ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၈
၁ ထိုေနာက္မွ ကိုယ္ေတာ္သည္ ၿမိဳ႔ရြာအစဥ္အတိုင္း ေဒသစာရီလွည့္လည္၍ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဧဝံေဂလိတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏၊
၂ တက်ိပ္ႏွစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔သည္ ေနာက္ေတာ္သို႔ လိုက္ၾက၏၊ နတ္ဆိုးေဘး၊ အနာေရာဂါေဘးႏွင့္ကင္းလြတ္ေစေတာ္မူေသာ မိန္းမအခ်ိဳ႔သည္ လည္းလိုက္ၾက၏။ ထိုမိန္းမတို႔တြင္ နတ္ဆိုးခုနစ္ေယာက္ထြက္ေသာ မာဂဒလဟုေခၚေဝၚေသာ မာရိ၊
၃ ေဟရုဒ္မင္း၏စားေတာ္ကဲ ခုဇ၏မယား၊ ေယဟႏၷ ႏွင့္ ရႈရွႏၷမွစ၍ မိမိဥစၥာကို လႉ၍ကိုယ္ေတာ္ကို လုပ္ေကြၽးေသာ အျခားမိန္းမအမ်ားပါၾက၏။
၄ မ်ားစြာေသာလူအပါင္းတို႔သည္ ၿမိဳ ႔ရြာအရပ္ရပ္တုိ႔မွ အထံေတာ္သို႔လာ၍ စုေဝးလ်က္ရွိၾက ေသာအခါ၊ ဥပမာစကားျဖင့္ ျမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ၊
၅ မ်ိဳးေစ့ႀကဲေသာသူသည္ မ်ိဳးေစ့ကိုႀကဲျခင္းငွါ ထြက္သြား၏။ အေစ့ကို ႀကဲသည္တြင္ အခ်ိဳ ႔ေသာအေစ့တို႔သည္ လမ္း၌က်သျဖင့္ ေက်ာ္နင္းျခင္းကိုခံရ၍ မိုဃ္းေကာင္းကင္ငွက္တို႔သည္ ေကာက္စားၾက၏။
၆ အခ်ိဳ ႔ေသာအေစ့တို႔သည္ ေက်ာက္ေပၚ၌က်သျဖင့္ အပင္ေပါက္ေသာအခါ ေျမၾသဇာမရွိ ေသာေၾကာင့္ ညွိဳးႏြမ္းပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ၾက၏။
၇ အခ်ိဳ ႔ေသာအေစ့တို႔သည္ ဆူးပင္တို႔တြင္က်သျဖင့္ ဆူးပင္ တို႔သည္ အတူေပါက္၍ ညွင္းဆဲၾက၏။
၈ အခ်ိဳ ႔ေသာအေစ့တို႔သည္ ေကာင္းေသာေျမ၌က်သျဖင့္ အပင္ေပါက္၍ အဆတရာပြါးမ်ား၍ အသီးသီးၾက၏။ ဟုမိန္႔ေတာ္မူၿပီးမွ၊ ၾကားစရာနားရွိေသာသူမည္သည္ကား ၾကားပါေစဟု ေၾကြးေၾကာ္ေတာ္မူ၏။
၉ တပည့္ေတာ္တို႔ကလည္း၊ ထိုဥပမာ၏အနက္အဓိပၸါယ္ကား၊ အဘယ္သို႔နည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ ၾကလွ်င္၊
၁၀ ကိုယ္ေတာ္က၊ သင္တုိ႔သည္ ဘုရားသခင့္ႏိုင္ငံေတာ္၏ နက္နဲေသာအရာတို႔ကို သိရေသာ အခြင့္ရွိၾက၏။ ၾကြင္းေသာသူတို႔မူကား၊ ျမင္လ်က္ပင္ အာရံုမျပဳဘဲျမင္၍၊ ၾကားလ်က္ပင္ အနက္ကိုနား မလည္ဘဲ ၾကားရသည္ တိုင္ေအာင္ သူတို႔အား ဥပမာျဖင့္ေဟာရ၏။
၁၁ ထိုဥမာအနက္အဓိပၸါယ္ကား၊ မ်ိဳးေစ့သည္ ဘုရားသခင္၏ တရားစကားျဖစ္၏။
၁၂ လမ္း၌ရွိေသာသူကား၊ တရားစကားကုိၾကားသည္ရွိေသာ္၊ ယံုၾကည္ျခင္း၊ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ မေရာက္ေစျခင္းငွါ၊ မာရ္နတ္သည္ လာ၍တရားစကားကို ႏွလံုးထဲမွႏႈတ္ ယူေသာသူကိုဆိုလိုသတည္း။
၁၃ ေက်ာက္ ေပၚ၌ရွိေသာသူကား၊ တရားစကားကိုၾကား၍ ဝမ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ႏွင့္ ခံယူေသာ္လည္း စိတ္ႏွလံုး၌ အျမစ္မစြဲ၊ ခဏသာယံုၾကည္သျဖင့္ စံုစမ္းေႏွာင့္ရွက္ျခင္းကို ခံရေသာအခါ ေဖာက္ျပန္ေသာသူကိုဆိုလိုသတည္း။
၁၄ ဆူးပင္တို႔တြင္ ရွိေသာသူကား၊ တရားစကားကိုၾကား သည္ရွိေသာ္၊ ေလာကီစိုးရိမ္ျခင္း၊ စည္းစိမ္ၾကြယ္ဝျခင္း၊ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း တို႔သည္ ႏွိပ္စက္၍အသီးမသီး ေသာသူကို ဆိုလိုသတည္း။
၁၅ ေကာင္းေသာေျမ၌ရွိေသာသူကား၊ ေျဖာင့္မတ္စင္ ၾကယ္ေသာစိတ္ႏွလံုးႏွင့္ တရားစကားကိုၾကားလွ်င္၊ စြဲလမ္းေသာအားျဖင့္ ၿမဲၿမံစြာအသီးသီးေသာသူကို ဆိုလိုသတည္း။
၁၆ ဆီမီးထြန္းၿပီးလွ်င္ အိုးေမွာက္၍ဖံုးထားေလ့မရွိ။ ခုတင္ေအာက္၌လည္းထားေလ့မရွိ။ ဝင္ေသာသူ သည္ အလင္းကိုျမင္ေစျခင္းငွါ ဆီမီးခံုအေပၚမွာ တင္ထားေလ့ရွိ၏။
၁၇ ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ ရွိသမွ်တို႔သည္ ထင္ရွားလိမ့္မည္။ ဝွက္ထားလ်က္ ရွိသမွ်တို႔သည္လည္း ထင္ရွားစြာပြင့္လင္းလိမ့္မည္။
၁၈ ထိုေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ အဘယ္သို႔ၾကား နာရသည္ကို သတိျပဳၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား၊ အၾကင္သူသည္ ရတတ္၏။ ထိုသူအား ေပးဦးမည္။ အၾကင္သူသည္ ဆင္းရဲ၏။ ထိုသူ၌ ဥစၥာရွိဟန္ေဆာင္သမွ်ကိုပင္ ႏႈတ္လိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၉ ထိုအခါ မယ္ေတာ္ႏွင့္ညီေတာ္တို႔သည္လာ၍ စည္းေဝးေသာသူမ်ားေသာေၾကာင့္၊ ကိုယ္ေတာ္ ရင္းသို႔ မခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ဘဲေနၾက၏။
၂၀ လူအခ်ိဳ႔ကလည္း၊ မယ္ေတာ္ႏွင့္ညီေတာ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေတြ႔လို၍ ျပင္မွာရပ္ ေနၾကပါသည္ဟု ေလွ်ာက္လွ်င္၊
၂၁ ကိုယ္ေတာ္က၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္တရား ေတာ္ကိုၾကား၍ နားေထာင္ ေသာသူတို႔သည္ ငါ့အမိ၊ ငါ့ညီျဖစ္သတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၂ တေန႔သ၌ေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူေလွထဲသို႔ဝင္၍၊ အုိင္တဘက္သို႔ကူးၾကကုန္အံ့ ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ လႊင့္သြားၾက၏။
၂၃ အုိင္ကိုကူးေသာအခါေယရႈသည္ က်ိန္းစက္ေတာ္မူ၏။ အိုင္၌မိုဃ္း သက္မုန္တိုင္း ျဖစ္၍၊ ေလွသည္ေရႏွင့္ျပည့္ေသာေၾကာင့္ေဘးေရာက္လု၏။
၂၄ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုႏႈိးၿပီးလွ်င္၊ သခင္၊ သခင္၊ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ပါ၏ ဟုေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ထ၍ ေလႏွင့္လႈိင္းတံပိုးကို ဆံုးမေတာ္မူသျဖင့္၊ ေလႏွင့္လႈိင္းတံပိုးသည္ ၿငိမ္း၍သာယာေလ၏။
၂၅ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း၊ သင္တို႔ယံုၾကည္ျခင္းစိတ္သည္ အဘယ္မွာရွိသနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ သူတို႔သည္ ေၾကာက္ရြံ႔အံ့ၾသ၍၊ ဤသူကားအဘယ္သို႔ေသာသူနည္း။ ေလႏွင့္ေရကုိပင္မွာ ထားေတာ္မူ၍၊ သူတို႔သည္ နားေထာင္ပါသည္တကားဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၾက၏။
၂၆ ဂါလိလဲျပည္ႏွင့္ အိုင္တဘက္ျဖစ္ေသာ ဂါဒရျပည္သို႔ေရာက္ၾက၍၊
၂၇ ေယရႈသည္ ကုန္းေပၚသို႔ တတ္ေတာ္ မူလွ်င္၊ ကာလတာရွည္စြာနတ္ဆိုးစဲြသျဖင့္အဝတ္ကိုမဝတ္၊ အိမ္၌မေန၊ သခၤ်ဳိင္းတစျပင္၌ ေနတတ္ေသာ ဂါဒရျပည္သား တေယာက္သည္ ကုိယ္ေတာ္ကိုခရီးဦးႀကိဳျပဳေလ၏။
၂၈ ကုိယ္ေတာ္ကုိျမင္လွ်င္ ျပပ္ဝပ္၍၊ အျမင့္ဆံုးေသာဘုရားသခင္ ၏သားေတာ္ေယရႈ၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ အဘယ္သို႔ ဆုိင္သနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္ကိုညွင္းဆဲေတာ္မမူမည္ အေၾကာင္းအကြၽႏု္ပ္ေတာင္းပန္ပါသည္ ဟု ႀကီးေသာ အသံႏွင့္ေအာ္ဟစ္၍ ေလွ်ာက္ေလ၏။
၂၉ ေလွ်ာက္သည္ အေၾကာင္းကား၊ နတ္ဆိုးသည္ ထုိလူကိုအဖန္မ်ား စြာဘမ္းဆီးလွၿပီ။ ေျခခ်င္းသံႀကိဳးႏွင့္ အက်ဥ္းထားေသာ္လည္း၊ ေျခခ်င္းသံႀကိဳးကိုဆဲြျဖတ္၍ နတ္ဆိုးသည္ ေတာအရပ္သို႔ႏွင္ၿမဲရွိေၾကာင္းကုိကုိယ္ေတာ္သည္ေထာက္၍၊ ညစ္ညဴးေသာနတ္၊ ထုိလူမွထြက္သြားေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ၿပီ။
၃၀ ေယရႈကလည္း၊ သင္သည္အဘယ္အမည္ရွိသနည္း ဟုေမးေတာ္မူလွ်င္၊ ထုိလူကို နတ္ဆိုးအမ်ားစဲြေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္အမည္ကား ေလေဂါင္ျဖစ္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၿပီးမွ၊
၃၁ အနက္ဆံုးေသာ အရပ္သုိ႔သြားေစျခင္းငွါ မႏွင္ပါမည္အေၾကာင္းေတာင္းပန္ေလ၏။
၃၂ ထုိအရပ္၌ ေတာင္ေပၚမွာ မ်ားစြာေသာဝတ္အစုသည္ က်က္စားလ်က္ရွိ၏။ ထိုဝတ္ထဲသို႔ ဝင္ရပါမည္ အေၾကာင္း အခြင့္ေပးေတာ္မူပါဟု နတ္ဆိုးတို႔သည္ ေတာင္းပန္ျပန္လွ်င္ အခြင့္ေပးေတာ္မူ၏။
၃၃ နတ္ဆိုးတို႔သည္ လူမွထြက္၍ ဝက္ထဲသို႔ဝင္သျဖင့္၊ ဝက္အစုသည္ အိုင္ကမ္းေစာက္ကို တဟုန္တည္း ေျပးဆင္း၍ အသက္ဆံုးၾက၏။
၃၄ ၀က္ေက်ာင္းေသာသူတို႔သည္ ထုိအျခင္းအရာကိုျမင္လွ်င္ေျပး၍ ၿမိဳ႔ရြာတို႔၌ သိတင္းၾကားေျပာၾကေသာ္၊
၃၅ လူမ်ားတုိ႔သည္ ထုိအမႈအရာကုိ ၾကည့္ရႈအံ့ေသာငွါ ထြက္လာၾက၏။ အထံေတာ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ နတ္ဆိုးထြက္ သြားေသာသူသည္ အဝတ္ကုိဝတ္၍ ပကတိစိတ္ႏွင့္ ေယရႈ၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ ထုိင္ေနသည္ကုိျမင္လွ်င္၊ ေၾကာက္ရြံ႔ ျခင္းသို႔ေရာက္ၾက၏။
၃၆ နတ္ဆိုးစဲြေသာသူသည္ အဘယ္သို႔ေသာအားျဖင့္ က်န္းမာပကတိ ရွိသည္ကိုသိျမင္ေသာသူတို႔သည္ ေနာက္လာေသာ သူတို႔အား ျပန္ၾကားၿပီးမွ၊
၃၇ ဂါဒရျပည္သူျပည္သား အေပါင္းတို႔သည္အလြန္ေၾကာက္လန္႔ ေသာစိတ္စဲြ၍၊ မိမိတို႔ျပည္က ထြက္သြားေတာ္မူမည္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ၾကလွ်င္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ေလွထဲသို႔ဝင္ ၍ ျပန္ေတာ္မူ၏။
၃၈ နတ္ဆိုးထြက္သြားေသာသူသည္ ကုိယ္ေတာ္ႏွင့္အတူရွိပါမည္ အေၾကာင္းေတာင္းပန္လွ်င္၊
၃၉ ေယရႈက၊ သင္သည္ကုိယ္အိမ္သို႔ျပန္သြားေလာ့။ ဘုရားသခင္သည္သင္၌ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေက်းဇူးျပဳ ေတာ္မူသည္ကုိ ၾကားေျပာေလာ့ဟူ၍ လႊတ္လုိက္ေတာ္မူလွ်င္၊ ထုိသူသည္သြား၍ ေယရႈသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေက်းဇူးျပဳေတာ္မူ သည္ကုိ တၿမိဳ႔လံုးတြင္ အႏွံ႔အျပား သိတင္းၾကားေျပာေလ၏။
၄၀ ေယရႈသည္ျပန္ေတာ္မူလွ်င္၊ လူအစုအေဝးအေပါင္းတို႔သည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိေျမာ္လင့္လ်က္ ေနၾကေသာ ေၾကာင့္ဝမ္းေျမာက္စြာ လက္ခံၾက၏။
၄၁ ထုိအခါ ယာဣရု အမည္ရွိေသာ တရားစရပ္မႉး သည္လာ၍ ေယရႈ၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ ျပပ္ဝပ္လ်က္၊
၄၂ တဆယ္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ရွိေသာ မိမိ၌တေယာက္ တည္းေသာသမီးသည္ ေသဆဲရွိေသာ ေၾကာင့္၊ မိမိအိမ္သို႔ၾကြေတာ္မူမည္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္ကို ေတာင္းပန္၍ ၾကြေတာ္မူစဥ္တြင္ လူအစုအေဝးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကုိထိခိုက္တိုက္မိၾက၏။
၄၃ ထုိအခါ တဆယ္ႏွစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေသြးသြန္အနာစဲြေသာေၾကာင့္၊ ဥစၥာရွိသမွ် ကိုေဆး သမားတုိ႔အားေပး၍ ကုန္ေသာ္လည္း၊ အဘယ္ေဆးသမားလက္၌မွ် ခ်မ္းသာမရႏုိင္ေသာမိန္းမ တေယာက္သည္၊
၄၄ ေနာက္ေတာ္ သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ အဝတ္ေတာ္၏ ပန္းပြါးကုိတို႔သျဖင့္၊ ထုိအခဏျခင္းတြင္ ေသြးသြန္ အနာေပ်ာက္ေလ၏။
၄၅ ေယရႈကလည္း၊ ငါ့ကိုအဘယ္သူတို႔သနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ လူအေပါင္းတုိ႔သည္ ျငင္းလတ္ေသာ္၊ ေပတရုမွစ၍ သူ၏ အေပါင္းအေဘာ္တို႔က၊ သခင္၊ လူအစုုအေဝးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အား ထိခုိက္တုိက္မိၾကသည္ျဖစ္၍၊ ငါ့ကိုအဘယ္သူ တို႔သနည္းဟု ေမးေတာ္မူပါသည္တကားဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
၄၆ ေယရႈကလည္း၊ တစံုတေယာက္ေသာသူသည္ ငါ့ကိုတို႔ေလၿပီ။ ငါ့ကိုယ္မွ တန္ခိုးထြက္သည္ကို ငါသိ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၇ ထိုမိန္းမသည္ မိမိပုန္းေရွာင္၍မေနႏိုင္ သည္ကိုသိလွ်င္ တုန္လႈပ္လ်က္လာ၍၊ အဘယ္အေၾကာင္း ေၾကာင့္ တို႔သည္ကို၎၊ ခ်က္ျခင္းခ်မ္းသာရသည္ကို၎၊ လူအေပါင္းတို႔ေရွ႔မွာ ျပပ္ဝပ္လ်က္ၾကားေလွ်ာက္ေလ၏။
၄၈ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း ငါ့သမီး၊ မစိုးရိမ္ႏွင့္။ သင္၏ယံုၾကည္ ျခင္းသည္ သင့္အနာကိုၿငိမ္းေစၿပီ။ ၿငိမ္ဝပ္စြာသြားေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၉ ထိုမိန္႔ေတာ္မူစဥ္တြင္ တရားစရပ္မႉးအိမ္မွ လူလာ၍၊ ကိုယ္ေတာ္၏သမီးေသပါၿပီ။ ဆရာကို မေႏွာင့္ရွက္ ပါႏွင့္ဟု ဆို၏။
၅၀ ေယရႈသည္ ၾကားလွ်င္၊ မေၾကာက္ၾကႏွင့္။ ယံုၾကည္ျခင္းစိတ္တခုသာ ရွိေစေလာ့။ ထိုသို႔ရွိလွ်င္ သူသည္ ေဘးႏွင့္လြတ္လိမ့္မည္ဟု တရားစရပ္မႉးအား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၅၁ အိမ္သို႔ ေရာက္လွ်င္၊ ေပတရု၊ ေယာဟန္၊ ယာကုပ္ႏွင့္ မိန္းမငယ္၏မိဘမွတပါး အဘယ္သူကိုမွ်အထဲသို႔မဝင္ေစျခင္းငွါ ဆီးတားေတာ္မူ၏။
၅၂ လူအေပါင္းတို႔ သည္ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းၾကသည္ကို ကိုယ္ေတာ္က၊ မငိုၾကႏွင့္။ သူငယ္ေသသည္မဟုတ္၊ အိပ္ေပ်ာ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊
၅၃ သူငယ္ေသေၾကာင္းကို ထိုသူတို႔သည္ သိသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ကိုျပက္ယယ္ျပဳၾက၏။
၅၄ ထိုသူရွိသမွ် တို႔ကို ျပင္သို႔ထြက္ေစၿပီးမွ သူငယ္၏ လက္ကိုကိုင္ေတာ္မူလ်က္၊ သူငယ္ထေလာ့ဟု ေခၚေတာ္မူသည္တြင္၊
၅၅ စိတ္ဝိညာဥ္ျပန္လာ၍ မိန္းမငယ္သည္ ခ်က္ျခင္းထေလ၏။ သူ႕အားစားစရာ ေပးေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ မိဘတို႔သည္ မိန္းေမာေတြေဝျခင္းသို႔ေရာက္ၾက၏။ ထိုအမႈအရာကို အဘယ္သူအား မွ်မေျပာရမည္အေၾကာင္း ပညတ္ေတာ္မူ၏။
