တမန္ေတာ္ဝတၳဳ အခန္းၾကီး ၇
၁ ထိုအခါ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းက၊ ဤစကားမွန္သေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္၊
၂ သေတဖန္က၊ ညီအစ္ ကိုအဘတို႔ နားေထာင္ၾကပါေလာ့။ ငါတို႔အဘ အာျဗဟံသည္၊ ခါရန္ၿမိဳ႔၌မေနမွီ၊ ေမေသာေပါဘာမိတိုင္း၌ ရွိစဥ္အခါ ဘုန္းႀကီးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္သည္ ထင္ရွားေတာ္မူ၍၊
၃ သင္ေနေသာျပည္ႏွင့္တကြ အမ်ိဳးသား ခ်င္းမ်ားထဲက ထြက္ၿပီးလွ်င္၊ ငါျပလတံ့ေသာျပည္သို႔ သြားေလာ့ဟု အာျဗဟံအားမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄ ထိုအခါ အာျဗဟံသည္ ခါလဒဲျပည္မွ ထြက္ခြါ၍ ခါရန္ၿမိဳ႔၌ေန၏။ သူ၏အဘေသလြန္သည္ရွိေသာ္၊ ယခုသင္တို႔ေနေသာ ဤျပည္သို႔ ထိုၿမိဳ႔မွေျပာင္းေစေတာ္မူ၏။
၅ ဤျပည္၌ ေျခနင္းရာကိုမွ် အေမြေပးေတာ္မမူေသာ္လည္း သူမွစ၍ သူ၏သားေျမးတို႔အား ဤျပည္ကိုအပိုင္ေပးေတာ္မူမည္ဟု သားတေယာက္မွ်မရွိမီ ကတိထားေတာ္မူ၏။
၆ သင္၏အမ်ိဳးအႏႊယ္သည္ သူတပါးပိုင္ေသာျပည္၌ ဧည့္သည္ျဖစ္ၾကသျဖင့္၊ သူတပါးတို႔၌ ကြၽန္ခံျခင္း၊ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းဆဲျခင္းကို အႏွစ္ေလးရာပတ္လံုး ခံရၾကလိမ့္မည္။
၇ သူတို႔ကိုေစခိုင္းေသာလူမ်ိဳးကိုလည္းငါစီရင္မည္။ ထိုေနာက္မွ သူတို႔သည္ထြက္၍ ဤအရပ္၌ ငါ့အားဝတ္ျပဳၾကလိမ့္မည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ထားေတာ္မူ၏။
၈ ဘုရားသခင္ သည္လည္း အေရဖ်ားလွီးျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ပဋိိညာဥ္တရားကို အာျဗဟံအားေပးေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ဣဇာက္ ကိုဘြားျမင္၍ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ အေရဖ်ားလွီးျခင္းကိုေပးေလ၏။ ဣဇာက္သားယာကုပ္၊ ယာကုပ္ သားမ်ားကား၊ အမ်ိဳး၏အဘ တက်ိပ္ႏွစ္ပါးတည္း။
၉ အမ်ိဳး၏အဘတို႔သည္လည္း ျငဴစူေသာစိတ္ရွိ၍၊ ေယာသပ္ကို အဲဂုတၱဳျပည္သို႔ေရာင္းလိုက္ၾက၏။ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကိုေစာင့္မေတာ္မူလ်က္၊
၁၀ အလံုးစံုေသာ ဒုကၡဆင္းရဲထဲမွ ကယ္ႏႈတ္၍၊ အဲဂုတၱဳျပည္ကို အစိုးရေသာဖာေရာဘုရင္ထံ၌ မ်က္ႏွာပြင့္လန္းျခင္းႏွင့္ ပညာအတတ္ကို ေပးေတာ္မူသျဖင့္၊ ထိုမင္းႀကီးသည္ အဲဂုတၱဳႏိုင္ငံအုပ္အရာ၊ နန္းေတာ္အုပ္အရာ၌ ေယာသပ္ ကိုခန္႔ထား၏။
၁၁ ခါနာန္ျပည္ႏွင့္အဲဂုတၱဳျပည္တေရွာက္လံုး၌ အစာေခါင္းပါးျခင္း၊ ႀကီးစြာေသာဆင္းရဲျခင္းရွိ၍ ငါတို႔အဘ မ်ား၌ စားစရာကုန္ေသာအခါ၊ အဲဂုတၱဳျပည္မွာ ဆန္စပါးရွိသည္ဟု ယာကုပ္သည္ၾကားလွ်င္၊
၁၂ ငါတို႔အဘမ်ား ကို ပဌမအႀကိမ္တြင္ ေစလႊတ္္ေလ၏။
၁၃ ဒုတိယအႀကိမ္တြင္ ေယာသပ္သည္ မိမိညီအစ္ကိုတို႔အား မိမိ အေၾကာင္းကို ေဘာ္ျပ၍၊ ဖာေရာဘုရင္သည္ ေယာသပ္၏အမ်ိဳးကို သိေတာ္မူ၏။
၁၄ ထိုအခါ ေယာသပ္သည္ ေစလႊတ္၍ မိမိအဘယာကုပ္ႏွင့္တကြ အေရအတြက္အားျဖင့္ ခုနစ္က်ိပ္ငါးေယာက္ေသာ မိမိအမ်ိဳးသားခ်င္း အေပါင္းတို႔ကို ေခၚပင့္ေလ၏။
၁၅ ယာကုပ္သည္လည္း အဲဂုတၱဳျပည္သို႔သြား၍ ကိုယ္တိုင္မွစေသာ ငါတို႔အဘ မ်ားသည္ ေသလြန္ၾက၏။
၁၆ ထိုသူတို႔ကိုလည္း ေရွခင္ၿမိဳ႔သို႔ ပို႔ေဆာင္သျဖင့္၊ ေရွခင္၏အဘျဖစ္ေသာ ဟာေမာ္၏ သားတို႔အား အဘိုးေငြကိုေပး၍ ဝယ္ၿပီးျဖစ္ေသာ သခ်ႋဳင္းတြင္း၌ထားၾက၏။
၁၇ အာျဗဟံအား ဘုရားသခင္ဓိဌာန္ေတာ္မူေသာ ကတိေတာ္၏အခ်ိန္ေရာက္လုေသာအခါ၊ ထိုလူမ်ိဳးသည္ အဲဂုတၱဳျပည္၌တိုးပြား၍၊
၁၈ ေယာသပ္ကိုမသိမကြၽမ္းေသာ မင္းႀကီးတပါးေပၚလာသည္တိုင္ေအာင္ မ်ားျပားၾကေလ၏။
၁၉ ထိုမင္းႀကီးသည္ ငါတို႔အေဆြအမ်ိဳးတို႔ကို ပရိယာယ္ျပဳသျဖင့္ သူငယ္မ်ားကို အသက္မရွင္ ေစျခင္းငွါ ပစ္ထားရမည္အေၾကာင္း ငါတို႔အဘမ်ားကို ညွင္းဆဲႏွိပ္စက္ေလ၏။
၂၀ ထိုအခါ အလြန္အဆင္းလွေသာ ေမာေရွကိုဘြားျမင္လွ်င္၊ သံုးလပတ္လံုးအဘ၏အိမ္တြင္ ေကြၽးေမြးၾက၏။
၂၁ ေနာက္မွပစ္ထားသည္ရွိေသာ္၊ ဖာေရာဘုရင္၏သမီးေတာ္သည္ ေကာက္ယူ၍ မိမိသားအရာ၌ေမြးစားေလ၏။
၂၂ ေမာေရွသည္လည္း အဲဂုတၱဳ အတတ္၊ ပညာအလံုးစံုတို႔ကိုသင္၍၊ ႏႈတ္သတၱိ၊ လက္သတၱိရွိ၏။
၂၃ အသက္ေလးဆယ္ေစ့ေသာအခါ ဣသေရလ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေသာ မိမိညီအစ္ကိုတို႔ကို အၾကည့္အရႈသြားမည္ဟု အႀကံရွိ၏။
၂၄ အမ်ိဳးသားခ်င္းတေယာက္သည္ ညွဥ္းဆဲခံရသည္ကိုျမင္လွ်င္ သူ႔ဘက္ကေန၍ အဲဂုတၱဳလူကို ကြပ္မ်က္သျဖင့္ ထိုညွဥ္းဆဲခံရေသာသူအား အႏိုင္ေပးေလ၏။
၂၅ ဘုရားသခင္သည္ ဤသူလက္ျဖင့္ ငါတို႔ကို ကယ္ႏႈတ္ေတာ္မူမည္အရာကို ညီအစ္ကို တို႔သည္ နားလည္လိမ့္မည္ဟု ထင္မွတ္ေသာ္လည္း၊ ထိုသူတို႔သည္ နားမလည္ဘဲေနၾက၏။
၂၆ နက္ျဖန္ေန႔၌ အခ်င္းခ်င္းခိုက္ရန္ျပဳၾကေသာသူတို႔ ရွိရာသို႔ သြား၍၊ အခ်င္းလူတို႔၊ ညီအစ္ကိုအခ်င္းခ်င္းျဖစ္လ်က္ႏွင့္ အဘယ္ ေၾကာင့္တေယာက္ကိုတေယာက္ ညွဥ္းဆဲၾကသနည္းဟုဆို၍ ရန္ၿငိမ္းရာသို႔ေသြးေဆာင္သည္ရွိေသာ္၊
၂၇ အိမ္နီးခ်င္းကို ညွဥ္းဆဲေသာသူက၊ အဘယ္သူသည္ သင့္ကိုငါတို႔အေပၚမွာ အကဲအမႉးတရားသူႀကီးအရာ၌ ခန္႔ထားသနည္း။
၂၈ မေန႔ကအဲဂုတၱဳလူကို သတ္သကဲ့သို႔ ငါ့ကိုသတ္လိုသေလာဟု ဆိုလ်က္ ေမာေရွကိုပယ္၏။
၂၉ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ ေမာေရွသည္ေျပး၍ မိဒ်န္ျပည္၌ ဧည့္သည္ျဖစ္လ်က္ေနသည္တြင္ သားႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ေလ၏။
၃၀ အႏွစ္ေလးဆယ္လြန္ေသာအခါ၊ သိနာေတာင္ေျခရင္းေတာတြင္၊ မီးေလာင္ေသာခ်ံဳ၌ ထာဝရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္ထင္ရွား၏။
၃၁ ထိုရူပါရံုကိုျမင္ေသာအခါ ေမာေရွသည္အံ့ၾသ၍ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈျခင္းငွါ အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လွ်င္၊
၃၂ ငါကား သင့္ဘိုးေဘးတို႔၏ဘုရား၊ အာျဗဟံ၏ဘုရား၊ ဣဇာက္၏ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ဘုရား ျဖစ္၏ဟု ထာဝရဘုရား၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အသံထြက္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ေမာေရွသည္ တုန္လႈပ္လ်က္ ေစ့ေစ့မၾကည့္ဝံ့။
၃၃ ထာဝရဘုရားကလည္း၊ သင္၏ေျခနင္းကိုခြၽတ္ေလာ့။ သင္နင္းေသာအရပ္ကား သန္႔ရွင္းေသာ ေျမျဖစ္၏။
၃၄ အဲဂုတၱဳျပည္၌ရွိေသာ ငါ၏လူတို႔သည္ ခံရေသာညွဥ္းဆဲျခင္းကို ငါေစ့ေစ့ျမင္ခဲ့ၿပီ၊ သူတို႔ညည္းတြား ျမည္တမ္းေသာအသံကိုလည္း ငါၾကားခဲ့ၿပီ။ သူတို႔ကိုကယ္ႏႈတ္ျခင္းငွါ ငါဆင္းလာၿပီ။ ယခုသြားေလာ့။ သင့္ကို အဲဂုတၱဳျပည္သို႔ ငါေစလႊတ္မည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ရွိ၏။
၃၅ အဘယ္သူသည္ သင့္ကို အကဲအမႉးတရားသူႀကီး အရာ၌ ခန္႔ထားသနည္းဟူ၍ အျငင္းအပယ္ခံရေသာ ထိုေမာေရွကို အကဲအမႉး၊ ကယ္လႊတ္ေသာသူျဖစ္ေစ ျခင္းငွါ၊ ဘုရားသခင္သည္ ခ်ံဳ၌ထင္ရွားေသာ ေကာင္းကင္တမန္အားျဖင့္ ေစခန္႔ေတာ္မူ၏။
၃၆ ထိုသူသည္ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔ကို ႏႈတ္ေဆာင္၍ အႏွစ္ေလးဆယ္ပတ္လံုး အဲဂုတၱဳျပည္၌၎၊ ဧဒံုပင္လယ္၌၎၊ ေတာ၌၎၊ နိမိတ္လကၡဏာ၊ အံ့ဘြယ္ေသာအမႈတို႔ကိုျပဳေလ၏။
၃၇ သင္တို႔၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားသည္၊ သင္တို႔အမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔အထဲ၌ ငါႏွင့္တူေသာ ပေရာဖက္ တပါးကို သင္တို႔အဘို႔ေပၚထြန္းေစေတာ္မူမည္။ ထိုပေရာဖက္၏စကားကို နားေထာင္ရၾကမည္ဟု ဣသေရလ အမ်ိဳးသားတို႔အား ေျပာဆိုေသာသူကား အျခားသူမဟုတ္၊ ထိုေမာေရွပင္ျဖစ္သတည္း။
၃၈ ထိုသူသည္ ေတာတြင္ရွိေသာ အစည္းအေဝး၌၎၊ သိနာေတာင္ေပၚမွာ သူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္ေသာ ေကာင္းကင္တမန္ႏွင့္၎၊ ငါတို႔အဘမ်ားႏွင့္၎ရွိ၏။ ထိုသူသည္ ငါတို႔အား အပ္ေပးျခင္းငွါ အသက္ရွင္ေစေသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကိုခံေလ၏။
၃၉ ထိုသူ၏စကားကို ငါတို႔အဘမ်ားသည္ နားမေထာင္လိုဘဲလ်က္ ပယ္၍၊
၄၀ ငါတို႔ေရွ႔မွာသြားရေသာ ဘုရား တို႔ကို ငါတို႔အဘို႔လုပ္ပါ။ ငါတို႔ကို အဲဂုတၱဳျပည္မွ ႏႈတ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ထိုေမာေရွ၌ အဘယ္သို႔ျဖစ္သည္ကို ငါတို႔မသိဟု အဲဂုတၱဳျပည္သို႔ ျပန္ခ်င္ေသာစိတ္ႏွင့္ အာရုန္ကိုေျပာဆိုၾက၏။
၄၁ ထိုေန႔ရက္ကာလ၌ ႏြားသငယ္ကို လုပ္၍ ထိုရုပ္တုအား ယဇ္ပူေဇာ္သျဖင့္ မိမိတို႔လက္ႏွင့္လုပ္ေသာအရာ၌ပင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ၾက၏။
၄၂ အနာဂတၱိက်မ္း၌ လာသည္ကား၊ အိုဣသေရလအမ်ိဳး၊ သင္တို႔သည္စီရင္ေသာ တိရစာၦန္ႏွင့္ ယဇ္မ်ားကို ေတာ၌အႏွစ္ေလး ဆယ္ပတ္လံုး ငါ့အားပူေဇာ္ၾကသေလာ။
၄၃ သင္တို႔သည္ ေမာလုပ္၏တဲႏွင့္ သင္တို႔ဘုရား ရင္ဖန္၏ၾကယ္တည္း ဟူေသာ ကိုးကြယ္ဘို႔ရာ မိမိတို႔လုပ္ေသာ ပံုတို႔ကိုေဆာင္ရြက္ၾကၿပီတကား။ ထိုေၾကာင့္ငါသည္ သင္တို႔ကို ဗာဗုလုန္ၿမိဳ႔တဘက္သို႔ ေဆာင္သြားမည္ဟု က်မ္းလာရွိသည္ႏွင့္အညီ၊ ဘုရားသခင္သည္ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုလႊဲ၍၊ ေကာင္းကင္တန္ဆာမ်ားတို႔အား ဝတ္ျပဳေစျခင္းငွါ ထိုသူတို႔ကိုစြန္႔ပစ္ထားေတာ္မူ၏။
၄၄ ေမာေရွျမင္ရေသာပံုႏွင့္အညီ၊ သက္ေသခံေတာ္မူခ်က္ ဌာပနာရာတဲေတာ္ကို လုပ္ရမည္အေၾကာင္း အမိန္႔ေတာ္ရွိေသာသူ မွာထားေတာ္မူသည္အတိုင္း၊ ထိုတဲေတာ္သည္ ေတာတြင္ ငါတို႔အဘမ်ား၌ရွိ၏။
၄၅ ေနာက္က်ေသာ ငါတို႔အဘမ်ားသည္ ထိုတဲေတာ္ကို တပါးအမ်ိဳးသားတို႔ပိုင္ေသာ ေျမထဲသို႔ေယာရႈႏွင့္အတူ ေဆာင္သြားၾက၏။ ထိုတပါးအမ်ိဳးသားတို႔ကို ဘုရားသခင္သည္ ဒါဝိဒ္မင္းလက္ထက္တိုင္ေအာင္ ငါတို႔အဘ မ်ားထံမွ ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူ၏။
၄၆ ထိုဒါဝိဒ္သည္ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကိုခံရ၍၊ ယာကုပ္၏ဘုရားသခင္ က်ိန္းဝပ္ေတာ္မူဘို႔ရာအရပ္ကို ေတြ႔ျခင္းငွါ ေတာင့္တ၏။
၄၇ ေရွာလမုန္သည္လည္း ဗိမာန္ေတာ္ကို တည္ေဆာက္ ရ၏။
၄၈ သို႔ေသာ္လည္း ေကာင္းကင္ဘံုသည္ ငါ့ပလႅင္ျဖစ္၏။
၄၉-၅၀ ေျမႀကီးသည္ ငါ့ေျခတင္ရာခံုျဖစ္၏။  အဘယ္သို႔ ေသာဗိမာန္ကို ငါ့အဘို႔တည္ေဆာက္ၾကမည္နည္း။ အဘယ္အရပ္သည္ ငါ့က်ိန္းဝပ္ရာအရပ္ျဖစ္မည္နည္း။ ငါ့လက္သည္ ဤအရာအလံုးစံုတို႔ကို ဖန္ဆင္းသည္မဟုတ္ေလာဟု ထာဝရဘုရား၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အခ်က္ကုိ ပေရာဖက္ျပန္ၾကားသည္ႏွင့္အညီ၊ အျမင့္ဆံုေသာဘုရားသည္ လူတို႔လက္ျဖင့္ လုပ္ေသာဗိမာန္၌ က်ိန္းဝပ္ ေတာ္မူသည္မဟုတ္။
၅၁ လည္ပင္းခိုင္မာ၍ ႏွလံုးျဖင့္၊ နားျဖင့္၎ အေရဖ်ားလွီးျခင္းကို မခံေသာလူတို႔၊ သင္တို႔သည္ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကို အစဥ္မျပတ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳေလ့ရွိၾက၏။ သင္တို႔ဘိုးေဘးမ်ား၏ အေလ့ႏွင့္ သင္တို႔ အေလ့တူ၏။
၅၂ သင္တို႔ဘိုးေဘးမ်ားသည္ အဘယ္ပေရာဖက္ကိုမွ် မညွဥ္းဆဲဘဲေနသနည္း။ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူ ၾကြလာေတာ္မူမည္အေၾကာင္းအရာကို ေဟာေျပာျပညႊန္ေသာသူတို႔ကို ကြပ္မ်က္ၾက၏။ ထိုေျဖာင့္မတ္ေသာသူကိုပင္ ယခုလည္း သင္တို႔သည္အပ္ႏွံ၍ အေသသတ္ၾကၿပီ။
၅၃ သင္တို႔သည္ ေကာင္းကင္ တမန္မ်ား ခင္းက်င္းေသာအားျဖင့္ ပညတ္တရားေတာ္ကိုခံရေသာ္လည္း မေစာင့္မေရွာက္ၾကဟု သေတဖန္ ျမြက္ဆို၏။
၅၄ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ ႏွလံုးကြဲျပတ္မတတ္ျဖစ္၍၊ သေတဖန္၌ အံသြားခဲႀကိတ္ျခင္းကို ျပဳၾကေလ၏။
၅၅ သူသည္လည္း သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ျပည့္သျဖင့္၊ ေကာင္းကင္သို႔ေစ့ေစ့ၾကည့္ေမွ်ာ္၍ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းေတာ္ကို၎၊ ဘုရားသခင္၏ လက္်ာေတာ္ဘက္၌ ေယရႈရပ္ေနသည္ကို၎ ျမင္လွ်င္၊
၅၆ ၾကည့္ပါ။ ေကာင္းကင္ဖြင့္လွစ္သည္ကို၎၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏လက္်ာေတာ္ဘက္၌ ရပ္ေနသည္ကို၎ ငါျမင္ သည္ဟုဆို၏။
၅၇ ထိုသူတို႔သည္ ျပင္းစြာေသာအသံႏွင့္ဟစ္ေၾကာ္၍ နားကိုပိတ္ဆို႔လ်က္ သူ႔ဆီသို႔ ညီညြတ္စြာ တဟုန္တည္းေျပး၍၊
၅၈ ၿမိဳ႔ျပင္သို႔ႏွင္ထုတ္ၿပီးမွ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္ၾက၏။ သက္ေသခံတို႔သည္လည္း မိမိတို႔အဝတ္ ကို ေရွာလုအမည္ရွိေသာ လုလင္၏ေျခရင္း၌ ထားၾက၏။
၅၉ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္ၾကစဥ္ သေတဖန္သည္ ပဌနာ ျပဳလ်က္၊ သခင္ေယရႈ၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ဝိညာဥ္ကို သိမ္းယူေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။
၆၀ ဒူးေထာက္လ်က္၊ သခင္၊ ဤသူတို႔ျပဳေသာ ဒုစရိုက္အျပစ္ကို မွတ္ေတာ္မမူပါႏွင့္ဟု ႀကီးေသာအသံႏွင့္ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးမွ က်ိန္းစက္ေလ၏။ သူ႔ကိုကြပ္မ်က္ေသာ အမႈကိုေရွာလုသည္လည္း ဝန္ခံလ်က္ရွိ၏။