ဗ်ာဒိတ္က်မ္း အခန္းၾကီး ၁၄
၁ ထိုေနာက္မွ ငါၾကည့္လွ်င္၊ သိုးသငယ္သည္ ဇိအုန္ေတာင္ေပၚမွာ ရပ္ေန၏။ သူ၏နာမႏွင့္ ခမည္း ေတာ္၏ နာမကို နဖူး၌အကၡရာတင္ေသာသူ တသိန္းေလးေသာင္းေလးေထာင္လည္း သူႏွင့္အတူရွိၾက၏။
၂ သမုဒၵရာေရသံ၊ ႀကီးစြာေသာမိုဃ္းႀကိဳးသံကဲ့သို႔ ေကာင္းကင္ကအသံကို ငါၾကား၏။ ထိုသို႔ငါၾကားေသာ အသံသည္ ေစာင္းသမား မ်ားေစာင္းတီးေသာ အသံကဲ့သို႔ျဖစ္၏။
၃ ပလႅင္ေတာ္ေရွ႔၌၎၊ သတၱဝါေလးပါးႏွင့္ အသက္ႀကီးသူတို႔ေရွ႔၌၎၊ သူတို႔သည္ အသစ္ေသာသီခ်င္းကို ဆိုၾက၏။ ေျမႀကီးမွေရြးႏႈတ္ေသာသူ တသိန္းေလးေသာင္း ေလးေထာင္မွတပါး၊ အဘယ္သူမွ် ထိုသီခ်င္းကို သင္၍မရႏိုင္။
၄ ထိုသူတို႔သည္ ကညာျဖစ္၍ ေမထုန္အမႈႏွင့္ မညစ္ညဴးေသာသူျဖစ္ၾက၏။ သိုးသငယ္သြားေလရာရာအရပ္သို႔ ေနာက္ေတာ္၌ လိုက္ေသာသူျဖစ္ၾက၏။ လူတို႔အထဲကေရြးႏႈတ္၍ ဘုရားသခင္ ႏွင့္ သိုးသငယ္အဘို႔ အဦးသီးေသာအသီးျဖစ္ၾက၏။
၅ အျပစ္ႏွင့္ကင္းလြတ္ၾကသည္ျဖစ္၍ သူတို႔ႏႈတ္၌ မုသာမရွိ။
၆ ေျမႀကီးေပၚမွာေနေသာသူတည္း ဟူေသာ အသီးအသီးဘာသာစကားကို ေျပာေသာ လူအမ်ိဳး အႏႊယ္ ခပ္္သိန္းတို႔အား ထာဝရဧဝံေဂလိတရားကို ေဟာရေသာ ေကာင္းကင္တမန္တပါးက၊
၇ ဘုရား သခင္ကို ေၾကာက္ရြံ႔၍ ခ်ီးမြမ္းၾကေလာ့၊ တရားစီရင္ေတာ္မူေသာအခ်ိန္ ေရာက္လာၿပီ။ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီး၊ သမုဒၵရာႏွင့္ စမ္းေရတြင္းတို႔ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ အရွင္ကိုကိုးကြယ္ၾကေလာ့ဟု ႀကီးေသာအသံႏွင့္ ေျပာဆို၍ ေကာင္းကင္အလယ္၌ ပ်ံဝဲလ်က္ ရွိသည္ကို ငါျမင္၏။
၈ ေကာင္းကင္တမန္တပါးကလည္း၊ ဗာဗုလုန္ၿမိဳ႔ႀကီးၿပိဳလဲၿပီ၊ မိမိမတရားေသာေမထုန္၏ အဆိပ္ အေတာက္တည္းဟူေသာ စပ်စ္ရည္ကို လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔အား တိုက္ေလၿပီးေသာ ဗာဗုလုန္ၿမိဳ႔ႀကီးၿပိဳလဲၿပီဟု လုိက္၍ေျပာဆို၏။
၉ ထိုမွတပါး၊ တတိယေကာင္းကင္တမန္က၊ အၾကင္သူသည္ သားရဲႏွင့္ သူ၏ရုပ္တုကို ကိုးကြယ္၍၊  သူ၏တံဆိပ္ လက္မွတ္ကို နဖူး၌ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္၌ခံသည္ျဖစ္ေစ၊
၁၀ ထိုသူသည္ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသဖလား၌ ေလာင္းေသာအမ်က္ေတာ္ စပ်စ္ရည္စစ္ကို ေသာက္ရလိမ့္မည္။ သန္႔ရွင္းေသာ ေကာင္းကင္တမန္တို႔ေရွ႔၊ သိုးသငယ္ေရွ႔တြင္ ကန္႔ႏွင့္ေရာေသာမီးထဲမွာ ျပင္းစြာေသာညွဥ္းဆဲျခင္းကို ခံရလိမ့္မည္။
၁၁ ထိုညွဥ္းဆဲျခင္း၏ မီးခိုး သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္တက္လ်က္ ရွိ၏။ သားရဲႏွင္ သူ၏ရုပ္တုကို ကိုးကြယ္၍၊ သူ၏နာမတံဆိပ္လက္မွတ္ကို ခံေသာသူတို႔သည္ ေန႔ညဥ့္မျပတ္သက္သာမရၾကဟု လိုက္၍ႀကီးေသာ အသံႏွင့္ ေျပာဆို၏။
၁၂ ဘုရားသခင္၏ ပညတ္တို႔ကို၎၊ ေယရႈ၏ယံုၾကည္ျခင္းကို၎၊ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ သန္႔ရွင္းသူတို႔သည္ ဤအရာ၌သည္းခံစရာ အေၾကာင္းရွိ၏။
၁၃ တဖန္တံု၊ ေကာင္းကင္အသံကား၊ ယခုမွစ၍ သခင္ဘုရား၌ ေသေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏ဟု ေရးထားေလာ့ဟု ေျပာဆိုသည္ကို ငါၾကား၏။ ဝိညာဥ္ေတာ္ကလည္း၊ ထိုသို႔မွန္ေပ၏။ ထိုသူတို႔သည္ ပင္ပန္းျခင္း ၿငိမ္းမည္အေၾကာင္းရွိ၍၊ သူတို႔၏အက်င့္ တို႔သည္လည္း သူတို႔ႏွင့္အတူလုိက္ၾက၏ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၄ တဖန္ ငါၾကည့္လွ်င္၊ ျဖဴေသာမိုဃ္းတိမ္ရွိ၏။ လူသားေတာ္ႏွင့္တူေသာ သူသည္ ေခါင္းေတာ္ေပၚ၌ ေရႊသရဖူကိုေဆာင္းလ်က္၊ ထက္ေသာတံစဥ္ကိုကိုင္လ်က္၊ မိုဃ္းတိမ္ေပၚမွာ ထိုင္ေတာ္မူ၏။
၁၅ ေကာင္းကင္ တမန္ တပါးသည္ ဗိမာန္ေတာ္ထဲကထြက္၍၊ ကိုယ္ေတာ္၏တံစဥ္ကိုလႊတ္၍ စပါးကိုရိတ္ေတာ္မူပါ။ ရိတ္ရေသာအခ်ိန္ ေရာက္ပါၿပီ၊ ေျမႀကီး၌ ရိပ္စရာစပါးမွည့္ပါၿပီဟု မိုဃ္းတိမ္ေပၚမွာ ထိုင္ေသာသူကို ႀကီးေသာအသံႏွင့္ဟစ္ေလ၏။
၁၆ မိုဃ္းတိမ္ေပၚမွာ ထိုင္ေသာသူသည္ မိမိတံစဥ္ကို ေျမႀကီး၌သြင္း၍ ေျမႀကီး၏စပါးကို ရိတ္ေတာ္မူ၏။
၁၇ ေကာင္းကင္ တမန္တပါးသည္ ေကာင္ကင္ဘံု၌ရွိေသာ ဗိမာန္ေတာ္ထဲက ထြက္၍ သူ၌လည္းထက္ေသာတံစဥ္ပါ၏။
၁၈ မီးကို အစိုးရေသာ ေကာင္းကင္တမန္တပါးသည္ ယဇ္ပလႅင္ ထဲကထြက္၍ ထက္ေသာတံစဥ္ပါေသာသူကို ႀကီးစြာေသာေၾကြး ေၾကာ္ျခင္းႏွင့္ ေခၚလ်က္ သင္၏ထက္သာ တံစဥ္ကို လႊတ္၍ ေျမႀကီး၏စပ်စ္သီးျပြတ္တို႔ကို ရိတ္ေလာ့။ အသီးမွည့္ၿပီဟု ေျပာဆို၏။
၁၉ ေကာင္းကင္တမန္သည္လည္း မိမိတံစဥ္ကို ေျမႀကီး၌သြင္း၍ ေျမႀကီး၏စပ်စ္သီးကို ရိတ္ၿပီးမွ၊ ဘုရားသခင္ အမ်က္ေတာ္တည္းဟူေသာ နယ္ရာတန္ဆာၾကီးထဲသို႔ ခ်ေလ၏။
၂၀ ၿမိဳ႔ျပင္၌ နယ္ရာတန္ဆာကို ဖိနင္း၍ အေသြးသည္ တဆယ္ေျခာက္ယူဇနာခရီး တေလ်ာက္လံုး၌ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကို မွီသည္တိုင္ေအာင္ နယ္ရာတန္ဆာ ထဲကထြက္ေလ၏။