ရွင္မာကုခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၈
၁ ထိုအခါ စုေဝးေသာသူအလြန္မ်ား၍ စားမရာမရွိလွ်င္၊ ေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍၊
၂ ဤလူမ်ားကို ငါသနား၏။ သံုးရက္ပတ္လံုး ငါႏွင့္အတူရွိၾကၿပီ။ စားစရာအလွ်င္းမရွိ။
၃ အခ်ိဳ႔တို႔သည္ အေဝးက လာသည္ျဖစ္၍၊ အစာမစားမွီ သူတို႔အိမ္သို႔ငါလႊတ္လွ်င္ လမ္းခရီး၌ေမာၾကလိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄ တပည့္ေတာ္တို႔ကလည္း၊ ဤေတာအရပ္၌ ဤသူတို႔ကိုအဘယ္သို႔ ဝစြာေၾကြးႏိုင္ပါမည္နည္းဟု ေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၅ ကိုယ္ေတာ္က၊ သင္တို႔တြင္ မုန္႔ဘယ္ႏွစ္လံုးရွိသနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ မုန္႔ခုႏွစ္လံုး ရွိပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
၆ ထိုအခါ လူအစုအေဝးကို ေျမေပၚမွာေလ်ာင္းၾကေစဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိ၏။ မုန္႔ခုနစ္ လံုးကိုလည္း ယူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီးမွ မုန္႔ကိုိဖဲ့၍ လူမ်ားတို႔ေရွ႔၌ ထည့္ေစျခင္းငွါ တပည့္ေတာ္တို႔အား ေပးေတာ္မူသည္အတိုင္း သူတို႔သည္ထည့္ၾက၏။
၇ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ငါးေကာင္ကေလးလည္း ရွိသည္ျဖစ္၍၊ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီးမွ လူမ်ားေရွ႔၌ထည့္ေစျခင္းငွါ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၈ ထိုသူတို႔သည္စား၍ ဝၾကၿပီးမွ ၾကြင္းရစ္ေသာအက်ိဳးအပဲ့ကို ေကာက္သိမ္း၍ ခုနစ္ေတာင္း အျပည့္ရ ၾက၏။
၉ စားေသာသူအေရအတြက္ကား၊ လူေလးေထာင္မွ်ေလာက္ရွိသတည္း။ ထိုသူတို႔ကို လႊတ္ေတာ္မူၿပီးမွ၊
၁၀ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္တကြ ေလွထဲသို႔ ခ်က္ျခင္းဝင္၍၊ ဒါလမႏုသ ေက်းလက္သို႔ေရာက္ေတာ္မူ၏။
၁၁ ထိုအခါ ဖာရိရွဲတို႔သည္ထြက္လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ေဆြးေႏႊးျငင္းခံုသည္တြင္ စံုစမ္းေႏွာင့္ရွက္ျခင္းငွါ၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္ကျဖစ္ေသာ နိမိတ္လကၡဏာကိုေတာင္းၾက၏။
၁၂ ကိုယ္ေတာ္သည္ စိတ္ႏွလံုးညည္းတြားသံကို ျပဳေတာ္မူလ်က္၊ ဤလူမ်ိဳးသည္ နိမိတ္လကၡဏာကို အဘယ္ေၾကာင့္ေတာင္းသနည္း။ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ ဤလူမ်ိဳးအား နိမိတ္လကၡဏာကိုမျပရဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊
၁၃ ထိုသူတို႔ရွိရာမွထြက္၍ တဖန္ေလွထဲသို႔ ဝင္ၿပီးလွ်င္ ကမ္းတဘက္သို႔ျပန္ေတာ္မူ၏။
၁၄ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ မုန္႔ကိုယူျခင္းငွါ ေမ့ေလ်ာ့ၾကသျဖင့္၊ ေလွေပၚမွာ သူတို႔၌ မုန္႔တလံုးတည္းသာ ရွိ၏။
၁၅ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ဖာရိရွဲတို႔၏ တေဆးကို၎၊ ေဟရုဒ္၏ တေဆးကို၎၊ သတိႏွင့္ၾကဥ္ေရွာင္ၾကဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏။
၁၆ တပည့္ေတာ္တို႔ကို၎၊ ငါတို႔၌မုန္႔မပါေသာေၾကာင့္ ဤစကားကိုမိန္႔ေတာ္မူသည္ဟု အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၾက၏။
၁၇ ေယရႈသည္ သိေတာ္မူလွ်င္၊ သင္တို႔၌ မုန္႔မပါသည္ကိုေထာက္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏႊးေျပာဆိုၾကသနည္း။ ယခုတိုင္ေအာင္ႏွလံုးမသြင္း နားမလည္ၾကသေလာ။ သင္တို႔စိတ္ႏွလံုး မိုက္ေသးသေလာ။
၁၈ မ်က္စိရွိလွ်က္ပင္မျမင္၊ နားရွိလွ်က္ပင္မၾကား၊ စိတ္မေအာက္ေမ့ဘဲ ေနၾကသေလာ။
၁၉ မုန္႔ငါးလံုးကို လူငါးေထာင္အား ငါဖဲ့ေသာအခါ အက်ိဳးအပဲ့ဘယ္ႏွစ္ေတာင္းေကာက္သိမ္း သနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ တစ္ဆယ္ႏွစ္ေတာင္းေကာက္သိမ္းပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
၂၀ မုန္႔ခုနစ္လံုးကို လူေလးေထာင္အား ငါဖဲ့ေသာအခါ အက်ိဳးအပဲ့ဘယ္ႏွစ္ေတာင္း ေကာက္သိမ္းသနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ ခုနစ္ေတာင္း ေကာက္သိမ္း ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
၂၁ သို႔ျဖစ္လွ်င္၊ သင္တို႔သည္နားမလည္ဘဲ အဘယ္သို႔ ေနၾကသနည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၂ ဗက္ဇဲဒၿမိဳ႔သို႔ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္၊ လူကန္းတေယာက္ကို အထံေတာ္သို႔ေဆာင္ခဲ့၍၊ ထိုသူကို တို႔ေတာ္မူမည္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ၾက၏။
၂၃ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူကန္းကိုလက္ေဆး၍ ၿမိဳ႔ျပင္သို႔ထြက္ၿပီးမွ၊ သူ၏မ်က္စိကို တံေထြးႏွင့္ေထြး၍ သူ႔အေပၚမွာ လက္ေတာ္ကိုတင္လ်က္၊ သင္သည္တစံုတခုကို ျမင္သေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။
၂၄ ထိုသူသည္ ၾကည့္ေမွ်ာ္လွ်င္ လူတို႔သည္၊ သစ္ပင္ကဲ့သို႔ျဖစ္၍ လွမ္းသြားသည္ကိုအကြၽႏ္ုပ္ ျမင္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္၏။
၂၅ ေနာက္တဖန္ သူ၏မ်က္စိေပၚမွာ လက္ေတာ္ကိုတင္၍ ၾကည့္ေမွ်ာ္ေစေတာ္မူလွ်င္၊ သူသည္ ပကတိအျဖစ္သို႔ေရာက္၍ အလံုးစံုတို႔ကိုရွင္းလင္းစြာျမင္ေလ၏။
၂၆ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ၿမိဳ႔ထဲသို႔ မဝင္ႏွင့္ ၿမိဳ႔၌အဘယ္သူကိုမွ်မေျပာႏွင့္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ သူ႔ကိုမိမိေနရာသို႔လႊတ္လိုက္ေလ၏။
၂၇ ေယရႈသည္ ဖိလိပၸဳကဲသရိၿမိဳ႔၏ ေက်းလက္သို႔ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္တကြ ၾကြေတာ္မူစဥ္၊ လမ္းခရီး၌ လူမ်ားတို႔သည္ ငါ့ကို အဘယ္သူျဖစ္သည္ဆိုၾကသနည္းဟု တပည့္ေတာ္တို႔ကို ေမးျမန္းေတာ္မူလွ်င္၊
၂၈ လူအခ်ိဳ႔က၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဗတၱိဇံ ဆရာေယာဟန္ျဖစ္သည္ဟူ၍၎၊ အခ်ိဳ႔က ဧလိယ ျဖစ္သည္ဟူ၍၎၊ အခ်ိဳ႔က ပေရာဖက္တပါးပါးျဖစ္သည္ဟူ၍၎ ဆိုၾကပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၂၉ သင္တို႔လည္း ငါ့ကိုအဘယ္သူ ျဖစ္သည္ ဆိုၾကသနည္းဟု ေမးျမန္းေတာ္မူလွ်င္၊ ေပတရုက ကိုယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူသည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
၃၀ ကိုယ္ေတာ္၏အေၾကာင္းကို အဘယ္သူအားမွ် မေျပာစိမ့္ေသာငွါ တပည့္ေတာ္တို႔အား ပညတ္ေတာ္မူ၏။
၃၁ ထိုမွတပါး၊ လူသားသည္မ်ားစြာခံရမည္။ လူအႀကီးအကဲ၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီး၊ က်မ္းျပဳဆရာတို႔၏ ျငင္းပယ္ျခင္းကို၎၊ အေသသတ္ျခင္းကိုင္း ခံရမည္။ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထေျမာက္လိမ့္မည္ဟူေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို တပည့္ေတာ္တို႔အား ျပစျပဳေတာ္မူ၏။
၃၂ ထိုသို႔ အတည့္အလင္းျပေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေပတရုသည္ ကိုယ္ေတာ္ကို မိမိႏွင့္အတူ ေခၚ၍ အျပစ္တင္ေသာစကားကိုေလွ်ာက္ေသာ္၊
၃၃ ကိုယ္ေတာ္သည္ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုလွည့္၍ တပည့္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ရႈလ်က္၊ အခ်င္းရန္သူ၊ ငါ့ေနာက္သို႔ဆုတ္ေလာ့။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏အရာကို စိတ္မစြဲလမ္း၊ လူတို႔၏အရာကိုသာစြဲလန္းသည္ဟူ၍ ေပတရုကို ဆံုးမေတာ္မူ၏။
၃၄ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ပရိတ္သတ္မ်ားကို ေခၚေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ အၾကင္သူသည္ ငါ၌ဆည္းကပ္ ျခင္းငွါ အလိုရွိ၏၊ ထိုသူသည္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ျငင္းပယ္ရမည္။ ကိုယ္လက္ဝါးကပ္တိုင္ကို ထမ္း၍ငါ့ေနာက္သို႔ လိုက္ရမည္။
၃၅ အၾကင္သူသည္ မိမိအသက္ကိုကယ္ေစျခင္းငွါ အလိုရွိ၏၊ ထိုသူသည္ အသက္ရႈံးလိမ့္မည္။ အၾကင္သူသည္ ငါ့ေၾကာင့္၎၊ ဧဝံေဂလိတရားေၾကာင့္၎ အသက္ရႈံး၏၊ ထိုသူသည္ မိမိအသက္ကို ကယ္ဆယ္လိမ့္မည္။
၃၆ လူသည္ ဤစၾကဝဠာကို အၾကြင္းမဲ့အစိုးရ၍ မိမိအသက္ဝိညာဥ္ရံႈးလွ်င္ အဘယ္ေက်းဇူး ရွိသနည္း။ မိမိအသက္ဝိညာဥ္ကို အဘယ္ဥစၥာႏွင့္ေရြးႏိုင္သနည္း။
၃၇ ေမ်ာက္မထားေသာ ဤအမ်ိဳးဆိုးတြင္ အၾကင္သူသည္ ငါ့ကို၎၊ ငါ့စကား ကို၎ရွက္၏၊ လူသားသည္ မိမိအဘခမည္းေတာ္၏ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ကို ေဆာင္လ်က္၊ သန္႔ရွင္းေသာ ေကာင္းကင္တမန္ အၿခံအရံတို႔ႏွင့္ ၾကြလာေသာအခါ ထိုသူကို ရွက္ေတာ္မူလတံ့။
