ေဟျဗဲၾသဝါဒစာ အခန္းၾကီး ၁၁
၁ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ေျမာ္လင့္ေသာအရာတို႔ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းျဖစ္၏။ မျမင္ေသးေသာအရာတို႔ကို သိမွတ္စြဲလမ္းျခင္း အေၾကာင္းျဖစ္၏။
၂ ထိုပါရမီေၾကာင့္၊ ေရွးလူေဟာင္းတို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူျခင္းကို ခံရၾက၏။
၃ ယခုျမင္ရေသာအရာတို႔သည္၊ အရင္ထင္ရွားေသာအရာထဲက မျဖစ္ဘဲ၊ ေလာကဓါတ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အမိန္႔ေတာ္ေၾကာင့္သာ တည္သည္ကို ငါတို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ သိၾက၏။
၄ အာေဗလသည္၊ ကာဣန ပူေဇာ္ေသာ ယဇ္ထက္သာ၍ ျမတ္ေသာယဇ္ကို၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္အား ပူေဇာ္၏။ ထိုသို႔ေသာ ယဇ္ကိုပူေဇာ္၍၊ မိမိေျဖာင့္မတ္သည္ဟု သက္ေသခံေတာ္မူျခင္းကို ရေလ၏။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား၊ သူလွဴေသာ အလွဴကို ဘုရားသခင္သည္ လက္ခံေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍၊ အာေဗလသည္ ေသလြန္ေသာ္လည္း ယခုပင္ တရား ေဟာေသး၏။
၅ ဧေနာက္သည္ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေသျခင္းႏွင့္လြတ္၍ ဘဝေျပာင္းရ၏။ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကို ဘဝေျပာင္းေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္၊ သူသည္ ေနာက္တဖန္မေပၚမရွိ။ သူသည္ ဘဝမေျပာင္းမွီ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ေသာသူျဖစ္သည္ဟု သက္ေသခံျခင္းကို ရေလ၏။
၆ ယံုၾကည္ျခင္းမရွိလွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေတာ္ႏွင့္ မေတြြြ႔ႏိုင္။ အေၾကာင္းမူကား၊ ဘုရားသခင့္အထံေတာ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေသာသူသည္၊ ဘုရားသခင္ရွိေတာ္ မူသည္ကို၎၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ရွာေသာသူအား အက်ိဳးေပး ေတာ္မူသည္ကို၎၊ ယံုၾကည္ရမည္။
၇ ေနာဧသည္ မျမင္ေသးေသာ အမႈအရာတို႔ကို ေဘာ္ျပေသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံရၿပီးမွ၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႔ေသာ စိတ္ရွိ၍၊ မိမိအိမ္သူအိမ္သားတို႔ကို ကယ္တင္ျခင္းငွါ သေဘၤာကိုတည္ေလ၏။ ထိုသို႔ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေလာကီ သားတို႔ကို အျပစ္တင္၍ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကိုလည္း အေမြခံရ၏။
၈ အာျဗဟံသည္ အေမြခံရလတံ့ေသာျပည္သို႔ ထြက္သြားမည္အေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္ေခၚေတာ္မူ ေသာအခါ၊ သူသည္ အဘယ္အရပ္သို႔သြားသည္ကို ကိုယ္တိုင္မသိဘဲလ်က္၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ နားေထာင္၍ ထြက္သြားေလ၏။
၉ သူတပါးပိုင္ေသာျပည္၌ ဧည့္သည္ေနသကဲ့သို႔၊ ဂတိေတာ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာျပည္၌ ယံုၾကည္ျခင္း အားျဖင့္ ဧည့္သည္ျဖစ္၍ေန၏။ ထိုဂတိေတာ္ကို အေမြခံရေသာ အေဘာ္အဘက္တည္းဟူေသာ ဣဇက္၊ ယာကုပ္ တို႔ႏွင့္အတူ တဲ၌ေနေလ၏။
၁၀ အေၾကာင္းမူကား၊ ဘုရားသခင္တည္ေထာင္ ျပဳစုေတာ္မူေသာ၊ ခုိင္ခံ့ၿမဲၿမံေသာၿမိဳ႔ကို ေျမာ္လင့္သတည္း။
၁၁ သူ၏ခင္ပြန္း စာရာသည္လည္း အရြယ္လြန္ေသာအခါ၊ ပဋိိသေႏၶယူႏိုင္ေသာ အခြင့္တန္ခိုးကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ခံရေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ဂတိထားေတာ္မူေသာသူသည္ သစၥာရွိသည္ဟု စိတ္စြဲလန္း ျခင္းရွိ၏။
၁၂ သို႔ျဖစ္၍၊ ထိုအမႈအရာ၌ လူေသႏွင့္တူေသာ သူတေယာက္သည္၊ အေရအတြက္အားျဖင့္ ေကာင္းကင္ ၾကယ္ကဲ့သို႔၎၊ သမုဒၵရာကမ္းနား၌ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ သဲလံုးကဲ့သို႔၎၊ မ်ားစြာေသာသူတို႔၏ အဘျဖစ္သ တည္း။
၁၃ ယခုဆိုခဲ့ၿပီးေသာသူ အေပါင္းတို႔သည္၊ ဂတိေတာ္ႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာအက်ိဳးေက်းဇူးကို မခံရဘဲ၊ အေဝးက ေျမာ္ျမင္လ်က္၊ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ဘက္ယမ္းလ်က္၊ မိမိတို႔သည္ ေျမႀကီးေပၚမွာ တကြၽန္းသူတႏိုင္ငံသား၊ ဧည့္သည္ အာဂႏၱဳျဖစ္သည္ကို ထင္ရွားစြာဝန္ခံလ်က္၊ ယံုၾကည္ျခင္းစိတ္ႏွင့္ ေသလြန္ၾက၏။
၁၄ ထိုသို႔ ဝန္ခံေသာသူတို႔သည္ မိမိတို႔အဘျပည္ကို ရွာၾကသည္ဟု အတည့္အလင္းေျပာဆိုၾက၏။
၁၅ ထိုသူတို႔သည္ အထက္ကထြက္သြားေသာ ျပည္ကို ေအာက္ေမ့ သည္မွန္လွ်င္၊ ထိုျပည္သို႔ ျပန္ရေသာအခြင့္ ရွိၾက၏။
၁၆ ထိုျပည္ကို မေအာက္ေမ့ဘဲ၊ ေကာင္းကင္ျပည္တည္းဟူေသာ သာ၍ ျမတ္ေသာျပည္ကို ေတာင့္တျခင္းရွိၾက၏။ ထိုေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ႏွင့္ သူတို႔၏ဘုရားဟူ၍ ေခၚေဝၚျခင္းကို ရွက္ေတာ္မမူ သူတို႔ေနစရာဘို႔ၿမိဳ႔ကို တည္ေထာင္ေတာ္မူၿပီ။
၁၇ အာျဗဟံသည္ စံုစမ္းေတာ္မူျခင္းကို ခံရေသာအခါ၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ဣဇာက္ကို ပူေဇာ္၏။
၁၈ ဣဇာက္၌သာ သင္၏အမ်ိဳးတည္လိမ့္မည္ဟူေသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္မွစ၍ ဂတိေတာ္မ်ားကို ခံရေသာသူသည္၊ မိမိ၌ တေယာက္တည္းေသာ ထိုသားကိုပူေဇာ္၏။
၁၉ ထိုသို႔ပူေဇာ္ေသာအခါ ေသျခင္းမွထေျမာက္ေစျခင္းငွါ၊ ဘုရားသခင္ တတ္ႏိုင္ေတာ္မူသည္ကို သူသည္ေအာက္ေမ့၏။ ထိုသားကို ပံုစကားအားျဖင့္ ေသျခင္းထဲကရ၏။
၂၀ ဣဇာက္သည္ လည္း၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အနာဂတ္အရာတို႔ကို အမွတ္ျပဳ၍ ယာကုပ္ႏွင့္ဧေသာကို ေကာင္းႀကီးေပး၏။
၂၁ ယာကုပ္သည္လည္း၊ ေသခ်ိန္နီးေသာအခါ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေယာသပ္၏သား ႏွစ္ေယာက္ကို ေကာင္းႀကီး ေပး၍၊ ေတာင္ေဝးထိပ္အေပၚမွာ ကိုးကြယ္ေလ၏။
၂၂ ေယာသပ္သည္ ေသဆဲရွိေသာအခါ၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ဣသေရလအမ်ိဳးတို႔၏ ထြက္ေျမာက္ျခင္းအရာကိုျပ၍ မိမိအရိုးတို႔၏ အေၾကာင္းကို မွာထားေလ၏။
၂၄-၂၆ ေမာေရွသည္ အသက္ အရြယ္ႀကီးေသာအခါ အျပစ္ရွိေသာကာမဂုဏ္ကို ခဏခံစားျခင္းထက္၊ ဘုရားသခင္၏ လူတို႔ႏွင့္အတူ ညွဥ္းဆဲျခင္းကို သာ၍အလိုရွိသျဖင့္၎၊ အဲဂုတၱဳျပည္၏စည္းစိမ္ထက္ ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ႔ျခင္းဒုကၡသည္ သာ၍ျမတ္ေသာ စည္းစိမ္ျဖစ္သည္ကို စိတ္ထင္သျဖင့္၎၊ ယံုၾကည္ျခင္းစိတ္ရွိ၍ ဖာေရာဘုရင္သမီး၏ သားဟူ၍ ေခၚေဝၚျခင္းအခြင့္ ကိုပယ္၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ေနာက္ရလတံ့ေသာအက်ိဳးကို ေထာက္စာေျမာ္လင့္လ်က္ေန၏။
၂၃ ေမာေရွကိုဘြားျမင္ၿပီးမွ အဆင္းလွေသာသူငယ္ျဖစ္သည္ကို မိဘတို႔သည္ ျမင္လွ်င္၊ ယံုၾကည္ျခင္းအား ျဖင့္ ရွင္ဘုရင္အမိန္႔ေတာ္ကို မေၾကာက္ဘဲ သံုးလပတ္လံုးသူ႔ကို ဝွက္ထားေလ၏။
၂၇ ယံုၾကည္ျခင္း အားျဖင့္ ရွင္ဘုရင္အမ်က္ကို မေၾကာက္ဘဲ၊ အဲဂုတၱဳျပည္ကိုစြန္႔သြား၏၊ အေၾကာင္းမူကား၊ မ်က္ျမင္မရေသာ ဘုရား သခင္ကို ျမင္ရဘိသကဲ့သို႔ တည္ၾကည္ျခင္းရွိ၏။
၂၈ သားဦးမ်ားကို ဖ်က္ဆီးေသာသူသည္ ဣသေရလလူတို႔ကို ဒဏ္မခတ္ေစျခင္းငွါ၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ပသခါပြဲကို၎၊ အေသြးျဖန္းဆြတ္ျခင္းကို၎ ေစာင့္ေလ၏။
၂၉ ဣသေရလ လူတို႔သည္ ကုန္းေၾကာင္းသြားသကဲ့သို႔၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ဧဒံုပင္လယ္အလယ္၌ ေရွာက္သြားရၾက၏။ ထိုသူတို႔နည္းတူ အဲဂုတၱဳလူတို႔သည္ သြားမည္အားထုတ္ေသာအခါ နစ္ျမဳပ္ၾက၏။
၃၀ ေရရိေခါၿမိဳ႔ကို ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ဝိုင္း၍လွည့္ၿပီးမွ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ၿမိဳ႔ရိုးသည္ ၿပိဳလဲ၏။
၃၁ ျပည္တန္ဆာရာခပ္သည္ သူလွ်ိဳတို႔ကို အေဆြဖြဲ႔၍ လက္ခံေသာေၾကာင့္၊ မယံုၾကည္ေသာသူတို႔ႏွင့္အတူ မပ်က္ဆီးဘဲ၊ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ခ်မ္းသာရ၏။
၃၂ ထိုမွတပါး၊ အဘယ္သို႔ေျပာစရာရွိေသးသနည္း။ ဂိေဒါင္၊ ဗာရက္၊ ရွံဆုံ၊ ေယဖသ၊ ဒါဝိဒ္၊ ရွေမြလ မွစ၍ ပေရာဖက္တို႔အေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာ၍မကုန္ႏိုင္။
၃၃ ထိုသူတို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အျခားေသာတိုင္းႏိုင္ငံ ကို ေအာင္ျခင္း၊ တရားသျဖင့္စီရင္ျခင္း၊ ဂတိေတာ္ကို ဝင္စားျခင္း၊ ျခေသၤ့ႏႈတ္ကိုပိတ္ျခင္း၊
၃၄ မီးအရွိန္ကိုၿငိမ္းေစျခင္း၊ ထားလက္နက္ေဘးႏွင့္ ကင္းလြတ္ျခင္း၊ အနာမွထေျမာက္၍ က်န္းမာျခင္း၊ စစ္တိုက္ေသာအခါ ခြန္အားႏွင့္ျပည့္စံု ျခင္း၊ တပါးအမ်ိဳးသားတို႔၏ တပ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးျခင္းအမႈမ်ားကို ျပဳၾက၏။
၃၅ မိန္းမတို႔သည္လည္း၊ ေသျခင္းမွထ ေျမာက္ေသာ မိမိတို႔သားကို ရျပန္ၾက၏။ အခ်ိဳ႔ေသာသူတို႔သည္၊ သာ၍ျမတ္ေသာ ထေျမာက္ျခင္းသို႔ ေရာက္လို ေသာငွါ၊ လႊတ္ျခင္းကို မခံမယူဘဲ ျပင္းစြာေသာညွဥ္းဆဲျခင္းကို ခံၾက၏။
၃၆ အခ်ိဳ႔ေသာသူတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႔ရိုက္ပုတ္ျခင္း၊ ျခည္ေႏွာင္ျခင္းကိုခံ၍ ေထာင္ထဲမွာေနရသျဖင့္၊ စံုစမ္းျခင္းကို ခံရၾက၏။
၃၇ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္ျခင္း၊ လႊႏွင့္အပိုင္းပိုင္း တိုက္ဖ်က္ျခင္း၊ စံုစမ္းေႏွာက္ရွက္ျခင္း၊ ထားလက္နက္ႏွင့္ကြပ္မ်က္ျခင္းကို ခံရၾက၏။ အလြန္ဆင္းရဲလ်က္ ညွဥ္းဆဲ ႏွိပ္စက္ျခင္းကိုခံလ်က္၊ သိုးေရ၊ ဆိတ္ေရကို ဝတ္၍လွည့္လည္ရၾက၏။
၃၈ ဤေလာကသည္ ထိုသူတို႔ႏွင့္ မထိုက္ မတန္။ သူတို႔သည္ ေတာႀကိဳေတာင္ၾကား၊ ဥမင္ေျမတြင္းထဲမွာ အေျပာင္းေျပာင္းအလည္လည္ ေနရၾက၏။
၃၉ ထိုသူ အေပါင္းတို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ္လည္း၊ ဂတိေတာ္အတိုင္း အက်ိဳးေက်းဇူးကို မခံရၾက။
၄၀ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူကား၊ ထိုသူတို႔သည္ ငါတို႔မပါဘဲ စံုလင္ျခင္းသို႔ မေရာက္ရမည္အေၾကာင္း ဘုရားသခင္သည္ ငါတို႔အဘို႔အလိုငွါ သာ၍ျမတ္ေသာ ေက်းဇူးကို ႀကံစည္ေတာ္မူ၏။