ဗ်ာဒိတ္က်မ္း အခန္းၾကီး ၈
၁ သတၱမတံဆိပ္ကိုဖြင့္ေသာအခါ၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ နာရီဝက္မွ် တိတ္ဆိတ္စြာေနၾက၏။
၂ ဘုရားသခင့္ ေရွ႔ေတာ္၌ ရပ္ေနေသာ ေကာင္းကင္တမန္ခုနစ္ပါးကို ငါျမင္၏။ သူတို႔၌ တံပိုးခုနစ္လံုးကိုေပး၏။
၃ ေကာင္းကင္တမန္ တပါးသည္လာ၍ ေရႊလင္ပန္းကုိ ကိုင္လ်က္ယဇ္ပလႅင္နားမွာ ရပ္ေန၏။ ပလႅင္ေတာ္ေရွ႔၌ ရွိေသာ ေရႊယဇ္ပလႅင္ေပၚမွာ သန္႔ရွင္းသူအေပါင္းတို႔၏ ပဌနာႏွင့္ အတူဆက္ကပ္ျခင္းငွါ၊ မီးရႈိ႔ေသာနံ႔သာ ေပါင္း အမ်ားကို ထုိသူ၌ေပး၏။
၄ မီးရႈိ႔ေသာနံ႔သာေပါင္း၏ အခုိးအေငြ႔ သည္သန္႔ရွင္းသူတို႔၏ ပဌနာမ်ားႏွင့္ အတူေကာင္းကင္တမန္၏ လက္ထဲက ဘုရားသခင့္ေရွ႔ေတာ္သို႔တက္ေလ၏။
၅ ေကာင္းကင္တမန္သည္ လင္ပန္းကိုယူ၍ ယဇ္ပလႅင္၏ မီးႏွင့္ျပည့္ေစၿပီးမွ၊ ေျမႀကီးအေပၚသုိ႔ခ်လုိက္သည္ျဖစ္၍၊ အသံျမည္ျခင္း၊ မိုဃ္းခ်ဳန္းျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္ျပက္ျခင္း၊ ေျမႀကီးလႈပ္ျခင္းျဖစ္ၾက၏။
၆ တံပိုးခုနစ္လံုးရွိေသာ ေကာင္းကင္တမန္ ခုနစ္ပါးတို႔သည္ မႈတ္အံ့ေသာငွါ မိမိတို႔ကိုျပင္ဆင္ၾက၏။
၇ ပဌမသူသည္တံပိုးမႈတ္ေသာအခါ မုိဃ္းသီးျဖစ္၏။ အေသြးႏွင့္ေရာေႏွာေသာမီးလည္းျဖစ္၏။ ေျမႀကီး အေပၚသို႔ ခ်လုိက္၍၊ ေျမသံုးစုတစု၊ သစ္ပင္သံုးစုတစု၊ စိမ္းေသာျမက္ပင္ရွိသမွ် တို႔ကိုကြၽမ္းေလာင္ေလ၏။
၈ ဒုတိယ ေကာင္းကင္တမန္သည္ တံပိုးမႈတ္ေသာအခါ၊ မီးေလာင္ေသာေတာင္ႀကီးကို ပင္လယ္ထဲသို႔ခ် လုိက္သကဲ့သုိ႔ျဖစ္၍၊ ပင္လယ္သံုးစုတစုသည္ အေသြးျဖစ္၏။
၉ ပင္လယ္၌ အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါသံုး စုတစုလည္း ေသ၏။ သေဘၤာသံုးစုတစုလည္း ပ်က္၏။
၁၀ တတိယေကာင္းကင္တမန္သည္ တံပိုးမႈတ္ ေသာအခါ၊ မီးခြက္ကဲ့သို႔ ထြန္းေတာက္ေသာၾကယ္ႀကီးသည္ ေကာင္းကင္ ကက်၍၊ ျမစ္သံုးစုတစုသို႔၎င္း၊ စမ္းေရတြင္းသို႔၎ ေရာက္၏။
၁၁ ထုိၾကယ္သည္ ေဒါနရြက္ဟူေသာ အမည္ရွိ၏။ ေရသံုးစုတစုသည္ ေဒါနရြက္ျဖစ္၍ ေရခါးေသာေၾကာင့္၊ လူအမ်ားတို႔သည္ ေသၾက၏။
၁၂ စတုတၱ ေကာင္းကင္တမန္သည္ တံပိုးမႈတ္ေသာအခါ၊ ေနသံုးစုတစု၊ လသံုးစုတစု၊ ၾကယ္သံုးစုတစုၾကတ္၍ သံုးစုတစုမိုက္ေလ၏။ ေန႔သံုးစုတစု၊ ညဥ့္သံုးစုတစုသည္ အလင္းမရွိ၊
၁၃ ထိုအခါ ငါၾကည့္လွ်င္၊ ေရႊလင္းတတေကာင္က၊ ၾကြင္းေသး ေသာေကာင္ကင္တမန္သံုးပါး မႈတ္လုလတံ့ေသာ တံပိုးသံေၾကာင့္ ေျမႀကီးသားတို႔သည္ အမဂၤလာ၊ အမဂၤလာ၊ အမဂၤရွိၾက၏ ဟုေကာင္းကင္ အလယ္၌ ပ်ံဝဲ၍ႀကီးေသာအသံႏွင့္ ဆိုသည္ကိုငါၾကား၏။
