ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း အခန္းၾကီး ၈

၁ ထာဝရဘုရားမိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ ထိုကာလအခါ ယုဒရွင္ဘုရင္၏အရိုး၊ မွဴးမတ္တို႔၏အရိုး၊ ယဇ္ပုေရာ ဟိတ္တို႔၏အရိုး၊ ပေရာဖက္တို႔၏အရိုး၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားတို႔၏ အရိုးမ်ားကို သခ်ႋဳင္းတြင္းမ်ားအထဲက ထုတ္ပစ္၍၊

၂ ထိုသူတို႔သည္ ၾကည္ညိဳရာ၊ အမႈေဆာင္ရာ၊ လိုက္သြားရာ၊ ရွာေဖြရာ၊ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာေန၊ လ၊ ေကာင္းကင္ တန္ဆာေရွ႔မွာ လွန္ထားၾကလိမ့္မည္။ ထိုအရိုးတို႔ကို မစုမပံု၊ မသၿဂႋဳဟ္ရ။ ေျမေပၚမွာ မစင္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ရၾကလိမ့္မည္။

၃ ငါႏွင့္လိုက္ရာအရပ္၌ က်န္ၾကြင္း၍၊ ဆိုးယုတ္ေသာဤအမ်ိဳးသားတို႔သည္ အသက္ကိုအလိုမရွိ။ ေသျခင္းကို အလိုရွိ၍ေရြးခ်ယ္ရၾကလိမ့္မည္ဟု၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခ အရွင္ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၄ တဖန္ သင္သည္ သူတို႔အား ထာဝရဘုရား၏ အမိန္႔ေတာ္ကို ဆင့္ဆိုရမည္မွာ၊ လဲေသာသူသည္ ေနာက္တဖန္ မထရသေလာ့။ လႊဲသြားေသာသူသည္ ေနာက္တဖန္ျပန္၍ မလာရသေလာ။

၅ ဤလူမ်ိဳးတည္း ဟူေသာ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားတို႔သည္ ထာဝရဘုရား ေဖာက္ျပန္ျခင္းအားျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ၾကသနည္း။ မုသာကိုစြဲလမ္းၾက၏။ ငါတို႔သည္ ျပန္၍မလာဟု ခိုင္မာစြာဆိုၾက၏။

၆ ငါေစ့ေစ့နားေထာင္ေသာအခါ၊ သူတို႔သည္ ေျဖာင့္မတ္စြာမေျပာၾက။ ငါသည္ အဘယ္သို႔ျပဳမိသနည္းဟု ကိုယ္အျပစ္ကိုျမင္၍ အဘယ္သူမွ်ေနာင္တမရ။ စစ္တိုက္ျခင္းငွါ ျမင္းေျပးသကဲ့သို႔၊ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ လမ္းလႊဲ၍ တဟုန္တည္းေျပးတတ္ၾက၏။

၇ မိုဃ္းေကာင္းကင္ ၌ က်င္လည္ေသာ ေတာငန္းေသာ္လည္း၊ မိမိအခ်ိန္ကိုသိတတ္၏။ ဥခ်ိဳး၊ တီတီတြတ္၊ ဇရက္ေသာ္လည္း၊ မိမိျပန္ လာခ်ိန္ကို မွတ္တတ္၏။ ငါ၏လူမူကား၊ ထာဝရဘုရား စီရင္ေတာ္မူျခင္းကို နားမလည္တတ္။

၈ ငါတို႔သည္ ပညာရွိ ျဖစ္၏။ ထာဝရဘုရား၏ တရားသည္ ငါတို႔၌ရွိ၏ဟု သင္တို႔သည္ အဘယ္သို႔ဆိုရလိမ့္မည္နည္း။ အကယ္စင္စစ္ စာေရးတို႔၏ မုသာမွင္တံသည္ မုသာတရားကိုလုပ္ေလၿပီ။

၉ ပညာရွိတို႔သည္ အရွက္ကြဲၾက၏။ ထိတ္လန္႔၍ ေက်ာ့ကြင္းထဲသို႔ဝင္ၾကၿပီ။ ထာဝရဘုရား၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ပယ္ၾကၿပီ။ သူတို႔၌ ပညာမည္မွ်ရွိသနည္း။

၁၀ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္၊ သူတို႔မယားမ်ားကို သူတပါး၌ငါအပ္မည္။ သူတို႔လယ္ယာမ်ားကို သူတပါးတို႔အား အပိုင္ေပးမည္။ အငယ္္ဆံုးေသာသူမွစ၍ အႀကီးဆံုးေသာသူ အေပါင္းတို႔သည္ မတရားေသာစီးပြားကို ရွာၾက၏။ ပေရာဖက္မွစ၍ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ ရွိသမွ်တို႔သည္ မုသာကိုသံုးၾက၏။

၁၁ ခ်မ္းသာမရွိေသာအခါ ခ်မ္းသာ၊ ခ်မ္းသာဟု ေျပာဆိုလ်က္၊ ငါ၏လူမ်ိဳးသတို႔သမီးအနာကို ေပါ့ေလ်ာ့စြာကုၾက၏။

၁၂ သူတို႔သည္ ရြံရွာဘြယ္အမႈကိုျပဳၿပီးမွ ရွက္ၾကသေလာ။ အလွ်င္းမရွက္ၾက။ မ်က္ႏွာမပ်က္တတ္ၾက။ ထိုေၾကာင့္၊ တေယာက္ေနာက္တေယာက္ လဲၾက လိမ့္မည္။ ငါစစ္ေၾကာေသာအခါ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းကို ခံရၾကလိမ့္မည္ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၁၃ သူတို႔ကို ငါရွင္းရွင္း ဖ်က္ဆီးမည္။ စပ်စ္ႏြယ္ပင္၌ စပ်စ္သီးမရွိရ။ သေဘၤာသဖန္းပင္၌ သေဘၤာသဖန္းသီးမရွိရ။ အရြက္လည္း ညွိဳးႏြမ္း ရမည္အေၾကာင္း၊ လႊမ္းမိုးေသာသူတို႔ကို ငါေစလႊတ္မည္ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၁၄ ငါတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုင္လ်က္ေနၾကသနည္း။ စုေဝးၾကကုန္အံ့၊ ခိုင္ခံ့ေသာၿမိဳ႔မ်ား အထဲသို႔ဝင္၍ တိတ္ဆိတ္စြာ ေနၾကကုန္အံ့။ ငါတို႔သည္ ထာဝရဘုရားကို ျပစ္မွားေသာေၾကာင့္၊ ငါတို႔၏ ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရား သည္ ငါတို႔ကို တိတ္ဆိတ္စြာေနေစ၍၊ ေဆးခါးႏွင့္ေရာေသာေရကို တိုက္ေတာ္မူ ၏။

၁၅ ငါတို႔သည္ ခ်မ္းသာကို ေျမာ္လင့္ေသာ္လည္း၊ ေကာင္းေသာအရာမေပၚလာ။ သက္သာခ်ိန္ကို ေျမာ္လင့္ ေသာ္လည္း ေဘးသက္သက္ျဖစ္၏။

၁၆ သူ႔ျမင္းႏွာေခါင္းရႉသံကို ဒန္ျပည္ကၾကားရ၏။ သူ႔ျမင္းရဲဟီသံကိုၾကား၍ တျပည္လံုးတုန္လႈပ္ေလ၏။ သူတို႔သည္ ေရာက္လာ၍၊ ျပည္ႏွင့္တကြ ျပည္၌ရွိသမွ်ကို၎၊ ၿမိဳ႔ႏွင့္တကြ ၿမိဳ႔သားတို႔ကို၎ စား၍မ်ိဳၾက၏။

၁၇ ၾကည့္ရႈေလာ့။ မန္းမႈတ္၍မႏိုင္ေသာေျမြ၊ ဆိုးေသာေျမြမ်ားကို သင္တို႔ရွိရာသို႔ ငါေစလႊတ္သျဖင့္၊ သင္တို႔ကို ကိုက္ၾကလိမ့္မည္ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၁၈ ငါဝမ္းနည္းျခင္းေပ်ာက္မည္အေၾကာင္း အဘယ္သို႔နည္း။ ငါသည္ စိတ္ပ်က္လ်က္ေနရ၏။

၁၉ ငါ၏လူမ်ိဳး သတို႔သမီး ေအာ္ဟစ္သံကို ေဝးေသာျပည္က ၾကားရ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ ဇိအုန္ၿမိဳ႔၌ ရွိေတာ္မမူသေလာ။ မိမိ ရွင္ဘုရင္သည္ ၿမိဳ႔ထဲ၌ ရွိေတာ္မမူသေလာ။တကြၽန္းတႏိုင္ငံႏွင့္ဆိုင္ေသာ အခ်ဥ္းႏွီးအရာ၊ ရုတ္တုဆင္းတုအားျဖင့္ သူတို႔သည္ ငါ့အမ်က္ကို ႏႈိးေဆာ္ ျခင္းငွါ အဘယ္ေၾကာင့္ျပၾကသနည္း။

၂၀ အသီးအႏွံသိမ္းရာကာလလြန္ၿပီ။ ေႏြကာလကုန္ၿပီ။ ငါတို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔မေရာက္ၾက။

၂၁ ငါ၏ လူမ်ိဳး သတို႔သမီးသည္ နာေသာေၾကာင့္၊ ငါလည္းနာရ၏။ ၾကမ္းတမ္းေသာအဝတ္ကို ဝတ္လ်က္၊ မိန္းေမာေတြေဝ လ်က္ေနရ၏။

၂၂ ဂိလဒ္ျပည္၌ ဗာလဇံပင္အေစးမရွိသေလာ။ ထိုျပည္၌ ေဆးသမား မရွိသေလာ။ ရွိလ်က္ပင္ ငါ၏ လူမ်ိဳးသတို႔သမီးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အနာမွမထေျမာက္သနည္း။