ရွင္မာကုခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၂
၁ ထိုအခါ ဥပမာအားျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ လူတဦးသည္ စပ်စ္ဥယ်ာဥ္ကို စိုက္ပ်ိဳး၍၊ ေစာင္ရန္းကို လုပ္ၿပီးမွ စပ်စ္သီးနယ္ရာက်င္းကိုတူးေလ၏။ မွီခိုရာလင့္စင္ကိုလည္းေဆာက္ေလ၏။ လုပ္ေဆာင္ေသာသူ တို႔အား ဥယ်ာဥ္ကိုငွါး၍၊ အျခားေသာျပည္သို႔သြားေလ၏။
၂ ကာလအခ်ိန္တန္လွ်င္၊ လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔ လက္မွ စပ်စ္သီးကိုခံေစျခင္းငွါ သူတို႔ရွိရာသို႔ ငယ္သားကိုေစလႊတ္ေလ၏။
၃ ထိုသူတို႔သည္ ငယ္သားကိုဘမ္းဆီး ၍ရိုက္ၿပီးမွ လက္ခ်ည္းလႊတ္လိုက္ၾက၏။
၄ ေနာက္တဖန္ အျခားေသာငယ္သားကို သူတို႔ရွိရာသို႔ ေစလႊတ္ျပန္လွ်င္၊ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔သည္ ခဲႏွင့္ပစ္သျဖင့္၊ သူ၏ေခါင္းကိုမွန္၍ အရွက္ခြဲၿပီးမွလႊတ္လိုက္ၾက၏။
၅ အျခားေသာငယ္ သားကိုေစလႊတ္ျပန္လွ်င္ သူ႔ကိုသတ္ၾက၏။ အျခားေသာငယ္သားတို႔တြင္ အခ်ိဳ႔တို႔ကိုရိုက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႔တို႔ကို သတ္ၾက၏။
၆ ထိုေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္ရွင္သည္ မိမိ၏ခ်စ္သားတေယာက္တည္းရွိေသးသည္ျဖစ္၍၊ ထိုသူတို႔သည္ ငါ့သားကို အားနာၾကလိမ့္မည္ဟုဆို၍ မိမိသားကို ေနာက္ဆံုး၌ေစလႊတ္ေလ၏။
၇ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔ကလည္း၊ ဤသူသည္ အေမြခံျဖစ္၏။ လာၾက၊ သူ႔ကိုသတ္ၾကကုန္အံ့။ ထိုသို႔သူ၏အေမြဥစၥာကို ငါတို႔ရၾကလိမ့္မည္ဟု အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္၍၊
၈ ဥယ်ာဥ္ရွင္၏သားကို ဘမ္းယူၿပီးမွ သတ္၍ဥယ်ာဥ္ျပင္သို႔ထုတ္ပစ္ၾက၏။
၉ သို႔ျဖစ္လွ်င္၊ ဥယ်ာဥ္ရွင္သည္ အဘယ္သို႔ျပဳမည္နည္း၊ သူသည္လာ၍ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔ကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းၿပီးမွ ထိုဥယ်ာဥ္ကို အျခားေသာ သူတို႔အား ေပးလိမ့္မည္။
၁၀ တိုက္ကိုတည္လုပ္ေသာသူမ်ား ပယ္ထားေသာေက်ာက္သည္ ေနာက္တဖန္တိုက္ ေထာင့္အထြဋိ္ဖ်ားသို႔ ေရာက္ျပန္၏။ ထိုအမႈသည္ ထာဝရဘုရားျပဳေတာ္မူေသာ အမႈျဖစ္၏။
၁၁ ငါတို႔မ်က္ေမွာက္၌ လည္း အံ့ၾသဘြယ္ျဖစ္၏ ဟူေသာစကားကို က်မ္းစာ၌ သင္တို႔သည္ မဘတ္ ဘူးသေလာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၂ ထိုသူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုရည္ေဆာင္၍ ထိုဥပမာစကားကို ေဟာေျပာေတာ္မူ သည္ကိုသိေသာ ေၾကာင့္၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ဘမ္းဆီးျခင္းငွါ ရွာႀကံၾက၏။ သို႔ေသာ္လည္း စုေဝးေသာသူတို႔ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ အထံေတာ္မွထြက္သြားၾက၏။
၁၃ တဖန္ စကားေတာ္ကိုေခ်ာင္းေျမာင္း၍ အျပစ္ျပဳခြင့္ကိုရျခင္းငွါ ဖာရိရွဲတို႔ႏွင့္ ေဟရုဒ္တပည့္အခ်ိဳ႔တို႔ကို  အထံေတာ္သို႔ ေစလႊတ္ၾက၏။
၁၄ ထိုသူတို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္၍၊ အရွင္ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ သစၥာရွိပါ၏။ အဘယ္သူကိုမွ်မေၾကာက္၊ လူမ်က္ႏွာကိုမေထာက္ဘဲ ဘုရားသခင္၏တရားလမ္းကို ဟုတ္မွန္စြာ ျပေတာ္မူသည္ကို  အကြၽႏ္ုပ္တို႔သိၾကပါ၏။ ကဲသာဘုရင္အား အခြန္ဆက္အပ္သေလာ၊ မဆက္အပ္သေလာ။
၁၅ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဆက္ရမည္ေလာ၊ မဆက္ရမည္ေလာဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုသူတို႔၏ လွ်ိဳ႔ဝွက္ျခင္းကို သိေတာ္မူလွ်င္၊ သင္တို႔သည္ ငါ့ကိုအဘယ္ေၾကာင့္စံုစမ္းေႏွာက္ရွက္ၾကသနည္း။ ေဒနာရိ တျပားကို ငါၾကည့္ဘို႔ယူခဲ့ၾကဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍၊
၁၆ သူတို႔သည္ ယူခဲ့ၾက၏။ ဤပံု၊ ဤလိပ္စာကား အဘယ္သူ၏ပံု၊ အဘယ္သူ၏လိပ္စာျဖစ္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ ကဲသာဘုရင္၏ ပံုလိပ္စာျဖစ္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၁၇ ေယရႈကလည္း ကဲသာဘုရင္၏ဥစၥာကို ကဲသာဘုရင္အားဆက္ေပးၾကေလာ့ ဘုရားသခင္၏ဥစၥာကိုကား၊ ဘုရားသခင္အား ဆက္ေပးၾကေလာ့ဟု ဟုမိန္႔ေတာ္မူသည္ကို သူတို႔သည္ အံ့ၾသျခင္းရွိၾက၏။
၁၈ ထေျမာက္ရွင္ျပန္ျခင္းမရွိဟူ၍ အယူရွိေသာ ဇဒၵဳကဲ တို႔သည္လည္း အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍၊
၁၉ အရွင္ဘုရား၊ လူမည္သည္ကား သားမရွိဘဲေသသြား၍ မယားက်န္ရစ္လွ်င္၊ သူ႔ညီသည္ ထိုမိန္းမကို သိမ္းယူ၍ အကိုအမ်ိဳးမျပတ္ ဆက္ႏႊယ္ေစဟု အကြၽႏ္ုပ္တို႔အား ေမာေရွစီရင္ေရးထားပါၿပီ။
၂၀ ညီအစ္ကို ခုနစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ အစ္ကိုအႀကီးသည္ မိန္းမႏွင့္စံုဘက္၍ သားမရွိဘဲေသလွ်င္၊
၂၁ သူ၏မယားကို သူ႔ညီအႀကီးသိမ္းယူ၍ သားမရွိဘဲ ေသျပန္ေလ၏။
၂၂ ထို႔အတူ တတိယသူမွစ၍ တေယာက္ေနာက္တေယာက္ ခုႏွစ္ေယာက္ေသာညီအစ္ကို တို႔သည္ ထိုမိန္းမကိုသိမ္းယူ၍ သားကိုမက်န္ရစ္ေစၾက။ ေနာက္ဆံုး၍ မိန္းမသည္လည္းေသေလ၏။
၂၃ သို႔ျဖစ္၍ ထေျမာက္ရာကာလ၌ သူတို႔သည္ ထေျမာက္ၾကေသာအခါ ထိုမိန္းမသည္ အဘယ္သူ၏မယားျဖစ္ပါမည္နည္း။ ထိုသူခုနစ္ေယာက္တို႔သည္ ထိုမိန္းမႏွင့္စံုဘက္ျခင္းကိုျပဳၾကၿပီဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။
၂၄ ေယရႈကလည္း၊ သင္တို႔သည္ က်မ္းစာကိုနားမလည္၊ ဘုရားသခင္၏တန္ခိုးေတာ္ကိုမသိေသာေၾကာင့္ မွားေသာအယူကို ယူၾက၏။
၂၅ ေသျခင္းမွထေျမာက္ေသာအခါ စံုဘက္ျခင္းကိုမျပဳ၊ ထိမ္းျမားေပးစားျခင္းကိုမျပဳ၊ ေကာင္းကင္တမန္ ကဲ့သို႔ျဖစ္ၾက၏။
၂၆ ထိုမွတပါး ေသလြန္ေသာသူတို႔သည္ ထေျမာက္ျခင္းအရာမွာ၊ ဘုရားသခင္က ငါသည္ အာျဗဟံ၏ဘုရား၊ ဣဇာက္၏ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ဘုရားျဖစ္သည္ဟု ေမာေရွအားမိန္႔ေတာ္မူေၾကာင္းကို ေမာေရွ၏က်မ္း၊ ခ်ံဳခဏ္း၌ သင္တို႔သည္မဘတ္ဘူးသေလာ။
၂၇ ဘုရားသခင္သည္ ေသေနေသာသူတို႔၏ ဘုရားမဟုတ္၊ အသက္ရွင္ေသာသူတို႔၏ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထိုေၾကာင့္သင္တို႔သည္ အလြန္မွားၾကသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၈ ထိုသို႔ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ၾကသည္ကို က်မ္းျပဳဆရာတေယာက္သည္ၾကား၍၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေလ်ာက္ ပတ္စြာ ျပန္ေျပာေတာ္မူသည္ကို သိျမင္လွ်င္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍၊ ပညတ္တကာတို႔တြင္ အဘယ္ မည္ေသာပညတ္သည္ သာ၍ျမတ္သနည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္။
၂၉ ေယရႈက၊ ပညတ္တကာတို႔တြင္ အျမတ္ဆံုး ေသာပညတ္ဟူမူကား၊ အိုဣသေရလလူမ်ိဳး၊ နားေထာင္ေလာ့။ ငါတို႔၏ဘုရားသခင္ ထာဝရ ဘုရားသည္ တဆူတည္းေသာ ထာဝရဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ တပါးတည္းျဖစ္ေတာ္မူ၏။
၃၀ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို စိတ္ႏွလံုးအၾကြင္းမဲ့၊ ဥာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ႏွင့္ခ်စ္ေလာ့။ ဤပညတ္သည္ ပဌမပညတ္ျဖစ္၏။
၃၁ ထိုမွတပါး ကိုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာသူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေလာ့ဟူေသာ ဒုတိယပညတ္သည္ ပထမပညတ္ႏွင့္ သေဘာတူ၏ ဤပညတ္ထို႔ထက္သာ၍ ႀကီးျမတ္ေသာပညတ္မရွိဟု ျပန္၍ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၂ က်မ္းျပဳဆရာကလည္း၊ အရွင္ဘုရား၊ အကယ္စင္စစ္ ကုိယ္ေတာ္သည္ ေလ်ာက္ပတ္စြာ မိန္႔ေတာ္မူၿပီ။ ဘုရားသခင္တဆူတည္းရွိေတာ္မူ၏။
၃၃ ထိုဘုရားသခင္မွတပါး အျခားေသာဘုရားသခင္မရွိ။ ထိုဘုရားသခင္ကို စိတ္ႏွလံုးအၾကြင္းမဲ့၊ ဥာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ႏွင့္ခ်စ္ျခင္း၊ ကိုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ သူတို႔ကိုလည္း ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ျခင္းအက်င့္သည္ မီးရႈိ႔ေသာယဇ္ေကာင္မွစ၍ ယဇ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ပူေဇာ္ျခင္း အက်င့္ထက္သာ၍ျမတ္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
၃၄ ထိုသို႔ပညာသတိႏွင့္ျပန္ေလွ်ာက္သည္ကို ေယရႈသည္ သိျမင္လွ်င္၊ သင္သည္ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္မေဝးဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ေနာက္တဖန္ အဘယ္သူမွ်မေမး မေလွ်ာက္ဝံ့ၾက။
၃၅  ထိုအခါ ေယရႈသည္ ဗိမာန္ေတာ္၌ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူစဥ္တြင္၊ ခရစ္ေတာ္သည္ ဒါဝိဒ္၏သားျဖစ္ သည္ဟု က်မ္းျပဳဆရာတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုၾကသနည္း။
၃၆ ဒါဝိဒ္၏စကားမွာ၊ ထာဝရဘုရားက၊ သင္၏ရန္သူတို႔ကို သင္၏ေျခတင္ရာငါမခ်မထားမွီတိုင္ေအာင္ ငါ့လက္်ာဘက္၌ထိုင္၍ေနေလာ့ဟု ငါ၏သခင္ အားမိန္႔ေတာ္မူသည္ဟု သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဒါဝိဒ္ဆိုသတည္း။
၃၇ ထိုသို႔ဒါဝိဒ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို သခင္ဟုေခၚလွ်င္ အဘယ္သို႔သူ၏သားျဖစ္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။ လူမ်ားအေပါင္းတို႔သည္ အားရဝမ္းေျမာက္ ေသာစိတ္ႏွင့္ စကားေတာ္ကိုနားေထာင္ၾက၏။
၃၈ ထိုသို႔ဆံုးမၾသဝါဒေပးစဥ္တြင္ တဖန္မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ က်မ္းျပဳဆရာတို႔ကိုေရွာင္ၾကေလာ့။ သူတို႔သည္ ရွည္ေသာအက်ႌကိုဝတ္လ်က္ လည္ျခင္းငွါအလိုရွိၾက၏။ ေစ်း၌ရိုေသစြာႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို၎၊
၃၉ ပြဲသဘင္၊ တရား စရပ္တို႔၌ ျမင့္ျမတ္ေသာေနရာထိုင္ရာကို၎ ႏွစ္သက္ၾက၏။
၄၀ သူတို႔သည္ မုဆိုးမအိမ္ကို လုယူသိမ္းစား၍ အျပစ္မေပၚေစျခင္းငွါ ရွည္စြာေသာပဌနာစကားကို ရြတ္တတ္ၾက၏။ သူတို႔သည္ သာ၍ႀကီး စြာေသာဒဏ္ကို ခံရၾကမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၁ ထိုေနာက္ေယရႈသည္ ဘ႑ာတိုက္ေရွ႔မွာ ထိုင္ေတာ္မူစဥ္တြင္၊ လူမ်ားတို႔သည္ ေၾကးေငြကို ဘ႑ာတိုက္ထဲသို႔သြင္းခ်သည္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူ၏။ ေငြရတတ္ေသာသူမ်ားတို႔သည္ မ်ားစြာသြင္းခ်ၾက၏။
၄၂ ဆင္းရဲေသာမုဆိုးမတေယာက္သည္လာ၍ တပဲေလာက္တန္ေသာေၾကးနီဒဂၤါးႏွစ္ျပားကိုသြင္းခ်၏။
၄၃ ကိုယ္ေတာ္ သည္ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ ဘ႑ာေတာ္တိုက္ထဲသို႔သြင္းခ်ေသာ သူအေပါင္းတို႔ထက္ ထိုဆင္းရဲေသာမုဆိုးမသည္ သာ၍သြင္းေခ်ခဲ့ၿပီ။
၄၄ အေၾကာင္းမူကား၊ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ မိမိတို႔ၾကြယ္ဝ ေသာစည္းစိမ္ထဲက ႏႈတ္၍သြင္းခ်ၾက၏။ ထိုမိန္းမမူကား အလြန္ဆင္းရဲလ်က္ပင္၊ မိမိအသက္ ေမြးစရာ ဥစၥာရွိသမွ်ကို သြင္းခ်ေလၿပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။