တမန္ေတာ္ဝတၳဳ အခန္းၾကီး ၂၀
၁ ထိုရုန္ရင္းခတ္ေသာအမႈၿငိမ္းေသာအခါ၊ ေပါလုသည္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးမွ မာေကေဒါနိျပည္သို႔ သြားေလ၏။
၂ ထိုအရပ္မ်ားသို႔ေရွာက္သြား၍ တပည့္ေတာ္တို႔ကို စကားမ်ားႏွင့္ဆံုးမၿပီးမွ ေဟလသျပည္သို႔ေရာက္လာ၏။
၃ သံုးလေနၿပီးလွ်င္ ပင္လယ္ကိုကူး၍ ရႈရိျပည္သို႔သြားမည္ျပဳေသာ္၊ ယုဒလူတို႔ သည္ မေကာင္းေသာအႀကံကိုႀကံေသာေၾကာင့္ မာေကေဒါနိျပည္လမ္းျဖင့္ ျပန္မည္ဟုအႀကံရွိျပန္၏။
၄ ေပါလုႏွင့္အတူ အာရွိျပည္သို႔လိုက္ေသာသူဟူမူကား၊ ေဗရိၿမိဳ႔သားျဖစ္ေသာ ပုရု၏သား ေသာပတရု၊ သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႔သား အာရိတၱာခုႏွင့္ ေသကုႏၵဳ၊ ေဒရေဗၿမိဳ႔သား ဂါယု၊ လုတၱရၿမိဳ႔သာ တိေမာေသ၊ အာရွိျပည္သား၊ တုခိတ္ႏွင့္ တေရာဖိမ္တည္း။
၅ ဤသူတို႔သည္ ငါတို႔အရင္သြား၍ တေရာၿမိဳ႔၌ ငံ့လင့္လ်က္ေန ၾက၏။
၆ အဇုမပြဲေန႔ရက္လြန္ၿပီးမွ ငါတို႔သည္ ဖိလိပိၸၿမိဳ႔မွ သေဘၤာႏွင့္လႊင့္၍ ငါးရက္အတြင္းတြင္ သူတို႔ရွိရာ တေရာၿမိဳ႔သို႔ေရာက္၍ ခုနစ္ရက္ေနၾက၏။
၇ ခုနစ္ရက္တြင္ ပဌမေန႔ရက္၌ မုန္႔ကိုဖဲ့ျခင္းငွါ စည္းေဝးၾကေသာအခါ၊ ေပါလုသည္ နက္ျဖန္ေန႔၌ထြက္ သြားမည္ျဖစ္၍၊ သန္းေခါင္တိုင္ေအာင္ ေဟာေျပာလ်က္ေနေလ၏။
၈ စည္းေဝးရာအထက္ခန္း၌ မီးခြက္မ်ားရွိ၏။
၉ ဥတုခုအမည္ရွိေသာ လုလင္တေယာက္သည္ ျပတင္းေပါက္နားမွာထိုင္၍ အိပ္ေပ်ာ္က်ဴးလြန္လ်က္ေန၏။ ေပါလုသည္ ၾကာျမင့္စြာေဟာေျပာသည္တြင္၊ ထိုသူသည္ အိပ္ေပ်ာ္လ်က္ အိမ္သံုးဆင့္အထက္မွ ေအာက္သို႔ ေလ်ာ့က်၍ ေသသည္ကိုသူတို႔သည္ခ်ီၾကြၾက၏။
၁၀ ေပါလုသည္လည္း ေအာက္သို႔ဆင္း၍ သူ၏အေပၚသို႔ ကိုယ္ကိုလွဲလ်က္ ဖက္ယမ္းၿပီးမွ၊ အုတ္အုတ္သဲသဲမျပဳၾကႏွင့္။ သူသည္အသက္ရွိ၏ဟုဆို၍ တက္ျပန္၏။
၁၁ မုန္႔ကိုဖဲ့၍စားၾကသည္ႏွင့္ မိုဃ္းလင္းသည္တိုင္ေအာင္ ၾကာျမင့္စြာ စကားေျပာၿပီးမွထြက္သြား၏။
၁၂ အသက္ရွင္လ်က္ရွိေသာ ထိုလုလင္ကို ေဆာင္ယူခဲ့၍၊ အလြန္သက္သာျခင္းရွိၾက၏။
၁၃ ငါတို႔သည္ ေပါလုအရင္သေဘၤာသို႔သြား၍၊ အာႆုၿမိဳ႔၌ သူ႔ကိုခံယူမည္အႀကံႏွင့္ ထိုၿမိဳ႔သို႔လႊင့္ၾက၏။ ေပါလုသည္ ထိုၿမိဳ႔သို႔ကုန္းေၾကာင္းသြားမည္ အႀကံရွိ၍ ထိုသို႔စီရင္ေလ၏။
၁၄ အႆုၿမိဳ႔၌ သူသည္ငါတို႔ႏွင့္ ေတြ႔မိလ်င္၊ သူ႔ကိုခံယူ၍မိတုလင္ၿမိဳ႔သို႔သြားၾက၏။
၁၅ ထိုမွလႊင့္ျပန္လွ်င္ နက္ျဖန္ေန႔၌ ခိအုကြၽန္းနားမွာေရွာက္ သြား၍ ေနာက္တေန႔၌ သာမုကြၽန္းသို႔ေရာက္သျဖင့္၊ တေရာဂုလိအငူစြန္း၌ေနၾက၏။ ေနာက္တေန႔၌လည္း မိလက္ၿမိဳ႔သို႔ ေရာက္ၾက၏။
၁၆ ေပါလုသည္ ပင္ေတကုေတၱပြဲေန႔မလြန္မွီ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ေရာက္ႏိုင္လွ်င္ ေရာက္ျခင္းငွါ ႀကိဳးစားသည္ျဖစ္၍ အာရွိျပည္၌ တာရွည္စြာမေနလိုသျဖင့္ ဧဖက္ၿမိဳ႔မွာမဆိုက္ဘဲ လႊင့္သြားမည္ဟု စိတ္ျပဌာန္းလ်က္ရွိႏွင့္သတည္း။
၁၇ မိလက္ၿမိဳ႔သို႔ေရာက္မွ ေပါလုသည္ဧဖက္ၿမိဳ႔သို႔ေစလႊတ္၍ သင္းအုပ္မ်ားကိုေခၚေလ၏။
၁၈ သူတို႔သည္ ေရာက္ၾကေသာအခါ၊ ေပါလုက၊ ငါသည္အာရွိျပည္သို႔ ေရာက္ေသာေန႔မွစ၍ ယခုတိုင္ေအာင္ သင္တို႔ေရွ႔မွာ အဘယ္သို႔က်င့္ေနသည္ကို သင္တို႔သိၾက၏။
၁၉ အလြန္ႏွိမ့္ခ်ေသာစိတ္ရွိလ်က္၊ မ်က္ရည္က်လ်က္၊ ယုဒလူတို႔၏ မေကာင္းေသာအႀကံအားျဖင့္ စံုစမ္းေႏွာင့္ရွက္ျခင္းကို ခံလ်က္၊ သခင္ဘုရား၏ အမႈေတာ္ကို ငါေဆာင္ရြက္သည္ အေၾကာင္းအရာကို သင္တို႔သိၾက၏။
၂၀ သင္တို႔အက်ိဳးျပဳစုရာ တစံုတခုကိုမွ် ငါမထိမ္မဝွက္။ လူစုေဝးရာ၌၎၊ အိမ္မ်ား၌၎၊ သင္တို႔အားေဟာေျပာ၍ ဆံုးမၾသဝါဒေပးသျဖင့္၊
၂၁ ဘုရားသခင့္ေရွ႔ေတာ္၌ ေနာင္တရျခင္းတရား ကို၎၊ ငါတို႔သခင္ ေယရႈခရစ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းတရားကို၎၊ ယုဒလူ၊ ေဟလသလူတို႔အား သက္ေသခံသည္ အေၾကာင္းအရာကို သင္တို႔သိၾက၏။
၂၂ ယခုမွာ ငါသည္ဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းကိုခံ၍၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔သြားရ၏။ ထိုၿမိဳ႔၌ အဘယ္အမႈေရာက္မည္ကိုမသိ။
၂၃ သို႔ေသာ္လည္း ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း၊ ညွဥ္းဆဲႏွိပ္စက္ျခင္းအမႈတို႔သည္ ငါ့ကို ဆိုင္းလင့္သည္ဟု သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာၿမိဳ႔တို႔၌ ငါ့အားသက္ေသခံေတာ္မူ၏။
၂၄ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဧဝံေဂလိတရားကို သက္ေသခံေစျခင္းငွါ၊ သခင္ေယရႈ၏ လက္မွ ငါခံခဲ့ၿပီးေသာ ဓမၼဆရာအမႈတည္းဟူေသာ ငါေဆာင္ရြက္ရေသာအမႈကို ဝမ္းေျမာက္စြာၿပီးစီးေစမည္ အေၾကာင္း၊ ထိုညွဥ္းဆဲျခင္းအမႈတစံုတခုကိုမွ် ငါသည္ပမာဏမျပဳ၊ ကိုယ္အသက္ကိုလည္းႏွေျမာျခင္းမရွိ။
၂၅ ယခုမူကား၊ ငါလွည့္လည္၍ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္အေၾကာင္းကို ေဟာေျပာရာ၊ သင္တို႔ရွိသမွ်သည္ ေနာက္တဖန္ ငါ့မ်က္ႏွာကို မျမင္ရၾကဟု ငါသိ၏။
၂၆ ထိုေၾကာင့္ လူအေပါင္းတို႔၏အေသြးႏွင့္ ငါကင္းလြတ္သည္ဟု ယေန႔၌ သင္တို႔အား ငါသက္ေသခံ၏။
၂၇ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို သင္တို႔အား အကုန္အစင္ ေဟာေျပာျပသျခင္းအမႈကို ငါသည္မလြဲမေရွာင္ဘဲ ျပဳခဲ့ၿပီ။
၂၈ ထိုေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ ကိုယ္ကိုသတိႏွင့္ၾကည့္ရႈၾကေလာ့။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိအေသြးႏွင့္ဝယ္ ေတာ္မူေသာ အသင္းေတာ္ကို လုပ္ေကြၽးေစျခင္းငွါ၊ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္သည္ သင္တို႔ကို အအုပ္အခ်ဳပ္ ခန္႔ထားေတာ္မူေသာ သိုးစုတစုလံုးကိုလည္း သတိႏွင့္ၾကည့္ရႈၾကေလာ့။
၂၉ အေၾကာင္းမူကား၊ ငါမရွိသည္ေနာက္၊ ၾကမ္းတမ္းေသာေတာေခြးတို႔သည္ သိုးမ်ားကိုမသနားဘဲ သင္တို႔အထဲသို႔ဝင္မည္ကို၎၊
၃၀ တပည့္ေတာ္မ်ား ကို ေသြးေဆာင္ျခင္းငွါ၊ မွားေသာစကားကို ေျပာတတ္ေသာလူတို႔သည္ သင္တို႔အထဲ၌ေပၚလာမည္ကို၎ ငါသိ၏။
၃၁ ထိုေၾကာင့္ ေစာင့္ေရွာက္၍ေနၾကေလာ့။ ငါသည္ သံုးႏွစ္ပတ္လံုး ေန႔ညမျပတ္ လူအေပါင္းတို႔ကို မ်က္ရည္ႏွင့္တကြ ဆံုးမ၍ ေနေၾကာင္းကို ေအာက္ေမ့ၾကေလာ့။
၃၂ ညီအစ္ကိုတို႔၊ ယခုငါသည္ သင္တို႔ကို ဘုရားသခင္၌အပ္ႏွံ၏။ သင္တို႔ကိုတည္ေဆာက္ျခင္းငွါ၎၊ သန္႔ရွင္းေသာသူအေပါင္းတို႔ႏွင့္အတူ သင္တို႔အားအေမြေပးျခင္းငွါ၎၊ တတ္ႏိုင္ေသာဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူး ေတာ္တရား၌လည္း သင္တို႔ကိုငါအပ္ႏွံ၏။
၃၃ သူ႔ေရႊေငြအဝတ္တန္ဆာတို႔ကို ငါသည္တပ္မက္ျခင္းမရွိၿပီ။
၃၄ ဤလက္တို႔သည္ ငါ့ကို၎၊ ငါ့အေပါင္းအေဘာ္တို႔ကို၎ လုပ္ေကြၽးၿပီဟု သင္တို႔သည္ ကိုယ္တိုင္သိၾက၏။
၃၅ ထိုသို႔ သင္တို႔သည္လည္း အလုပ္လုပ္၍ အားနည္းေသာသူတို႔ကုိ မစရမည္ကို၎၊ အစြန္႔အႀကဲခံျခင္းအရာထက္ စြန္႔ႀကဲျခင္းအရာသည္ သာ၍မဂၤလာရွိသည္ဟု သခင္ေယရႈမိန္႔ေတာ္မူေသာစကားေတာ္ကို ေအာက္ေမ့ရမည္ကို၎၊ အရာရာ၌ သင္တို႔အား ငါျပသၿပီဟု၊
၃၆ ေပါလုဆိုၿပီးလွ်င္၊ ဒူးေထာက္၍ ထိုသူအေပါင္းတို႔ႏွင့္တကြ ဆုေတာင္းေလ၏။
၃၇ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ အလြန္ငိုေၾကြး၍၊ ေပါလု၏လည္ပင္းကို ဘက္ယမ္းလ်က္ သူကို နမ္းၾက၏။
၃၈ ေနာက္တဖန္ သူ၏မ်က္ႏွာကို မျမင္ရဟူေသာစကားေၾကာင့္ သာ၍ေၾကကြဲေသာစိတ္ႏွင့္ ေပါလုကို သေဘၤာသို႔ ပို႔လိုက္ၾက၏။