ေဒသနာက်မ္း အခန္းၾကီး ၃

၁ ခပ္သိမ္းေသာ အမႈအရာတို႔သည္ မိမိတို႔အခ်ိန္ရွိ၏၊၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္ေအာက္၌ ႀကံစည္သမွ် အသီးသီးတို႔ ကို ျပဳရေသာ အခ်ိန္ရွိ၏၊၊

၂ ဘြားခ်ိန္ႏွင့္ ေသခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊ စိုက္ပိ်ဳးေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးရေသာအရာကို ႏႈတ္ရ ေသာအခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊

၃ သတ္ရေသာအခိ်န္ႏွင့္ အနာေပ်ာက္ေစရေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊ ၿဖိဳဖ်က္ရေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ တည္ေဆာက္ရေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊

၄ ငိုရေသာအခ်ိန္ႏွင့္ ရယ္ရေသာအခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊ ညည္းတြား ရေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ကခုန္ရေသာအခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊

၅ ေက်ာက္တိုု႔ကို ျဖန္႔ႀကဲရေသာအခ်ိန္ႏွင့္ စုသိမ္းရေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊ ဘက္ယမ္း ရေသာအခ်ိန္ႏွင့္ မဘက္ယမ္းဘဲခဲြခြါ၍ ေနရေသာ အခ်ိန္လည္းရွိ၏၊၊

၆ ဆည္းဖူးရေသာအခ်ိန္ႏွင့္ ဥစၥာေပ်ာက္ရေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊ သိုထားရေသာအခိ်န္ႏွင့္ ပစ္လိုက္ရေသာ အခ်ိန္လည္းရွိ၏၊၊

၇ အဝတ္ကို ဆုတ္ရေသာ အခ်ိန္ႏွင့္၊ ခ်ဳပ္ရေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိ၏တိတ္ဆိတ္စြာ ေနရေသာအခ်ိန္ႏွင့္၊  စကားေျပာရေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊

၈ ခ်စ္ရေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ မုန္းရေသာအခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊ စစ္တိုက္ရေသာအခ်ိန္ႏွင့္ စစ္ၿငိမ္းရေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိ၏၊၊

၉ လုပ္ကိုင္ေသာသူသည္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရာတြင္၊ အဘယ္ေက်းဇူးရွိသနည္း၊၊

၁၀ လူသားတို႔က်င္ လည္ရာဘို႔ ဘုရားသခင္ ေပးေတာ္မူေသာ ပင္ပန္းျခင္းအမႈကို ငါၾကည့္ျမင္ၿပီ၊၊

၁၁ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ကို မိမိတို႔ အခ်ိန္တန္မွ၊  ေလ်ာက္ပတ္စြာ ဖန္ဆင္းေတာ္မူၿပီ၊၊ လူစိတ္ႏွလံုးကိုလည္း အနႏၱကာလ၌ စဲြလန္းေစေတာ္မူၿပီ၊၊ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္စီရင္ေတာ္မူေသာ အမႈကို အစမွအဆံုး တိုင္ေအာင္ လူသည္ စစ္၍ မကုန္ႏိုင္၊၊

၁၂ ရႊင္လန္းျခင္းအမႈႏွင့္ အသက္ရွင္စဥ္တြင္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း အမႈမွတပါး အျခားေသာ အမႈအရာတို႔၌၊ အက်ိဳးေက်းဇူးမရွိသည္ကို ငါသိ၏။

၁၃ လူတိုင္းစားေသာက္ျခင္းငါင္း၊ မိမိႀကိဳးစားအားထုတ္သမွ်ေသာအမႈ၌ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းငွာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္သာ အခြင့္ရွိ၏။

၁၄ ဘုရားသခင္ျပဳေတာ္မူသမွ်ေသာအမႈသည္ နိစၥထာဝရျဖစ္သည္ကိုငါသိ၏။ ထပ္၍ မျပဳႏိုင္ရာ။ ႏႈတ္၍မယူႏုိင္ရာ။ လူတုိ႔ သည္ ေရွ႔ေတာ္၌ ေၾကာက္ရြံ႔မည္အေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္ျပဳေတာ္မူ၏။

၁၅ ျဖစ္ဘူးေသာ အရာသည္ ယခုျဖစ္ေသာ အရာႏွင့္တူ၏။ ျဖစ္လတံ့ေသာ အရာသည္လည္း၊ ျဖစ္ဘူးေသာအရာ ႏွင့္တူ၏။ လြန္ၿပီးေသာအရာတို႔ကိုလည္း ဘုရားသခင္ေတာင္းျပန္ေတာ္မူ၏။

၁၆ ထိုမွတပါး၊ ေနေအာက္မွာ တရားစီရင္ရာအရပ္၌ အဓမၼအမႈရွိသည္ကိုင္း၊ ေျဖာင့္မတ္ရာအရပ္၌ ဒုစရုိက္ရွိ သည္ကိုင္း ငါျမင္ၿပီ။

၁၇ ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူတို႔၏ အမႈႏွင့္၊ မတရားေသာ သူတုိ႔၏ အမႈကို စစ္ေၾကာစီရင္ေတာ္မူမည္ဟုု ငါေအာက္ေမ့၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ခပ္သိမ္းေသာအႀကံ၊ ခပ္သိမ္းေသာ အမႈတို႔ကို စစ္ေၾကာစီရင္ရေသာ အခ်ိန္ရွိ၏။

၁၈ လူသားတုိ႔ေနရာကိုရည္မွတ္၍ ငါေအာက္ေမ့သည္ကား၊ လူတုိ႔ကို ဘုရား သခင္စံုစမ္းေတာ္မူမည္အေၾကာင္းႏွင့္၊ သူတုိ႔သည္ တိရစာၦန္ကဲ့သို႔ျဖစ္သည္ကို သူတုိ႔သိျမင္မည္အေၾကာင္း၊ ေနရာ က်သတည္း၊

၁၉ လူသားေတြ႔ႀကံဳေသာ အမႈကို တိရစာၦန္ေတြ႔ႀကံဳတတ္၏။ ထုိႏွစ္ဦးတို႔သည္ တပါးတည္းေသာ အမႈကို ေတြ႔ႀကံဳလ်က္၊ တဦးေသသကဲ့သုိ႔ တဦးေသတတ္၏။ အလံုးစံုတို႔သည္ အသက္တမ်ိဳးတည္းရွိၾက၏။ သို႔ျဖစ္၍၊ လူ သည္ တိရစာၦန္ထက္ ထူးျမတ္ေသာ အေၾကာင္းမရွိ။  အလံုးစံုတို႔သည္ အနတၱျဖစ္ၾက၏။

၂၀ အလံုးစံုတို႔သည္ တခုတည္းေသာ အရပ္သုိ႔ ေရာက္တက္ၾက၏။ အလံုးစံုတို႔သည္ ေျမမႈန္႔ထဲက ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ၊ ေျမမႈန္ထဲသို႔  ျပန္ သြားတတ္ၾက၏။

၂၁ သုိ႔ရာတြင္၊ အထက္သို႔ ဘက္တတ္ေသာ လူသား၏ ဝိညာဥ္ကိုင္း၊ ေအာက္အရပ္ေျမသို႔ ဆင္းတတ္ေသာတိရစာၦန္၏ ဝိညာဥ္ကိုင္း၊ အဘယ္သူသည္ ပိုင္းျခား၍ သိသနည္း။

၂၂ လူသည္ မိမိျပဳမူရာ၌ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္း အမႈထက္သာ၍ ေကာင္းေသာ အမႈမရွိသည္ကို ငါသိျမင္၏။ ထုိအမႈသည္ သူ၏ အဘို႔ျဖစ္ ၏။ သူသည္ မိမိေနာက္မွာ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္လတ့ံသည္ကို သိျမင္မည္အေၾကာင္း၊ အဘယ္သူေဆာင္ ခဲ့လိမ့္မည္နည္း။