ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း အခန္းၾကီး ၄

၁ အုိဣသေရလအမ်ဳိး၊ သင္သည္ ျပန္လာလိုလွ်င္ ငါ့ထံသို႔ျပန္လာပါ။ သင္၏ရြံရွာဘြယ္တို႔ကို ပယ္လုိလွ်င္ ငါ့ထံမွမေရႊ႔ရ။

၂ သင္ကလည္း၊ ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ဟု သစၥာေစာင့္ျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္း၊ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအားျဖင့္ က်ိန္ဆိုလိမ့္မည္။ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔သည္လည္း၊ ထုိဘုရားသခင္အားျဖင့္ မိမိတုိ႔ကုိ ေကာင္းႀကီးေပး၍၊ ထုိဘုရားသခင္ကိုအမွီျပဳလ်က္ ဝါၾကြားၾကလိမ့္မည္ဟု ထာဝရဘုရားမိန္႔ေတာ္မူ၏။

၃ ထာဝရဘုရားသည္ ယုဒျပည္သူ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားတို႔အား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ သင္တို႔၏လယ္ကို ထြန္ၾကေလာ့။ ဆူးပင္တို႔တြင္ မ်ဳိးေစ့ကုိမၾကဲၾကႏွင့္။

၄ အုိယုဒျပည္သူ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားတုိ႔၊ ထာဝရဘုရားအဘုိ႔ အလုိငွါ၊ အေရဖ်ားလွီးမဂၤလာကို ခံ၍၊ သင္တို႔ႏွလံုးအေရဖ်ားကုိ လီွးဖယ္ၾကေလာ့။ သုိ႔မဟုတ္၊ သင္တို႔၏ အက်င့္မေကာင္းေသာေၾကာင့္၊ ငါ့အမ်က္သည္မီးကဲ့သုိ႔ထြက္၍ အဘယ္သူမွ်မၿငိမ္းႏုိင္ေအာင္ ေလာင္လိမ့္မည္။

၅ ယုဒျပည္၌တံပိုးမႈတ္ၾကေလာဟု၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔မွစ၍ တျပည္လံုးေၾကြးေၾကာ္၍ သိတင္းၾကားၾကေလာ့။ စည္းေဝး၍ ခုိင္ခံ့ေသာၿမိဳ႔မ်ားအတြင္းသို႔ ဝင္ၾကကုန္အံ့ဟု အရပ္ရပ္၌ အႏွံ႔အျပားေၾကြးေၾကာ္ၾကေလာ့။

၆ ဇိအုန္ေတာင္ေပၚမွာ အလံကိုထူၾကေလာ့။ လြတ္ေအာင္ေျပးၾကေလာ့။ ရပ္၍ မေနၾကႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား၊ ႀကီးစြာေသာပ်က္စီးျခင္း ေဘးဥပဒ္ကုိ ေျမာက္မ်က္ႏွာမွ ငါသည္ေဆာင္ခဲ့မည္။

၇ ျခေသ့ၤသည္ မိမိေနရာျခံဳထဲထြက္လာၿပီ။ တုိင္းႏုိင္ငံတို႔ကုိ ဖ်က္ဆီးေသာသူသည္ လမ္း၌လာဆဲရွိ၏။ သင္၏ျပည္ကို လူဆိတ္ညံ့ရာ အရပ္ျဖစ္ေစျခင္းငွါ၊ သူသည္မိမိေနရာမွ ထြက္လာသည္ျဖစ္၍၊ သင္၏ၿမိဳ႔တို႔သည္ လူမေနႏုိင္ေအာင္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကလိမ့္မည္။

၈ ထုိအေၾကာင္း ေၾကာင့္ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကုိ ဝတ္စည္းလ်က္၊ ငိုေၾကြးျမည္းတမ္း၍ ေအာ္ဟစ္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ ထာဝရဘုရား၌ ျပင္းစြာေသာအမ်က္ေတာ္သည္ ငါတို႔မွာလႊဲေရွာင္၍ မသြားေသး။

၉ ထုိအခါ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ မွဴးမတ္တို႔သည္ စိတ္ပ်က္ၾကလိမ့္မည္။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္တို႔သည္ မိန္းေမာေတြေဝလ်က္၊ ပေရာဖက္တို႔သည္ ထိတ္လန္႔လ်က္ရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၁၀ ငါကလည္း၊ အုိအရွင္ထာဝရဘုရား၊ သံလ်က္သည္ အသက္ကုိထိသည္တိုင္ေအာင္ ခြင္းေသာ္လည္း၊ သင္တုိ႔သည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ကုိယ္ေတာ္သည္ မိန္႔ေတာ္မူေသာအားျဖင့္၊ ဤလူမ်ားႏွင့္တကြ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားတို႔ကုိ အလြန္လွည့္စားေတာ္မူပါၿပီတကားဟု ေလွ်ာက္ဆုိ၏။     

၁၁ ထုိကာလ၌ ဤလူမ်ားႏွင့္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားတို႔ကုိ ရည္မွတ္၍ ဆိုရမည္ကား၊ ပူေသာေလသည္ ေတာ၌ျမင့္ေသာအရပ္က ငါ၏လူမ်ဳိးသတို႔သမီးထံသို႔ လာလိမ့္မည္။ အေမွာ္လႊင့္ေစျခင္း၊ သန္႔ရွင္းေစျခင္းငွါ လာေသာေလမဟုတ္။

၁၂ ထုိေလထက္ျပင္းေသာေလသည္ ငါအလို႔ကုိျပည့္စံုေစျခင္းငွါ လာလိမ့္မည္။ ယခုပင္ သူတို႔ကုိ ငါကိုယ္တိုင္စစ္ေၾကာစီရင္မည္။

၁၃ လာေသာမင္းသည္ မိုဃ္းတိမ္ကဲ့သုိ႔လာလိမ့္မည္။ သူ၏ ရထားတို႔သည္ ေလေဘြကဲ့သုိ႔ျဖစ္ၾက၏။ သူ၏ျမင္းတို႔သည္ ေရႊလင္းတထက္သာ၍ လွ်င္ျမန္ၾက၏။ ငါတို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ေရာက္ၾကၿပီ။

၁၄ အုိေယရုရွလင္ၿမိဳ႔၊ သင္သည္ကယ္တင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ၊ သင္၏စိတ္ႏွလံုးကုိ ဒုစရုိက္အျပစ္ႏွင့္ ကင္းစင္ေစေလာ့။ သင္၏အဓမၼအႀကံစည္တို႔သည္ အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး သင္၏အထဲ၌ တည္ေနရမည္နည္း။

၁၅ ဒန္ျပည္၌အသံကုိ ၾကားရ၏။ ဧဖရိမ္ေတာင္ေပၚမွာ ဒုကၡသိတင္းကို ဟစ္ေၾကာ္ၾက၏။

၁၆ အျပည္ျပည္တို႔၌ သိတင္းၾကားၾကေလာ့။ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔ကို ရည္မွတ္၍ ေၾကြးေၾကာ္ၾကေလာ့။ ကင္းေစာင့္တုိ႔သည္ ေဝးေသာျပည္ကလာ၍၊ ယုဒၿမိဳ႔မ်ားတဘက္၌ ထူးၾကလိမ့္မည္။

၁၇ လယ္ကိုေစာင့္ေသာသူမ်ားကဲ့သုိ႔ ထုိသူတို႔သည္ ယုဒျပည္ကုိ ဝန္းရံၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ထုိုျပည္သည္ ငါ့ကုိပုန္ကန္ၿပီ။

၁၈ သင္လုိက္ေသာ ထံုးစံႏွင့္ သင္က်င့္ေသာ အက်င့္တို႔သည္ သင့္အေပၚမွာ ဤအမႈကုိသက္ေရာက္ေစၿပီ။ သင္သည္ ထုိသုိ႔ေသာအမႈႏွင့္ေတြ႔၍ ခါးဆပ္ေသာစိတ္၊ နာၾကည္းစိတ္ရွိရာ၏ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၁၉ ငါ့အသည္းသည္ နာ၏။ ငါ့အသည္းသည္ နာ၏။ ငါ့ႏွလံုးအေရဖ်ားလည္း နာ၏။ ငါ့အထဲ၌ငါ့ႏွလံုး ပူေဆြး၏။ ငါသည္တိတ္ဆိတ္စြာမေနႏုိင္။ အေၾကာင္းမူကား၊ အိုငါ့ဝိညာဥ္၊ သင္သည္တံပိုးမႈတ္သံႏွင့္ စစ္တိုက္သံကို ၾကားရ၏။

၂၀ ပ်က္စီးၿပီ၊ ပ်က္စီးၿပီဟု အထပ္ထပ္ဟစ္ေၾကာ္ရ၏။ တျပည္လံုးပ်က္စီးၿပီ။ ငါ၏ တဲတုိ႔သည္ ခဏျခင္းတြင္ ပ်က္စီးၾကၿပီ။

၂၁ ငါသည္ အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး အလံကုိျမင္ရအံ့နည္။ အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး တံပိုးသံကုိ ၾကားရအံ့နည္း။

၂၂ အကယ္စင္စစ္ ငါ၏လူတို႔သည္ ထုိင္းမႈိင္း၍ ငါ့ကုိမသိၾက။ မုိက္ေသာသူငယ္ျဖစ္၍ ဥာဏ္မရွိၾက။ မေကာင္းေသာအမႈတို႔၌ လိမၼာၾက၏။ ေကာင္းေသာအမႈတို႔ကုိ မျပဳတတ္ၾက။

၂၃ ငါသည္ ေျမႀကီးကုိၾကည့္ရႈ၍ လြတ္လပ္လဟာျဖစ္၏။ မုိဃ္းေကာင္ကင္ကိုလည္း ငါၾကည့္ရႈ၍ အလင္းမရွိ။

၂၄ ေတာင္တုိ႔ကိုလည္း ငါၾကည့္ရႈ၍၊ သူတို႔ႏွင့္ တကြ ကုန္းရွိသမွ်တုိ႔သည္ တုန္လႈပ္လ်က္ေနၾက၏။

၂၅ ငါၾကည့္ရႈ၍ လူမရွိ။ မိုဃ္းေကာင္ကင္ငွက္အေပါင္းတို႔သည္ ေျပးၾကၿပီ။

၂၆ ငါၾကည့္ရႈ၍ ဝေျပာေသာျပည္သည္ ေတာျဖစ္ေလၿပီ။ ၿမိဳ႔မ်ားတို႔သည္ ၿပိဳပ်က္လ်က္ရွိၾက၏။ ထာဝရဘုရားေရွ႔၊ ျပင္းစြာေသာအမ်က္ေတာ္ေရွ႔၌ ထုိသုိ႔ေသာအျခင္းအရာ တုိ႔သည္ ျဖစ္ရၾက၏။

၂၇ ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ တျပည္လံုးပ်က္စီးရာျဖစ္လိမ့္မည္။ ပ်က္စီးျခင္းကုိ ငါမဆီးတား၊

၂၈ ထုိေၾကာင့္၊ ေျမႀကီးသည္ ညည္းတြားလိမ့္မည္။ မိုဃ္းေကာင္းကင္လည္း နက္လိမ့္မည္။ ငါသည္ေျပာၿပီးမွ ေနာင္တမရွိ။ ၾကံၿပီးမွ အၾကံမပ်က္ရ။

၂၉ ျမင္းစီးသူရဲႏွင့္ ေလးကိုင္သူရဲတို႔ ဟစ္ေသာ အသံေၾကာင့္၊ ၿမိဳ႔သားအေပါင္း တုိ႔သည္ ေတာအုပ္သုိ႔ ေျပးသြားၾက၏။ ေက်ာက္ေပၚသုိ႔တတ္ၾက၏။ ၿမိဳ႔ရွိသမွ်တို႔ကို စြန္႔ပစ္၍ ေနေသာသူတေယာက္ မွ်မရွိရ။

၃၀ သင္သည္ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ၊ အဘယ္သို႔ျပဳလိမ့္မည္နည္။ နီေမာင္းေသာအဝတ္ကုိ ဝတ္ေသာ္၎၊ ေရႊတန္ဆာကုိဆင္ေသာ္၎၊ သင္၏မ်က္ႏွာစုတ္ပဲ့သည္တုိင္ေအာင္ ေဆးသုတ္ေသာ္၎၊ သင္၏တင့္တယ္ျခင္းကုိ အခ်ည္းႏွီးျပ၏။ သင္၏ ရည္းစားတို႔သည္ သင့္ကုိစြန္႔၍၊ သင္၏အသက္ကုိ သတ္ျခင္းငွါ ရွာႀကံၾက၏။

၃၁ အကယ္စင္စစ္သားဘြားေသာ မိန္းမညည္းသံ၊ သားဦးဘြားေသာမိန္းမ၏ ေဝဒနာခံရာအသံကဲ့သို႔၊ ဇိအုန္သတို႔သမီးေအာ္ဟစ္သံကို ငါၾကားရ၏။ ထိုသတို႔သမီးက၊ အကြၽႏ္ုုပ္သည္ အမဂၤလာရွိပါ၏။ လူသတ္မ်ား ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္စိတ္ပ်က္ပါ၏ဟု မိမိလက္ဝါးကိုျဖန္႔၍ ငိုေၾကြးလ်က္ေန၏။