ေဒသနာက်မ္း အခန္းၾကီး ၁

၁ ဒါဝိဒ္၏ သားေတာ္၊ ဓမၼေဒသနာဆရာျဖစ္ေသာ ေယရုရွလင္မင္းႀကီး၏ စကားဟူမူကား၊

၂ အနတၱသက္ သက္၊ အနတၱသက္သက္၊ ခပ္သိမ္းေသာအရာတုိ႔သည္ အနတၱျဖစ္ၾက၏။

၃ လူသည္ ေနေအာက္မွာ ႀကိဳးစားအား ထုတ္သမွ်တို႔၌ အဘယ္အက်ိဳးရွိသနည္း။

၄ လူတဆက္လြန္သြား၏။ တဆက္ေပၚလာ၏။ ေျမႀကီးမူကား အစဥ္အၿမဲ တည္၏။

၅ ေနလည္း ထြက္လ်က္ဝင္လ်က္၊ ထြက္ရာအရပ္သုိ႔ တဖန္ေျပးလ်က္၊ ေတာင္လမ္းသုိ႔လိုက္၍၊ တဖန္ ေျမာက္လမ္းသုိ႔ျပန္တတ္၏။

၆ ေလသည္လည္း အစဥ္လည္သြား၍ လည္းၿပီးေသာအရပ္သုိ႔ တဖန္ျပန္၍ လည္ျပန္တတ္၏။

၇ ခပ္သိမ္းေသာျမစ္တုိ႔သည္ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ေရာက္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း၊ ပင္လယ္သည္ မျပည့္တတ္။ ျမစ္ေရသည္ စီးထြက္ရာ အရပ္သို႔တဖန္ ျပန္သြားတတ္၏။

၈ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္ လူမေျပာႏိုင္ေအာင္ပင္ပန္း ျခင္းႏွင့္ယွဥ္ၾက၏။ မ်က္စိသည္ျမင္၍ မကုန္တတ္။ နားသည္လည္းၾကား၍ မဝတတ္။

၉ ျဖစ္ဘူးေသာအရာသည္ ျဖစ္လတံ့ေသာအရာ ႏွင့္တူ၏။ ယခုျပဳေသာအမႈသည္ ျပဳလတံ့ေသာအမႈႏွင့္တူ၏။ ေနေအာက္မွာ အသစ္ေသာ အမႈအရာမရွိ။

၁၀ ၾကည့္ပါ။ အသစ္ျဖစ္၏ဟု ဆိုရေသာ အမႈအရာ တစ္စံုတစ္ခုရွိသေလာ။ ထုိအမႈအရာသည္၊ ေရွးကာလ၌ ျဖစ္ဘူးၿပီ။

၁၁ ေရွးျဖစ္ဘူးေသာ အမႈအရာတို႔ကို ေမ့ေလ်ာ့တတ္၏။ ေနာက္၌ျဖစ္လတံ့ေသာ အမႈအရာတို႔ကိုလည္း၊ ထုိအမႈအရာ ေနာက္၌ ျဖစ္လတံ့ေသာ သူတို႔သည္ ေမ့ေလ်ာၾကလိမ့္မည္။

၁၂ ငါဓမၼေဒသနာဆရာသည္၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔၌ ဣသေရလရွင္ဘုရင္ျဖစ္စဥ္တြင္

၁၃ မိုဃ္းေကာင္းကင္ ေအာက္၌ ျပဳသမွ်တို႔ကို ဥာဏ္ပညာအားျဖင့္ ရွာေဖြစစ္ေဆးျခင္းငွါ ႏွလံုးထား၏၊၊ လူသားတို႔ က်င္လည္ရာဘို႔ ထိုပင္ပန္းေစေသာ အမႈကို ဘုရားသခင္ ေပးေတာ္မႈၿပီ၊

၁၄ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ျပဳေလသမွ်ေသာ အမႈအရာတို႔ကို ငါျမင္ၿပီ၊၊ အလံုးစံုတို႔ သည္ အနတၱအမႈ၊ ေလကိုက်က္စားေသာအမႈ ျဖစ္ၾက၏၊၊

၁၅ ေကာက္ေသာအရာကို မေျဖာင့္ေစႏိုင္၊၊ ခ်ိဳ႔တဲ့ေသာ အရာကို မေရတြက္ရာ၊၊ 

၁၆ ငါသည္ ကုိယ္စိတ္နလံုးထဲမွာ ေျပာဆိုသည္ကား၊ ငါသည္ ငါ့အရင္၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔၌ ျဖစ္ဘူးေသာ သူအေပါင္းတို႔ထက္ ႀကီးျမင့္၍ ပညာရွိ၏၊၊ အကယ္စင္စစ္ ငါ့စိတ္ႏွလံုးသည္ ပညာအတတ္မ်ားကို အထူးသျဖင့္ ေလ့က်င့္၏၊၊

၁၇ ပညာတရားမ်ားကိုင္း လွ်ပ္ေပၚျခင္း ႏွင့္ မိုက္မဲျခင္းတို႔ကိုင္း ပိုင္းျခား၍ သိအံ႔ေသာငွါ ငါသည္ ႏွလံုးထား၏၊၊ ထိုအမႈသည္လည္း၊ ေလကို က်က္စားေသာအမႈျဖစ္သည္ကို ရိပ္မိ၏၊၊

၁၈ အေၾကာင္းမူကား၊ ပညာမ်ားလွ်င္၊ ၿငိဳျငင္စရာ အေၾကာင္းမ်ား၏၊၊ သိပၸံအတက္တုိးပြါးေသာသူသည္ ဝမ္းနည္းျခင္း တိုးပြားတတ္၏၊၊