ေဒသနာက်မ္း အခန္းၾကီး ၈

၁ အဘယ္သူသည္ ပညာရွိေသာသူကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သနည္း။ နက္နဲေသာ အနက္ကို အဘယ္သူနား လည္သနည္း။ ပညာသည္ ပညာရွိေသာသူ၏ မ်က္ႏွာကို ထြန္းလင္းေစတတ္၏။ ထုိသူ၏ မ်က္ႏွာသည္ အထူးသျဖင့္ ရဲရင့္ေသာ အဆင္းရွိတတ္၏။

၂ ဘုရားသခင့္ေရွ႔ေတာ္၌ ျပဳေသာသစၥာကို ေထာက္၍၊ ရွင္ဘုရင္ အမိန္႔ေတာ္ကို ေစာင့္ေလာ့။

၃ သမၼာသတိလစ္၍ အထံေတာ္မွမထြက္ႏွင့္။ မေကာင္းေသာအမႈကို မဆြဲမကိုင္ႏွင့္။ အလိုေတာ္ရွိသည္အတိုင္း စီရင္ေတာ္မူမည္။

၄ ရွင္ဘုရင္အမိန္႔ေတာ္၌ တန္ခိုးပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အဘယ္သုိ႔ျပဳသနည္းဟု အဘယ္သူဆိုရာ သနည္း။

၅ အမိန္႔ေတာ္ကို ေစာင့္ေသာ သူသည္ ရာဇဝတ္ႏွင့္ လြတ္လိမ့္မည္။ ပညာရွိေသာသူ၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ လည္း၊ ကာလအခ်ိန္ကိုင္း၊ စီရင္ရေသာအခြင့္ကိုင္း သိျမင္တတ္၏။

၆ လူႀကံစည္သမွ်အဘို႔၊ ကာလအခ်ိန္ႏွင့္ စီရင္ရေသာအခြင့္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္လည္း၊ လူသည္ အလြန္ဆင္းရဲျခင္းကို ခံရ၏။

၇ ေနာက္ျဖစ္လတံ့ေသာအရာကိုမသိ။ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္လတံ့သည္ကို တစံုတေယာက္မွ်မေျပာႏုိင္ရာ။

၈ နံဝိညာဥ္ကို အစိုးရ၍ ခ်ဳပ္ထားႏိုင္ေသာ လူတေယာက္မွ်မရွိ။ ေသခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ တန္ခိုးမရွိ။ ထိို စစ္မႈထဲက ထြက္စရာ အခြင့္မရွိ။ ဒုစရိုက္ကိုျပဳေသာ္လည္း၊ ဒုစရုိက္သည္ ထိုအမႈထဲက မကယ္မႏႈတ္ႏိုင္။

၉ ဤအမႈအရာအလံုးစံုတုိ႔ကို ငါေတြ႔ျမင္ၿပီ။ ေနေအာက္မွာျပဳေလသမွ်တို႔ကို ဆင္ျခင္ၿပီ။ မိမိအက်ိဳးပ်က္ေအာင္ တေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အုပ္စိုးေသာအခ်ိန္လည္းရွိ၏။

၁၀ ထုိမွတပါး၊ သန္႔ရွင္းရာအရပ္ဌာနေတာ္သုိ႔သြားလာေသာ အဓမၼလူတုိ႔သည္ သၿဂဳႋဟ္ျခင္းခံရေၾကာင္းကိုင္း၊ အဓမၼျပဳဘူးေသာ ၿမိဳ႔၌သူတို႔ကို အဘယ္သူမွ် မေအာက္ ေမ့ေၾကာင္းကိုင္းငါျမင္ၿပီ။ ထုိအမႈအရာသည္လည္း အနတၱျဖစ္၏။

၁၁ အဓမၼအမႈကို အလ်င္အျမန္စစ္ ေၾကာ၍၊ ဒဏ္မေပး ေသာေၾကာင့္၊ လူသားတို႔သည္ အဓမၼအမႈကိုျပဳျခင္းငွာ၊ ခိုင္မာစြာ သေဘာထားၾက၏။

၁၂ အဓမၼလူ သည္ အႀကိမ္တရာ တိုင္ေအာင္ အဓမၼအမႈကိုျပဳ၍၊ အသက္တာရွည္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္ရြံေသာသူ တို႔သည္ ေရွ႔ေတာ္၌ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာေၾကာင့္၊ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးကို ခံရၾကမည္ဟု ငါအမွန္သိ၏။

၁၃ အဓမၼလူမူ ကား၊ ဘုရားသခင့္ေရွ႔ေတာ္၌ မေၾကာက္္ရြံ႕ေသာေၾကာင့္၊ ေကာင္း ေသာအက်ိဳးကိုမခံရ။ အရိပ္ႏွင့္ တူေသာ မိမိအ သက္သည္လည္း မရွည္ရ။

၁၄ ေျမႀကီးေပၚမွာျဖစ္တတ္ေသာ အနတၱအမႈတပါးဟူမူကား၊ အဓမၼလူျပဳေသာ အမႈေၾကာင့္ ခံထုိက္သည္ အတိုင္း၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူ အခ်ိဳ႔တို႔သည္ အျပစ္ကိုခံရၾက၏။ ထုိနည္းတူ၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူ ျပဳေသာအမႈေၾကာင့္ ခံထုိက္သည္အတိုင္း၊ အဓမၼလူအခ်ိဳ႔တုိ႔သည္ အက်ိဳးကိုခံရၾက၏။ ထိုအမႈအရာသည္ လည္း အနတၱျဖစ္သည္ဟု ငါ့ သေဘာရွိ၏။

၁၅ ထုိအခါ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းအမႈကို ငါခ်ီးမြမ္း၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ လူသည္ေနေအာက္မွာ စားေသာက္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းအမႈထက္သာ၍ ေကာင္းေသာ အမႈမရွိ။ ေနေအာက္မွာ ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူေသာ အသက္ ကာလ၌၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္၍ ရေသာ အက်ိဳးတို႔တြင္၊ ထုိအက်ိဳးကိုသာ အၿမဲခံရ၏။

၁၆ လူအခ်ိဳ႔တို႔သည္ တေန႔ႏွင့္ တညဥ့္လံုးမအပ္ဘဲ ေနတတ္သည္ျဖစ္၍၊ ပညာတရားကို သိျခင္းငွာင္း၊ ေျမႀကီးေပၚမွာ ျပဳေသာအမႈမ်ားကို ၾကည့္ရႈ ျခင္းငွာင္း၊ ငါသည္ကိုယ္ႏွလံုးကို ႏႈိးေဆာ္၏။

၁၇ ဘုရားသခင္ျပဳေတာ္မူေသာ အမႈအလံုးစံုတို႔ကို ငါၾကည့္ရႈေသာအခါ၊ ေနေအာက္မွာ ျပဳေသာအမႈမ်ားကို လူသည္ စစ္၍ မကုန္ႏုိင္။ ႀကိဳးစား၍ စစ္ေသာ္လည္း၊ အကုန္အစင္မသိႏုိင္။ ထိုမွ်မက၊ ပညာရွိေသာသူသည္ ငါသိမည္ဟု ၾကံေသာ္လည္း၊ အၾကံမေျမာက္ႏိုင္ရာ။