ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၂
၁ ထုိအခါအတိုင္းမသိမ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ စုေဝး၍ အခ်င္းခ်င္း နင္းမိမတတ္ေနၾကသည္ရွိေသာ္၊ ေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔အားမိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ လွ်ဳိ႔ဝွက္ျခင္းတည္း ဟူေသာဖာရိရွဲတို႔၏ တေဆးကို ေရွ႔ဦးစြာ ၾကဥ္ေရွာင္ၾကေလာ့။
၂ ဖံုးထားလ်က္ရွိသမွ်တို႔သည္ ပြင့္လိမ့္မည္။ ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ရွိသမွ် တို႔သည္လည္း ထင္ရွားလိမ့္ မည္။
၃ ေမွာင္မိုက္၌သင္တို႔ေျပာသမွ်ေသာအရာမ်ားကို သူတပါးတို႔သည္ အလင္း၌နားၾကားၾကလိမ့္မည္။ သင္တို႔ သည္အခန္းထဲမွာနားအပါး၌ ေျပာေသာအရာမ်ားကို အိမ္မိုးေပၚမွာ ဟစ္ေၾကာ္ၾကလိမ့္မည္။
၄ ငါ့အေဆြတို႔၊ သင္တို႔အားငါဆိုသည္ကား၊ ကိုယ္ခႏၶြာကိုသတ္၍ ေနာက္တဖန္ အလွ်င္းမျပဳႏိုင္ေသာ သူတို႔ကိုမေၾကာက္ၾကႏွင့္။
၅ အဘယ္သူကိုေၾကာက္ရမည္နည္း ဟူမူကား၊ ကိုယ္ခႏၶြာ ကိုသတ္ၿပီးမွ ငရဲထဲသို႔ခ်ႏိုင္ေသာသူကို ေၾကာက္ၾကေလာ့။ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ ထိုသူကိုေၾကာက္ၾကေလာ့။
၆ စာငွက္ငါးေကာင္ကို အႆရိႏွစ္ျပားအဘိုးႏွင့္ ဝယ္ရသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုစာငွက္တေကာင္ကိုမွ် ဘုရားသခင္ေမ့ေလ်ာ့ေတာ္မမူ။
၇ သင္တို႔ဆံပင္သည္လည္း အကုန္အစင္ ေရတြက္လ်က္ရွိ၏။ ထိုေၾကာင့္ မေၾကာက္ၾကႏွင့္။ သင္တို႔သည္ စာငွက္အမ်ားတို႔ထက္သာ၍ ျမတ္ၾက၏။
၈ ငါဆိုသည္ကား၊ အၾကင္သူသည္ လူတို႔ေရွ႔မွာငါ့ကိုဝန္ခံအ့ံ၊ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းကင္ တမန္တို႔ေရွ႔မွာ လူသားသည္ ထိုသူကိုဝန္ခံမည္။
၉ အၾကင္သူသည္ လူတို႔ေရွ႔မွာငါ့ကိုျငင္းပယ္အံ့၊ ဘုရားသခင္၏ေကာင္း ကင္တမန္တို႔ေရွ႔မွာ ထိုသူကိုငါျငင္းပယ္မည္။
၁၀ လူသားကို ႏႈတ္ျဖင့္ျပစ္မွားေသာ သူမည္သည္ကား၊ အျပစ္ႏွင့္လြတ္ ေစျခင္းအခြင့္ကိုရႏိုင္၏။ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကို ကဲ့ရဲ႔ေသာသူ မည္သည္ကား၊ အျပစ္ႏွင့္လြတ္ေစျခင္း အခြင့္ကိုရႏိုင္၏။ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကို ကဲ့ရဲ႔ေသာ သူမည္သည္ကား၊ အျပစ္ႏွင့္လြတ္ေစျခင္းအခြင့္ကို မရႏိုင္ရာ။
၁၁ သင္တို႔ကို တရားစရပ္သို႔၎၊ အကဲအမႉး၊ မင္းမ်ားေရွ႔သို႔၎၊ ပို႔ေဆာင္ၾကေသာအခါ အဘယ္သို႔ ျပန္ေျပာရမည္ကို မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္။
၁၂ အေၾကာင္းမူကား၊ ထိုခဏခ်င္းတြင္ အဘယ္သို႔ေျပာရမည္ကို သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ အႀကံေပးမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၃ လူအစုအေဝး၌ပါေသာသူတေယာက္က၊ အရွင္ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္အစ္ကိုသည္ အေမြဥစၥာကို အကြၽႏ္ုပ္အား ေဝေပးပါမည္အေၾကာင္း အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္လွ်င္၊
၁၄ ကိုယ္ေတာ္က အခ်င္းလူ၊ အဘယ္သူသည္ သင္တို႔အမႈကို စီရင္ခြဲေဝပိုင္ေသာအခြင့္ကို ငါ့အားေပးအပ္သနည္း ဟုေမးေတာ္မူ၏။
၁၅ ထိုမွတပါး ေလာဘ လြန္က်ဴးျခင္းကို သတိႏွင့္ၾကဥ္ေရွာင္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ စည္းစိမ္ရွိ ေသာ္လည္း စည္းစိမ္၌ အသက္မတည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၆ တဖန္ ဥပမာစကားကို မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ သူေဌးတဦး၌ေျမေကာင္း၍ အသီးအႏွံမ်ားလွ၏။
၁၇ ထိုသူေဌးက၊ ငါသည္ အဘယ္သို႔ျပဳရမည္နည္း။ အသီးအႏွံမ်ားကို သိုထားစရာအရပ္မရွိ။
၁၈ ျပဳမည္အႀကံမူကား၊ ငါ့တိုက္မ်ားကိုဖ်က္၍ က်ယ္ေသာတိုက္တို႔ကိုတည္ၿပီးမွ၊ ငါ၏အသီးအႏွံဥစၥာ ရွိသမွ်တို႔ကို သိုထားမည္။
၁၉ ငါ့ဝိညာဥ္အားလည္း၊ အခ်င္းဝိညာဥ္၊ သင္သည္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာသံုးေဆာင္ရန္ ဥစၥာမ်ားကိုသိုထားလ်က္ရွိၿပီ။ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေလာ့။ စားေသာက္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းကိုျပဳေလာ့၊ ငါေျပာမည္ဟု သူေဌးအႀကံရွိ၏။
၂၀ ထိုသို႔အႀကံ ရွိစဥ္တြင္ဘုရားသခင္က၊ အခ်င္းလူမိုက္၊ ယေန႔ညဥ့္ပင္သင္၏ဝိညာဥ္ကို ရုပ္သိမ္းရာအခ်ိန္ေရာက္လိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍သင္သည္ ျပင္ဆင္သိုထားေသာဥစၥာကို အဘယ္သူပိုင္မည္နည္း ဟု သူေဌးအားမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၁ ထိုအတူ ကိုယ္အဘို႔ ဘ႑ာမ်ားကိုဆည္းဖူး၍၊ ဘုရားသခင္ေရွ႔ေတာ္၌ ဆင္းရဲေသာသူမည္သည္ကား၊ ထိုသူေဌးႏွင့္တူသည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၂ တဖန္ တပည့္ေတာ္တို႔အား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ ထိုေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ အဘယ္သို႔စားရမည္ဟူ၍ အသက္အဘို႔ မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္။ အဘယ္သို႔ဝတ္ရမည္ဟူ၍ ကိုယ္အဘို႔မစိုးရိမ္ ၾကႏွင့္ဟု ငါဆို၏။
၂၃ အစာထက္ အသက္ျမတ္သည္မဟုတ္ေလာ။ အဝတ္ထက္ ကိုယ္ျမတ္သည္မဟုတ္ေလာ။
၂၄ က်ီးကန္းမ်ားကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ၾက ေလာ့။ ထိုငွက္တို႔သည္ မ်ိဳးေစ့ကိုမစိုက္မႀကဲ၊ စပါးကိုမရိတ္၊ စပါးက်ီမရွိ၊ ဘ႑ာတိုက္မရွိ၊ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကိုေကြၽးေမြးေတာ္မူ၏။ ထိုငွက္တို႔ထက္ သင္တို႔သည္ အလြန္ျမတ္သည္မဟုတ္ေလာ။
၂၅ အဘယ္သူသည္ စိုးရိမ္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိအသက္တာကို တေတာင္ခန္႔မွ် တိုးပြားေစႏိုင္သနည္း။
၂၆ ထိုသို႔ အငယ္ဆံုးေသာအမႈကိုမွ် မတတ္ႏိုင္လွ်င္ ၾကြင္းေသာအမႈကို အဘယ္ေၾကာင့္ စိုးရိမ္ၾကသနည္း။
၂၇ ႏွင္းပင္တို႔သည္ အဘယ္သို႔ေသာအားျဖင့္ ႀကီးပြားသည္ကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ၾကေလာ့။ ထိုအပင္တို႔သည္ အလုပ္လည္းမလုပ္၊ ခ်ည္ျဖစ္ေစျခင္းငွါ မငင္မဝင့္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေသာေရွာလမုန္မင္းႀကီးအဝတ္သည္ ထိုအပင္တပင္မွ်၏ အဝတ္ကိုမမွီဟု ငါဆို၏။
၂၈ ယံုၾကည္ အားနည္းေသာသူတို႔၊ ယေန႔အသက္ရွင္လ်က္၊ နက္ျဖန္မီးဖိုထဲသို႔ေရာက္ေသာ ေတာျမက္ပင္ကို ဘုရားသခင္သည္ထုိသို႔ေသာ အဝတ္ႏွင့္ဖံုးလႊမ္းေတာ္မူလွ်င္၊ ထုိမွ်မက သင္တို႔ကိုအဝတ္ႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းေတာ္မူ မည္မဟုတ္ေလာ။
၂၉ ထုိေၾကာင့္ အဘယ္သို႔စားရအံ့နည္း၊ အဘယ္သို႔ေသာက္ရအံ့နည္းဟူ၍ မရွာေဖြၾကႏွင့္။ ေသာကေမႊေႏွာက္ျခင္းလည္းမရွိၾကႏွင့္။
၃၀ ထုိအရာမ်ားကုိ ေလာကီသားအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔သည္ ရွာေဖြတတ္ၾက၏။ ထုိအရာမ်ားကိုသင္တို႔သည္ အသုံုးလိုေၾကာင္းကို သင္တို႔အဘ သိေတာ္မူ၏။
၃၁ သင္တို႔မူကား ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္ကိုရွာၾကေလာ့။ ေနာက္မွ ထုိအရာမ်ားကို ထပ္၍ေပးေတာ္မူလတံ့။
၃၂ သိုးစုငယ္၊ သင္တို႔သည္ မေၾကာက္ၾကႏွင့္။ သင္တို႔အဘသည္ သင္တို႔အားႏုိင္ငံကို ေပးျခင္းငွါ အလိုရွိေတာ္မူ၏။
၃၃ သင္တို႔ဥစၥာမ်ားကို ေရာင္း၍ဆင္းရဲသားတို႔အားစြန္႔ႀကဲၾကေလာ့။ မေဆြးမေဟာင္းတတ္ေသာအိတ္တို႔ကို ကိုယ္သံုးဘို႔လုပ္ၾကေလာ့။ သူခုိးမေရာက္၊ ပိုးမ်ားမဖ်က္ဆီးရာအရပ္၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌မကုန္မဆံုးႏုိင္ေသာ ဘ႑ာကိုဆည္းဖူး ၾကေလာ့။
၃၄ အေၾကာင္းအမူကား၊ အၾကင္အရပ္၌ သင္တို႔၏ဘ႑ာရွိ၏၊ ထုိအရပ္သို႔ သင္တို႔စိတ္ႏွလံုးေရာက္တတ္၏။
၃၅ သင္တို႔သည္ ခါးပန္းစည္းလ်က္၊ ဆီးမီးထြန္းလ်က္ေနသျဖင့္၊
၃၆ သခင္သည္ မဂၤလာေဆာင္ ပဲြမွျပန္လာ၍ တံခါးကိုေခါက္ေသာအခါ ခ်က္ျခင္းဖြင့္ျခင္းငွါသခင္လာမည္ကိုေျမာ္လင့္၍ ေနေသာကြၽန္ကဲ့သို႔ ရွိေနၾကေလာ့။
၃၇ အၾကင္ကြၽန္တို႔သည္ ေစာင့္လ်က္ေနသည္ကို သခင္သည္ျပန္လာ၍ေတြ႔၏၊ ထုိကြၽန္တို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ ငါအမွန္ဆုိသည္ကား၊ သခင္သည္ခါးပန္းစည္းလ်က္ကြၽန္တို႔ကိုစားပဲြ၌ ေလ်ာင္းေစၿပီးမွ၊ ကိုယ္တိုင္လာ၍ သူတို႔အား လုပ္ေကြၽးလိမ့္မည္။
၃၈ ႏွစ္ခ်က္တီးအခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ သံုးခ်က္တီးအခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ သခင္သည္လာ၍ ထုိသို႔ေတြ႔လွ်င္၊ ထုိကြၽန္တို႔သည္မဂၤလာရွိၾက၏။
၃၉ အိမ္ရွင္သည္ သူခိုးလာမည္ အခ်ိန္နာရီကို သိရလွ်င္၊ မိမိအိမ္ကိုမထြင္း မေဖာက္ေစ ျခင္းငွါ ေစာင့္ေနလိမ့္မည္ကို သင္တို႔သိၾက၏။
၄၀ ထုိေၾကာင့္သင္တို႔သည္ ျပင္ဆင္လ်က္ေနၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ သင္တို႔မထင္မမွတ္ေသာအခ်ိန္၌ လူသားသည္ ၾကြလာလိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၁ ေပတရုကလည္း၊ သခင္၊ ဤဥပမာကိုအကြၽႏု္ပ္တို႔အားသာ မိန္႔ေတာ္မူသေလာ။ လူအေပါင္း တို႔အား မိန္႔ေတာ္မူသေလာဟု ေမးေလွ်ာက္လွ်င္၊
၄၂ သခင္ဘုရားက၊ အိမ္ရွင္သည္ မိမိအိမ္သားတို႔အား အခ်ိန္တန္လွ်င္ အစားအေသာက္တို႔ကိုေဝဖန္ေစျခင္းငွါ အအုပ္အခ်ဳပ္ခန္႔ထား၍၊ သစၥာႏွင့္၎၊ သတိပညာႏွင့္၎ျပည့္စံုေသာ ကြၽန္ကား အဘယ္သူနည္း။
၄၃ အၾကင္ကြၽန္သည္ ဤသို႔ျပဳလ်က္ေနသည္ကုိ အရွင္သည္ ျပန္လာ၍ေတြ႔၏။ ထုိကြၽန္သည္မဂၤလာရွိ၏။
၄၄ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ အရွင္သည္မိမိဥစၥာ ရွိသမွ်တို႔ကို ထုိကြၽန္၌အပ္လိမ့္မည္။
၄၅ သို႔မဟုတ္မူကား၊ အၾကင္ကြၽန္က၊ ငါ့အရွင္လာခဲလိမ့္မည္ ဟုစိတ္ထဲ၌ေအာက္ေမ့သည္ ႏွင့္ ကြၽန္ခ်င္းေယာက်္ား မိန္းမတို႔ကိုရုိက္ပုတ္လ်က္၊ စားေသာက္ယစ္မူး လ်က္ေန၏။
၄၆ ထုိကြၽန္ မၾကည့္မေမွ်ာ္ေသာေန႔ရက္၊ မၾကားမသိေသာ အခ်ိန္နာရီ၌သခင္သည္ ေရာက္လာလွ်င္၊ ထုိကြၽန္ကို ျပင္းစြာဆံုးမကြပ္မ်က္၍ သစၥာမရွိေသာသူတို႔ႏွင့္ တကြေနရာခ် လတံ့။
၄၇ အၾကင္ကြၽန္သည္မိမိသခင္၏ အလိုကိုသိလ်က္ႏွင့္ အသင့္မေန၊ သခင္၏ အလိုကိုမေဆာင္၊ ထုိကြၽန္သည္မ်ား စြာေသာဒဏ္ကိုခံရ၏။
၄၈ သခင္၏ အလိုကိုမလုိက္ဘဲလ်က္၊ ဒဏ္ခံထုိက္ေသာ အမႈကုိျပဳမိေသာသူကား၊ အနည္းငယ္ ေသာဒဏ္ကိုသာခံရ၏။ အၾကင္သူသည္ မ်ားစြာေသာေက်းဇူးကိုခံ၏၊ ထိုသူသည္ အမ်ားကိုဆပ္ရ၏။ အၾကင္သူ၌ မ်ားစြာေသာဥစၥာကိုအပ္ႏွင္း၏၊ ထုိသူကို မ်ားစြာေတာင္း လိမ့္မည္။
၄၉ ေျမေပၚ၌ မီးေလာင္းေစျခင္းငွါ ငါလာသတည္း။ ထိုမီးမညိွမွီတိုင္ေအာင္ငါ၏ အလိုမျပည့္စံု။ ဗတၱိဇံ တခုကို လည္း ငါခံစရာရွိ၏။
၅၀ ထို ဗတၱိဇံ ကိုမခံမွီတိုင္ေအာင္ငါသည္ အလြန္ၿငီးေငြ႔ေသာစိတ္ရွိ၏။
၅၁ ေျမေပၚ၌ၿငိမ္သက္ျခင္း ကိုေပး အံ့ေသာငွါငါလာသည္ဟု ထင္ၾကသေလာ။ ထုိသို႔ေသာအလိုငွါငါလာသည္ မဟုတ္။ အခ်င္းခ်င္းကြဲျပား ေစျခင္းငွါ ငါလာသည္ဟု ငါဆို၏။
၅၂ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား၊ ယခုမွစ၍အိမ္တအိမ္၌ေနေသာလူငါးေယာက္တို႔သည္ ႏွစ္ေယာက္တစုသံုးေယာက္တစု အခ်င္းခ်င္း ကြဲျပား လိမ့္မည္။
၅၃ အဘႏွင့္သား၊ အမိႏွင့္သမီး၊ ေယာကၡမႏွင့္ေခြၽးမ အခ်င္းခ်င္းကဲြျပားလိမ့္မည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၅၄ တဖန္လူတစုအေဝးတို႔အားမိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ သင္တုိ႔သည္အေနာက္မ်က္ႏွာ၌ မိုဃ္းရိပ္ တက္သည္ ကိုျမင္ေသာအခါမိုဃ္းရြာမည္ဟု ခ်က္ျခင္းဆိုတတ္၏။ ဆိုသည္အတိုင္းလည္းျဖစ္တတ္၏။
၅၅ ေတာင္ေလလာသည္ ကိုျမင္ေသာအခါေနပူမည္ဟု ဆိုတတ္၏။ ဆိုသည္အတုိင္းလည္းျဖစ္တတ္၏။
၅၆ လွ်ဳိ႔ဝွက္ေသာသူတို႔၊ သင္တို႔သည္ ေျမႀကီး၏ မ်က္ႏွာႏွင့္မိုဃ္းေကာင္းကင္၏မ်က္ႏွာကို ပုိင္းျခား၍ သိႏိုင္ၾက၏။ ယခုကပ္ကာလကို အဘယ္ေၾကာင့္ ပိုင္းျခား၍ မသိႏုိင္ၾကသနည္း။
၅၇ ထုိမွတပါး ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကို အဘယ္ေၾကာင့္အလိုအေလ်ာက္ ပိုင္းျခား၍မသိ ၾကသနည္း။
၅၈ သင္သည္ တရားေတြ႔ဘက္ႏွင့္အတူ မင္းထံသို႔သြားေသာအခါ အမႈေျပေစျခင္းငွါ လမ္း၌ႀကိဳးစားေလာ့။ သို႔မဟုတ္တရား ေတြ႔ဘက္သည္ တရားသူႀကီးေရွ႔သို႔ဆဲြမည္။ တရားသူႀကီးလုလင္ေခါင္း၌အပ္၍၊ လုလင္ေခါင္းသည္ ေထာင္ထဲ၌ ေလွာင္ထားမည္။
၅၉ ေလ်ာ္ျပစ္ေငြရွိသမွ်ကိုမေလ်ာ္မွီတိုင္ေအာင္ ေထာင္ထဲကမထြက္ရ၊ ငါဆိုသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
