ေဒသနာက်မ္း အခန္းၾကီး ၇

၁ ေကာင္းေသာ အသေရသည္ နံံ႔သာဆီထက္ သာ၍ေကာင္း၏။ ေသရေသာ ေန႔သည္လည္း ဘြားျမင္ ေသာ ေန႔ထက္ သာ၍ ေကာင္း၏။

၂ မသာအိမ္သုိ႔သြားျခင္းသည္၊ ပြဲခံရာ အိမ္သုိ႔ သြားျခင္းထက္ သာ၍ေကာင္း၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ လူခပ္သိမ္းတို႔သည္ မသာအိမ္၌ လမ္းဆံုးရၾက၏။ အသက္ရွင္လ်က္ရွိေသာသူ တုိ႔လည္း၊ အသင့္ ႏွလံုးသြင္းမိၾကလိမ့္မည္။

၃ ၿပံဳးရယ္ျခင္းထက္ ဝမ္းနည္းျခင္း သည္ သာ၍ေကာင္း၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ မ်က္ႏွာ ညိ‡ဳးငယ္ ေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသာ၍ ေကာင္းတတ္၏။

၄ ပညာရွိေသာသူတုိ႔၏ ႏွလံုးသည္ မသာအိမ္၌ ရွိ၏။ မိုက္ေသာ သူတုိ႔၏ ႏွလံုးမူကား၊ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းျပဳရာ အိမ္၌ရွိ၏။

၅ လူမိုက္သီခ်င္းဆိုေသာစကား ကိုနားေထာင္သည္ထက္၊ ပညာရွိ ဆံုးမေသာစကားကို နားေထာင္ေသာ္သာ၍ ေကာင္း၏။

၆ အေၾကာင္းမူကား၊ မုိက္ေသာသူ၏ ရယ္ျခင္းသည္ အိုးေအာက္၌ ဆူးပင္ကို ေလာင္ေသာ အသံႏွင့္တူ၏။ ထုိအမႈအရာသည္လည္း အနတၱျဖစ္၏။

၇ အကယ္စင္စစ္၊ ညွင္းဆဲျခင္းသည္ ပညာရွိေသာသူကို ရူးေစတတ္၏။ တံစိုးသည္လည္း စိတ္ႏွလံုးကို ယိုယြင္း ေစတတ္၏။

၈ အမႈ၏ အဆံုးသည္ အစထက္သာ၍ ေကာင္း၏။ သည္းခံတတ္ေသာသေဘာ ရွိေသာသူသည္ မာနႀကီးေသာသူထက္သာ၍ ေကာင္း၏။

၉ အမ်က္ထြက္သည္တိုင္ေအာင္ စိတ္မတိုႏွင့္။ အမ်က္သည္ မိုက္ေသာသူ၏ စိတ္ႏွလံုး၌ ေနရာက်တတ္၏။

၁၀ ေရွးကာလသည္ ယခုကာလထက္ အဘယ္ေၾကာင့္ သာ၍ ေကာင္းသနည္းဟုမေမး ႏွင့္။ ထုိသုိ႔ေမးလွ်င္၊ ပညာတရားအတိုင္းေမးသည္မဟု

၁၁   ပညာသည္ အေမြဥစၥာကဲ့သုိ႔ ေကာင္း၍၊ ေနကိုျမင္ေသာသူတုိ႔အား ေက်းဇူးျပဳတတ္၏။

၁၂ အေၾကာင္း မူကား၊ ပညာသည္ ကြယ္ကာ တတ္၏။ ေငြသည္လည္း ကြယ္ကာတတ္၏။ ပညာအတတ္သည္ အဘယ္သုိ႔ျမတ္ သနည္းဟူမူကား၊ ပညာအတတ္ကို ရေသာသူသည္ အသက္ကို လည္းရတတ္၏။

၁၃ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို ဆင္ျခင္ေလာ့။ ေကာက္ေစေတာ္မူေသာ အရာကို အဘယ္သုိ႔ ေျဖာင့္ေစႏုိင္သနည္း။

၁၄ ေကာင္းစားသည္ ကာလ၌ ဝမ္းေျမာက္ေလာ့။ ဆင္းရဲခံရသည္ကာလ၌ ဆင္ျခင္ေလာ့။ လူသည္ မိမိေနာက္မွာ ျဖစ္လတံ့ေသာ အမႈအရာကို သိမည္အေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းစားျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲျခင္းကို အလွည့္လွည့္ေပးေတာ္မူ၏။

၁၅ ငါသည္ အခ်ည္းႏွီးေနေသာ ကာလ၌ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ၿပီ။ ေျဖာင့္မတ္ေသာ သူသည္ မိမိေျဖာင့္မတ္ျခင္း၌ ဆံုးရႈံးေၾကာင္းကိုင္း၊ အဓမၼလူသည္ မိမိအဓမၼအမႈ၌ အသက္ရွည္ေၾကာင္း ကိုင္း ငါျမင္၏။

၁၆ လြန္က်ဴးစြာမေျဖာင့္မတ္ႏွင့္။ လြန္က်ဴးစြာ ပညာမရွိႏွင့္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္အက်ိဳးကို ဖ်က္ခ်င္သနည္း။

၁၇ လြန္က်ဴး စြာ မဆိုးညစ္ႏွင့္။ မမိုက္ႏွင့္။ အခ်ိန္မေရာက္ အဘယ္ေၾကာင့္ေသျခင္သနည္း။

၁၈ ဤစကားကို စြဲလန္းေကာင္း၏။ လက္မလႊတ္ႏွင့္။ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္ရြ႕ံေသာသူသည္ ခပ္သိမ္းေသာအမႈထဲက ထြက္ေျမာက္လိမ့္မည္။

၁၉ ၿမိဳ႔ထဲ မွာေနေသာသူရဲတက်ိပ္ထက္ပညာရွိေသာ သူတေယာက္သည္ ပညာအားျဖင့္သာ၍ တန္ခိုးႀကီး၏။

၂၀ အျပစ္မပါဘဲ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ေသာသူေတာ္ေကာင္း တစံုတေယာက္မွ် ေျမႀကီးေပၚမွာ မရွိ။

၂၁ သူတပါးေျပာသမွ် ေသာ စကားတုိ႔ကို မမွတ္ႏွင့္။ သုိ႔ျပဳလွ်င္၊ ကိုယ္ကြၽန္က်ိန္ဆဲေသာစကားကို ၾကားလိမ့္မည္။

၂၂ သင္သည္ ကိုယ္တိုင္ သူတပါးတို႔ကို အဖန္ဖန္ က်ိန္ဆဲေၾကာင္းကို၊ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးထဲမွာသိ၏။

၂၃ ဤအမႈအရာ အလံုးစံုတုိ႔ကို ငါသည္ ပညာတရားအားျဖင့္ စံုစမ္းၿပီ။ ပညာႏွင့္ ငါျပည့္စံုမည္ဟု ဆိုေသာ္ လည္း၊ ပညာသည္ ငါႏွင့္ေဝး၏။

၂၄ ေဝးေသာအရာ၊ အလြန္နက္နဲေသာ အရာကို အဘယ္သူရွာ၍ ေတြ႔ႏိုင္သနည္း။

၂၅ ပညာတရားႏွင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ရွာေဖြစစ္ေဆး၍ သိနားလည္ျခင္းငွာင္း၊ မိုက္စြာ က်င့္ျခင္း၏ အျပစ္ႏွင့္ ရူးျခင္း၏ အျပစ္ကို သိနားလည္ျခင္းငွာင္း၊ ငါႏွင့္ငါ့ႏွလံုးသည္ ဝိုင္းညီ၍ ႀကိဳးစားေလၿပီ။

၂၆ ေက်ာ့ကြင္းႏွင့္ပိုက္ကြန္ တို႔ကို ၾကံစည္ျပင္ဆင္၍ ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ေႏွာင္တတ္ေသာမိန္းမသည္၊ ေသျခင္းထက္သာ၍ ခါးသည္ကို ငါေတြ႔ၿပီ။ ဘုရားသခင္ စိတ္ေတြ႔ေတာ္မူေသာ လူသာလွ်င္၊ ထိုမိန္းမလက္ႏွင့္ လြတ္လိမ့္မည္။ အျပစ္ျပဳတတ္ေသာသူကိုကား၊ ဘမ္းမိလိမ့္မည္။

၂၇ ဓမၼေဒသနာဆရာ ဆိုသည္ကား၊ ငါရွာ၍ မေတြ႔ေသးေသာအရာကိုေတြ႔အံ့ေသာငွာ၊ တခုေနာက္ တခုစစ္ေဆးခ်င့္တြက္ေသာ အခါ၊

၂၈ ေယာက်္ားတေထာင္တုိ႔တြင္ တေယာက္ကိုငါေတြ႔ၿပီ။ မိန္းမတေထာင္တို႔တြင္ တေယာက္ကိုမွ် ငါမေတြ႔။

၂၉ ငါေတြ႔ေသာ အရာတခုတည္းဟူမူကား၊ ဘုရားသခင္သည္ လူကို ေျဖာင့္မတ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ္လည္း၊ လူတုိ႔သည္ မ်ားျပားေသာ အႀကံအစည္တို႔ကို ရွာေဖြႀကံစည္ၾကၿပီ။