ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၇
၁ ေျခာက္ရက္လြန္ေသာအခါ ေယရႈသည္ေပတရု၊ ယာကုပ္၊ ယာကုပ္ညီေယာဟန္တို႔ကိုေခၚ၍ ျမင့္လွစြာ ေသာ ေတာင္ေပၚတြင္ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္သိုေဆာင္ၾကြေတာ္မူ၏။
၂ သူတို႔ေ႔ရွ၌ထူးျခားေသာ အဆင္းအေရာင္ႏွင့္ ျပည့္စံု သည္ျဖစ္၍။ မ်က္ႏွာေတာ္သည္ ေနကဲ့သို႔ ထြန္းေတာက္လ်က္၊ အဝတ္ေတာ္သည္ အလင္းကဲ့သို႔ ျဖဴလ်က္ရွိ၏။
၃ ေမာေရွႏွင့္ ဧလိယသည္ ထင္ရွား၍ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူ စကားေျပာလ်က္ေနၾက၏။
၄ ထိုအခါေပတရုက၊ သခင္၊ ဤအရပ္၌ေနဘြယ္ေကာင္းပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္ဘို႔ တဲတေဆာင္၊ ေမာေရွဘုိ႔တေဆာင္၊ ဧလိယဘို႔တေဆာင္၊တဲသုံးေဆာင္ ကိုအလိုေတာင္ရွိလွ်င္ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ေဆာက္လုပ္ပါမည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
၅ ထုိသို႔ေလွ်ာက္စဥ္တြင္၊ ထြန္းလင္းေသာ မိုဃ္းတိမ္သည္ ထိုသူတို႔ကိုလႊမ္းမိုး၍၊ ဤသူသည္ ငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရာ၊ ငါ၏ခ်စ္သားေပတည္း။ သူ၏စကားကိုနားေထာင္ၾကေလာ့ဟု မုိးဃ္းတိမ္ကအသံ ေတာ္ျဖစ္ေလ၏။
၆ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ၾကား ရလွ်င္၊ ျပပ္ဝပ္၍အလြန္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းရွိၾက၏။
၇ ေယရႈသည္လာ၍သူ တုိ႔ကိုလက္ႏွင့္တို႔ေတာ္မူလ်က္၊ ထၾက၊မေၾကာက္ၾကႏွင့္ဟု မိန္႔တာ္မူေသာ္၊
၈ သူတို႔သည္ၾကည့္ေျမာ္သျဖင့္၊ ေယရႈတေယာက္တည္းမွတပါး၊ အဘယ္ သူကိုမွ်မျမင္ၾက။
၉ ေတာ္ေပၚမွဆင္းၾကေသာအခါ ေယရႈက၊လူသားသည္ ေသျခင္းမွမထေျမာက္မွီတုိင္ေအာင္၊ သင္တို႔ ယခုျမင္ ေသာ ရူပါရုံကိုအဘယ္သူအားမွ်မေျပာၾကႏွင့္ဟုတပည့္ေတာ္တုိ႔ကိုပညတ္ေတာ္မူ၏။
၁၀ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔က၊ဧလိယသည္အရင္လာရမည္ဟု က်မ္းျပဳဆရာတို႔သည္အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိပါသနည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကလွ်င္၊
၁၁ ေယရႈက၊ ဧလိယသည္ အရင္လာ၍အလံုးစံုတို႔ကိုျပဳျပင္ရသည္မွန္ေပ၏။
၁၂ ငါဆိုသည္ကား၊ ဧလိယေရာက္လာၿပီ။ လူမ်ားသည္ သူ႔ကိုမသိသျဖင့္သူ႔အားျပဳခ်င္သမွ်ကိုျပဳၾကၿပီ။ ထုိနည္းတူလူသားသည္လည္းထုိလူမ်ားလက္၌ခံရမည္ ဟုမိန္႔တာ္မူေသာ္၊
၁၃ ဗတိၱဇံ ဆရာေယာဟန္ကို အမွတ္ျပဳ၍ မိန္႔ေတာ္မူေၾကာင္းကိုတပည့္ေတာ္တို႔ သည္နားလည္ၾက၏။
၁၄ လူအစုအေဝးရွိရာသို‹ေရာက္ၾကေသာအခါ၊ လူတေယာက္သည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ ဒူးေထာက္ လ်က္၊သခင္၊
၁၅ အကြၽႏ္ုပ္၏ သားကိုကယ္မသနားေတာ္မူပါ။ဝက္ရူးနာစဲြ၍ ျပင္းစြာခံရပါ၏။မီး၌၎၊ ေရ၌၎အႀကိမ္ႀကိမ္ လဲတတ္ပါ၏။
၁၆ တပည့္ေတာ္တို႔ထံသုိ႔ဆာင္ခဲ့၍ သူတို႔သည္ခ်မ္းသာမေပးႏိုင္ၾကပါဟု ေလ်ာက္လွ်င္၊
၁၇ ေယရႈက၊ယံုၾကည္ျခင္းမရွိ၊ ေဖါက္ျပန္ေသာအမ်ဳိး၊ ငါသည္သင္တို႔ႏွင့္တကြ အဘယ္မွ် ကာလပတ္လံုး ေနရမည္နည္း။ သင္တို႔ကို အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး သည္းခံရမည္နည္း။ သူငယ္ကို ငါ့ထံသုိ႔ယူခဲ့ၾကဟုမိန္႔တာ္မူ၏။
၁၈ ေယရႈသည္ သူ႔ကိုဆံုးမေတာ္မူလွ်င္၊ နတ္ဆိုးသည္သူမွထြက္သြားသျဖင့္၊ ထုိခဏမွ စ၍သူငယ္သည္ က်န္းမာ ပကတိျဖစ္ေလ၏။
၁၉ ထုိအခါတပည့္ေတာ္တို႔သည္ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္၌ေယရႈထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ထုိ နတ္ဆိုးကိုအဘယ္ေၾကာင့္မႏွင္ထုတ္ႏိုင္ပါသနည္းဟု ေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၂၀ သင္တုိ႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ မႏွင္ထုတ္ႏုိင္ၾက၊ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ သင္တို႔သည္မုန္ညင္းေစ့ခန္႔မွ် ေလာက္ေသာ ယံုၾကည္ျခင္းရွိလွ်င္ ထိုေတာင္ကို ေနရာမွ ေရြ႔ေလာ့ဟုဆိုၾကေသာ္၊ ေနရာမွေရြ႔လိမ့္မည္။ ယံုၾကည္ျခင္းရွိလွ်င္ သင္တို႔မတတ္ႏုိင္ေသာအမႈမရွိ။
၂၁ သို႔ေသာ္လည္းဆုေတာင္းျခင္း၊ အစာေရွာင္ျခင္းမွတပါး အဘယ္သို႔ေသာအားျဖင့္၊ ထုိအမ်ဳိးသည္ မထြက္တတ္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏၊
၂၂ ဂါလိလဲျပည္၌ ေနၾကစဥ္တြင္ ေယရႈက၊ လူသားကိုလူတို႔လက္သို႔အပ္ႏွံရေသာအခ်ိန္နီးၿပီ။
၂၃ သူတို႔သည္ သတ္ၾကလိမ့္မည္။ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထေျမာက္လိမ့္မည္ဟုတပည့္ေတာ္တို႔အား မိန္႔ေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္လည္းအလြန္ဝမ္းနည္းျခင္းရွိၾက၏၊
၂၄ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ၊ ဗိမာန္ေတာ္အခြန္တည္းဟူေသာ ဒိျဒမၼကိုခံေသာ သူတို႔သည္ ေပတရု ဆီသို႔လာ၍သင္၏ဆရာသည္ဒိျဒမၼကိုမေပးသေလာဟု ေမးျမန္းလွ်င္၊ ေပးပါသည္ဟုေပတရုဆို၏။
၂၅ ေပတရု သည္ အိမ္သို႔ဝင္ေသာအခါ၊ ေယရႈသည္တင္ကူး၍အခ်င္းရွိမုန္၊ သင္သည္အဘယ္သို႔ထင္သနည္း။ ေလာကီရွင္ ဘုရင္တို‹သည္ အဘယ္သူမွာ အခြန္ကိုခံၾကသနည္း။ မိမိသားမွာခံၾကသေလာ။ သူတပါးမွာခံၾကသေလာ၊ ဟုေမး ေတာ္မူလွ်င္၊
၂၆ ေပတရုက၊ သူတပါးမွာခံၾကပါဟု ေလွ်ာက္ေသာ္၊ ေယရႈကလည္းသို႔ျဖစ္လွ်င္သားမူကား လြတ္ရ၏။ သို႔ေသာ္လည္းထုိသူတို႔သည္ ငါတို႔ေၾကာင့္မမွားယြင္းမည္အေၾကာင္း၊ အိုင္သို႔သြား၍ငါးမွ်ားကိုခ်ေလာ့။
၂၇ ေရွ႔ဦးစြာ ရေသာငါးကိုယူ၍ ပစပ္ကိုဖြင့္လွ်င္၊ သတာတဲတျပားကိုေတြ႔လိမ့္မည္။ ထိုေငြကိုယူ၍ ငါ့အဘို႔ႏွင့္ သင့္အဘို႔ ထိုသူတို႔အားေပးေလာ့ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
