ရွင္မာကုခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၉
၁ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ တန္ခိုးႏွင့္တကြ တည္ေၾကာင္းကို ဤအရပ္၌ ရွိေသာသူအခ်ိဳ႔တို႔သည္ မျမင္မွီေသျခင္းသို႔မေရာက္ရၾကဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂ ေျခာက္ရက္လြန္ေသာအခါ ေယရႈသည္ ေပတရု၊ ယာကုပ္၊ ေယာဟန္တို႔ကိုေခၚ၍၊ အျခားသူမပါဘဲ ျမင့္လွစြာေသာေတာင္ေပၚတြင္ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္သို႔ ေဆာင္ၾကြေတာ္မူ၏။ သူတို႔၏ေရွ႔၌ ထူးျခားေသာ အဆင္းအေရာင္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍၊
၃ အဝတ္ေတာ္လည္း ေျပာင္လက္လ်က္၊ ဤေျမေပၚ၌ အဘယ္ခဝါသည္မွ် မတက္ႏိုင္ေအာင္ မိုဃ္းပြင့္ကဲ့သို႔ အလြန္ျဖဴလ်က္ရွိ၏။
၄ ေမာေရွႏွင့္ ဧလိယသည္ ထင္ရွား၍ ေယရႈႏွင့္အတူ စကားေျပာလ်က္ရွိ၏။
၅ ထိုအခါ ေပတရုက၊ အရွင္ဘုရား၊ ဤအရပ္၌ ေနဘြယ္ေကာင္းပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္ဘို႔ တဲတေဆာင္၊ ေမာေရွဘို႔တေဆာင္၊ ဧလိယဘို႔တေဆာင္၊ တဲသံုးေဆာင္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔ ေဆာက္လုပ္ပါရေစ ဟုေလွ်ာက္ေလ၏။
၆ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အလြန္ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ေပတရုသည္ ေယာင္ယမ္း၍ ထိုသို႔ ေလွ်ာက္သတည္း။
၇ ထိုအခါ မိုဃ္းတိမ္သည္ သူတို႔ကိုလႊမ္းမိုး၍၊ ဤသူသည္ ငါ၏ခ်စ္သားေပတည္း။ သူ၏ စကားကိုနားေထာင္ၾကေလာ့ဟု မိုဃ္းတိမ္က အသံေတာ္ျဖစ္ေလ၏။
၈ ထိုခဏျခင္းတြင္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ပတ္လည္သို႔ၾကည့္ရႈလွ်င္ မိမိတို႔ႏွင့္အတူ ေယရႈတေယာက္တည္းမွတပါး အဘယ္သူကိုမွ်မျမင္ၾက။
၉ ေတာင္ေပၚမွာဆင္းၾကေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္က၊ လူသားသည္ ေသျခင္းမွမထေျမာက္မွီတိုင္ေအာင္ သင္တို႔ယခုျမင္ေသာအရာကို အဘယ္သူအားမွ် မၾကားမေျပာၾကႏွင့္ဟု တပည့္ေတာ္တို႔ကို ပညတ္ေတာ္မူ၏။
၁၀ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ထိုစကားကိုမွတ္မိ၍ ေသျခင္းမွထေျမာက္ျခင္းသည္ အဘယ္သို႔ဆိုလိုသနည္းဟု အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏႊးေမးျမန္းၾက၏။
၁၁ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔က၊ ဧလိယသည္ အရင္လာမည္ဟု က်မ္းျပဳဆရာ တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုပါသနည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကလွ်င္၊
၁၂ ကိုယ္ေတာ္က၊ ဧလိယသည္အရင္လာ၍ အလံုးစံုတို႔ကို ျပဳျပင္ရသည္မွန္ေပ၏။ လူသားသည္လည္း အလြန္ဆင္းရဲ၍ ကဲ့ရဲ႔ပယ္ထားျခင္းကိုခံရမည္ဟု က်မ္းစာလာ၏။
၁၃ ငါဆိုသည္ကား၊ ဧလိယသည္ ေရာက္ေလၿပီ။ သူ၏အေၾကာင္းကို က်မ္းစာ၌ေရးထားသည္ အတိုင္း လူမ်ားသည္ သူ႔အားျပဳခ်င္သမွ်ကို ျပဳၾကၿပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၄ တပည့္ေတာ္တို႔ရွိရာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ မ်ားစြာေသာလူအစုအေဝးသည္ သူတို႔ကို ဝိုင္းလ်က္၊ က်မ္းျပဳဆရာတို႔သည္ သူတို႔ႏွင့္ေဆြးေႏႊးေမးျမန္းၾကသည္ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။
၁၅ စုေဝးလ်က္ရွိေသာ လူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုျမင္လွ်င္ ခ်က္ျခင္းအံ့ၾသမိန္းေမာျခင္းရွိလ်က္ အထံေတာ္သို႔ေျပး၍ႏႈတ္ဆက္ၾက၏။
၁၆ ကိုယ္ေတာ္ ကလည္း၊ သင္တို႔သည္သူတို႔ႏွင့္ အဘယ္သို႔ေဆြးေႏႊးေမးျမန္းၾကသနည္းဟု က်မ္းျပဳဆရာ တို႔ကို ေမးေတာ္မူလွ်င္၊
၁၇ လူအစုအေဝး၌ပါေသာသူတေယာက္က အရွင္ဘုရား၊ အေသာနတ္အစြဲခံရေသာ အကြၽႏ္ုပ္၏သားကို အထံေတာ္သို႔ေဆာင္ခဲ့ပါၿပီ။
၁၈ နတ္သည္ ဘမ္းစားေလရာရာ၌ သူ႔ကိုေျမေပၚမွာလွဲ၍၊ သူသည္လမ္း ခံတြင္းမွ အျမွဳတ္ထြက္လ်က္၊ အံသြားခဲႀကိတ္လ်က္၊ ပိန္ေျခာက္လ်က္ေနရပါ၏။ ထိုနတ္ကို ႏွင္ထုတ္ပါမည္အေၾကာင္း တပည့္ေတာ္တို႔အား အကြၽႏ္ုပ္ေလွ်ာက္၍ သူတို႔သည္မတတ္ႏိုင္ၾကပါဟု ေလွ်ာက္ေသာ္၊
၁၉ ကိုယ္ေတာ္က၊ ယံုၾကည္ျခင္းမရွိေသာအမ်ိဳး၊ ငါသည္ သင္တို႔ႏွင့္တကြ အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး ေနရမည္နည္း။ သင္တို႔ကို အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုးသည္းခံရမည္နည္း။ သူငယ္ကိုငါ့ထံသို႔ယူခဲ့ၾကဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္အတိုင္း၊
၂၀ ယူခဲ့ၾက၏။ ထိုနတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုျမင္လွ်င္ ခ်က္ျခင္း သူငယ္ကို ေတာင့္မာ ေစသျဖင့္ သူငယ္သည္ေျမေပၚမွာလဲ၍ အျမွဳတ္ထြက္လ်က္ ကိုယ္ကိုလိွမ့္လ်က္ေန၏။
၂၁ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ဤသို႔ျဖစ္သည္ကား၊ အဘယ္မွ်ေလာက္ ၾကာၿပီနည္းဟု သူငယ္၏အဘအားေမးေတာ္မူလွ်င္၊ အဘက၊ ငယ္ေသာအရြယ္ကပင္ျဖစ္ပါ၏။
၂၂ သူငယ္ကိုေသ ေစျခင္းငွါ မီး၌၎၊ ေရ၌၎ အႀကိမ္ႀကိမ္လဲေစတတ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ တတ္ႏိုင္ေတာ္မူလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကိုသနား၍ ကယ္မေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
၂၃ ေယရႈကလည္း၊ သင္သည္ ယံုၾကည္ႏိုင္သေလာ။ ယံုၾကည္ေသာသူျဖစ္လွ်င္ ခပ္သိမ္းေသာ အမႈတို႔ကို တတ္ႏိုင္သည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၄ သူငယ္၏အဘသည္ ခ်က္ျခင္းဟစ္ေၾကာ္၍ အကြၽႏ္ုပ္ယံုၾကည္ပါ၏ သခင္။ မယံုၾကည္သည္ကို မစေတာ္မူပါဟု မ်က္ရည္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ျပန္ ေလ၏။
၂၅ ထိုအခါလူမ်ားတို႔သည္ စုေဝးလ်က္ ေျပးလာၾကသည္ကို ေယရႈသည္ျမင္လွ်င္၊ နားပင္း၍ စကား အေသာနတ္၊ သူငယ္မွထြက္ေလာ့၊ ေနာက္တဖန္မဝင္ႏွင့္ ငါအမိန္႔ရွိ၏ဟု ထိုညစ္ညဴးေသာနတ္ကို ဆံုးမ၍မိန္႔ ေတာ္မူသျဖင့္၊
၂၆ နတ္သည္ ေအာ္ဟစ္၍ အလြန္ေတာင့္မာေစၿပီးမွ ထြက္သြား၏။ သူငယ္သည္ ေသသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ ေသၿပီဟုလူမ်ားဆိုၾက၏။
၂၇ ေယရႈသည္ သူ၏လက္ကိုကိုင္၍ ခ်ည္ၾကြေတာ္မူသျဖင့္ သူသည္ထေလ၏။
၂၈ အိမ္သို႔ဝင္ေတာ္မူၿပီးမွ တပည့္ေတာ္တို႔က၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ထိုနတ္ကိုအဘယ္ေၾကာင့္မႏွင္ထုတ္ႏိုင္ ပါသနည္းဟု တိတ္ဆိတ္စြာေမးေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၂၉ ကိုယ္ေတာ္က၊ ဆုေတာင္းျခင္း၊ အစာေရွာင္ျခင္းမွတပါး အဘယ္သို႔ေသာအားျဖင့္ ထိုနတ္မ်ိဳးသည္ မထြက္ႏိုင္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၀ ထိုအရပ္မွထြက္၍ ဂါလိလဲျပည္အလယ္၌ ေရွာက္သြားၾကစဥ္တြင္ အဘယ္သူမွ်သိေစျခင္းငွါ အလိုေတာ္မရွိ။
၃၁ အေၾကာင္းမူကား၊ လူသားသည္လူတို႔လက္သို႔ အပ္ႏွံျခင္းကို၎၊ အေသသတ္ျခင္းကို၎ ခံရမည္။
၃၂ ခံၿပီးမွ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထေျမာက္လိမ့္မည္ဟူေသာအေၾကာင္းမ်ားကို တပည့္ေတာ္တို႔အား ျပေတာ္မူ၏။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို သူတို႔နားမလည္ေသာ္လည္း၊ ကိုယ္ေတာ္ကိုမေမး မေလွ်ာက္ဝံ့ၾက။
၃၃  ကေပရေနာင္ၿမိဳ႔သို႔ေရာက္၍ အိမ္၌ရွိေတာ္မူလွ်င္၊ သင္တို႔သည္ လမ္း၌အဘယ္အမႈကို အခ်င္းခ်င္း ျငင္းခုံၾကသနည္းဟု ေမးေတာ္မူသည္ကို၊
၃၄ သူတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာေနၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ အဘယ္သူသည္ သာ၍ႀကီးျမတ္အံ့နည္းဟု လမ္း၌အခ်င္းခ်င္းျငင္းခုံၾက၏။
၃၅ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ထိုင္လ်က္ တက်ိပ္ႏွစ္ပါးတို႔ကို ေခၚေတာ္မူ၍၊ အရင္အဦးျဖစ္လိုေသာသူမည္သည္ကား ေနာက္ဆံုးျဖစ္ရမည္။ အလံုးစံုတို႔၏ အေစခံလည္းျဖစ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၆ သူငယ္တေယာက္ကိုလည္းယူ၍ သူတို႔အလယ္၌ထားၿပီးမွ လက္ေတာ္ႏွင့္ခ်ီပိုက္လ်က္၊
၃၇ အၾကင္သူသည္ ငါ့မ်က္ႏွာကိုေထာက္၍ ဤကဲ့သို႔ေသာသူငယ္ တစံုတေယာက္ ကိုလက္ခံ၏၊ ထုိသူသည္ငါ့ကို ပင္လက္ခံ၏။ ငါ့ကိုလက္ခံေသာသူသည္လည္း ငါ့ကိုသာလက္ခံသည္မဟုတ္။ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူကိုပင္ လက္ခံသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၈ ေယာဟန္ကလည္း၊ အရွင္ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အတူ မလိုက္ဘဲလ်က္ ကိုယ္ေတာ္၏နာမကို အမွီျပဳ၍ နတ္ဆိုးတို႔ကိုႏွင္ထုတ္ေသာသူတေယာက္တို႔ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေတြ႔ပါ၏။ သူသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အတူ မလုိက္ေသာ ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ျမစ္တားၾကပါသည္ဟုေလွ်ာက္ေလေသာ္၊
၃၉ ေယရႈက ထိုသူကို မျမစ္တားၾကႏွင့္။ ငါ့နာမကိုအမွီျပဳလ်က္ တန္ခိုးကိုျပ၍ငါ့ကို အလြယ္တကူကဲ့ရဲ႔ႏိုင္ေသာသူတေယာက္မွ်မရွိ။
၄၀ သင္တို႔၏ရန္သူဘက္၌ မရွိေသာသူသည္ သင္တို႔ဘက္၌ရွိ၏။
၄၁ သင္တို႔သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ဆိုင္သည္ဟု ငါ့မ်က္ႏွာကိုေထာက္၍ အၾကင္သူသည္ သင္တို႔အားေရတခြက္ကိုမွ်ေပး၏၊ ထိုသူသည္ အက်ိဳးကိုမရဘဲမေနရာ၊ ငါအမွန္ဆို၏။
၄၂ ငါ့ကိုယံုၾကည္ေသာဤသူငယ္ တစံုတေယာက္ကို အၾကင္သူသည္မွားယြင္းေစ၏၊ ထိုသူသည္ လည္ပင္း၌ ႀကိတ္ဆံုေက်ာက္ကိုစြဲ၍ ပင္လယ္၌ခ်ျခင္းကိုခံရလွ်င္ အေနသာ၍ေကာင္း၏။
၄၃ သင္၏လက္သည္ သင့္ကိုမွားယြင္း ေစလွ်င္ လက္ကိုျဖတ္ေလာ့။
၄၄ ပိုးမေသ၊ မီးမၿငိမ္းရာ၊ ငရဲအတြင္းမၿငိမ္းႏိုင္ေသာမီးထဲသို႔ လက္ႏွစ္ဘက္စံုႏွင့္ ဝင္ရသည္ထက္၊ လက္ခ်ိဳ႔တဲ့၍ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ဝင္စားေသာ္ သာ၍ေကာင္း၏။
၄၅ သင္၏ေျခသည္ သင့္ကိုမွား ယြင္းေစလွ်င္ ေျခကိုျဖတ္ေလာ့။
၄၆ ပိုးမေသ၊ မီးမၿငိမ္းရာ ငရဲအတြင္းမၿငိမ္းႏိုင္ေသာ မီးထဲသို႔ ေျခႏွစ္ဖက္စံုႏွင့္ ခ်ျခင္းကိုခံရသည္ထက္ ေျခခ်ိဳ႔တဲ့၍ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ဝင္စားေသာ္ သာ၍ေကာင္း၏။
၄၇ သင္၏မ်က္စိသည္လည္း သင့္ကိုမွားယြင္းေစလွ်င္ မ်က္ေစ့ကိုထုတ္ေလာ့။
၄၈ ပိုးမေသ၊ မီးမၿငိမ္းရာ ငရဲမီးထဲသို႔ မ်က္စိႏွစ္ဖက္စံုႏွင့္ ခ်ျခင္းကိုခံရသည္ထက္၊ မ်က္စိတဘက္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဝင္စားေသာ္ သာ၍ေကာင္း၏။
၄၉ ယဇ္ေကာင္ရွိသမွ်တို႔၌ ဆားခတ္ရသကဲ့သို႔ ခပ္သိမ္းေသာသူတို႔သည္ မီးဆားခတ္ျခင္းကို  ခံရၾကမည္။
၅၀ ဆားသည္ေကာင္း၏။ သို႔ေသာ္လည္း အငန္ကင္းေပ်ာက္လွ်င္၊ ငန္ေသာအရသာကို အဘယ္သို႔ ရျပန္မည္နည္း။ သင္တို႔၌ ဆားရွိေစၾကေလာ့။ အခ်င္းခ်င္းအသင့္အတင့္ေနၾကေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။