ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၉
၁ ေယရႈသည္ ေယရိေခါၿမိဳ႔သို႔ဝင္၍ ေရွာက္သြားေတာ္မူ၏။
၂ ထိုအခါ ဇကၡဲ အမည္ရွိေသာအခြန္ေခါင္း တေယာက္ရွိ၏။ ထိုသူသည္ ေငြရတတ္ေသာသူျဖစ္၏။
၃ ေယရႈသည္ အဘယ္သို႔ေသာသူျဖစ္သည္ကို ထိုသူသည္ ၾကည့္လို၍၊ လူအစုအေဝးမ်ားေသာေၾကာင့္၊ မိမိအရပ္လည္း နိမ့္သည္ျဖစ္၍မျမင္ႏိုင္။
၄ ထိုေၾကာင့္ ၾကြေတာ္မူမည့္ လမ္းတြင္ ေရွ႔သို႔ေျပး၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုျမင္အံ့ေသာငွါ သဖန္းပင္တပင္ကိုတက္ေလ၏။
၅ ထိုအရပ္သို႔ ေယရႈသည္ ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ ေမွ်ာ္ၾကည့္၍ ထိုသူကိုျမင္ေတာ္မူလွ်င္၊
၆ ဇကၡဲ၊ ျမန္ျမန္ဆင္းေလာ့။ သင္၏အိမ္၌ယေန႔ ငါတည္းေနမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဇကၡဲသည္ အလွ်င္အျမန္ဆင္း၍ ဝမ္းေျမာက္ေသာစိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ကို မိမိ အိမ္၌ဧည့္ခံေလ၏။
၇ ထိုအေၾကာင္းကို လူအေပါင္း တို႔သည္ျမင္ လွ်င္၊ ဆိုးေသာသူ၏အိမ္သို႔ဝင္၍ လုပ္ေကြၽးျခင္းကို ခံေတာ္မူပါသည္တကားဟု ကဲ့ရဲ႔ျပစ္တင္ၾက၏။
၈ ဇကၡဲသည္လည္း ရပ္ေန၍၊ သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ဥစၥာတဝက္ကို ဆင္းရဲေသာသူတို႔အား ေပးပါ၏။ တစံုတေယာက္ေသာသူ၏ ဥစၥာအနည္းငယ္ကို အကြၽႏ္ုပ္ယူမိလွ်င္၊ ေလးဆျပန္၍ ေပးပါ၏ဟု သခင္ဘုရားကိုေလွ်ာက္ဆို၏။
၉ ေယရႈကလည္း၊ ဤသူသည္ အာျဗဟံ၏ သားျဖစ္သည္ႏွင့္အေလ်ာက္၊ ယေန႔ပင္ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းေက်းဇူးသည္ ဤအိမ္အေပၚမွာ သက္ေရာက္ေလ၏။
၁၀ လူသားသည္ ေပ်ာက္ေသာ သူတို႔ကိုရွာ၍ ကယ္တင္အံ့ေသာငွါ ၾကြလာသတည္းဟု ဇကၡဲကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၁ ထိုအခါ ေယရႈရွလင္ၿမိဳ႔အနီးသို႔ေရာက္ေတာ္မူ၍၊ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ခ်က္ျခင္း ေပၚထြန္းမည္ဟု လူမ်ားထင္မွတ္ေသာေၾကာင့္၊ ပရိသတ္အလယ္၌ထပ္၍ မိန္႔ေတာ္မူေသာ ဥပမာကား၊
၁၂ အမတ္တေယာက္သည္ မင္းႀကီးအရာကိုခံလို၍ မိမိျပည္သို႔ျပန္လာမည္ဟု အႀကံရွိလ်က္ ေဝးေသာ ျပည္သို႔သြား၏။
၁၃ မသြားမွီ မိမိငယ္သား တက်ိပ္ကိုေခၚ၍၊ ေငြတပိႆာစီအပ္ေပးလ်က္ ငါျပန္၍မလာ မွီတိုင္ေအာင္ ကုန္သြယ္ျခင္းအမႈကိုျပဳၾကေလာ့ဟု မွာထားေလ၏။
၁၄ ျပည္သားအခ်ိဳ႔တို႔သည္ ထိုအမတ္ ကိုမနာလို၍၊ ထိုသူ၏အအုပ္အခ်ဳပ္ကို ငါတို႔မခံလိုပါဟု တမန္ကိုသူ႔ေနာက္သို႔ ေစလႊတ္ၾက၏။
၁၅ ထိုအမတ္သည္ မင္းႀကီးအရာကိုခံ၍ ျပန္လာေတာ္မူေသာအခါ၊ ေငြခံေသာ ငယ္သားတို႔သည္ အသီးသီးအဘယ္မွ်ေလာက္ အျမတ္ရသည္ကိုသိျခင္းငွါ၊ သူတို႔ကိုေခၚေခ်ဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိ၏။
၁၆ ပထမသူသည္လာ၍၊ သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ေပးေသာ ေငြတပိႆာအားျဖင့္ အခြက္တဆယ္ အျမတ္ရပါ ၿပီဟု ေလွ်ာက္လွ်င္၊
၁၇ သခင္က၊ သာဓု၊ ငယ္သားေကာင္း၊ သင္သည္အမႈငယ္၌ သစၥာေစာင့္ေလၿပီ။ ၿမိဳ႔ဆယ္ၿမိဳ႔ကို အုပ္စိုးေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၈ ဒုတိယသူသည္လာ၍၊ သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ေပးေသာေငြတပိႆာအားျဖင့္ ငါးပိႆာ အျမတ္ရပါၿပီဟု ေလွ်ာက္လွ်င္၊
၁၉ သခင္က၊ သင္သည္ ၿမိဳ႔ငါးၿမိဳ႔ကို အုပ္စိုးေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၀ အျခားေသာ သူသည္လာ၍၊ သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ပဝါ၌ ထုတ္ထားေသာကိုယ္ေတာ္၏ေငြ တပိႆာရွိပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ခဲယဥ္းေသာသူျဖစ္သည္ႏွင့္၊
၂၁ ကိုယ္မသိုမထားေသာဥစၥာကို သိမ္းယူ၍၊ ကိုယ္မစိုက္မပ်ိဳးေသာလယ္၌ ရိတ္တတ္ သည္ကို အကြၽႏ္ုပ္ေထာက္၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုေၾကာက္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္လွ်င္၊
၂၂ သခင္က၊ ဆိုးညစ္ေသာငယ္သား၊ သင္၏စကားကိုသာလိုက္၍ သင္၏အမႈကိုငါစီရင္မည္။ ငါသည္ ခဲယဥ္းေသာသူျဖင္လ်က္ ကိုယ္မသိုမထား ေသာ ဥစၥာကိုသိမ္းယူ၍၊ ကိုယ္မစိုက္မပ်ိဳးေသာလယ္၌ ရိတ္သည္ကို သင္သိသည္မွန္လွ်င္၊
၂၃ ငါ့ေငြကို ပြဲစားလက္သို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ မအပ္သနည္း။ ထိုသို႔အပ္လွ်င္ ငါျပန္လာေသာအခါ ေငြရင္းႏွင့္အတိုး ကိုရႏိုင္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ ၿပီးေသာ္၊
၂၄ အေျခြအရံတို႔အား၊ ေငြတပိႆာကို သူ႔လက္မွႏႈတ္ၾက။ အခြက္တဆယ္ရွိေသာသူအား ေပးၾကဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၅ အေျခြအရံတို႔ကလည္း၊ သခင္၊ ထိုသူ၌ အခြက္တဆယ္ရွိပါ၏ ဟုေလွ်ာက္ၾကလွ်င္၊
၂၆ ငါဆိုသည္ကား၊ အၾကင္သူသည္ ရတတ္၏၊ ထိုသူအား ေပးဦးမည္။ အၾကင္သူသည္ဆင္းရဲ၏၊ ထိုသူ၌ရွိသမွ်ကိုပင္ ႏႈတ္လိမ့္မည္။
၂၇ ထိုမွတပါး ငါ၏အအုပ္အခ်ဳပ္ကို မခံလိုေသာငါ့ရန္သူတို႔ကို ေခၚခဲ့ၾက။ ငါ့ေရွ႔မွာသတ္ၾကဟု စီရင္ေတာ္မူသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၈ ထိုသို႔မိန္႔ေတာ္မူၿပီးမွ၊ တပည့္ေတာ္တို႔ေရွ႔၌ၾကြ၍ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ခရီး သြားေတာ္မူ၏။
၂၉ သံလြင္အမည္ ရွိေသာေတာင္ေျခရင္း၌ ဗက္ဖာေဂရြာႏွင့္ ေဗသနိရြာအနီးသို႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ၊ တပည့္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ တို႔ကိုေစလႊတ္၍၊
၃၀ သင္တို႔ေရွ႔၌ရွိေသာရြာသို႔သြားၾက။ ထိုရြာသို႔ေရာက္လွ်င္ အဘယ္သူမွ်မစီးဘူးေသာ ျမည္းကေလးခ်ည္ေႏွာင္လွ်က္ရွိသည္ကို သင္တို႔သည္ေတြ႔လိမ့္မည္။ ျမည္းႀကိဳး ကိုျဖည္၍ေဆာင္ခဲ့ၾက။
၃၁ သူတပါးက အဘယ္ေၾကာင့္ ျမည္းႀကိဳးကိုေျဖသနည္းဟု သင္တို႔ကိုဆိုလွ်င္၊ သခင္အလိုရွိသည္ဟု ျပန္ေျပာၾကေလာ့ဟု မွာထား ေတာ္မူ၏။
၃၂ ထိုသို႔ေစလႊတ္ေသာသူတို႔သည္ သြား၍ စကားေတာ္အတိုင္းေတြ႔ၾက၏။
၃၃ ျမည္းႀကိဳးကိုျဖည္စဥ္တြင္ ျမည္းရွင္တို႔က၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ျမည္းၾကိဳး ကိုျဖည္သနည္းဟု ဆိုလွ်င္၊
၃၄ သခင္အလိုရွိသည္ဟု ျပန္ေျပာၾက၏။ ေယရႈထံေတာ္သို႔ ျမည္းကေလး ကိုေဆာင္ခဲ့၍၊
၃၅ ျမည္းေက်ာေပၚမွာ မိမိတို႔အဝတ္ကိုတင္ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္ကို စီးေစၾက၏။
၃၆ ခရီးသြား ေတာ္မူစဥ္တြင္ လူမ်ားတို႔သည္ မိမိတို႔အဝတ္ကို လမ္း၌ခင္းၾက၏။
၃၇ သံလြင္ေတာင္ေပၚက ဆင္းရာအရပ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ၊ တပည့္ေတာ္မ်ားအေပါင္းတို႔သည္ မိမိတို႔ျမင္ခဲ့ၿပီးေသာ တန္ခိုးေတာ္ မ်ားကိုေထာက္၍ ဝမ္းေျမာက္ေသာစိတ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ေထာပနာျပဳ၍၊
၃၈ ထာဝရဘုရား၏အခြင့္ႏွင့္ ၾကြလာ ေတာ္မူေသာရွင္ဘုရင္သည္ မဂၤလာရွိေစသတည္း။ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ၿငိမ္သက္ျခင္းျဖစ္ေစသတည္း။ ေကာင္းကင္ ဘဝဂ္ဝယ္ ဘုန္းႀကီးပါေစသတည္း ဟုေၾကြးေၾကာ္ၾက၏။
၃၉ လူအစုအေဝး၌ပါေသာ ဖာရိရွဲအခ်ိဳ႔တို႔က၊ အရွင္ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္၏တပည့္တို႔ကို ဆံုးမပါဟု ေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၄၀ ေယရႈကလည္း၊ ငါဆိုသည္ကား၊ ဤသူတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာေနလွ်င္ ေက်ာက္ခဲတို႔သည္ ခ်က္ျခင္းေၾကြးေၾကာ္လိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၁ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔အနီးသို႔ေရာက္၍ ၾကည့္ျမင္လွ်က္ ငိုေၾကြးေတာ္မူ၍၊
၄၂ အခ်င္းၿမိဳ႔၊ သင္၏ၿငိမ္ သက္ျခင္းႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာအရာတို႔ကို သင္၏လက္ထက္ ယခုကာလ၌ပင္ သင္သည္သိရလွ်င္ မဂၤလာရွိ၏။ ယခုမူကား၊ ထိုအရာ တို႔ကို သင္၏မ်က္စိေရွ႔မွာ မထင္ရွားေစျခင္းငွါ ဝွက္ထားလ်က္ရွိ၏။
၄၃ အေၾကာင္းမူကား၊ သင့္ကိုၾကည့္ရႈျပဳစု ေတာ္မူေသာ ေက်းဇူးကို သင္သည္မသိ မမွတ္ေသာေၾကာင့္၊ သင္၏ရန္သူတို႔သည္ သင့္ပတ္လည္တြင္ တပ္တည္၍ ေလးမ်က္ႏွာ၌ ဝိုင္းရံလ်က္ ခ်ဳပ္ထားၿပီးလွ်င္၊
၄၄ သင္၏ကိုယ္မွစ၍ သင္၏သားသမီးတို႔ကို ေျမႏွင့္ တညီတည္းညွိသျဖင့္၊ သင္၌ ေက်ာက္တခုေပၚမွာ တခုမွ်ထပ္ဆင့္၍ မက်န္ရစ္ေစျခင္းငွါ ျပဳၾကေသာအခ်ိန္ကာလ သည္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၅ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ဝင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ ဗိမာန္ေတာ္၌ ေရာင္းဝယ္ေသာသူတို႔ကို ႏွင္ထုတ္လ်က္၊
၄၆ ငါ့အိမ္သည္ ဆုေတာင္းရာအိမ္ျဖစ္၏ဟု က်မ္းစာ၌လာေသာ္လည္း သင္တို႔သည္ ထိုအိမ္ကို ထားျပတြင္းျဖစ္ေစၾကၿပီ တကားဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၇ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေန႔တိုင္းဗိမာန္ေတာ္၌ ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူ၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီး၊ က်မ္းျပဳဆရာ၊ လူတို႔တြင္ အႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို သတ္ျခင္းငွါ ရွာၾကေသာ္လည္း၊
၄၈ လူအေပါင္းတို႔သည္ ေဒသနာေတာ္ကို ေစ့ေစ့ နားေထာင္ေသာေၾကာင့္ သတ္ႏိုင္ေသာအခြင့္ကို မေတြ႔ရၾက။