ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၁၈
၁ ထိုအခါတပည့္ေတာ္တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္၍ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၌ အဘယ္သူသည္သာ၍ ႀကီးျမတ္ပါအံ့နည္း ဟုေမးေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၂ သူငယ္တေယာက္ကိုေခၚေတာ္မူ၍၊ တပည့္ေတာ္တို႔အလယ္၌ ထားၿပီးမွ၊
၃ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ သင္တို႔သည္ေျပာင္းလဲ၍သူငယ္ကဲ့သို႔မျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ မေရာက္ရၾက၊
၄ ထိုေၾကာင့္ အၾကင္သူသည္ ဤသူငယ္ကဲ့သို႔မိမိကိုမိမိႏွိမ့္ခ်အံ့၊ ထိုသူသည္ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္၌သာ၍ႀကီး ျမတ္လိမ့္မည္။
၅ အၾကင္သူသည္ငါ့မ်က္ႏွာကိုေထာက္၍ဤကဲ့သို႔ေသာ သူငယ္တစံုတေယာက္ကုိလက္ခံ၏၊ ထိုသူသည္ ငါ့ကိုပင္လက္ခံ၏။
၆ ငါ့ကိုယံု ၾကည္ေသာ ဤသူငယ္တစံုတေယာက္ကုိ အၾကင္သူသည္မွားယြင္းေစ၏၊ ထိုသူသည္လည္ပင္း၌ ႀကိတ္ဆံုေက်ာက္ကုိ ဆဲြ၍ နက္နဲေသာပင္လယ္၌ ႏွစ္ျမွဳပ္ျခင္းကိုခံရလွ်င္အေနသာ၍ေကာင္း၏။
၇ မွားယြင္းစရာအေၾကာင္းမ်ားရွိေသာေၾကာင့္ေလာကီသားတို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။မွားယြင္းစရာ အေၾကာင္းရွိရမည္။ သို႔ေသာ္လည္းမွားယြင္းစရာအေၾကာင္းကို ျဖစ္ေစေသာသူသည္အမဂၤလာရွိ၏။
၈ သင္၏လက္ေျခ သည္သင့္ကိုမွားယြင္းေစလွ်င္ လက္ေျခကိုျဖတ္ပစ္ေလာ့။ လက္ေျခအစံုႏွင့္ ထာဝရမီးထဲသို႔ခ်ျခင္းကိုခံရသည္ထက္ အဂၤါခ်ဳိ႔တ့ဲ၍ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ဝင္စားေသာ္သာ၍ေကာင္း၏။
၉ သင္၏မ်က္စိသည္လည္းသင့္ကိုမွားယြင္းေစလွ်င္၊ မ်က္စိကိုထုတ္ပစ္ေလာ့။မ်က္စိႏွစ္ဘက္စံုႏွင့္ ငရဲမီးထဲသို႔ ခ်ျခင္းကုိ ခံရသည္ထက္ မ်က္စိတဘက္ႏွင့္ အသက္ရွင္ျခင္း သို႔ဝင္းစားေသာ္သာ၍ေကာင္း၏။
၁၀ သင္တို႔သည္ ဤသူငယ္တစံုတေယာက္ကိုမထီမဲ့ျမင္မျပဳမည္အေၾကာင္း သတိရွိၾကေလာ့။ ငါဆိုသည္ကား၊ သူတို႔၏ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာငါ့အဘ၏ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုအစဥ္မျပတ္ဖူးျမင္ၾက၏။
၁၁ ထုိမွတပါး လူသားသည္ေပ်ာက္ေသာသူတို႔ကို ကယ္တင္ အံ့ေသာငွါ ၾကြလာသတည္း။
၁၂ အဘယ္သို႔ထင္ၾက သနည္း။ သိုးတရာရွိေသာသူ၌ သုိးတေကာင္သည္ လမ္းလဲြ၍ေပ်ာက္လွ်င္၊ ထိုသူသည္ ကိုးဆယ္ကိုးေကာင္ေသာ သိုးတို႔ကို ေတာင္ေပၚမွာထားခဲ့ၿပီးမွ၊ လမ္းလြဲ၍ေပ်ာက္ေသာ သိုးတေကာင္ကိုသြား၍ ရွာတတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။
၁၃ ေတြ႔ၿပီးလွ်င္၊ လမ္းမလြဲမေပ်ာက္ေသာသုိးကိုးဆယ္ကိုးေကာင္၌ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရွိသည္ထက္၊ ထိုသိုးတေကာင္၌ သာ၍ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရွိသည္ ဟုငါအမွန္ဆို၏။
၁၄ ထိုနည္းတူ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔အဘသည္ ဤသူငယ္တေယာက္မွ် ပ်က္စီးေစျခင္းငွါ အလုိရွိေတာ္မရွိ။
၁၅ ထိုေၾကာင့္သင္၏ညီအစ္ကိုသည္ သင့္ကိုျပစ္မွားလွ်င္၊ သူ႔ဆီသို႔သြား၍ႏွစ္ေယာက္တည္းခ်င္းသူ၏ အျပစ္ ကိုျပ၍ ဆံုးမေလာ့။ သူသည္ သင္၏စကားကိုနားေထာင္လွ်င္ ညီအစ္ကိုကိုရၿပီ။
၁၆ သို႔မဟုတ္ သင္၏စကား ကိုနားမေထာင္လွ်င္၊ လူႏွစ္ဦးသံုးဦးသက္ေသခံ၍ စကားရွိသမွ်တို႔ကို တည္ေစျခင္းငွါကုိယ္ႏွင့္ အတူ လူတစ္ဦးႏွစ္ဦး ကိုေခၚဦးေလာ့။
၁၇ ထိုသူတို႔၏ စကားကိုနားမေထာင္လွ်င္ အသင္းေတာ္အားၾကားေျပာ ေလာ့။ အသင္းေတာ္၏ စကားကိုနားမေထာင္လွ်င္၊ သာသနာပလူကဲ့သို႔၎၊ အခြန္ခံကဲ့သို႔၎ ထုိသူကိုမွတ္ေလာ့။
၁၈ ငါအမွန္ ဆိုသည္ကား၊ ေျမႀကီးေပၚမွာသင္တို႔ ခ်ည္ေႏွာင္သမွ်သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ခ်ည္ေႏွာင္လ်က္ရွိလိမ့္မည္။ ေျမႀကီးေပၚ မွာျဖည္လႊတ္သမွ်သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ျဖည္လႊတ္လ်က္ရွိလိမ့္မည္။
၁၉ တဖန္ငါဆိုသည္ကား၊ ေျမႀကီးေပၚမွာ သင္တို႔တြင္ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ သေဘာခ်င္းတူ၍ ဆုေတာင္းလွ်င္၊ ေတာင္းသမွ်ေသာဆု တို႔ကိုေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာငါ၏ ခမည္းေတာ္သည္ ေပးေတာ္မူလတံ့။
၂၀ အေၾကာင္းမူကား၊ အၾကင္အရပ္၌ လူႏွစ္ဦး သံုးဦးတို႔သည္ ငါ၏နာမကိုေထာက္၍ စည္းေဝးၾက၏၊ ထိုအရပ္၌ သူတို႔အလယ္မွာ ငါရွိသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၁ ထုိအခါ ေပတရုသည္ ခ်ဥ္းကပ္၍၊ သခင္၊ ညီအစ္ကိုသည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုျပစ္မွား၍ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သူ၏အျပစ္ ကိုဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လႊတ္ရပါအံ့နည္း။ ခုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္လႊတ္ရပါအံ့ေလာဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္၊ ေယရႈက၊ ခုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္လႊတ္ရမည္ငါမဆို။
၂၂ အႀကိမ္ခုနစ္ဆယ္ခုနစ္လီ ေျမာက္ေအာင္လႊတ္ရမည္ ငါဆို၏။
၂၃ ထိုေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သည္၊ မိမိကြၽန္မ်ားတို႔ကို စာရင္းယူျခင္းငွါ အလိုရွိေသာမင္းႀကီးတဦး ႏွင့္တူ၏။
၂၄ စာရင္းယူစဥ္တြင္၊ ေငြအခြက္ တသိန္းေၾကြးတင္ေသာ သူတေယာက္ကိုေရွ႔ေတာ္သို႔ ေဆာင္ခဲ့ၾက၏။
၂၅ ထိုသူသည္ ေၾကြးဆပ္ရန္ မရွိေသာေၾကာင့္၊ ကိုယ္မွစ၍သားမယားဥစၥာရွိသမွ်တုိ႔ကိုေရာင္း၍ ေၾကြးကိုဆပ္ေစဟု သူ၏သခင္စီရင္၏။
၂၆ ထုိကြၽန္သည္ ၫြတ္ျပပ္ဝပ္တြားလ်က္၊ သခင္၊ ကြၽန္ေတာ္ကို သည္းခံေတာ္မူပါ။ ေၾကြးရွိသမွ်ကိုဆပ္ပါမည္ ဟု ေလွ်ာက္လွ်င္၊
၂၇ သူ၏သခင္သည္ သနားျခင္းရွိသျဖင့္ ေၾကြးရွိသမွ်ကိုလႊတ္၍ ခ်မ္းသာေပးေလ၏။
၂၈ ထိုကြၽန္သည္ ထြက္သြားရာတြင္ မိမိေငြေဒနာရိတရာ ေၾကြးတင္ေသာ ကြၽန္ခ်င္းတေယာက္ကို ေတြ႔လွ်င္၊ လည္ပင္းကိုကိုင္ ညွစ္၍ ငါ့ေငြကိုဆပ္ေပးေလာ့ဟု ဆို၏။
၂၉ ထိုကြၽန္ခ်င္းသည္ ေၾကြးရွင္၏ ေျခရင္း၌ ျပပ္ဝပ္လ်က္ ကြၽန္ေတာ္ကို သည္းခံေတာ္မူပါ။ ေၾကြးရွိသမွ်ကိုဆပ္ပါမည္ဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း၊
၃၀ ေငြရွင္သည္ နားမေထာင္ဘဲ သြား၍ ေၾကြးကိုမဆပ္မွီတုိင္ေအာင္သူ႔ကိုေထာင္ထဲမွာ ေလွာင္ထား၏။
၃၁ အျခားေသာ ကြၽန္ခ်င္း တို႔သည္ ျမင္လွ်င္ အလြန္နာၾကည္းေသာစိတ္ႏွင့္သြား၍၊ ျပဳေလသမွ်တို႔ကို မိမိတို႔သခင္၌ ၾကားေလွ်ာက္ၾက၏။
၃၂ ထုိအခါသခင္သည္ ထုိကြၽန္ကိုေခၚ၍၊ ဟယ္ဆိုးညစ္ေသာကြၽန္၊သင္သည္ငါ့ကိုေတာင္းပန္ေသာေၾကာင့္သင္၌တင္ သမွ်ေသာ ေၾကြးကိုငါ ရွင္းလင္း ေစ၏။
၃၃ ငါသည္သင့္ကို သနားသကဲ့သို႔ သင္သည္လည္း ကြၽန္ခ်င္းကို မသနားအပ္ သေလာဟုဆုိလ်က္၊
၃၄ အမ်က္ထြက္၍ ေၾကြးရွိသမွ်ကို မဆပ္မွီ တုိင္ေအာင္အာဏာသားတုိ႔လက္ကို အပ္ေလ၏။
၃၅ သင္တို႔သည္လည္း ညီအစ္ကို အခ်င္းခ်င္းတို႔ကို စိတ္ႏွလံုးပါလ်က္ အျပစ္မလႊတ္လွ်င္၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာငါ၏ အဘသည္ ထိုနည္းတူသင္တို႔ကို စီရင္ေတာ္မူလတံ့ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏
