ဇာခရိအနာဂတၱိက်မ္း အခန္းၾကီး ၁
၁ ဒါယိမင္းႀကီးနန္စံႏွစ္ႏွစ္ အ႒မလတြင္ ဣေဒါသားဗာရခိ၏သား ပေရာဖက္ဇာခရိသို႔ေရာက္လာ ေသာ ထာဝရဘုရား၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဟူမူကား၊
၂ ထာဝရဘုရားသည္ သင္တို႔ဘိုးေဘးမ်ားကို အလြန္အမ်က္ေတာ္ ထြက္ေတာ္မူၿပီ။
၃ သို႔ေသာ္လည္း၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ထာဝရဘုရား၏ အမိန္႔ေတာ္ကို သူတို႔အား ဆင့္ဆို ရမည္မွာ၊ ငါ့ထံသို႔ျပန္၍လာၾကေလာ့ဟု၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ငါသည္သင္တို႔ ရွိရာသို႔ ျပန္လာမည္ဟု ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄ ေရွးပေရာဖက္တို႔က၊ သင္တို႔ မေကာင္းေသာလမ္း၊ မေကာင္းေသာအက်င့္မ်ားကို ယခုၾကဥ္ေရွာင္ၾကေလာ့ဟု၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရ ဘုရား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကို ဆင့္ဆိုလ်က္ ေၾကြးေၾကာ္ေသာ္လည္း နားမၾကား၊ ငါ့စကားကို နားမေထာင္ေသာ သင္တို႔ဘိုးေဘးမ်ားကဲ့သို႔ မျပဳၾကႏွင့္ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၅ ဘိုးေဘးတို႔သည္ အဘယ္မွာရွိၾကသနည္း။ ပေရာဖက္တို႔သည္ အစဥ္အၿမဲအသက္ရွင္တတ္ၾကသေလာ။
၆ ငါ၏ကြၽန္ ပေရာဖက္တိုိ႔၌ မွာထားေသာ ငါ၏ပညတ္ စကားတို႔သည္ သင္တို႔ဘိုးေဘးမ်ားကို မွီၾကၿပီမဟုတ္ေလာ။ သူတို႔သည္ သတိရ၍ ငါတို႔က်င့္ႀကံျပဳမူသည္ႏွင့္ အေလ်ာက္၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ ထာဝရဘုရားသည္ ငါတို႔၌ စီရင္မည္ဟု အႀကံရွိေတာ္မူသည္အတိုင္း၊ စီရင္ ေတာ္မူၿပီဟု ေျပာဆိုသည္မဟုတ္ေလာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၇ ဒါရိမင္းႀကီး နန္းစံႏွစ္ႏွစ္၊ ဧကာဒသမလတည္းဟူေသာ ေဟဗက္လႏွစ္ဆယ္ေလးရက္ေန႔တြင္၊ ထာဝရ ဘုရား၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဣေဒါသားျဖစ္ေသာ ဗာရခိ၏သား ပေရာဖက္ဇာခရိသို႔ ေရာက္လာ၍၊
၈ ညဥ့္အခါ ျမင္ရေသာရူပါရံုဟူမူကား ျမင္းနီကိုစီးေသာလူတဦးသည္ ထင္ျခား၍ခ်ိဳင့္တို႔ တြင္ရွိေသာ မုရတုေတာ၌ရပ္၏။ သူ႔ေနာက္မွာ နီေသာျမင္း၊ ညိဳေသာျမင္း၊ ျဖဴေသာျမင္းတို႔သည္ ရွိၾက၏။
၉ ငါကလည္း၊ အိုသခင္၊ ထိုသူက အဘယ္သူ နည္းဟုေမးေသာ္ ငါႏွင့္ေျပာဆိုေသာ ေကာင္းကင္တမန္က၊ ထိုသူတို႔ကား အဘယ္သူျဖစ္သည္ကုို ငါျပမည္ဟု ဆိုၿပီးမွ၊
၁၀ မုရတုေတာ၌ ရပ္ေသာသူက၊ ထိုသူတို႔သည္ ေျမႀကီးအရပ္ရပ္တို႔ကို လွည့္လည္၍သြားေစျခင္းငွါ ထာဝရဘုရား ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူ ျဖစ္ၾကသည္ဟု ျပန္ေျပာ၏။
၁၁ ထိုသူတို႔ကလည္း၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ေျမႀကီးအရပ္ရပ္ တို႔ကိုလည့္လည္၍ သြားပါၿပီ။ ေျမႀကီးတေရွာက္လံုးသည္ အမႈမရွိ၊ ၿငိမ္ဝပ္လ်က္ရွိပါ၏ဟု မုရတုေတာ၌ ရပ္ေသာ ထာဝရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္အား ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။
၁၂ တဖန္ ထာဝရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္က၊ အိုေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္ သည္အႏွစ္ခုနစ္ဆယ္ပတ္လံုး အမ်က္ထြက္ေတာ္မူေသာ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔ႏွင့္ ယုဒၿမိဳ႔မ်ားကို အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး မသနားဘဲေနေတာ္မူမည္နည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္၊
၁၃ ထာဝရဘုရားသည္ ငါႏွင့္ေျပာဆိုေသာ ေကာင္းကင္တမန္ အား ေကာင္းေသာစကား၊ ႏွစ္သိမ့္ေသာစကား ျပန္ေျပာေတာ္မူ၏။
၁၄ ငါႏွင့္ေျပာဆိုေသာ ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ထာဝရဘုရား၏ အမိန္႔ေတာ္ကို ဆင့္ဆို၍ ေၾကြးေၾကာ္ရမည္မွာ၊ ငါသည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔ႏွင့္ ဇိအုန္ေတာင္အဘို႔ အလြန္ၾကင္နာေသာ စိတ္အားႀကီး၏။
၁၅ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေသာ တပါးအမ်ိဳးသားတို႔ကို အလြန္ အမ်က္ထြက္၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ငါသည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔ကို အနည္းငယ္အမ်က္ထြက္ေသာအခါ သူတို႔သည္ ဝိုင္း၍ ညွဥ္းဆဲၾကၿပီ။
၁၆ ထိုေၾကာင့္ ထာဝရဘုရားမိန္႔ေတာ္မူသည္ကား ေက်းဇူးျပဳခ်င္ေသာစိတ္ႏွင့္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ ငါျပန္လာၿပီ။ ဤၿမိဳ႔တြင္ ငါ့အိမ္ကို တည္ေဆာက္ရမည္။ ၿမိဳ႔ကိုလည္း တိုင္းထြာရမည္ဟု ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၇ တဖန္ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ထာဝရဘုရား၏ အမိန္႔ေတာ္ကို ဆင့္ဆို၍ေၾကြး ေၾကာ္ရမည္မွာ၊ ငါ၏ၿမိဳ႔ရြာတို႔သည္ အရပ္ရပ္၌ ႏွံ႔ျပား၍ စီပင္ၾကလိမ့္မည္။ ထာဝရဘုရားသည္ ဇိအုန္ေတာင္သား တို႔ကို ႏွစ္သိမ့္ေစဦးမည္။ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားတို႔ကို ေရြးေကာက္၍ ျပဳစုရဦးမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၈ တဖန္ ငါေျမာ္ၾကည့္၍ ဦးခ်ိဳေလးေခ်ာင္းကို ျမင္ရၾက၏။
၁၉ ငါႏွင့္ေျပာဆိုေသာ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္ အားလည္း ထိုဦးခ်ိဳတို႔ကား အဘယ္သူနည္းဟုေမးျမန္ေသာ္၊ ထိုဦးခ်ိဳတို႔သည္ ယုဒျပည္၊ ဣသေရလျပည္၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔တို႔ကို အရပ္ရပ္သို႔ ကြဲျပားေစေသ ဦးခ်ိဳျဖစ္သည္ဟု ျပန္ေျပာ၏။
၂၀ ထာဝရဘုရားသည္လည္း လက္ သမားေလးဦးတို႔ကို ျပေတာ္မူ၏။
၂၁ ငါကလည္း၊ ဤသူတို႔သည္ အဘယ္အမႈကိုျပဳျခင္းငွါ လာပါသနည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္ ေကာင္းကင္တမန္က၊ ထိုဦးခ်ိဳတို႔သည္ အဘယ္သူမွ်ေျမွာ္၍မၾကည့္ဝံ့ေအာင္ ယုဒျပည္သားတို႔ ကို ကြဲျပားေစေသာ ဦးခ်ိဳျဖစ္ၾက၏။ ဤလက္သမားတိုိ႔သည္ ယုဒျပည္သားတို႔ကို ကြဲျပားေစျခင္းငွါ တိုက္လာေသာ ထိုဦးခ်ိဳတို႔ကို ၿခိမ္းေမာင္း၍၊ တပါးအမ်ိဳးသားတို႔၏ ဦးခ်ိဳတို႔ကို ရႈတ္ခ်ေသာသူ ျဖစ္ၾကသည္ဟု ျပန္ေျပာ၏။
