၁ ညီအစ္ကိုတုိ႔၊ ဣသေရလလူတို႔သည္ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းသို႔ ေရာက္ေစျခင္းငွါ၊ ငါ၏ေစတနာ အလုိရွိ၍ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းေလ့ရွိ၏။
၂ ထုိသူတို႔သည္ မွန္ေသာပညာမရွိေသာ္လည္း၊ ဘုရား သခင္ဘက္၌ စိတ္အားႀကီး သည္ဟု သူတို႔အဘုိ႔ငါသက္ေသခံ၏။
၃ ထုိသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကို မသိဘဲ၊ ကိုယ္ေျဖာင့္ မတ္ျခင္းကိုတည္ေစျခင္းငွါ ရွာႀကံေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကုိဝန္မခံၾက။
၄ ယံုၾကည္ေသာသူ အေပါင္းတို႔သည္ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ ေရာက္မည္ အေၾကာင္း၊ ပညတ္တရားသည္ ခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ စံုလင္ျခင္းရွိ၏။
၅ ေမာေရွကလည္း၊ ထုိအက်င့္ကို က်င့္ေသာသူသည္ ထုိအက်င့္အားျဖင့္ အသက္ရွင္လိမ့္မည္ဟု ပညတ္တရားႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း တရားကို ရည္မွတ္၍ ေရးထားသတည္း။
၆ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားဆိုသည္ကား၊
၇ ေကာင္းကင္ သို႔အဘယ္သူ တက္လိမ့္မည္နည္း။ နက္နဲရာထဲသို႔ အဘယ္သူဆင္းလိမ့္မည္နည္းဟု စိတ္ထဲမွာ မေအာက္ေမ့ႏွင့္ ဟုဆို၏။ ထိုသို႔ဆုိေသာ္ ခရစ္ေတာ္ကို ေဆာင္ခဲ့ျခင္းငွါ ေကာင္းကင္သို႔ အဘယ္သူတက္လိမ့္မည္နည္း။ ခရစ္ေတာ္ကို ေသျခင္းမွ ထေျမာက္ျခင္းငွါ နက္နဲရာထဲသို႔ အဘယ္သူဆင္း လိမ့္မည္နည္းဟု ဆိုလိုသတည္း။
၈ တဖန္ဆိုသည္ ကား တရားေတာ္သည္ သင္ႏွင့္နီး၏။ သင္၏ႏႈတ္၌၎၊ သင္၏ႏွလံုး၌၎ ရွိသည္ဟုဆို၏၊ ထိုသို႔ဆိုေသာ္၊ ငါတို႔ေဟာေသာ ယံုၾကည္ျခင္းတရားကို ဆိုလိုသတည္း၊
၉ အဘယ္သို႔နည္း ဟူမူကား သင္သည္ သခင္ေယရႈကို ႏႈတ္ျဖင့္ဝန္ခံ၍၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကိုေသျခင္းမွ ထေျမာက္ေစေတာ္မူၿပီဟု စိတ္ႏွလံုးထဲ၌ ယံုၾကည္လွ်င္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ေရာက္လိမ့္မည္။
၁၀ ေျဖာင့္မတ္ရာ သို႔ေရာက္ျခင္းငွါ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ယံုၾကည္ရ၏။
၁၁ ကယ္တင္ျခင္း သို႔ေရာက္ျခင္းငွါ ႏႈတ္ျဖင့္ဝန္ခံရ၏။ က်မ္းစာလာသည္ကား၊ ထိုေက်ာက္ကို အမွီျပဳေသာသူမည္သည္ကား၊ ရွက္ ေၾကာက္ျခင္းမရွိႏိုင္ရာဟု လာသတည္း။
၁၂ ယုဒအမ်ိဳး၊ ေဟလသအမ်ိဳးကို မေရြး၊ လူအေပါင္းတို႔ကို အစိုးရေသာ အရွင္တပါးတည္းရွိ၍၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ပဌနာျပဳေသာသူအေပါင္းတို႔၌ ေက်းဇူးၾကြယ္ဝေတာ္မူ၏။
၁၃ အေၾကာင္း မူကား၊ ထာဝရဘုရား ကို ပဌနာျပဳေသာသူ ရွိသမွ်တို႔သည္ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းသို႔ ေရာက္ရၾကလတံ့။
၁၄ သို႔ရာတြင္၊ မယံုၾကည္လွ်င္ အဘယ္သို႔ပဌနာျပဳႏိုင္မည္နည္း။ သိတင္းမၾကားလွ်င္ အဘယ္သို႔ ယံုၾကည္ ႏိုင္မည္နည္း။ ေဟာေျပာေသာသူမရွိလွ်င္ အဘယ္သို႔ၾကားႏိုင္မည္နည္း။
၁၅ လူကိုမေစလႊတ္လွ်င္ အဘယ္သို႔ေဟာ ေျပာႏိုင္မည္နည္း။ ထိုသို႔ႏွင့္အညီ က်မ္းစာလာသည္ကား၊ ၿငိမ္သက္ျခင္း၏ ဝမ္းေျမာက္ စရာသိတင္း၊ ေကာင္းက်ိဳး ခ်မ္းသာ၏ဝမ္းေျမာက္စရာသိတင္းကို ၾကားေျပာေသာသူ၏ ေျခတို႔သည္ အလြန္တင့္တယ္စြတကားဟု လာသတည္း။
၁၆ သို႔ေသာ္လည္း၊ လူအေပါင္းတို႔သည္ ဝမ္းေျမာက္စရာ သိတင္း ကို နားေထာင္ၾကသည္မဟုတ္။ ပေရာဖက္ေဟရွာယစကားဟူမူကား၊ အိုထာဝရဘုရား၊ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ေဟာ ေျပာေသာ သိတင္းစကားကို အဘယ္သူ ယံုပါသနည္းဟု ဆို၏။
၁၇ သို႔ျဖစ္၍၊ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ၾကားနာျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္၏။ ၾကားနာျခင္းသည္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ စကားေတာ္အားျဖင့္ ျဖစ္၏။
၁၈ သို႔ရာတြင္ လူအေပါင္းတို႔သည္ မၾကားရၾကၿပီေလာ၊ အမွန္ၾကားရၿပီ။ သူတို႔၏အသံသည္ ေျမတျပင္လံုး၌ ႏွံ႔ျပား၍၊ သူတို႔၏စကားသည္ ေျမႀကီးစြန္းတိုင္ေအာင္ ေရာက္ေလၿပီဟု ငါဆို၏။
၁၉ တဖန္ ငါဆိုသည္ကား၊ ဣသေရလလူတို႔သည္ ဤအမႈကို မသိၾကသေလာ။ ေမာေရွက မေရရေသာလူမ်ိဳးအားျဖင့္ သင္တို႔သည္ ျငဴစူေသာစိတ္ရွိေစျခင္းငွါ၎၊ ပညာမရွိေသာလူမ်ိဳးအားျဖင့္ စိတ္ဆိုးေစျခင္းငွါ၎၊ ငါျပဳမည္ဟု ေရွ႔ဦး စြာဆို၏။
၂၀ ေဟရွာယသည္ သာ၍ရဲရင့္စြာဆိုသည္ကား၊ ငါ့ကိုမရွာေသာသူတို႔သည္ ငါ့ကိုေတြ႔ရၾက၏။ ငါ၏ အေၾကာင္းကို မေမးျမန္းေသာသူတို႔၌ ငါထင္ရွားသည္ဟု ဆို၏။
၂၁ ဣသေရလလူတို႔ကို ရည္မွတ္၍တဖန္ မိန္႔ေတာ္ မူသည္ကား၊ နားမေထာင္ျငင္းဆန္တတ္ေသာ လူမ်ိဳးသို႔ တေန႔လံုးငါသည္ လက္ဝါးကိုျဖန္႔ရၿပီဟု ဆိုသတည္း။
