ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၄
၁ တေန႔ေသာဥပုသ္ေန႔၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ အစာကိုသံုးေဆာင္ျခင္းငွါ အရာရွိျဖစ္ေသာ ဖာရိရွဲတေယာက္၏ အိမ္သို႔ ဝင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ ထိုသူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၾက၏။
၂ ေရဖ်ဥ္းနာစြဲေသာ သူတေယာက္သည္ ေရွ႔ေတာ္၌ရွိ၏။
၃ ဥပုသ္ေန႔၌ အနာေရာဂါၿငိမ္းေစအပ္သေလာဟု ဖာရိရွဲႏွင့္ က်မ္းတတ္တို႔ကို ေမးေတာ္မူလွ်င္၊
၄ သူတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာေနၾက၏။ ေယရႈသည္ ထုိသူကိုယူ၍ အနာေရာဂါႏွင့္ ကင္းလြတ္ေစၿပီးမွ၊ လႊတ္လိုက္ ေတာ္မူ၏၊
၅ ပရိသတ္တို႔ကိုလည္း၊ မိမိျမည္း၊ ႏြားသည္ ဥပုသ္ေန႔၌ တြင္းထဲသို႔က်လွ်င္ ခ်က္ျခင္းမဆြဲမတင္ဘဲ ေနမည့္သူတစံုတေယာက္သည္ သင္တို႔တြင္ရွိ သေလာဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊
၆ ထိုသူတို႔သည္ စကားတခြန္းကိုမွ် မျပန္ႏိုင္ၾက။
၇ ထိုအခါ ေခၚဘိတ္ေသာသူတို႔သည္ ျမင့္ျမတ္ေသာေနရာ ထိုင္ရာကို ေရြးၾကသည္ကို ျမင္ေတာ္မူလွ်င္၊ သူတို႔အား ဥပမာကို မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊
၈ သူတပါးသည္ မဂၤလာေဆာင္ပြဲသို႔ သင့္ကို ေခၚဘိတ္ေသာအခါ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာေနရာ၌ မေလ်ာင္းႏွင့္၊ ထိုသို႔ေလ်ာင္းလွ်င္ သင့္ထက္သာ၍ ျမတ္ေသာသူသည္ ပြဲသို႔လာသည္ ရွိေသာ္၊
၉ သင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚဘိတ္ေသာသူက၊ ဤသူအား ေနရာကိုေပးေလာ့ဟု လာ၍ေျပာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သင္သည္ ရွက္ေၾကာက္ျခင္းႏွင့္ နိမ့္ေသာေနရာသို႔ ဆင္းရလိမ့္မည္။
၁၀ သူတပါးတို႔သည္ သင့္ကိုေခၚဘိတ္ေသာအခါ၊ သြား၍ နိမ့္ေသာေနရာ၌ေလ်ာင္းေလာ့။ ထိုသို႔ေလ်ာင္းလွ်င္ သင့္ကိုေခၚဘိတ္ေသာသူ လာသည္ရွိေသာ္၊ အေဆြ၊ တက္ပါဟု သင့္ကိုဆိုလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သင္ႏွင့္အတူ ေလ်ာင္းေသာသူတို႔ေရွ႔မွာ သင္၏အသေရထင္ရွားလိမ့္မည္။
၁၁ ကိုယ္ကိုကိုယ္ခ်ီး ေျမွာက္ေသာသူမည္သည္ကား ႏွိမ့္ခ်ျခင္းသို႔ေရာက္လတံ့။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ႏွိမ့္ခ်ေသာ သူမည္ သည္ကား ေျမွာက္ျခင္းသို႔ေရာက္လတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၂ ကိုယ္ေတာ္ကိုပင့္ေခၚေသာသူအား တဖန္မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ သင္သည္ နံနက္စာ၊ ညစာလုပ္ေကြၽး ေသာအခါ၊ အေဆြခင္ပြန္း၊ ညီအစ္ကိုအမ်ိဳးသားခ်င္း၊ ေငြရတတ္ေသာ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားကို မေခၚမဘိတ္ႏွင့္။ ထိုသို႔ ေခၚဘိတ္လွ်င္၊ သူတို႔သည္ ေနာက္တဖန္သင့္ကို ေခၚဘိတ္၍ ေက်းဇူးဆပ္ၾကလိမ့္မည္။
၁၃ သင္သည္ ပြဲခံေသာအခါ ဆင္းရဲေသာသူ၊ အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ့ေသာသူ၊ ေျခမစြမ္းေသာသူ၊ မ်က္စိကန္းေသာသူမ်ားကို ေခၚဘိတ္ေလာ့။
၁၄ ထိုသို႔ ေခၚဘိတ္လွ်င္၊ မဂၤလာရွိလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား၊ ထိုသူတို႔သည္ ေက်းဇူးမဆပ္ႏိုင္သည္ျဖစ္၍၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာ သူတို႔သည္ ထေျမာက္သည္ကာလ၌ သင္သည္ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းအက်ိဳးကို ခံရလတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၅ စားပြဲ၌ေလ်ာင္းေသာသူတေယာက္သည္ ထိုစကားေတာ္ကိုၾကားလွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္၌ ပြဲဝင္ေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏ဟု ေလွ်ာက္ေသာ္၊
၁၆ ကိုယ္ေတာ္က၊ လူတဦးသည္ ႀကီးစြာေသာပြဲကိုစီရင္၍ လူမ်ား ကို ေခၚဘိတ္ေလ၏။
၁၇ ပြဲခံခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ၊ ေခၚဘိတ္ေသာသူတို႔ကို၊ လာၾကပါ။ အလံုးစံုတို႔သည္ အသင့္ရွိၿပီ ဟုမွာ၍ အေစအပါကိုေစလႊတ္၏။
၁၈ ေခၚအပ္ေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ တညီတညြတ္တည္း ပရိယာယ္ျပဳၾက၏၊ တေယာက္က၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေျမရာကိုဝယ္ပါၿပီ။ သြား၍ၾကည့္ရပါမည္။ အကြၽႏ္ုပ္ကိုလႊတ္ပါဦးေလာ့ဟု ေတာင္းပန္ေလ၏။
၁၉ တေယာက္က၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ႏြားငါးယွဥ္ကိုဝယ္ပါၿပီ။ သြား၍စမ္းရပါမည္။ အကြၽႏ္ုပ္ကို လႊတ္ပါဦးေလာ့ဟု ေတာင္းပန္ေလ၏။
၂၀ တေယာက္က၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ မယားႏွင့္ လက္ထပ္ပါၿပီ။ ထိုေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္မလာႏိုင္ပါဟု ဆို၏။
၂၁ အေစအပါသည္ သခင့္ထံသို႔ျပန္လာ၍ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအခါ အိမ္ရွင္သည္ အမ်က္ထြက္၍၊ ၿမိဳ႔လမ္းမၾကားသို႔ အေသာ့သြားေခ်။ ဆင္းရဲေသာသူ၊ အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ့ေသာသူ၊ ေျခမစြမ္းေသာသူ၊ မ်က္စိကန္းေသာသူမ်ားကို ေခၚသြင္းေခ်ဟု အေစအပါကိုဆို၏။
၂၂ အေစအပါးကလည္း၊ သခင္ စီရင္ေတာ္မူသည္အတုိင္း ျပဳပါၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း လပ္ေသာေနရာထိုင္ရာ ရွိပါေသးသည္ဟု ေလွ်ာက္ေလေသာ္၊
၂၃ သခင္က၊ ၿမိဳ႔ျပင္၊ လမ္းမ၊ ၿခံနားသို႔သြားဦးေလာ့။ ငါ့အိမ္ကိုျပည့္ေစျခင္းငွါ အႏိုင္အထက္ေခၚသြင္းေလာ့။
၂၄ အထက္ကေခၚဘိတ္ေသာ သူတေယာက္မွ် ငါ့ပြဲသို႔မဝင္ရ၊ ငါအမိန္႔ရွိၿပီဟု အေစအပါးကိုဆိုသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၅ လူအစုအေဝးအေပါင္းတို႔သည္ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ၾကသည္ကို ေယရႈသည္ လွည့္၍ၾကည့္ေတာ္ မူၿပီးလွ်င္၊
၂၆ အၾကင္သူသည္ ငါ့ထံသို႔လာ၍ မိဘ၊ သားမယား၊ ညီအစ္ကို၊ ႏွမတို႔ကို၎၊ ထိုမွ်မက မိမိအသက္ကို၎ မမုန္း၊ ထိုသူသည္ ငါ့တပည့္မျဖစ္ႏိုင္ရာ။
၂၇ အၾကင္သူသည္ မိမိလက္ဝါးကပ္တိုင္ကိုထမ္း၍ ငါ့ေနာက္သို႔မလိုက္၊ ထိုသူသည္ ငါ့တပည့္မျဖစ္ႏိုင္ရာ။
၂၈ သင္တို႔တြင္ တေယာက္ေသာသူသည္ တိုက္ကိုတည္မည္ဟု အႀကံရွိလွ်င္၊ ထိုတိုက္ၿပီးေအာင္ ေငြေလာက္မည္မေလာက္မည္ကို သိျခင္းငွါ၊ ေရွ႔ဦးစြာထိုင္၍ ကုန္စရိတ္ကို မခ်င့္တြက္ဘဲ ေနမည္ေလာ။
၂၉ သို႔မဟုတ္ တိုက္ျမစ္ကိုတည္၍ တိုက္ကိုမၿပီး ႏိုင္လွ်င္၊ သိျမင္ေသာသူအေပါင္းတို႔က၊
၃၀ ဤသူသည္ တည္စျပဳ၍ အစမသတ္ႏိုင္ဟု ကဲ့ရဲ႔ၾကလိမ့္မည္။
၃၁ တနည္းကား၊ တစံုတေယာက္ေသာရွင္ဘုရင္သည္ အျခားေသာ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ စစ္ၿပိဳင္မည္ ဟုအႀကံရွိလွ်င္္၊ လူႏွစ္ေသာင္းႏွင့္ခ်ီလာေသာ ရွင္ဘုရင္ကို လူတေသာင္းႏွင့္ ခံႏိုင္မည္ မခံႏိုင္ မည္မခံႏိုင္မည္ကို ေရွ႔ဦးစြာထိုင္၍ မဆင္ျခင္ဘဲေနမည္ေလာ။
၃၂ မခံႏုိင္သည္မွန္လွ်င္၊ အျခားေသာ ရွင္ဘုရင္ေဝးေသးေသာအခါ သံတမန္ကိုေစလႊတ္၍ စစ္ၿငိမ္းမည္အေၾကာင္းေတာင္းပန္တတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။
၃၃ ထုိနည္းတူ၊ သင္တို႔တြင္ အၾကင္သူသည္ မိမိ၌ရွိသမွ်ကိုမစြန္႔ဘဲေန၏၊ ထုိသူသည္ငါ့တပည့္မျဖစ္ႏုိင္ရာ။
၃၄ ဆားမူကား ေကာင္း၏။ သို႔ေသာ္လည္းအငန္ကင္းေပ်ာက္လွ်င္ငန္ေသာအရသာကို အဘယ္သို႔ရျပန္မည္နည္း။
၃၅ ေျမဘို႔မေကာင္း၊ အမိႈက္ ပံုဘို႔မေကာင္း၊ ထုိဆားကိုျပင္သို႔ပစ္လိုက္တတ္၏။ ၾကားစရာနားရွိေသာသူမည္သည္ကား ၾကားပါေစဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။