ဗ်ာဒိတ္က်မ္း အခန္းၾကီး ၁၆
၁ ဗိမာန္ေတာ္ထဲက ႀကီးေသာအသံကား၊ သြားၾကေလာ့။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေတာ္ဖလား ခုနစ္လံုးကို ေျမႀကီးေပၚသို႔ သြန္းေလာင္းၾကေလာ့ဟု ေကာင္းကင္တမန္ခုနစ္ပါးတို႔အား ေျပာဆိုသည္ကို ငါၾကား၏။
၂ ပဌမသူသည္ သြား၍မိမိဖလားကို ေျမႀကီးေပၚသို႔သြန္းေလာင္းလွ်င္၊ သားရဲ၏တံဆိပ္ လက္မွတ္ကိုခံ၍ သူ၏ရုပ္တုကို ကိုးကြယ္ေသာလူတို႔၌ အလြန္္ဆိုးေသာအနာစိမ္း ေပါက္ေလ၏။
၃ ဒုတိယေကာင္း ကင္တမန္သည္ မိမိဖလားကို ပင္လယ္ေပၚသို႔သြန္းေလာင္းလွ်င္၊ ပင္လယ္သည္ လူေသ၏အေသြးကဲ့ သို႔ေသာ အေသြးျဖစ္၏။ ပင္လယ္၌သက္ရွင္ေသာ သတၱဝါအေပါင္းတို႔သည္ ေသၾက၏။
၄ တတိယေကာင္းကင္တမန္သည္ မိမိဖလားကို ျမစ္ေပၚသို႔ ၎၊ စမ္းေရတြင္းေပၚသို႔၎ သြန္းေလာင္းလွ်င္၊ ထိုအရာတို႔သည္ အေသြးျဖစ္ၾက၏။
၅ ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း ပစၥဳပၸန္၊ အတိတ္၊ အနာဂါတ္ကာလ အစဥ္ရွိေတာ္မူေသာ အရွင္၊ ကိုယ္ေတာ္ သည္ ဤသို႔တရားစီရင္ေတာ္မူသည္ အမႈမွာ ေျဖာင့္မတ္ေတာ္မူ၏။
၆ ထိုသူတို႔သည္ သန္႔ရွင္းသူတို႔၏အေသြး၊ ပေရာဖက္တို႔၏အေသြးကို သြန္းေလာင္း ၾကသည္ျဖစ္၍၊ သူတို႔အားအေသြးကို တိုက္ေတာ္မူၿပီ။ သူတို႔လည္း ခံထိုက္ၾကပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ဆိုသည္ကုိ ငါၾကား၏။
၇ ယဇ္ပုလႅင္ကလည္း မွန္ပါ၏။ အနႏၱတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္စီရင္ေတာ္ မူျခင္းအရာတို႔သည္ ဟုတ္မွန္ေျဖာင့္မတ္ ၾကပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ဆိုေသာအသံကို ငါၾကား၏။
၈ စတုတၳေကာင္းကင္တမန္သည္ မိမိဖလားကို ေနေပၚသို႔သြန္းေလာင္းလွ်င္၊ ေနသည္ လူတို႔ကို မီးေလာင္ ရေသာအခြင့္ကိုရ၏။
၉ ပူအားႀကီးေသာ အရွိန္ျဖင့္ လူတို႔သည္ ေလာင္ျခင္းကိုခံရ၍၊ ထိုေဘး ဒဏ္တို႔ကို အစိုးပိုင္ ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏နာမေတာ္ကို က်ိန္ဆဲၾက၏။ ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးမြမ္းျခင္း အလုိငွါ ေနာင္တမရၾက။
၁၀ ပဥၥမ ေကာင္းကင္တမန္သည္ မိမိဖလားကို သားရဲ၏ပလႅင္ေပၚသို႔ သြန္းေလာင္း လွ်င္၊ သူ၏ႏိုင္ငံသည္ ေမွာင္မိုက္အတိ ျဖစ္ေလ၏။ ႏိုင္ငံသားတို႔သည္ ပင္ပန္းအားႀကီးသည္ႏွင့္ မိမိတို႔လွ်ာကို ကိုက္ခဲၾက၏။
၁၁ မိမိတို႔ခံရေသာေဝဒနာႏွင့္ အနာစိမ္းမ်ားေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံု၏ အရွင္ဘုရားသခင္ကို က်ိန္ဆဲၾက၏။ မိမိတို႔အက်င့္ကိုလည္း ေနာင္တမရၾက။
၁၂ ဆဌမေကာင္းကင္တမန္သည္ မိမိဖလားကို ဥဖရတ္ျမစ္ႀကီးေပၚသို႔ သြန္းေလာင္းလွ်င္၊ အေရွ႔မ်က္ႏွာ ဘုရင္တို႔သြားရာလမ္းကို ျပင္ဆင္ေစျခင္းအလိုငွါ ထိုျမစ္ေရသည္ ခမ္းေျခာက္ေလ၏။
၁၃ ထိုအခါ၊ နဂါ၏ခံတြင္းထဲက ၎၊ သားရဲ၏ခံတြင္းထဲက၎၊ မိစာၦပေရာဖက္၏ ခံတြင္းထဲက၎၊ ဘားေကာင္ကဲ့သို႔ ညစ္ညဴးေသာဝိညာဥ္သံုးပါး ထြက္သည္ကို ငါျမင္၏။
၁၄ နိမိတ္လကၡဏာတို႔ကိုျပေသာ နတ္ဆိုး၏ဝိညာဥ္ ျဖစ္သတည္း။ ထိုဝိညာဥ္တို႔သည္ ေလာကီတႏိုင္ငံလံုးတြင္ ရွိေသာရွင္ဘုရင္တို႔ထံသို႔ ထြက္သြား၍၊ အနႏၱတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ ေန႔ႀကီး၌ စစ္တိုက္ျခင္းအလိုငွါ စုေဝးၾက၏။
၁၅ ေဟၿဗဲဘာသာအားျဖင့္ အာမေဂဒုန္အမည္ရွိေသာ အရပ္၌ စုေဝးေစ ၾက၏။
၁၆ အသံေတာ္ကား၊ သူခိုးကဲ့သို႔ငါလာ၏။ အဝတ္အခ်ည္းစည္းႏွင့္ သြားလာ၍ သူတပါးေရွ႔၌ ရွက္စရာအေၾကာင္းမရွိေစျခင္းငွါ ႏိုးလ်က္ေန၍၊ ကိုယ္အဝတ္ကိုေစာင့္ေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏။
၁၇ သတၱမေကာင္းကင္တမန္သည္ မိမိဖလားကို အာကာသေကာင္းကင္ေပၚသို႔ သြန္းေလာင္းလွ်င္၊ ၿပီးၿပီဟု ႀကီးေသာအသံသည္ ေကာင္းကင္ဗိမာန္ေတာ္၌ရွိေသာ ပလႅင္ေတာ္ထဲကထြက္၏။
၁၈ လွ်ပ္စစ္ျပက္ျခင္း၊ အသံျမည္ျခင္း၊ မိုဃ္းခ်ဳန္းျခင္း၊ ႀကီးစြာေသာေျမလႈပ္ျခင္းျဖစ္ၾက၏ ေျမႀကီးအေပၚမွာ လူတို႔ျဖစ္သည့္ ကာလမွစ၍ ထိုသို႔ေသာလကၡဏာႏွင့္ ထိုမွ်ေလာက္ ျပင္းထန္စြာေသာေျမလႈပ္ျခင္းသည္ မျဖစ္စဖူး။
၁၉ ၿမိဳ႔ႀကီးသည္ သံုးျဖာကြဲျပား၍ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးေနေသာၿမိဳ႔တို႔သည္ ၿပိဳလဲၾက၏။ ဘုရားသခင္သည္ ျပင္းစြာ ေသာေဒါသအမ်က္ေတာ္၏ စပ်စ္ရည္ဖလားကိုတိုက္ျခင္းငွါ ဗာဗုလုန္ၿမိဳ႔ႀကီးကို ေအာက္ေမ့ေတာ္မူ၏။ ကြၽန္းရွိသမွ် တို႔သည္ လြင့္ေျပးၾက၏။ ေတာင္မ်ားတို႔သည္ ကြယ္ေပ်ာက္ၾက၏။
၂၀ အခ်ိန္အခြက္တဆယ္ ရွိေသာ မိုဃ္းသီးသည္ ေကာင္းကင္က လူတို႔အေပၚသို႔ က်ေလ၏။
၂၁ ထိုမိုဃ္းသီးေဘးဒဏ္ အလြန္ႀကီးသည္ျဖစ္၍၊ လူတို႔သည္ မုိဃ္းသီးေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကုိ က်ိန္ဆဲၾက၏။
