ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၅
၁ တရံေရာအခါ ဂေနၤသရက္အိုင္နားမွာ ရပ္ေတာ္မူ၍၊ လူမ်ားတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ တရားကို နားေထာင္ျခင္းငွါ ကိုယ္ေတာ္အနီးသို႔ တိုးေဝွ႔ၾကစဥ္တြင္၊ ကမ္းနားမွာစိုက္ေသာ ေလွႏွစ္စင္း ကိုျမင္ေတာ္မူ၏။
၂ တံငါ တို႔သည္ ေလွထဲကထြက္၍ ပိုက္ကြန္တို႔ကို ေဆးေလွ်ာ္လ်က္ေနၾက၏။
၃ ထိုေလွတို႔တြင္ ရွိမုန္၏ေလွထဲသို႔ ဝင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေလွကိုကမ္းနားမွာအနည္းငယ္ ခြာဖြင့္ေစျခင္းငွါ ရွိမုန္ကိုအခြင့္ေတာင္းေတာ္မူ၏။ ထိုေလွေပၚမွာ ထိုင္လ်က္ လူမ်ားတို႔ကို ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူ၏။
၄ စကားေတာ္ျပတ္ေသာအခါ၊ ေရနက္ရာအရပ္သို႔ ေရႊ႔ဦးေလာ့။ ပိုက္ကြန္ကိုခ်၍ ငါးကိုအုပ္စမ္း ေလာ့ဟု ရွိမုန္အား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၅ ရွိမုန္ကလည္း၊ သခင္၊ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ တညဥ့္လံုးႀကိဳးစားေသာ္လည္း တေကာင္ကိုမွ် မရပါ။ သို႔ရာတြင္ အမိန္႔ေတာ္ရွိလွ်င္ ပိုက္ကြန္ကိုခ်ပါမည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
၆ ထိုသို႔ခ်ၾကၿပီး လွ်င္ အလြန္မ်ားစြာ ေသာငါးတို႔ကို အုပ္မိသျဖင့္ ပိုက္ကြန္သည္ စုတ္ပ်တ္စရွိ၏။
၇ အျခားေသာ ေလွတစင္း၌ ရွိေသာ အေပါင္းအေဘာ္တို႔သည္ လာ၍ကူညီေစျခင္းငွါ သူတို႔ကိုအမွတ္ေပးသျဖင့္၊ သူတို႔လာ၍ ေလွႏွစ္စင္းနစ္လုမတတ္ ငါးႏွင့္ျပည့္ေစၾက၏။
၈ ရွိမုန္ေပတရုသည္ျမင္လွ်င္၊ ေယရႈ၏ပုဆစ္ေတာ္ကို ဦးတိုက္၍၊ သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အျပစ္မ်ားေသာသူျဖစ္ပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္ဆီမွၾကြသြားေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
၉ အဘယ္ေၾကာင့္ဤသို႔ေလွ်ာက္သနည္း ဟူမူကား၊ အုပ္မိေသာ ငါးမ်ားကို ေထာက္သျဖင့္၊ ရွိမုန္ႏွင့္သူ၏ အေပါင္းအေဘာ္ ေဇေဗဒဲ၏သား ယာကုပ္ႏွင့္ေယာဟန္မွစ၍ ရွိမုန္ႏွင့္ ပါသမွ်ေသာသူတို႔သည္ မိန္းေမာေတြေဝျခင္းရွိၾက၏။
၁၀ ေယရႈကလည္း၊ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းမရွိႏွင့္။ သင္သည္ ယခုမွစ၌ လူတို႔ကို ဘမ္းမိေသာ သူျဖစ္လိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၁ ကမ္းနားမွာေလွကိုဆိုက္ၿပီးလွ်င္၊ ထိုသူတုိ႔သည္ရွိသမွ် တို႔ကိုစြန္႔ပစ္၍ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ၾက၏။
၁၂ ကိုယ္ေတာ္သည္ ၿမိဳ႔တၿမိဳ႔၌ရွိေတာ္မူစဥ္၊ တကိုယ္လံုးႏူနာစြဲေသာ သူတေယာက္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ျမင္လွ်င္ ျပပ္ဝပ္၍၊ သခင္၊ အလိုေတာ္ရွိလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ကို သန္႔ရွင္းေစႏိုင္ေတာ္မူသည္ဟု ေတာင္းပန္ေလ၏။
၁၃ ေယရႈကလည္း၊ ငါအလိုရွိ၏။ သန္႔ရွင္းျခင္းသို႔ေရာက္ေစဟု မိန္႔ေတာ္မူလ်က္၊ လက္ေတာ္ကိုဆန္႔၍ ထိုသူကို တို႔ေတာ္မူ၏။ ထိုခဏျခင္းတြင္ ႏူနာေပ်ာက္ေလ၏။
၁၄ ေယရႈကလည္း၊ ဤအေၾကာင္းအရာကို အဘယ္သူအားမွ် မေျပာႏွင့္။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ထံသို႔သြား၍ ကိုယ္ကိုျပေလာ့။ သူတပါး၌သက္ေသျဖစ္ေစျခင္းငွါ သန္႔ရွင္းျခင္းသို႔ ေရာက္သည္အတြက္ ေမာေရွစီရင္မွာထားေသာ ပူေဇာ္သကၠာကိုဆက္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၅ သို႔ေသာ္ လည္း သိတင္းေတာ္သည္သာ၍ ေက်ာ္ေစာသျဖင့္၊ မ်ားစြာေသာလူအေပါင္းတို႔သည္ တရားနာလိုေသာငွါ၎၊ အနာေရာဂါ ၿငိမ္းေစျခင္း ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံလိုေသာငွါ၎ စုေဝးလ်က္ရွိၾက၏။
၁၆ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေတာအရပ္သို႔ ၾကြ၍ ဆုေတာင္းေလ့ရွိေတာ္မူ၏။
၁၇ တေန႔သ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူစဥ္၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔မွစေသာ ယုဒျပည္၊ ဂါလိလဲျပည္ ၿမိဳ႔ရြာမ်ားတုိ႔က ေရာက္လာေသာဖာရိရွဲတို႔ႏွင့္ နိႆရည္းဆရာတို႔သည္ ထိုင္လ်က္ရွိၾက၍၊ အနာေရာဂါကိုၿငိမ္းေစ ျခင္းငွါ သခင္ဘုရား၏ တန္ခိုးေတာ္သည္ ထင္ရွား၏။
၁၈ ထိုအခါ လက္ေျခေသေသာသူတေယာက္ကို အိပ္ရာႏွင့္တကြ အထံေတာ္သို႔ ေဆာင္ခဲ့၍ ေရွ႔ေတာ္၌သြင္းထားျခင္းငွါ ရွာႀကံၾက၏။
၁၉ လူစုေဝးလ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ ဝင္စရာလမ္းကို မေတြ႔သျဖင့္ အိမ္မိုးေပၚသို႔တက္၍ အုတ္မိုးကိုေဖာက္ၿပီးမွ လူနာကို အိပ္ယာႏွင့္တကြ လူမ်ားအလယ္ ေယရႈ၏ ေရွ႔ေတာ္သို႔ေလ်ာ့ခ်ၾက၏။
၂၀ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုသူတို႔၏ယံုၾကည္ျခင္းကိုျမင္လွ်င္ လူနာအား၊ အခ်င္းလူ၊ သင္၏အျပစ္ကိုလြတ္ေစၿပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၁ က်မ္းျပဳဆရာႏွင့္၊ ဖာရိရွဲတို႔က၊ ဘုရားကိုလြန္က်ဴး၍ေျပာေသာ ဤသူကား အဘယ္သူနည္း။ ဘုရားသခင္မွတပါး အဘယ္သူသည္ အျပစ္ကိုလႊတ္ႏိုင္သနည္းဟု ထင္မွတ္ၾက၏။
၂၂ ေယရႈသည္ ထိုသူတို႔၏ထင္မွတ္ျခင္းကို သိေတာ္မူလွ်င္၊ သင္တို႔စိတ္ထဲမွာအဘယ္ေၾကာင့္ ထင္မွတ္ၾကသနည္း။
၂၃ အဘယ္စကားကိုသာ၍ ေျပာလြယ္သနည္း။ သင္၏အျပစ္ကိုလြတ္ေစၿပီဟု ေျပာလြယ္သေလာ။ သင္ထ၍ လွမ္းသြားေလာ့ဟု ေျပာလြယ္သေလာ။
၂၄ လူသားသည္ ေျမႀကီးေပၚမွာ အျပစ္လႊတ္ပိုင္သည္ကို သင္တုိ႔သိေစျခင္းငွါ ထေလာ့။ ကိုယ္အိပ္ယာကို ေဆာင္၍ ကိုယ္အိမ္သို႔သြားေလာ့၊ သင့္အားငါဆိုသည္ဟု လက္ေျခေသေသာသူအား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၅ ထိုသူသည္ လည္း လူမ်ားေရွ႔မွာခ်က္ျခင္းထ၍ အိပ္ယာကို ေဆာင္လ်က္။ ဘုရားသခင္၏ဂုဏ္ေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းလ်က္ မိမိအိမ္သို႔ သြားေလ၏။
၂၆ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ မိန္းေမာေတြေဝ၍ ေၾကာက္ရြံ႔အားႀကီးသည္ႏွင့္၊ ငါတို႔သည္ အံ့ဘြယ္ေသာ အမူအရာကို ယေန႔ျမင္ခဲ့ၿပီဟု ေျပာဆို၍ဘုရားသခင္၏ဂုဏ္ေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၾက၏။
၂၇ ထိုေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ထြက္ၾကြ၍၊ ေလဝိအမည္ရွိေသာ အခြန္ခံသူသည္ အခြန္ခံရာတဲ၌ ထိုင္ေန သည္ကိုျမင္ေသာ္၊ ငါ့ေနာက္သို႔လိုက္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၈ ထိုသူသည္လည္း ရွိသမွ်တို႔ကို စြန္႔ပစ္လ်က္ ထ၍ ေနာက္ေတာ္သို႔ လိုက္ေလ၏။
၂၉ ထိုေနာက္မွ ေလဝိသည္ ကိုယ္ေတာ္အဘို႔အလိုငွါ မိမိအိမ္၌ ႀကီးစြာေသာပြဲကိုခံ၍၊ အခြန္ခံေသာသူမ်ားႏွင့္ အျခားေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္မွ စေသာ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္တကြ စားပြဲ၌ ေလ်ာင္းၾက၏။
၃၀ က်မ္းျပဳဆရာႏွင့္ဖာရိရွဲတို႔က၊ သင္တို႔သည္ အခြန္ခံေသာသူ၊ ဆိုးေသာသူတို႔ႏွင္အတူ အဘယ္ ေၾကာင့္ စားေသာက္ၾကသနည္းဟု တပည့္ေတာ္တို႔ကို ကဲ့ရဲ႔ျပစ္တင္ၾက၏။
၃၁ ေယရႈကလည္း၊ က်န္းမာေသာသူ တို႔သည္ ေဆးသမားကိုအလိုမရွိၾက။ နာေသာသူတို႔ သာလွ်င္ အလိုရွိၾက၏။
၃၂ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူတို႔ကို ေနာင္တ သို႔ေခၚျခင္းငွါ ငါလာသည္မဟုတ္။ ဆိုးေသာ သူတို႔ကို ေခၚျခင္းငွါ ငါလာသည္တည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၃ လူအခ်ိဳ႔တို႔က၊ ေယာဟန္၏တပည့္တို႔ႏွင့္ ဖာရိရွဲတို႔သည္ အစာေရွာင္ျခင္းႏွင့္ဆုေတာင္းျခင္းတို႔ကို အဖန္တလဲလဲျပဳၾကသည္ျဖစ္၍၊ အဘယ္ေၾကာင့္ကိုယ္ေတာ္၏တပည့္တို႔သည္ စားေသာက္လ်က္ ေနၾကပါသ နည္း ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
၃၄ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ မဂၤလာေဆာင္လုလင္သည္ မိမိအေပါင္းအေဘာ္တို႔ ႏွင့္အတူရွိစဥ္အခါ သူတို႔ကိုအစာေရွာင္ေစႏိုင္သေလာ။
၃၅ မဂၤလာေဆာင္လုလင္ကို သူ၏အေပါင္းအေဘာ္ တို႔ႏွင့္ခြါ၍ ယူသြားေသာ အခ်ိန္ကာလေရာက္လိမ့္မည္။ ထိုကာလအခါ သူတို႔သည္ အစာေရွာင္ၾကလိမ့္မည္။
၃၆ ဥပမာကား၊ အဝတ္ေဟာင္း ကိုအထည္သစ္ႏွင့္ဖာေလ့မရွိ။ ထိုသို႔ဖာလွ်င္ အထည္သစ္သည္ ဆြဲဆုတ္တတ္၏။ ဖာေသာအထည္သစ္သည္ အဝတ္ေဟာင္းႏွင့္မသင့္မတင့္တတ္။
၃၇ ၎နည္း၊ ေဟာင္းေသာ သားေရဘူး၌ အသစ္ေသာစပ်စ္ရည္ကို ထည့္ေလ့မရွိ။ ထိုသို႔ထည့္လွ်င္ အသစ္ေသာစပ်စ္ရည္သည္ သားေရဘူးကို ဆုတ္ခြဲသျဖင့္၊ စပ်စ္ရည္သည္ ယို၍ သားေရဘူးလည္း ပ်က္စီးတတ္၏။
၃၈ အသစ္ေသာ စပ်စ္ရည္ကို အသစ္ေသာသားေရဘူး၌ထည့္ရသည္၊ ထိုသို႔ထည့္လွ်င္ ႏွစ္ပါးစလံုး မပ်က္စီး။
၃၉ ေဟာင္းေသာ စပ်စ္ရည္ကို ေသာက္ၿပီးေသာသူသည္လည္း အသစ္ေသာစပ်စ္ရည္ကို ခ်က္ျခင္းအလို မရွိတတ္။ ေဟာင္းေသာ စပ်စ္ရည္သာ၍ေကာင္းသည္ကို သိ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။