ေဒသနာက်မ္း အခန္းၾကီး ၁၂
၁ ငါေန၍ မေျပာႏိုင္ဟုဆိုရေသာ ကာလသည္ မနီး၊ ဆိုးေသာကာလမေရာက္မီွီ၊ ယခုအသက္ပ်ိဳစဥ္ အခါပင္၊ သင့္ကိုဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ အရွင္ကိုေအာက္ေမ့ေလာ့။
၂ ေနႏွင့္အလင္း၊ လႏွင့္ၾကယ္တို႔သည္ ကြယ္၍ မိုဃ္းရြာၿပီးမွ၊ အထပ္ထပ္ရြာတက္ေသာ ကာလမေရာက္မီွေအာက္ေမ့ေလာ့။
၃ ထိုကာလ၌အိမ္ေစာင့္ တို႔သည္ တုန္လႈပ္၍၊ ခိုင္ခံ့ေသာသူတို႔သည္ အားေလ်ာ့ၾကလိမ့္မည္။ ဆန္ႀကိတ္ေသာသူတို႔သည္ နည္းေသာေၾကာင့္ရပ္ၾကလိမ့္မည္။ ျပတင္းေပါက္ျဖင့္ၾကည့္ေသာ သူတို႔သည္အလင္းကြယ္ၾကလိမ့္မည္၊၊
၄ ႀကိတ္သံေလ်ာ႔ေသာအခါ၊ လမ္းနားမွာတံခါးရြက္ တို႔သည္ ေစ့လွ်က္ရွိလိမ့္မည္။ ငွက္သံၾကားေသာအခါ၊ ေစာေစာထလိမ့္မည္။ သီခ်င္းသည္မအပါင္းတို႔သည္ အသံေသးၾကလိမ့္မည္။
၅ ထုိကာလ၌ ျမင္ရေသာအရာတို႔ကိုေၾကာက္လိမ့္မည္။ လမ္း၌ ေဘးေတြ႔မည္ဟု ထင္ၾကလိမ့္မည္။ ဗာတံပင္ပြင့္လိမ့္မည္။ က်ဳိင္းေကာင္သည္ မိမိ၌ မိမိိေလးလိမ့္မည္။ အလုိဆႏၵ ေလ်ာ့လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား၊ လူသည္ထာဝရေနရာသို႔ သြားဆဲရွိ၍ ငိုျခင္းသည္တုိ႔သည္လမ္းတို႔၌လွည့္လည္ၾက၏။
၆ ေငြႀကိဳးျပဳတ္ျခင္း၊ ေရႊဖလားကြဲျခင္း၊ စမ္းေရတြင္း၌ ေရပံုးေပါက္ျခင္း၊ ေရက်င္းနားမွာ စက္က်ဳိးျခင္း အျခင္းအရာ တုိ႔သည္ ျဖစ္ၾက လိမ့္မည္။
၇ ထုိကာလ၌ ေျမမႈန္႔သည္ ေနရင္းေျမသို႔င္း ဝိညာဥ္သည္ အရင္ေပးေသာ ဘုရားသခင္ထံ သို႔င္း ျပန္သြားရလိမ့္မည္။
၈ အနတၱသက္သက္ အလံုးစံုတုိ႔သည္ အနတၱျဖစ္ၾကလိမ့္မည္ ဟုဓမၼေဒသနာဆရာ ေဟာေျပာ၏။
၉ ဓမၼေဒသနာဆရာသည္ ပညာရွိသည္အတိုင္း၊ ပရိသတ္တို႔အား ပညာအတတ္ကို သြန္သင္ေလ့ရွိ၏၊၊ လံု႔လဝိရိယ ျပဳလ်က္ မ်ားစြာေသာ သုတၱံစသားတို႔ကို ရွာေဖြ၍ စီရင္၏။
၁၀ ဓမၼေဒသနာဆရာသည္ နားေထာင္ဘြယ္ေသာ စကားကိုရွာ၍၊ ေရးထားခ်က္စကားသည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာစကား၊ သမၼာစကားျဖစ္၏။
၁၁ ပညာရွိသေသာ သူ၏စကားသည္တုတ္ခြၽန္ႏွင့္င္း၊ တပါးတည္းေသာသုိးထိန္းႀကီး အပ္းေပေတာ္မူ၍ ပရိတ္အပ္တို႔ရုိက္ထားေသာ သံခြၽန္ႏွင့္င္း တူသည္။
၁၂ တဖန္တံု၊ ငါ့သား၊ ထုိသို႔ေသာစကားျဖင့္ ဆံုးမျခင္းကို ခံေလာ့။ စာမ်ားကိုစီရင္၍ မကုန္ႏုိင္။ စာကိုႀကိဳးစား၍ ၾကည့္ရႈျခင္းအမႈသည၊္ ကိုယ္ကိုေႏွာင့္ရွက္ေသာအမႈ ျဖစ္၏။
၁၃ အခ်ဳပ္အျခာ စကားဟူမူကား ဘုရားသခင္ကိုေၾကာက္ရြံ႔၍၊ ပညတ္ေတာ္တို႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ ေလာ့။ ဤေရြ႔ကား၊ လူႏွင့္ဆိုင္ေသာအမႈဟူကား အလံုးစံုတို႔ကို ခ်ဳပ္ျခာသတည္း။
၁၄ အေၾကာင္းမူကား၊ ဘုရားသခင္သည္ ခပ္သိမ္းေသာဝွက္ထားျခင္းမွစ၍၊ အလံုးစံုေသာအမႈ၊ ေကာင္းမေကာင္းရွိသမွ်တုိ႔ကို စစ္ေၾကာ၍၊ တရားသျဖင့္ စီရင္ေတာ္မူလတံ့သတည္း။ ေရွာလမုန္မင္းႀကီး စီရင္ေရးထားေသာ ေဒသနာက်မ္းၿပီး၏။
