၁ တဖန္ေယရႈသည္ ဥပမာကိုေဆာင္၍ပရိသတ္တို႔အား မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူသည္ကား၊
၂ ေကာင္းကင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သည္ မိမိသားအဘို႔ထိမ္းျမားမဂၤလာေဆာင္ပဲြကိုစီရင္ေသာမင္းႀကီးႏွင့္တူ၏။
၃ ထိုမင္းႀကီးသည္ဘိတ္ၿပီးေသာသူတို႔ကို ေခၚေစျခင္းငွါလုလင္တို႔ကိုေစလႊတ္ေသာအခါ ထုိသူတို႔သည္မလာဘဲ ေနၾက၏။
၄ တဖန္အျခားေသာလုလင္တို႔ကို ေစလႊတ္၍ ငါ့ပဲြကိုငါျပင္ဆင္ၿပီ။ ႏြားမွစေသာဆူၿဖိဳးေသာတိရ စာၦန္မ်ားကိုသတ္၍ၿပီးၿပီ။ အလံုးစံုတို႔သည္ အသင့္ရွိၿပီ။ မဂၤလာေဆာင္ပဲြသို႔လာၾကပါဟု ဘိတ္ၿပီးေသာ သူတို႔အားေျပာၾကဟုမွာလုိက္ျပန္၏။
၅ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသူတို႔သည္ နားမေထာင္ဘဲ အခ်ဳိ႔တို႔သည္ မိမိလယ္သို႔သြားၾက၏။ အခ်ဳိ႔တို႔သည္ကုန္သြယ္ရာသို႔သြားၾက၏။
၆ ၾကြင္းေသာသူတို႔သည္လည္း လုလင္တို႔ကိုဘမ္းဆီး၍ညွင္းဆဲျခင္း၊ အေသသတ္ျခင္းကိုျပဳၾက၏။
၇ ထုိမင္းႀကီးသည္ ၾကားလွ်င္ အမ်က္ထြက္၍စစ္ခ်ီေစသျဖင့္၊ လူအသက္ကိုသတ္ေသာထုိသူတို႔ကိုအၿပီးလုပ္ၾကံ၍ သူတို႔၏ၿမိဳ႔ကို မီးရိႈ႔ေလ၏။
၈ ထိုေနာက္မွ မင္းႀကီးသည္လုလင္တို႔ကိုေခၚ၍ ငါ၏ မဂၤလာေဆာင္ပဲြသည္ အသင့္ရွိ၏။ ေခၚဘိတ္ေသာသူတို႔ သည္မထိုက္မတန္ေသာေၾကာင့္၊
၉ လမ္းမလမ္းၾကားသို႔သြား၍ေတြ႔သမွ်ေသာသူတို႔ကို ပဲြသို႔ေခၚဘိတ္ၾကဟုမိန္႔ေတာ္ရွိ သည္အတိုင္း၊
၁၀ လုလင္တို႔သည္ လမ္းမ်ားသို႔ထြက္သြား၍ ေကာင္းမေကာင္း ေတြ႔သမွ်ေသာလူအေပါင္းတို႔ကိုစုေဝးေစ၍ ပြဲေတာ္၌အျပည့္ရွိေလ၏။
၁၁ မင္းႀကီးသည္ ပြဲ၌ေလ်ာင္းေသာ သူတို႔ကိုၾကည့္ရႈျခင္းငွါ ဝင္ေတာ္မူေသာအခါ၊ မဂၤလာေဆာင္ပဲြ၏ အဝတ္ကိုမဝတ္ေသာသူတေယာက္ကို ျမင္လွ်င္၊
၁၂ အေဆြ၊ မဂၤလာေဆာင္ပဲြ၏အဝတ္မရွိဘဲ အဘယ္ေၾကာင့္ဝင္သနည္း ဟုေမးေတာ္မူသည္ကို ထုိသူသည္ မေျပာႏုိင္ဘဲေန၏။
၁၃ ထိုအခါမင္းႀကီးသည္ အျခံအရံတို႔အားထုိသူ၏လက္ေျခကိုတုပ္ေႏွာင္ေလာ့။ ငိုေၾကြးျခင္းအံသြားခဲႀကိတ္ျခင္းရွိရာ၊ ျပင္အရပ္ေမွာင္မိုက္ထဲ သို႔ယူသြားခ်လိုက္ၾကဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိ၏၊
၁၄ ထိုသို႔ေခၚေတာ္မူေသာသူအမ်ားရိွေသာ္လည္း၊ ေရြးေကာက္ေတာ္မူေသာ သူနည္းသည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၅ ထိုအခါ ဖာရိရွဲတို႔သည္ ထြက္သြားၿပီးလွ်င္၊ ငါတို႔သည္သူ၏ စကားကုိေခ်ာင္းေျမာင္း၍ အျပစ္ျပဳခြင့္ကို အဘယ္သုိ႔ရႏုိင္သနည္းဟု ေမးျမန္းတိုင္ပင္ၿပီးမွ၊
၁၆ မိမိတပည့္တို႔ႏွင့္ ေဟရုဒ္တပည့္တို႔ကို အထံေတာ္သို႔ ေစလႊတ္၍ အရွင္ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္သည္သစၥာရွိပါ၏။ အဘယ္သူကိုမွ်မေၾကာက္၊ လူမ်က္ႏွာကိုမေထာက္ဘဲ ဘရားသခင္၏ တရားလမ္းကိုဟုတ္မွန္စြာ ျပေတာ္မူသည္ကိုအကြၽႏ္ုပ္တို႔ သိၾကပါ၏။
၁၇ သို႔ျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ အဘယ္သို႔ထင္ ေတာ္မူသနည္း။ ကဲသာဘုရင္အားအခြန္ကို ဆက္အပ္သေလာ၊ မဆက္အပ္သေလာ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အားမိန္႔ေတာ္မူပါဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။
၁၈ ေယရႈသည္ ထိုသူတို႔၏ဆိုးညစ္ေသာသေဘာကိုသိေတာ္မူလွ်င္၊ လွ်ိဳ႔ဝွက္ေသာသူတို႔၊ အဘယ္ ေၾကာင့္ငါ့ကိုစံုးစမ္း ေႏွာင့္ရွက္ၾကသနည္း။
၁၉ အခြန္ေငြတျပားကိုျပပါဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍၊ ေဒနာရိတျပားကို၏ယူခဲ့ၾက၏။
၂၀ ဤပံုဤလိပ္စာကားအဘယ္သူ၏ ပံုအဘယ္သူ၏ လိပ္စာျဖစ္သနည္းဟုေမးေတာ္မူလွ်င္၊
၂၁ ကဲသာ ဘုရင္၏ပံု၊ လိပ္စာျဖစ္ပါသည္ဟုေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊ ေယရႈကလည္း၊ ကဲသာဘုရင္၏ ဥစၥာကို ကဲသာဘုရင္အားဆက္ေပးၾက ေလာ့။ ဘုရားသခင္၏ ဥစၥာကိုကား ဘုရားသခင္အား ဆက္ေပးၾကေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၂ ထိုသူတို႔သည္ ၾကားရလွ်င္ အံ့ၾသ၍အထံေတာ္မွထြက္သြားၾက၏။
၂၃ ထေျမာက္ရွင္ျပန္ျခင္းမရွိဟူ၍ အယူရွိေသာဇဒၵဳကဲတို႔သည္ ထုိေန႔၌ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍၊
၂၄ အရွင္ဘုရား၊ လူမည္သည္းကားသားမရွိဘဲေသလွ်င္၊ သူ၏ မယားကကိုသူ႔ညီသိမ္းယူ၍အစ္ကိုအမ်ဳိးမျပတ္ ဆက္ႏြယ္ေစဟု ေမာေရွစီရင္ပါၿပီ။
၂၅ အကြၽႏ္ုပ္တို႔တြင္ ညီအစ္ကိုခုႏွစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ အစ္ကိုအႀကီးသည္ မိန္းမႏွင့္ စံုဘက္၍ သားမရွိဘဲေသသျဖင့္ မိမိမယားကိုမိမိညီႏွင့္ က်န္ရစ္ေစ၏။
၂၆ ထိုအတူတေယာက္ ေနာက္တေယာက္ ခုႏွစ္ေယာက္ေသာ ညီအစ္ကို တို႔သည္ထုိမိန္းမႏွင့္စံုဘက္ၿပီးမွ ေသၾက၏။
၂၇ ေနာက္ဆံုး၌မိန္းမသည္လည္း ေသေလ၏။
၂၈ သို႔ျဖစ္၍ ထေျမာက္ရာကာလ၌ ထိုမိန္းမသည္ ခုႏွစ္ေယာက္ေသာ ညီအစ္ကိုတို႔တြင္ အဘယ္သူ၏ မယားျဖစ္ရပါမည္နည္း။ ထုိသူအေပါင္းတို႔သည္ ထုိမိန္းမႏွင့္ စံုဘက္ျခင္းကိုျပဳၾကၿပီဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။
၂၉ ေယရႈကလည္း၊ သင္တို႔သည္က်မ္းစာကို နားမလည္၊ ဘုရားသခင္၏ တန္ခိုးေတာ္ကို မသိေသာေၾကာင့္မွား ေသာအယူကိုယူၾက၏။
၃၀ ထေျမာက္ရာကာလ၌ စံုဘက္ျခင္းကိုမျပဳ၊ ထိမ္းျမား ေပးစားျခင္းကိုမျပဳ။
၃၁ ေကာင္းကင္သားဘုရားသခင္၏ တမန္ေတာ္ကဲ့သို႔ျဖစ္ၾက၏။
၃၂ ထုိမွတပါး ေသလြန္ေသာသူတို႔သည္ ထေျမာက္ျခင္းအရာမွာ၊ ဘုရားသခင္က၊ ငါသည္အာျဗဟံ၏ဘုရား၊ ဣဇာက္၏ ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ ဘုရားျဖစ္သည္ ဟုသင္တို႔အား မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူေၾကာင္း ကိုသင္တို႔သည္ မဘတ္ဘူးသေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ေသေနေသာသူတို႔၏ ဘုရားမဟုတ္၊ အသက္ရွင္ေသာသူတို႔ ၏ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူသည္ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၃ ပရိသတ္မ်ားတို႔သည္ ၾကားရလွ်င္ဆံုးမၾသဝါဒ ေပးေတာ္မူသည္ကို အံ့ၾသျခငး္ရွိၾက၏။
၃၄ ဇဒၵဳကဲတို႔၏ စကားကိုေခ်ေတာ္မူေၾကာင္းကိုဖာရိရွဲတို႔သည္ ၾကားလွ်င္စုေဝးၾက၍၊
၃၅ သူတို႔အဝင္ အပါ ျဖစ္ေသာ က်မ္းတတ္တေယာက္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုစံုစမ္း ေႏွာင့္ရွက္ျခင္းငွါ၊
၃၆ အရွင္ဘုရား၊ ပညတၱိက်မ္း၌ အဘယ္မည္ေသာ ပညတ္သည္သာ၍ ႀကီးသနည္းဟုေမးေလွ်ာက္ေသာ္၊
၃၇ ေယရႈက၊ သင္၏ ဘုရားသခင္ထာဝရ ဘုရားကိုစိတ္ႏွလံုး အၾကြင္းမဲ့ ဥာဏ္ရွိသမွ်ႏွင့္ ခ်စ္ေလာ့၊
၃၈ ဟူေသာ ပညတ္သည္ ပဌမပညတ္ျဖစ္၏။ ႀကီးျမတ္ေသာ ပညတ္သည္လည္း ျဖစ္၏။
၃၉ ထုိမွတပါးကိုယ္ႏွင့္ စပ္ဆုိင္ေသာသူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေလာ့ဟူေသာ ဒုတိယပညတ္သည္ ပဌမပညတ္ႏွင့္ သေဘာတူ၏။
၄၀ ဤပညတ္ႏွစ္ပါး တို႔ကားပညတၱိက်မ္းႏွင့္ အနာဂတၱိက်မ္း ရွိသမွ်တို႔၏ အခ်ဳပ္အျခာပင္ျဖစ္သတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၁ ဖာရိရဲွတို႔သည္ စုေဝး၍ေနၾကစဥ္တြင္ ေယရႈက၊ သင္တို႔သည္ ခရစ္ေတာ္ကိုအဘယ္သို႔ ထင္မွတ္ၾကသနည္း။
၄၂ အဘယ္သူ၏ သားျဖစ္သနည္းဟုေမးေတာ္မူလွ်င္၊ ဒါဝိဒ္၏ သားျဖစ္သည္ ဟုေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၄၃ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဒါဝိဒ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကုိသခင္ ဟူ၍ဝိညာဥ္ေတာ္ အားျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေခၚသနည္း။
၄၄ ဒါဝိဒ္၏ စကားမွာ၊ ထာဝရဘုရားက၊ သင္၏ရန္သူတို႔ကို သင္၏ေျခတင္ရာငါမခ်မထားမွီတိုင္ေအာင္ငါ့လက်္ာဘက္၌ထုိင္ေနေလာ့ ဟုငါ၏သခင္အားမိန္႔ေတာ္မူသည္ ဟုဒါဝိဒ္ဆိုသတည္း။
၄၅ ထုိသို႔ ဒါဝိဒ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို သခင္ဟူ၍ေခၚလွ်င္၊ အဘယ္သို႔သူ၏ သားျဖစ္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူသည္ရွိေသာ္၊
၄၆ အဘယ္သူမွ် စကားတခြန္းကိုျပန္ေလွ်ာက္ျခင္းငွါ မတတ္ႏုိင္ၾက။ ထုိေန႔မွ စ၍ေနာက္တဖန္အဘယ္သူမွ် မေမးမေလွ်ာက္ဝံ့ၾက။
