ေဒသနာက်မ္း အခန္းၾကီး ၁၀
၁အထံုသမားလုပ္ေသာနံ႔သာဆီကို ေသေသာယင္ေကာင္သည္ နံေစသကဲ့သုိ႔၊ အနည္းငယ္ေသာ အမိုက္သည္ ပညာႏွင့္ ဂုဏ္သေရထင္ရွားေသာ သူကို ထိုအတူျဖစ္ေစတတ္၏။
၂ ပညာရွိေသာသူ၏ ႏွလံုးသည္ မိမိလက်္ာ လက္၌ ရွိ၏။ မိုက္ေသာသူ၏ ႏွလံုးမူကား၊ မိမိလက္ဝဲလက္၌ရွိ၏။
၃ မိုက္ေသာသူသည္ လမ္း၌သြားစဥ္ တြင္ပင္ သတိလစ္၍၊ ငါသည္ လူမိုက္ျဖစ္၏ဟု ခပ္သိမ္းေသာ သူတုိ႔အား ေျပာတတ္၏။
၄ မင္းသည္ သင့္ကို စိတ္ဆိုးလွ်င္၊ ကိုယ္ေနသင့္ရာ အရပ္မွမေရႊ႔ႏွင့္။ သည္းခံျခင္းသည္ ႀကီးေသာအျပစ္ကို ေျဖတတ္၏။
၅ မင္းမွားယြင္းျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္တတ္ေသာ၊ ေနေအာက္၌ ငါျမင္ရေသာ အမႈဆိုးဟူမူကား၊
၆ မိုက္ေသာသ ူတို႔ သည္ ျမင့္ေသာအရပ္၊ သူေဌးတုိ႔သည္ နိမ့္ေသာအရပ္၌ ထိုင္ရေသာအမႈ၊
၇ ကြၽန္တို႔သည္ ျမင္းကိုစီး၍ မွဴးမတ္တို႔သည္ ကြၽန္ကဲ့သုိ႔ ေျမေပၚမွာ ေျချဖင့္ သြားရေသာအမႈကို ငါျမင္ေလၿပီ။
၈ တြင္းကိုတူးေသာသူသည္ ထို
တြင္းထဲသုိ႔က်လိမ့္ မည္။ ၿခံကိုဖ်က္ေသာ သူသည္ ေျမြကိုက္ျခင္းကို ခံရလိမ့္မည္။
၉ ေက်ာက္တို႔ကို ေရႊ႔ေသာသူသည္ ဖိျခင္းကိုခံရလိမ့္ မည္။
၁၀ ပုဆိန္တံုးေသာအခါ မေသြးဘဲေနလွ်င္ သာ၍ အားထုတ္ရမည္။ ပညာသည္ အမႈေအာင္ရေသာအခြင့္ကို ေပး၍ ေက်းဇူးႀကီး၏။
၁၁ ေျမြသည္ျပဳစားျခင္းကိုမခံ၊ ကိုက္မိလွ်င္ အလမၸယ္သမား ေက်းဇူးမရွိ။
၁၂ ပညာရွိေသာသူ၏ စကားသည္ ေလ်ာက္ပတ္၏။ မိုက္ေသာ သူ၏ ႏႈတ္မူကား သူ႔ကိုကိုယ္မ်ိဳတတ္၏။
၁၃ သူ၏စကားအစသည္ မိုက္ျခင္း၊ အဆံုးသည္ အျပစ္ျပဳတက္ေသာ ရူးျခင္းျဖစ္၏။
၁၄ မိုက္ေသာသူသည္ စကားမ်ားတက္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ျဖစ္လတံံ့ေသာ အရာကို လူသည္ မေျပာႏိုင္ရာ။ လူေနာက္၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လတံ့သည္ကို အဘယ္သူေျပာႏိုင္သနည္း။
၁၅ ၿမိဳ႔သို႔သြား ေသာလမ္းကို မသိေသာသူကဲ့သို႔ မိုက္ေသာသူသည္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေသာ္လည္း၊ သူတပါးတို႔ကိုပင္ပန္းေစတက္ ၏။
၁၆ ငယ္သားအစိုးရ၍ မွဴးမတ္မ်ား အခ်ိန္မဲ့နံနက္ ေစာေစာစားေသာက္တက္ေသာ ျပည္သည္ အမဂၤလာ ရွိ၏။
၁၇ မင္းသားအစိုးရ၍၊ မွဴးမတ္တို႔သည္ လြန္က်ဴးစြာ မစားမေသာက္ဘဲ၊ အခ်ိန္တန္မွ အားျဖည့္ျခင္းငွာသာ၊ စားေသာက္တတ္ေသာျပည္သည္ မဂၤလာရွိ၏။
၁၈ အလြန္ပ်င္းရိျခင္းအားျဖင့္ အိမ္သည္ ေဆြးေျမ႔တတ္၏။ လက္ႏွွင့္ မျပဳျပင္ ဘဲေနလွ်င္ အိမ္မိုးယိုတတ္၏
၁၉ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းငွာ ပြဲကိုိလုပ္တတ္၏။ စပ်စ္ရည္သည္လည္း ရႊင္လန္းေစတတ္၏။ ေငြမူ ကား၊ အရာရာ၌ ႏုိင္တတ္၏။
၂၀ ရွင္ဘုရင္ကို စိတ္ျဖင့္မွ် မကိ်န္ဆဲႏွင့္။ လူႀကီးကို အိပ္ခန္းထဲ၌မွ် မက်ိန္ဆဲႏွင့္။ မိုဃ္းေကာင္းကင္၌ က်င္လည္ေသာငွက္သည္ ထိုအသံကို ေဆာင္သြားလိမ့္မည္။ ပ်ံတတ္ေသာ အေကာင္သည္ ထုိအမႈကို ေဘာ္ျပလိမ့္ မည္။
