၁ အိုင္တဘက္၊ ဂါဒရ ျပည္သို႔ေရာက္ၾက၍၊
၂ ေယရႈသည္ ေလွထဲကထြက္ေတာ္မူသည္ခဏျခင္းတြင္၊ ညစ္ညဴးေသာနတ္စြဲေသာသူသည္ သခ်ႋဳင္းတစျပင္မွထြက္လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကို ခရီးဦးႀကိဳျပဳေလ၏။
၃ ထိုသူသည္ သခ်ႋဳင္းတစျပင္၌ ေနတတ္၏။ သူ႔ကို သံႀကိဳးႏွင့္ပင္အဘယ္သူမွ် ခ်ည္၍မႏိုင္။
၄ ေျခခ်င္း၊ သံႀကိဳးႏွင့္အဖန္မ်ားစြာ ခ်ည္စမ္းေသာ္လည္း၊ သံႀကိဳးကိုဆြဲျဖတ္၍ ေျခခ်င္းကိုၿဖဲတတ္၏။ သူ႔ကိုယဥ္ေစျခင္းငွါ အဘယ္သူမွ်မတတ္ႏိုင္၊
၅ ေန႔ညဥ့္မျပတ္ သခ်ႋဳင္းတစျပင္၌၎၊ ေတာင္ေပၚ၌၎၊ ဟစ္ေၾကာ္လ်က္၊ ေက်ာက္ေစာင္းႏွင့္ကိုယ္ကို ရွေစလ်က္ေနတတ္၏။
၆ ေယရႈကိုအေဝးကျမင္လွ်င္၊ အထံေတာ္သို႔ေျပးလာ၍ ျပပ္ဝပ္လ်က္၊
၇ အျမင့္ဆံုးေသာ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ေယရႈ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္အဘယ္သို႔ ဆိုင္သနည္း၊ အကြၽႏ္ုပ္ကို ညွင္းဆဲေတာ္ မမူမည္အေၾကာင္း ဘုရားသခင္ကိုအမွီျပဳ၍ အကြၽႏ္ုပ္ေတာင္းပန္ပါသည္ဟု ႀကီးေသာအသံႏွင့္ ဟစ္၍ ေလွ်ာက္ေလ၏။
၈ ေလွ်ာက္သည္အေၾကာင္းကား၊ ညစ္ညဴးေသာနတ္၊ ထိုလူမွထြက္သြားေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ၿပီ။
၉ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ သင္သည္ အဘယ္အမည္ရွိသနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ အကြၽႏ္ုပ္အမည္ကား၊ ေလေဂါင္ျဖစ္ပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အမ်ားျဖစ္ၾကပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ၿပီးမွ၊
၁၀ ထိုျပည္ထဲက အျခားသို႔ မႏွင္ပါမည္ အေၾကာင္း မ်ားစြာေတာင္းပန္ေလ၏။
၁၁ ထိုအရပ္၌ ေတာင္ေပၚမွာ မ်ားစြာေသာဝက္အစုသည္ က်က္စားလ်က္ရွိ၏။
၁၂ နတ္ဆိုး အေပါင္းတို႔လည္း၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ထိုဝက္ထဲသို႔ဝင္ရပါမည္အေၾကာင္း ေစလႊတ္ေတာ္မူပါဟု ေတာင္းပန္ျပန္လွ်င္၊
၁၃ ေယရႈသည္ ခ်က္ျခင္းအခြင့္ေပးေတာ္မူ၏။ ညစ္ညဴးေသာနတ္တို႔သည္ ထြက္၍ ဝက္ထဲသို႔ ဝင္သျဖင့္၊ ဝက္အစုသည္ အိုင္ကမ္း ေစာက္ကို တဟုန္တည္းေျပးဆင္း၍ အိုင္၌အသက္ဆံုးၾက၏။ အေရအတြက္အားျဖင့္ ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ရွိ၏။
၁၄ ၀က္ေက်ာင္းေသာသူတို႔သည္ ေျပး၍ ၿမိဳ႔ရြာတို႔၌ သိတင္းၾကားေျပာလွ်င္၊ လူမ်ားတို႔သည္ ထိုအမႈအရာတို႔ကို ၾကည့္ရႈအံ့ေသာငွါထြက္လာၾက၏။
၁၅ အထံေတာ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ၊ နတ္ဆိုးေလေဂါင္စြဲေသာသူသည္ အဝတ္ကိုဝတ္၍ ပကတိစိတ္ႏွင့္ ထိုင္ေနသည္ကိုျမင္လွ်င္၊ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက၏။
၁၆ နတ္ဆိုးစြဲေသာသူ၌၎၊ ဝက္တို႔၌၎၊ အဘယ္သို႔ျဖစ္သည္ကို သိျမင္ေသာသူတို႔သည္ ေနာက္လာေသာသူတို႔အား ျပန္ၾကားၿပီးမွ၊
၁၇ မိမိတို႔ျပည္က ထြက္သြားေတာ္မူမည္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ၾက၏။
၁၈ ေလွထဲသို႔ဝင္ေတာ္မူေသာအခါ နတ္ဆိုးစြဲဘူးေသာသူသည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူရွိပါမည္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္လွ်င္၊
၁၉ ကိုယ္ေတာ္သည္ အခြင့္မေပး။ သင္သည္ ကိုယ္အိမ္သို႔သြားေလာ့။ ထာဝရဘုရားသည္ သနားျခင္းစိတ္ေတာ္ႏွင့္ သင္၌ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေက်းဇူးျပဳေတာ္မူသည္ကို သင္၏အေဆြအမ်ိဳးတို႔အား ျပန္ၾကားေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊
၂၀ ထိုသူသည္သြား၍၊ ေယရႈသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေက်းဇူးျပဳေတာ္ မူသည္ကို၊ ေဒကာေပါလိျပည္တြင္ သိတင္းၾကားေျပာသည္ျဖစ္၍၊ ခပ္သိမ္းေသာသူတို႔သည္ အံ့ၾသျခင္းရွိၾက၏။
၂၁ ေယရႈသည္ ကမ္းတဘက္သို႔ကူးျပန္၍ အိုင္နားမွာရွိေတာ္မူစဥ္၊ မ်ားစြာေသာလူအေပါင္းတို႔သည္ အထံေတာ္၌ စုေဝးၾက၏။
၂၂ ထိုအခါ ယာဣရု အမည္ရွိေသာ တရားစရပ္မႉးသည္ လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုျမင္လွ်င္၊ ေျခေတာ္ရင္း၌ ျပပ္ဝပ္လ်က္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏သမီးငယ္ေသလုပါၿပီ။
၂၃ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ၾကြ၍ သူ႔ကိုကယ္တင္ျခင္းငွါ သူ၏အေပၚ၌ လက္ကိုတင္ေတာ္မူလွ်င္ အသက္ရွင္ပါလိမ့္မည္ဟု မ်ားစြာေတာင္းပန္၏။
၂၄ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူႏွင့္အတူသြား၍ မ်ားစြာေသာလူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုၿခံရံလ်က္ ထိခိုက္ တိုက္မိၾက၏။
၂၅ ထိုအခါ တဆယ္ႏွစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေသြးသြန္အနာစြဲေသာေၾကာင့္၊
၂၆ မ်ားစြာေသာေဆးသမားတို႔လက္၌ အလြန္ခံရ၍၊ ဥစၥာရွိသမွ်ကုန္ေသာ္လည္း သက္သာမရသည္သာမက၊ အနာတိုးေသာမိန္းမတေယာက္သည္၊
၂၇ ေယရႈ၏သိတင္းေတာ္ကို ၾကားသည္ရွိေသာ္၊
၂၈ ငါသည္ အဝတ္ေတာ္ကိုသာတို႔လွ်င္ ခ်မ္းသာရမည္ဟု ဆိုသည္ႏွင့္၊ လူအစုအေဝးထဲ၌ ေနာက္ေတာ္သို႔လာ၍ အဝတ္ေတာ္ကို တို႔ေလ၏။
၂၉ ထိုခဏျခင္းတြင္ အေသြးစုေဝးရာ ခမ္းေခ်ာက္သည္ျဖစ္၍၊ ထိုေရာဂါႏွိပ္စက္ျခင္းႏွင့္ ကင္းလြတ္ၿပီဟု မိမိကိုယ္၌ သိေလ၏။
၃၀ ေယရႈသည္ မိမိကိုယ္မွ တန္ခိုးထြက္သည္ကို ခ်က္ျခင္းသိေတာ္မူလွ်င္၊ လူအစုအေဝး၌ ေနာက္သို႔လွည့္၍၊ ငါ့အဝတ္ကို အဘယ္သူ တို႔သနည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
၃၁ တပည့္ေတာ္တို႔က၊ လူအစုအေဝးသည္ ကိုယ္ေတာ္အားထိခိုက္ ၾကသည္ကို ျမင္လ်က္ပင္၊ ငါ့ကိုအဘယ္သူတို႔သနည္းဟု ေမးေတာ္မူပါသည္တကားဟု ေလွ်ာက္ၾက ေသာ္လည္း၊
၃၂ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုသို႔ျပဳေသာသူကိုျမင္ျခင္းငွါ ပတ္လည္သို႔ၾကည္ရႈေတာ္မူ၏။
၃၃ ထိုမိန္းမသည္ ကိုယ္၌ အဘယ္သို႔ျဖစ္သည္ကို သိေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႔တုန္လႈပ္လ်က္ အထံေတာ္သို႔လာၿပီးလွ်င္၊ ျပပ္ဝပ္၍ အထိုအေၾကာင္းရွိသမွ်ကို အဟုတ္အမွန္ ၾကားေလွ်ာက္ေလ၏။
၃၄ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ငါ့သမီး၊ သင္၏ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ သင့္အနာကိုၿငိမ္းေစၿပီ။ ၿငိမ္ဝပ္စြာသြားေလာ့။ ေရာဂါႏွိပ္စက္ျခင္းႏွင့္ကင္းလြတ္ေစဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၅ ထိုသို႔မိန္႔ေတာ္မူစဥ္တြင္ တရားစရပ္မႉးအိမ္မွ လူလာ၍၊ ကိုယ္ေတာ္၏သမီးေသပါၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆရာကိုေႏွာင့္ရွက္ေသးသနည္း ဟု ဆိုၾက၏။
၃၆ ထိုစကားကို ေယရႈသည္ၾကားလွ်င္၊ မေၾကာက္ၾကႏွင့္။ ယံုၾကည္ျခင္းစိတ္တခုသာရွိေစေလာ့ဟု တရားစရပ္မႉးအား ခ်က္ျခင္းမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၇ ေပတရု၊ ယာကုပ္၊ ယာကုပ္၏ညီ ေယာဟန္မွတပါး အဘယ္သူကိုမွ်မလိုက္ေစဘဲ၊
၃၈ တရားစရပ္မႉးအိမ္သို႔ေရာက္၍ အုန္းအုန္း သဲသဲျပဳၾကသည္ကို၎၊ အလြန္ငိုေၾကြးျမည္တမ္းေသာသူတို႔ကို၎၊ ျမင္ေတာ္မူလွ်င္၊
၃၉ အတြင္းသို႔ဝင္၍ သင္တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အုန္းအုန္းသဲသဲျပဳ၍ ငိုေၾကြးၾကသနည္း။ သူငယ္ေသသည္မဟုတ္ အိပ္ေပ်ာ္သည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာ္၊
၄၀ ထိုသူတို႔သည္ ျပက္ယယ္ျပဳၾက၏။ ထိုသူရွိသမွ်တို႔ကို ျပင္သို႔ထြက္ေစၿပီးမွ သူငယ္၏ မိဘတို႔ကို၎၊ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ ပါေသာသူတို႔ကို၎ ေခၚၿပီးလွ်င္၊ သူငယ္ေလ်ာင္းရာအရပ္သို႔ဝင္၍၊
၄၁ သူငယ္၏ လက္ကို ကိုင္ေတာ္မူလ်က္၊ တလိသကုမိဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အနက္ကား၊ မိန္းမငယ္ ထေလာ့ငါဆို၏ဟု ဆိုလိုသတည္း။
၄၂ ထိုခဏျခင္းတြင္ မိန္းမငယ္သည္ထ၍လွမ္းသြား၏။ သူသည္ တဆယ္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ရွိ၏။ ထိုသူတို႔သည္ အလြန္မိန္းေမာေတြေဝျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက၏။
၄၃ ထိုအမႈအရာကို အဘယ္သူမွ် မသိေစမည္ အေၾကာင္း၊ ထိုသူတို႔ကို က်ပ္တည္းစြာပညတ္ေတာ္မူ၍၊ သူ႔အား စားစရာေပးေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
