည္ ေယာဟန္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ပရိသတ္တို႔အား၊ သင္တို႔သည္အဘယ္မည္ေသာအရာကို ၾကည့္ရႈျခင္းငွါ ေတာသို႔ထြက္ သြားၾကသနည္း။ ေလလႈပ္ေသာက်ဴပင္ကို ၾကည့္ရႈျခင္းငွါ သြားသေလာ။
၂၅ သို႔မဟုတ္ ႏူးညံ့ေသာအဝတ္ကို ဝတ္ဆင္ေသာသူကို ၾကည့္ရႈျခင္းငွါ သြားသေလာ။ တင့္တယ္ေသာအဝတ္ကို ဝတ္ဆင္၍ ေကာင္းမြန္စြာစား ေသာက္ေသာသူတို႔သည္ မင္းအိမ္၌ေနတတ္ၾက၏။
၂၆ ပေရာဖက္ကိုၾကည့္ရႈျခင္းငွါ သြားသေလာ၊ မွန္ေပ၏။ ပေရာဖက္ထက္ႀကီးျမတ္ေသာသူ သည္လည္းျဖစ္သည္ဟု ငါဆို၏။
၂၇ က်မ္းစာ၌လာသည္ကား၊ ၾကည့္ရႈ ေလာ့။ သင္သြားရာလမ္းကို ျပင္ရေသာငါ၏ တမန္ကို သင့္ေရွ႔၌ ငါေစလႊတ္၏ဟုဆိုလိုရာ၌ ထိုသူကိုဆိုလိုသတည္း။
၂၈ ငါဆိုသည္ကား မိန္းမေမြးေသာသူတို႔တြင္ ဗတၱိဇံ ဆရာေယာဟန္ထက္ ႀကီးျမတ္္ေသာ ပေရာဖက္တေယာက္မွ်မရွိ။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ အငယ္ဆံုး ေသာသူသည္ ထိုသူထက္သာ၍ႀကီးျမတ္၏။
၂၉ အခြန္ခံသူမွစ၍ လူအေပါင္းတို႔သည္ ေယာဟန္၏ စကားကိုၾကားနာရလွ်င္၊ ဘုရားသခင္ကိုခ်ီးမြမ္း၍ ေယာဟန္ေပးေသာ ဗတၱိဇံ ကိုခံၾက၏။
၃၀ ဖာရိရွဲႏွင့္က်မ္းတတ္ တို႔မူကား၊ သူတို႔အက်ိဳးအလိုငွါ ဘုရားသခင္ႀကံစည္ေတာ္မူေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကိုပယ္၍ ေယာဟန္၏ ဗတၱိဇံ ကို မခံဘဲေနၾက၏။
၃၁ ထိုေၾကာင့္ ဤလူမ်ိဳးကို အဘယ္ဥပမာႏွင့္ပံုျပရအံ့နည္း။ အဘယ္သူႏွင့္တူသနည္း။
၃၂ ပြဲသဘင္၌ထိုင္ေန ေသာသူငယ္ခ်င္းတုိ႔သည္ တေယာက္ကိုတေယာက္ အသံလႊင့္ၾက၍၊ ငါတို႔သည္ သာယာစြာတီးမႈတ္ေသာ္လည္း သင္တို႔သည္မကၾက။ ညည္းတြားစြာျမည္တမ္းေသာ္လည္း မငိုေၾကြးၾကဟု ေျပာဆိုေသာသူငယ္တို႔ႏွင့္ ဤလူမ်ိဳးသည္ တူလွ၏။
၃၃ အေၾကာင္းမူကား၊ ဗတၱိဇံ ဆရာေယာဟန္သည္ မုန္႔ကိုမစား၊ စပ်စ္ရည္ကိုမေသာက္ဘဲလာသည္ရွိ ေသာ္သင္တို႔က၊ ဤသူသည္ နတ္ဆိုးစြဲေသာ သူပါတကားဟု ဆိုၾက၏။
၃၄ လူသားသည္ စားေသာက္လ်က္ လာသည္ရွိေသာ္၊ ဤသူသည္ စားၾကဴး ေသာသူ၊ စပ်စ္ရည္ေသာက္ၾကဴးေသာသူပါတကား။ အခြန္ခံေသာသူႏွင့္ ဆိုးေသာသူတို႔ကို မိတ္ေဆြဖြဲ႔ေသာ သူပါတကားဟု ဆိုျပန္ၾက၏။
၃၅ သို႔ေသာ္လည္း ပညာတရားသည္ မိမိသားရွိသမွ် တို႔တြင္ ကဲ့ရဲ႔ျပစ္တင္ျခင္း ႏွင့္လြတ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၆ ဖာရိရွဲတေယာက္သည္ အစာကိုသံုးေဆာင္ေတာ္မူေစျခင္းငွါ ကိုယ္ေတာ္ကိုေခၚပင့္လွ်င္၊ ထိုဖာရိရွဲတို႔၏ အိမ္သို႔ ၾကြ၍စားပြဲ၌ေလ်ာင္းေတာ္မူ၏။
၃၇ ထိုသို႔စားပြဲ၌ ေလ်ာင္းေတာ္မူသည္ကို ထိုၿမိဳ႔၌ဆိုးေသာမိန္းမတေယာက္ သည္ သိလွ်င္၊ ဆီေမႊးေက်ာက္ျဖဴခြက္တလံုးကိုယူခဲ့၍၊
၃၈ ေနာက္ေတာ္၌ ေျခေတာ္အနီးမွာရပ္လ်က္ ငိုေၾကြး၍ ေျခေတာ္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္က်လွ်င္ မိမိဆံပင္ႏွင့္သုတ္ေလ၏။ ေျခေတာ္ကိုလည္း နမ္း၍ဆီေမႊးႏွင့္လိမ္းလ်က္ေန၏။
၃၉ ကိုယ္ေတာ္ကိုေခၚပင့္ေသာ ဖာရိရွဲသည္ျမင္ေလေသာ္၊ ဤသူသည္ပေရာဖက္မွန္လ်င္ ေျခေတာ္ကိုကိုင္ေသာ ဤမိန္းမသည္ အဘယ္သို႔ေသာသူျဖစ္သည္ကို သိလိမ့္မည္။ ဤမိန္းမသည္ဆိုးေသာသူျဖစ္သည္ဟု ထင္မွတ္၏။
၄၀ ေယရႈကလည္း အခ်င္းရွိမုန္၊ သင့္အားငါေျပာစရာတခုရွိသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊ အရွင္ဘုရား အမိန္႔ ရွိေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ေသာ္၊
၄၁ ေယရႈက၊ ဥစၥာရွင္တဦး၌ ေၾကြးစားႏွစ္ဦးရွိ၏။ တေယာက္၌ကား ေဒနာရိအျပား ငါးရာ၊ တေယာက္၌ကား ငါးဆယ္ေၾကြးရွိ၏။
၄၂ သူတို႔သည္ ေၾကြးဆပ္ရန္မရွိေသာေၾကာင့္၊ ေၾကြးရွင္သည္ ထိုသူ ႏွစ္ေယာက္တို႔ကို အခ်ည္းႏွီးလႊတ္၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ထိုသူႏွစ္ေယာက္တြင္ အဘယ္သူသည္ ေၾကြးရွင္ကိုသာ၍ ခ်စ္လိမ့္မည္နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
၄၃ ရွိမုန္ကလည္း၊ သာ၍ေက်းဇူး ကိုခံရေသာသူသည္ သာ၍ခ်စ္လိမ့္မည္ အကြၽႏ္ုပ္ထင္ပါ၏ ဟုေလွ်ာက္လွ်င္၊ ေယရႈက၊ သင္ထင္သည္ အတိုင္းမွန္ေပ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးမွ၊
၄၄ ထိုမိန္းမကိုလွည့္၍ ရွိမုန္အားလည္း၊ သင္သည္ ဤမိန္းမကို ျမင္သေလာ။ သင္၏အိမ္သို႔ငါဝင္ေသာ္ သင္သည္ေျခေဆးေရကိုမေပး။ ဤမိန္းမမူကား၊ ငါ့ေျခေပၚသို႔ မ်က္ရည္က်၍ မိမိဆံပင္ႏွင့္သုတ္ေလၿပီ။
၄၅ သင္သည္ ငါ့ကိုမနမ္း။ သူမူကား၊ ငါ့အိမ္သို႔ဝင္ေသာအခ်ိန္ မွစ၍ ငါ့ေျခကိုနမ္းလ်က္ မစဲဘဲေန၏။
၄၆ သင္သည္ ငါ့ေခါင္းကို ဆီႏွင့္မလိမ္း။ သူမူကား၊ ငါ့ေျခကိုဆီေမႊး ႏွင့္လိမ္းေလၿပီ။
၄၇ ထိုေၾကာင့္ ငါဆိုသည္ကား၊ သူသည္မ်ားစြာေသာအျပစ္တို႔ႏွင့္လြတ္သည္ျဖစ္၍ အလြန္ခ်စ္တတ္၏။ အနည္းငယ္ ေသာ အျပစ္လြတ္ေသာသူသည္ အနည္းငယ္မွ်သာခ်စ္တတ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၈ ထိုမိန္းမအားလည္း၊ သင္သည္ အျပစ္တို႔ႏွင့္ လြတ္ေလၿပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၉ စားပြဲ၌ေလ်ာင္းေသာသူတို႔က၊ အျပစ္ကိုလႊတ္ေသာ ဤသူကား အဘယ္သူနည္းဟု ေအာက္ေမ့ၾက၏။
၅၀ ေယရႈသည္ ထိုမိန္းမအား သင္၏ယံုၾကည္ျခင္းသည္ သင့္ကို ကယ္တင္ၿပီ။ ၿငိမ္ဝပ္စြာသြားေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။