သုတၱံက်မ္း အခန္းၾကီး ၁၄

၁ ပညာရွိေသာ မိန္းမသည္ မိမိအိမ္ကို တည္ေဆာက္တက္၏။ မိုက္ေသာ မိန္းမမူကား၊ ကိုယ္လက္ႏွင့္ ၿဖိဳဖ်က္တက္၏။

၂ ေျဖာင့္ေသာလမ္းသုိ႔ လိုက္ေသာသူသည္ ထာဝရဘုရားကို ေၾကာက္ရြံ႕တတ္၏။ ေကာက္ေသာ လမ္းကို လုိက္ေသာသူမူကား၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳတတ္၏။

၃ မိုက္ေသာသူ၏ ႏႈတ္၌ မာနႀကိမ္လံုးရွိ၏။ ပညာရွိေသာသူ၏ ႏႈတ္ ခမ္းတုိ႔သည္ ကယ္တင္ေသာ အမႈကို ျပဳတတ္၏။

၄ ႏြားထီးမရွိေသာ တင္းကုပ္သည္ စင္ၾကယ္၏။ သုိ႔ေသာ္ လည္း၊ ႏြားခြန္အားကို သံုး၍မ်ားေသာ စီးပြားကိုတတ္၏။

၅ သစၥာရွိေသာ သက္ေသသည္ မုသာမသံုးတတ္။ သစၥာ ပ်က္ေသာ သက္ေသမူကား မုသာကို သံုးတတ္၏။

၆ မထီမ့ဲျမင္ျပဳေသာသူသည္ ပညာကိုရွာ၍ မေတြ႔ရာ။ ဥာဏ္ရွိ ေသာသူမူကား၊ ပညာတတ္ကို ရလြယ္၏။

၇ မိုက္ေသာသူႏွင့္ေတြ႔၍ သူ၏ ႏႈတ္၌ ပညာအတတ္ မရွိသည္ကို သိျမင္ လွ်င္၊ ထုိသူကို ေရွာင္သြားေလာ့။

၈ ပညာသတိရွိေသာသူ၏ ပညာကား၊ ကိုယ္သြားရေသာလမ္းကို သိျခင္းတည္း။ မုိက္ေသာသူ၏ မိုက္ျခင္းမူကား၊ ပရိယာယ္တည္း။

၉ မိုက္ေသာသူတုိ႔သည္ ဒုစရိုက္အျပစ္ကို မထီ ေလးစားျပဳၾက၏။ ေျဖာင့္မတ္ေသာ သူတုိ႔မူကား၊ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေက်းဇူးျပဳၾက၏။

၁၀ စိတ္ႏွလံုးသည္ မိမိဒုကၡကိုသိ၏။ စိတ္ႏွလံုးရႊင္လန္းျခင္း အေၾကာင္းကိုလည္း သူတပါးမဆိုင္တတ္။ 

၁၁ မတရားေသာ သူ၏ အိမ္သည္ ၿပိဳလဲတတ္၏။ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူ၏ တဲမူကား ပြင့္လန္းတတ္၏။

၁၂ လူထင္သည္အတိုင္း မွန္ေသာလကၡဏာရွိေသာ္လည္း၊ အဆံုး၌ ေသျခင္းသို႔ပို႔ေသာ လမ္းတမ်ိဳးရွိ၏။

၁၃ လူသည္ ရယ္စဥ္အခါပင္၊ ဝမ္းနည္းေသာစိတ္သေဘာရွိ၏။ ထိုရယ္ေမာ ရႊင္လန္းျခင္းအဆံုး၌လည္း ၫိုးငယ္ျခင္းရွိတတ္၏။

၁၄ စိတ္ႏွလံုးေဖာက္ျပန္ေသာသူျဖစ္ေစ၊ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေစ၊ မိမိအက်င့္တုိ႔ႏွင့္ ဝလိမ့္မည္။

၁၅ ဥာဏ္တိမ္ေသာသူသည္ သူတပါးေျပာသမွ်ကို ယံုတတ္၏။ ပညာသတိရွိေသာ သူမူကား၊ မိမိသြားရာလမ္းကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈတတ္၏။

၁၆ ပညာရွိေသာသူသည္ ေၾကာက္၍ ဒုစရိုက္ကို ေရွာင္တတ္၏။ မိုက္ေသာသူမူကား၊ မာနႀကီး၍ ရဲရင့္တတ္၏။

၁၇ စိတ္တုိေသာသူသည္ မိုက္စြာေသာ အမႈကို ျပဳတတ္၏။ မေကာင္းေသာအၾကံကို ၾကံေသာသူကိုလည္း သူတပါးမုန္းလိမ့္မည္။

၁၈ ဥာဏ္တိမ္သူသည္ မိုက္ျခင္းကို အေမြခံတတ္၏။ ပညာသတိရွိေသာသူမူကား၊ သိပံၸသရဖူကို ေဆာင္းတတ္၏။

၁၉ လူဆိုးတုိ႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းေရွ႔၌င္း၊ မတရားေသာ သူတုိ႔သည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူ၏ အိမ္တံခါးဝ၌င္း ဦးခ်တတ္ၾက၏။

၂၀ ဆင္းရဲေသာသူသည္ မိမိအိမ္နီးခ်င္း မုန္းျခင္းကိုပင္ ခံရမည္။ ေငြရတတ္ေသာ သူ၌မူကား၊ မ်ားစြာေသာ အေဆြခင္ပြန္းရွိလိမ့္မည္။

၂၁ မိမိအိမ္နီးနားခ်င္းကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳေသာသူသည္ အျပစ္ရွိ၏။ ဆင္းရဲေသာသူကို သနားေသာသူမူကား၊ မဂၤလာရွိ၏။

၂၂ မေကာင္းေသာ အၾကံကိုၾကံတတ္ေသာသူတုိ႔သည္ မွားယြင္း ၾကလိမ့္မည္။ ေက်းဇူးျပဳမည္ဟု ၾကံတတ္ေသာသူတုိ႔မူကား၊ ကရုဏာအက်ိဳးႏွင့္ သစၥာအက်ိဳးကို ခံရၾကလိမ့္မည္။

၂၃ ႀကိဳးစား၍ လုပ္ေလရာရာ၌ ေက်းဇူးရွိ၏။ စကားမ်ားျခင္းအက်ိဳးမူကား၊ ဆင္းရဲျခင္းသက္သက္တည္း။

၂၄ ပညာရွိေသာ သူတုိ႔၏ စည္းစိမ္ဥစၥာသည္ သူတို႔ဦးရစ္သရဖူျဖစ္၏။ မိုက္ေသာသူတုိ႔၏ မိုက္ျခင္းမူကား၊ အမိုက္သက္ သက္ျဖစ္၏။

၂၅ မွန္ေသာ သက္ေသသည္ သူ႔အသက္ကို ကယ္တင္တတ္၏။ မမွန္ေသာ သက္ေသမူကား၊ မုသာကိုသံု းတတ္၏။

၂၆ ထာဝရဘုရားကို ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းသည္ အားႀကီးေသာ ကိုးစားရာအခြင့္ကို ျဖစ္ေစတတ္၏။ သားေတာ္ တုိ႔သည္လည္း၊ခိုလႈံရာအရပ္ကို ရၾကလိမ့္မည္၊၊

၂၇ ထာဝရဘုရားကို ေၾကာက္ရြံ႔ေသာသေဘာသည္ အေသခံရာ ေက်ာ့ကြင္းတို႔မွ  လႊဲေရွာင္ရာအသက္ စမ္းေရတြင္းျဖစ္၏။

၂၈ ျပည္သားမ်ားျပားရာ၌ ရွင္ဘုရင္၏ ဘုန္းေတာ္တည္၏။ ျပည္သားနည္းပါး ရာ၌ကား၊ မင္းအက်ိဳးနည္းျခင္း ရွိ၏။

၂၉ စိတ္ရွည္ေသာသူသည္ ပညာႀကီး၏။ စိတ္တိုေသာ သူမူကား၊ အထူးသျဖင့္ မိုက္ေပ၏။

၃၀ က်န္းမာေသာ ႏွလံုးသည္ ကိုယ္အသက္ရွင္ေစေသာအေၾကာင္း။ ျငဴစူေသာ သေဘာမူ ကား၊ အရိုးေဆြး ေျမ႔ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္၏။

၃၁ ဆင္းရဲသားတို႔ကို ညွဥ္းဆဲေသာသူသည္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ ဘုရားကို ကဲ့ရဲ့၏။ ဘုရားကိုရိုေသေသာသူမူကား၊ ဆင္းရဲေသာသူတို႔ကို သနားတက္၏။ 

၃၂ မတရားေသာသူသည္ မတရားသျဖင့္ ျပဳစဥ္အခါ ၊ လွဲျခင္းကို ခံရ၏္။ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူမူကား ၊ ေသေသာအခါ၌ ပင္ေျမာ္လင့္စရာရွိ၏။

၃၃ ဉာဏ္ရွိေသာ သူ၏ႏွလံုး၌ ပညာက်ိန္းဝပ္တက္၏။ မိုက္ေသာသူတို႔၏ အထဲ၌ရွိေသာ အရာမူကား၊ ထင္ရွားတတ္၏။

၃၄ ေျဖာင္မတ္ျခင္း တရားသည္ ျပည္သားတို႔ကို ေျမွာက္တက္၏။ ဒုစရိုက္အျပစ္မူကား၊ ျပည္သားမ်ားတို႔ကို ရႈတ္ခ်တက္၏။

၃၅ ပညာရွိေသာ ကြ်န္အားရွင္ဘုရင္ သည္ေက်းဇူးျပဳတက္၏။ အရွက္ခြဲတက္ေသာ ကြ်န္မူကား၊ အမ်က္ေတာ္ကိုခံရမည္။