ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ အခန္းၾကီး ၂၁
၁ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔အနီးသို႔ ခ်ဥ္း၍ သံလြင္ေတာင္ေျခရင္း၌ ဗက္ဖာေဂရြာသို႔ေရာက္ၾကေသာအခါ၊ ေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္တို႔ကို ေစလႊတ္၍၊
၂ သင္တို႔ေရွ႔၌ရွိေသာရြာသို႔သြားၾက။ ထိုရြာ၌ခ်ည္ေႏွာင္လ်က္ရွိေသာ ျမည္းမႏွင့္ျမည္းကေလးကို သင္တို႔သည္ ခ်က္ျခင္းေတြ႔လိမ့္မည္။ ျမည္းႀကိဳးကိုျဖည္၍ ငါ့ထံသို႔ေဆာင္ခဲ့ၾက။
၃ သူတပါးသည္ သင္တို႔အား တစံုတခုကိုဆုိလွ်င္ သခင္အလိုရွိသည္ဟု ျပန္ေျပာၾကေလာ့။ ထိုသို႔ေျပာလွ်င္ ထိုသူသည္ ခ်က္ျခင္းေပးလိုက္မည္ဟု မွာထားေတာ္မူ၏။
၄ ထိုအေၾကာင္းအရာမူကား၊ သင္၏အရွင္မင္းႀကီးသည္ ျမည္းမႏွင့္ ျမည္းကေလးကိုစီး၍၊
၅ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာစိတ္ႏွင့္ သင္ရွိရာသို႔ၾကြလာေတာ္မူသည္ကို ၾကည့္ရႈေလာ့ဟု ဇိအုန္သတို႔သမီးအား ေျပာၾကေလာ့ ဟူေသာပေရာဖက္၏ ႏႈတ္ထြက္ျပည့္စံုမည္အေၾကာင္းျဖစ္သတည္း။
၆ တပည့္ေတာ္တို႔သည္သြား၍ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းျပဳသျဖင့္၊
၇ ျမည္းမႏွင့္ျမည္းကေလးကို ေဆာင္ခဲ့၍ ျမည္းေက်ာေပၚမွာ မိမိတို႔အဝတ္ကိုတင္ၾကၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္သည္ စီးေတာ္မူ၏။
၈ အတိုင္းမသိ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔အဝတ္ကို လမ္း၌ခင္းၾက၏။ အခ်ိဳ႔တို႔သည္ သစ္ကိုင္းသစ္ခက္မ်ားကိုခုတ္၍ လမ္း၌ခင္းၾက၏။
၉ ေရွ႔ေနာက္လိုက္သြားေသာ အၿခံအရံမ်ားတို႔က၊ ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္အား ေဟာရွဏၰျဖစ္ေစသတည္း။ ထာဝရဘုရား၏ အခြင့္ႏွင့္ၾကြလာေတာ္မူေသာသူသည္ မဂၤလာရိွေစသတည္း။ ေကာင္းကင္ဘဝက္ဝယ္ ေဟာရွဏၰျဖစ္ေစသတည္း ဟု ေၾကြးေၾကာ္ၾက၏။
၁၀ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ ဝင္ေတာ္မူေသာအခါ တၿမိဳ႔လံုး အုပ္အုပ္သဲသဲျဖစ္၍၊ ဤသူကား အဘယ္သူနည္းဟု ေမးျမန္းၾကလွ်င္၊
၁၁ လူအစုအေဝးတို႔က၊ ဤသူသည္ ဂါလိလဲျပည္ နာဇရက္ၿမိဳ႔၌ေပၚထြန္းေသာ ပေရာဖက္ေယရႈေပတည္းဟု ေျပာဆိုၾက၏။
၁၂ ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ဝင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ ဗိမာန္ေတာ္၌ ေရာင္းဝယ္ေသာ သူအေပါင္း တို႔ကိုႏွင့္ထုတ္၍၊ ေငြလဲေသာသူတို႔၏ ခံုမ်ားကို၎၊ ခ်ိဳငွက္ေရာင္းေသာသူတို႔၏ ထိုင္ေနရာကို၎ တြန္းလွဲေတာ္မူလ်က္၊
၁၃ ငါ့အိမ္ကိုဆုေတာင္းရာအိမ္ဟူ၍ ေခၚေဝၚ ၾကလတံ့ ဟုက်မ္းစာ၌ လာေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ထုိအိမ္ကို ထားျပတြင္းျဖစ္ေစၾကၿပီးတကား ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၄ ထိုအခါ ဗိမာန္ေတာ္၌ မ်က္စိကန္းေသာသူ၊ ေျခမစြမ္းေသာသူတို႔သည္ အထံေတာ္သို႔လာ၍ သူတို႔အနာေရာဂါ ကိုၿငိမ္းေစေတာ္မူ၏။
၁၅ ကို္ယ္ေတာ္ျပဳေတာ္မူေသာအံ့ၾသဘြယ္အမႈတို႔ကို၎၊ သူငယ္တို႔ကလည္း၊ ဒါဝိဒ္၏ သားေတာ္ အားေဟာရွဏၰ ျဖစ္ေစသတည္းဟု ဗိမာန္ေတာ္၌ ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္ကို၎၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီး၊ က်မ္းျပဳဆရာ တို႔သည္ၾကားျမင္လွ်င္ အမ်က္ထြက္ၾက၍၊
၁၆ ဤသူတို႔သည္ အဘယ္သို႔ေျပာဆိုသည္ကို ၾကားသေလာဟုေယရႈ အားေမးၾကေသာ္၊ ငါၾကား၏။ ႏုိ႔စို႔သူငယ္တို႔ႏႈတ္ထဲမွ ကိုယ္ေတာ္သည္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကိုျပင္ဆင္ေတာ္မူသည္ ဟူေသာ စကားကိုသင္တို႔သည္တရံတခါမွ် မဘတ္ဘူး သေလာဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၇ ထိုအခါသူတို႔ကိုထားခဲ့၍ ၿမိဳ႔ထဲမွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ ေဗသနိရြာသို႔ၾကြ၍ ထုိညဥ္႔ကိုလြန္ေစေတာ္မူ၏။
၁၈ နံနက္အခ်ိန္၌ၿမိဳ႔သို႔ျပန္စဥ္တြင္ဆာမြတ္ေတာ္မူ၏။
၁၉ လမ္းနားမွာ သေဘၤာ သဖန္းပင္တပင္ကို ျမင္လွ်င္၊ ထိုအပင္သို႔ ၾကြသြား၍ အရြက္ကိုသာေတြ႔ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္၊ ယခုမွစ၍အစဥ္မျပတ္သင္၌ အသီးမသီးေစႏွင့္ဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊ ထုိအပင္သည္ ခ်က္ျခင္းေသြ႔ေျခာက္ေလ၏။
၂၀ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ ျမင္လွ်င္၊ သေဘၤာသဖန္းပင္ သည္ခ်က္ျခင္းေသြ႔ေျခာက္ပါၿပီတကားဟု အံ့ၾသ၍ဆိုၾက၏။
၂၁ ေယရႈကလည္း၊ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ သင္တို႔သည္ ယံုမွားျခင္းႏွင့္ကင္းေသာယံုၾကည္ျခင္းရွိလွ်င္၊ သေဘၤာသဖန္းပင္၌ ျပဳသကဲ့သို႔သင္တို႔ျပဳႏုိင္သည္သာမက၊ ထိုေတာင္ ကိုပင္ေနရာမွ ေရြ႔ေလာ့၊ ပင္လယ္၌ က်ေလာ့ ဟုဆိုလွ်င္ဆုိသည္ အတိုင္းျဖစ္လိမ့္မည္။
၂၂ ယံုၾကည္ျခင္းပါလ်က္ပဌနာျပဳ၍ ဆုေတာင္းသမွ်တို႔ကို သင္တို႔သည္ရၾကလိမ့္မည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၃ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ဝင္ျပန္၍ ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူစဥ္တြင္၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးတို႔ႏွင့္ လူတို႔တြင္အႀကီးအကဲ ျဖစ္ေသာသူတို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤအမႈမ်ားကို အဘယ္ အခြင့္ႏွင့္ ျပဳသနည္း။ ထုိအခြင့္ကိုအဘယ္သူေပးသနည္းဟုေမးေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊
၂၄ ေယရႈက၊ ငါသည္တစံုတခုကိုေမး ဦးမည္။ သင္တို႔ေျဖလွ်င္ ဤအမႈမ်ားကိုအဘယ္ခြင့္ႏွင့္ ငါျပဳသည္ကိုငါေျပာမည္။
၂၅ ေယာဟန္၏ဗတိၱဇံတရားသည္ အဘယ္ကျဖစ္သနည္း။ ဘုရားကျဖစ္သေလာ။ လူကျဖစ္သေလာ ဟုေမးေတာ္မူ၏။ ထုိသူတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းဆင္ျခင္၍ဘုရားကျဖစ္သည္ဟုငါတို႔ေျဖလွ်င္၊ သင္တုိ႔သည္ ေယာဟန္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ မယံုသနည္းဟု သူေမးေလဦးမည္။
၂၆ လူကျဖစ္သည္ဟု ငါတို႔ေျဖလွ်င္ လူမ်ားကိုေၾကာက္ရ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ လူအေပါင္းတုိ႔သည္ ေယာဟန္ကိုပေရာဖက္ကဲ့သို႔ထင္မွတ္ၾက၏၊ ဟုအခ်င္းခ်င္းဆင္ျခင္ၿပီးမွ၊
၂၇ အကြၽႏ္ုပ္တို႔မသိပါဟု ေယရႈအားျပန္ေျပာၾက၏။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း၊ ထုိအတူ ဤအမႈမ်ားကို အဘယ္အခြင့္ႏွင့္ငါ့ျပဳသည္ကုိငါမေျပာ။
၂၈ သင္တို႔သည္အဘယ္သို႔ထင္ၾကသနည္း။ တစံုတေယာက္ေသာသူ၌ သားႏွစ္ေယာက္ရွိ၏။ သားအႀကီး ဆီသို႔သြား၍ ငါ့သား၊ ယေန႔ငါ့စပ်စ္ဥယ်ာဥ္သို႔သြား၍ လုပ္ေဆာင္ေလာ့ ဟုဆုိလွ်င္၊
၂၉ သားကငါမသြားဘူးဟု ျပန္ေျပာေသာ္လည္း၊ ေနာက္မွ ေနာင္တရ၍သြားေလ၏။
၃၀ အဘသည္အျခားေသာ သားဆီသို႔သြား၍ေရွ႔နည္းအတူ ဆိုလွ်င္၊ သားကသြားပါမည္အဘ သခင္ဟုဆုိေသာ္လည္းမသြားဘဲေန၏။
၃၁ ထုိသားႏွစ္ေယာက္တို႔တြင္အဘယ္သူ သည္အဘ၏အလိုကိုေဆာင္သနည္းဟုေမးေတာ္မူလွ်င္၊ သားအႀကီး ေဆာင္ပါသည္ဟုေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊ ေယရႈကလည္းငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ အခြန္ခံတုိ႔ႏွင့္ျပည္တန္ဆာ တို႔သည္ သင္တို႔အရင္ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံတာ္သိုု႔ ဝင္တတ္ၾက၏။
၃၂ အေၾကာင္းမူကား၊ ေယာဟန္သည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ အက်င့္ကိုက်င့္၍ သင္တို႔ဆီသို႔လာေသာ္ လည္းသင္တို႔မယံုၾကည္ၾက။ အခြန္ခံတုိ႔ႏွင့္ျပည္တန္ဆာတို႔မူကား ယံုၾကည္ၾက၏။ထုိအေၾကာင္းကိုသင္တို႔သည္ ျမင္ေသာ္လည္း ယံုၾကည္မည္အေၾကာင္းေနာက္တဖန္ေနာင္တမရၾက။
၃၃ အျခားေသာဥပမာကိုနားေထာင္ၾကေလာ့။ အိမ္ရွင္တဦးသည္ စပ်စ္ဥယ်ာဥ္ကို စိုက္ပ်ဳိး၍၊ ေစာင္ရန္းကို လုပ္ၿပီးမွ စပ်စ္သီးနယ္ရာက်င္းကိုတူးေလ၏။ မွီခိုရာလင့္စင္ကိုလည္း ေဆာက္ေလ၏။ လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔အား ဥယ်ာဥ္ကိုငွါး၍အျခားေသာျပည္သို႔သြားေလ၏။
၃၄ အသီးသီးခ်ိန္ေရာက္ေသာ အခါ၊ အသီးကိုခံေစျခင္းငွါငယ္သား တို႔ကိုဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔ရွိရာသို႔ေစလႊတ္ေလ၏။
၃၅ ထုိသူတို႔သည္ ငယ္သားမ်ားကိုဘမ္းၿပီးလွ်င္တဦးကိုရုိက္၍၊ တဦးကိုသတ္၍၊ တဦးကိုခဲႏွင့္ပစ္ၾက၏။
၃၆ ေနာက္တဖန္ အရင္ထက္မ်ားေသာအျခားငယ္သားတို႔ကိုေစလႊတ္ျပန္လွ်င္၊ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔သည္ ေရွ႔နည္းအတူျပဳၾက၏။
၃၇ ေနာက္ဆံုးဥယ်ာဥ္ရွင္က၊ ထုိသူတို႔သည္ ငါ့သားကိုအားနာၾက လိမ့္မည္ ဟုဆို၍မိမိသားကို ေစလႊတ္ေလ၏။
၃၈ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔သည္ သားကိုျမင္လွ်င္၊ ဤသူသည္ အေမြခံျဖစ္၏။ လာၾက၊ သူကိုသတ္၍သူ၏ အေမြဥစၥာကို ယူၾကကုန္အံ့ဟု အခ်င္းခ်င္း တုိင္ပင္၍၊
၃၉ ဥယ်ာဥ္၏ သားကိုဘမ္းယူၿပီးမွ ဥယ်ာဥ္ျပင္သို႔ထုတ္၍ သတ္ပစ္ၾက၏။
၄၀ သို႔ျဖစ္လွ်င္၊ ဥယ်ာဥ္ရွင္သည္ လာေသာအခါ၊ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔ကို အဘယ္ သို႔ျပဳမည္နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
၄၁ ပရိသတ္တို႔ကလည္း၊ ထုိလူဆုိးတို႔အား ဆိုးေသာဖ်က္ဆီးျခင္းကို စီရင္ပါလိမ့္ မည္။ အသီးသီးခ်ိန္တြင္ အသီးကို ဆက္အံ့ေသာအျခားလူတို႔အားထုိ ဥယ်ာဥ္ကို ငွါးပါလိမ့္မည္ဟုေလွ်ာက္ၾက၏။
၄၂ ေယရႈကလည္း၊ တုိက္ကုိတည္လုပ္ေသာသူမ်ားပယ္ထားေသာ ေက်ာက္သည္ ေနာက္တဖန္ တိုက္ေထာင့္ အထြဋ္ဖ်ားသို႔ ေရာက္ျပန္၏။ ထုိအမႈသည္ထာဝရဘုရားျပဳေတာ္မူေသာအမႈျဖစ္၏ ငါတို႔မ်က္ေမွာက္၌လည္း အံ့ၾသဘြယ္ျဖစ္၏ ဟူေသာစကားကိုက်မ္း စာ၌သင္တို႔သည္တရံတခါမွ် မဘတ္ဘူးသေလာ။
၄၃ ထုိေၾကာင့္ ငါဆိုသည္ကား၊ ဘုရားသခင္၏ ႏုိင္ငံေတာ္ကို သင္တို႔မွ ႏႈတ္၍ႏုိင္ငံေတာ္၏အသီးကိုသီးအံ့ေသာလူမ်ဳိးအား ေပးရလတံ့။
၄၄ အၾကင္သူသည္ထုိေက်ာက္အေပၚသို႔က်၏၊ ထုိသူသည္က်ဳိးလတံ့၊ အၾကင္သူ၏ အေပၚသို႔ ထုိေက်ာက္သည္က်၏၊ ထုိသူသည္ညက္ညက္ေၾကလတံ့ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄၅ ထုိဥပမာစကားကို ယဇ္ပုေရာဟိတ္ အႀကီးႏွင့္ ဖာရိရွဲတို႔သည္ ၾကားရလွ်င္၊ မိမိတို႔ကိုရည္ေဆာင္၍ ေဟာေျပာေတာ္ မူသည္ကိုသိၾက၏။
၄၆ ကိုယ္ေတာ္ကို ဘမ္းဆီးျခင္းငွါရွာ ၾကံေသာ္လည္း၊ စုေဝးေသာသူမ်ားကိုေၾကာက္ၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ထုိသူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကုိ ပေရာဖက္ကဲ့သို႔ ထင္မွတ္ၾက၏။
